Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Πολιτισμός
Μνήμη Γιώργου Σεφέρη 1900-1971
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Ανδρεας Σχιζας" data-source="post: 952831" data-attributes="member: 5404"><p>Γιῶργος Σεφέρης - Οἱ Γάτες τ᾿ Ἅι-Νικόλα</p><p></p><p>Τὸν δ᾿ ἄνευ λύρας ὅμως ὑμνωδεῖ θρῆνον Ἐρινύος αὐτοδίδακτος ἔσωθεν θυμός,</p><p>οὐ τὸ πᾶν ἔχων ἐλπίδος φίλον θράσος. ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ. 990 ἔπ.</p><p>«Φαίνεται ὁ Κάβο-Γάτα...», μοῦ εἶπε ὁ καπετάνιος</p><p>δείχνοντας ἕνα χαμηλὸ γιαλὸ μέσα στὸ πούσι</p><p>τ᾿ ἄδειο ἀκρογιάλι ἀνήμερα Χριστούγεννα,</p><p>«... καὶ κατὰ τὸν Πουνέντε ἀλάργα τὸ κύμα γέννησε τὴν Ἀφροδίτη</p><p>λένε τὸν τόπο Πέτρα τοῦ Ρωμιοῦ.</p><p>Τρία καρτίνια ἀριστερά!»</p><p>Εἶχε τὰ μάτια τῆς Σαλώμης ἡ γάτα ποὺ ἔχασα τὸν ἄλλο χρόνο</p><p>κι ὁ Ραμαζὰν πῶς κοίταζε κατάματα τὸ θάνατο,</p><p>μέρες ὁλόκληρες μέσα στὸ χιόνι τῆς Ἀνατολῆς</p><p>στὸν παγωμένον ἥλιο</p><p>κατάματα μέρες ὁλόκληρες ὁ μικρὸς ἐφέστιος θεός.</p><p>Μὴ σταθεῖς ταξιδιώτη.</p><p>«Τρία καρτίνια ἀριστερά» μουρμούρισε ὁ τιμονιέρης.</p><p>...ἴσως ὁ φίλος μου νὰ κοντοστέκουνταν,</p><p>ξέμπαρκος τώρα</p><p>κλειστὸς σ᾿ ἕνα μικρὸ σπίτι μὲ εἰκόνες</p><p>γυρεύοντας παράθυρα πίσω ἀπ᾿ τὰ κάδρα.</p><p>Χτύπησε ἡ καμπάνα τοῦ καραβιοῦ</p><p>σὰν τὴ μονέδα πολιτείας ποὺ χάθηκε</p><p>κι ἦρθε νὰ ζωντανέψει πέφτοντας</p><p>ἀλλοτινὲς ἐλεημοσύνες.</p><p>«Παράξενο», ξανάειπε ὁ καπετάνιος.</p><p>«Τούτη ἡ καμπάνα-μέρα ποὺ εἶναι-</p><p>μοῦ θύμισε τὴν ἄλλη ἐκείνη, τὴ μοναστηρίσια.</p><p>Διηγότανε τὴν ἱστορία ἕνας καλόγερος</p><p>ἕνας μισότρελος, ἕνας ὀνειροπόλος.</p><p>«Τὸν καιρὸ τῆς μεγάλης στέγνιας,</p><p>- σαράντα χρόνια ἀναβροχιὰ -</p><p>ρημάχτηκε ὅλο τὸ νησὶ</p><p>πέθαινε ὁ κόσμος καὶ γεννιοῦνταν φίδια.</p><p>Μιλιούνια φίδια τοῦτο τ᾿ ἀκρωτήρι,</p><p>χοντρὰ σὰν τὸ ποδάρι ἄνθρωπου</p><p>καὶ φαρμακερά.</p><p>Τὸ μοναστήρι τ᾿ Ἅι-Νικόλα τὸ εἶχαν τότε</p><p>Ἁγιοβασιλεῖτες καλογέροι</p><p>κι οὔτε μποροῦσαν νὰ δουλέψουν τὰ χωράφια</p><p>κι οὔτε νὰ βγάλουν τὰ κοπάδια στὴ βοσκὴ</p><p>τοὺς ἔσωσαν οἱ γάτες ποὺ ἀναθρέφαν.</p><p>Τὴν κάθε αὐγὴ χτυποῦσε μία καμπάνα</p><p>καὶ ξεκινοῦσαν τσοῦρμο γιὰ τὴ μάχη.</p><p>Ὅλη μέρα χτυπιοῦνταν ὡς τὴν ὥρα</p><p>ποῦ σήμαιναν τὸ βραδινὸ ταγίνι.</p><p>Ἀπόδειπνα πάλι ἡ καμπάνα</p><p>καὶ βγαῖναν γιὰ τὸν πόλεμο τῆς νύχτας.</p><p>Ἤτανε θαῦμα νὰ τὶς βλέπεις, λένε,</p><p>ἄλλη κουτσή, κι ἄλλη στραβή, τὴν ἄλλη</p><p>χωρὶς μύτη, χωρὶς αὐτί, προβιὰ κουρέλι.