Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Μια μπρούκλισσα από το Στάτλον
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Black Jack" data-source="post: 1058392988" data-attributes="member: 29200"><p style="text-align: center"><strong><span style="font-size: 15px">Stephan Crump - Ingrid Laubrock - Cory Smythe</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="font-size: 15px">Planktonic Finales</span> (<span style="font-size: 10px">Intakt CD 285 / 2017) </span> <span style="font-size: 15px">/ Channels</span> (<span style="font-size: 10px">Intakt CD 319 / 2019</span>)</strong></p> <p style="text-align: center"></p> <p style="text-align: center"></p> <p style="text-align: center"><img src="https://i.postimg.cc/fWVdttQ7/222.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /> <img src="https://i.postimg.cc/YjcMjyKP/111.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>Η Γερμανίδα σαξοφωνίστρια Ingrid Laubrock, μπορεί να πει κανείς ότι, στάθηκε μια δημιουργική παρουσία στη σύγχρονη τζαζ σκηνή του Λονδίνου από τη δεκαετία του 1990, ωστόσο όταν το 2008 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, ο αντίκτυπος της δουλειάς της δεν άργησε να γίνει ευρύτερα ορατός μέσα από τα προσωπικά της πρότζεκτ και ακόμη περισσότερο από τις πολλαπλές συνεργασίες της με μερικούς από τους πιο καινοτόμους αυτοσχεδιαστές και τζαζ μουσικούς της νεότερης σκηνής της πόλης. Από την καινούργια έδρα της στο Μπρούκλιν λοιπόν και χάρη στο όνομα που τάχιστα δημιούργησε, ευθύνεται εν πολλοίς και για το γεγονός ότι πέτυχε να προσελκύσει για μια συνεργασία μαζί της, δύο αναδυόμενα ταλέντα της ντόπιας σκηνής, τον μπασίστα Stephan Crump και τον πιανίστα Cory Smythe. Ο Crump που έχει βέβαια τη δική του μακρά ιστορία στον χώρο με συμμετοχές δίπλα, είτε σε καταξιωμένους βετεράνους (Dave Liebman, Billy Hart, Sonny Fortune, Greg Osby), είτε σε μοντέρνα σχήματα (Borderlands Trio, Joel Harrison 7 κ.λπ.), έχει καθιερωθεί εδώ και μια δεκαετία αυτός και το κοντραμπάσο του ως αναπόσπαστο μέλος στα τρίο και σεξτέτα του πολύ Vijay Iyer, ενώ παράλληλα και ο ελαφρώς νεότερος εκ των τριών Smythe, εκτός του ότι προέρχεται από μια αφετηρία με κλασικό υπόβαθρο, έχει αποκτήσει μεγαλύτερη προβολή ως μέρος των διαφόρων δουλειών του πολυμήχανου ντράμερ Tyshawn Sorey.</p><p>Το πρώτο -στούντιο- άλμπουμ δείχνει από την αρχή τις διαθέσεις και τον τρόπο που θέλει να κινηθεί το τρίο, το οποίο παρότι θεωρητικά έχει τη βάση του στο Μεγάλο Μήλο («μπρούκληδες» λένε ότι είναι τα παιδιά), η τζαζ που παίζει, προσιδιάζει (μου φαίνεται με ευθύνη της Laubrock) σαν avant-garde περισσότερο στο κεντροευρωπαϊκό στυλ της ελεύθερης ανάπτυξης των θεμάτων και της βαθιάς πίστης στον αυτοσχεδιασμό παρά στην αμερικανική παράδοση. Ο ήχος του γκρουπ είναι πρώτης τάξεως... Το τενόρο ή το σοπράνο ακούγονται χαμηλά και πολύ «ζεστά», ενώ και η rhythm section βρίσκει χώρο και χρόνο να αναδειχτεί παίζοντας απλά αλλά επιστημονικά, οικοδομώντας ένα εξ' ίσου απέριττο πλαίσιο. Υπάρχει, με άλλα λόγια, η πίστη και η γνώση πως η τζαζ είναι πάνω απ’ όλα η επαφή και η εσωτερική επικοινωνία μεταξύ των μουσικών.</p><p></p><p></p><p>Αυτή η πετυχημένη ατμόσφαιρα-συνεργασία-χημεία είναι κατά πάσα πιθανότητα η αιτία που άνοιξε η όρεξη των τριών και το κόλπο επαναλήφθηκε λάιβ αυτή τη φορά με τη δεύτερη και πιο πρόσφατη συνεργασία τους στο EP <strong>Channel</strong>. Μόνη διαφορά ο περιορισμός του ρεπερτορίου σε τέσσερα κομμάτια και η ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στον συλλογικό αυτοσχεδιασμό. Απλά εξαιρετικό!</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Black Jack, post: 1058392988, member: 29200"] [CENTER][B][SIZE=4]Stephan Crump - Ingrid Laubrock - Cory Smythe[/SIZE] [SIZE=4]Planktonic Finales[/SIZE] ([SIZE=2]Intakt CD 285 / 2017) [/SIZE] [SIZE=4]/ Channels[/SIZE] ([SIZE=2]Intakt CD 319 / 2019[/SIZE])[/B] [IMG]https://i.postimg.cc/fWVdttQ7/222.jpg[/IMG] [IMG]https://i.postimg.cc/YjcMjyKP/111.jpg[/IMG][/CENTER] Η Γερμανίδα σαξοφωνίστρια Ingrid Laubrock, μπορεί να πει κανείς ότι, στάθηκε μια δημιουργική παρουσία στη σύγχρονη τζαζ σκηνή του Λονδίνου από τη δεκαετία του 1990, ωστόσο όταν το 2008 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, ο αντίκτυπος της δουλειάς της δεν άργησε να γίνει ευρύτερα ορατός μέσα από τα προσωπικά της πρότζεκτ και ακόμη περισσότερο από τις πολλαπλές συνεργασίες της με μερικούς από τους πιο καινοτόμους αυτοσχεδιαστές και τζαζ μουσικούς της νεότερης σκηνής της πόλης. Από την καινούργια έδρα της στο Μπρούκλιν λοιπόν και χάρη στο όνομα που τάχιστα δημιούργησε, ευθύνεται εν πολλοίς και για το γεγονός ότι πέτυχε να προσελκύσει για μια συνεργασία μαζί της, δύο αναδυόμενα ταλέντα της ντόπιας σκηνής, τον μπασίστα Stephan Crump και τον πιανίστα Cory Smythe. Ο Crump που έχει βέβαια τη δική του μακρά ιστορία στον χώρο με συμμετοχές δίπλα, είτε σε καταξιωμένους βετεράνους (Dave Liebman, Billy Hart, Sonny Fortune, Greg Osby), είτε σε μοντέρνα σχήματα (Borderlands Trio, Joel Harrison 7 κ.λπ.), έχει καθιερωθεί εδώ και μια δεκαετία αυτός και το κοντραμπάσο του ως αναπόσπαστο μέλος στα τρίο και σεξτέτα του πολύ Vijay Iyer, ενώ παράλληλα και ο ελαφρώς νεότερος εκ των τριών Smythe, εκτός του ότι προέρχεται από μια αφετηρία με κλασικό υπόβαθρο, έχει αποκτήσει μεγαλύτερη προβολή ως μέρος των διαφόρων δουλειών του πολυμήχανου ντράμερ Tyshawn Sorey. Το πρώτο -στούντιο- άλμπουμ δείχνει από την αρχή τις διαθέσεις και τον τρόπο που θέλει να κινηθεί το τρίο, το οποίο παρότι θεωρητικά έχει τη βάση του στο Μεγάλο Μήλο («μπρούκληδες» λένε ότι είναι τα παιδιά), η τζαζ που παίζει, προσιδιάζει (μου φαίνεται με ευθύνη της Laubrock) σαν avant-garde περισσότερο στο κεντροευρωπαϊκό στυλ της ελεύθερης ανάπτυξης των θεμάτων και της βαθιάς πίστης στον αυτοσχεδιασμό παρά στην αμερικανική παράδοση. Ο ήχος του γκρουπ είναι πρώτης τάξεως... Το τενόρο ή το σοπράνο ακούγονται χαμηλά και πολύ «ζεστά», ενώ και η rhythm section βρίσκει χώρο και χρόνο να αναδειχτεί παίζοντας απλά αλλά επιστημονικά, οικοδομώντας ένα εξ' ίσου απέριττο πλαίσιο. Υπάρχει, με άλλα λόγια, η πίστη και η γνώση πως η τζαζ είναι πάνω απ’ όλα η επαφή και η εσωτερική επικοινωνία μεταξύ των μουσικών. Αυτή η πετυχημένη ατμόσφαιρα-συνεργασία-χημεία είναι κατά πάσα πιθανότητα η αιτία που άνοιξε η όρεξη των τριών και το κόλπο επαναλήφθηκε λάιβ αυτή τη φορά με τη δεύτερη και πιο πρόσφατη συνεργασία τους στο EP [B]Channel[/B]. Μόνη διαφορά ο περιορισμός του ρεπερτορίου σε τέσσερα κομμάτια και η ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στον συλλογικό αυτοσχεδιασμό. Απλά εξαιρετικό! [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Μια μπρούκλισσα από το Στάτλον
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…