</p><p>Ἔτσι μὲ τέσσερεις καμπάνες τὴν ἡμέρα</p><p>πέρασαν μῆνες, χρόνια, καιροὶ κι ἄλλοι καιροί.</p><p>Ἄγρια πεισματικὲς καὶ πάντα λαβωμένες</p><p>ξολόθρεψαν τὰ φίδια μὰ στὸ τέλος</p><p>χαθήκανε, δὲν ἄντεξαν τόσο φαρμάκι.</p><p>Ὡσὰν καράβι καταποντισμένο</p><p>τίποτε δὲν ἀφῆσαν στὸν ἀφρὸ</p><p>μήτε νιαούρισμα, μήτε καμπάνα.</p><p>Γραμμή!</p><p>Τί νὰ σοῦ κάνουν οἱ ταλαίπωρες</p><p>παλεύοντας καὶ πίνοντας μέρα καὶ νύχτα</p><p>τὸ αἷμα τὸ φαρμακερὸ τῶν ἑρπετῶν.</p><p>Αἰῶνες φαρμάκι γενιὲς φαρμάκι».</p><p>«Γραμμή!</p><p>Τί νὰ σοῦ κάνουν οἱ ταλαίπωρες</p><p>παλεύοντας καὶ πίνοντας μέρα καὶ νύχτα</p><p>τὸ αἷμα τὸ φαρμακερὸ τῶν ἑρπετῶν.</p><p>Αἰῶνες φαρμάκι, γενιὲς φαρμάκι».</p><p>«Γραμμή!» ἀντιλάλησε ἀδιάφορος ὁ τιμονιέρης.</p><p></p><p>Τετάρτη, 5 Φεβρουαρίου 1969</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Ανδρεας Σχιζας, post: 952831, member: 5404"] Γιῶργος Σεφέρης - Οἱ Γάτες τ᾿ Ἅι-Νικόλα Τὸν δ᾿ ἄνευ λύρας ὅμως ὑμνωδεῖ θρῆνον Ἐρινύος αὐτοδίδακτος ἔσωθεν θυμός, οὐ τὸ πᾶν ἔχων ἐλπίδος φίλον θράσος. ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ. 990 ἔπ. «Φαίνεται ὁ Κάβο-Γάτα...», μοῦ εἶπε ὁ καπετάνιος δείχνοντας ἕνα χαμηλὸ γιαλὸ μέσα στὸ πούσι τ᾿ ἄδειο ἀκρογιάλι ἀνήμερα Χριστούγεννα, «... καὶ κατὰ τὸν Πουνέντε ἀλάργα τὸ κύμα γέννησε τὴν Ἀφροδίτη λένε τὸν τόπο Πέτρα τοῦ Ρωμιοῦ. Τρία καρτίνια ἀριστερά!» Εἶχε τὰ μάτια τῆς Σαλώμης ἡ γάτα ποὺ ἔχασα τὸν ἄλλο χρόνο κι ὁ Ραμαζὰν πῶς κοίταζε κατάματα τὸ θάνατο, μέρες ὁλόκληρες μέσα στὸ χιόνι τῆς Ἀνατολῆς στὸν παγωμένον ἥλιο κατάματα μέρες ὁλόκληρες ὁ μικρὸς ἐφέστιος θεός. Μὴ σταθεῖς ταξιδιώτη. «Τρία καρτίνια ἀριστερά» μουρμούρισε ὁ τιμονιέρης. ...ἴσως ὁ φίλος μου νὰ κοντοστέκουνταν, ξέμπαρκος τώρα κλειστὸς σ᾿ ἕνα μικρὸ σπίτι μὲ εἰκόνες γυρεύοντας παράθυρα πίσω ἀπ᾿ τὰ κάδρα. Χτύπησε ἡ καμπάνα τοῦ καραβιοῦ σὰν τὴ μονέδα πολιτείας ποὺ χάθηκε κι ἦρθε νὰ ζωντανέψει πέφτοντας ἀλλοτινὲς ἐλεημοσύνες. «Παράξενο», ξανάειπε ὁ καπετάνιος. «Τούτη ἡ καμπάνα-μέρα ποὺ εἶναι- μοῦ θύμισε τὴν ἄλλη ἐκείνη, τὴ μοναστηρίσια. Διηγότανε τὴν ἱστορία ἕνας καλόγερος ἕνας μισότρελος, ἕνας ὀνειροπόλος. «Τὸν καιρὸ τῆς μεγάλης στέγνιας, - σαράντα χρόνια ἀναβροχιὰ - ρημάχτηκε ὅλο τὸ νησὶ πέθαινε ὁ κόσμος καὶ γεννιοῦνταν φίδια. Μιλιούνια φίδια τοῦτο τ᾿ ἀκρωτήρι, χοντρὰ σὰν τὸ ποδάρι ἄνθρωπου καὶ φαρμακερά. Τὸ μοναστήρι τ᾿ Ἅι-Νικόλα τὸ εἶχαν τότε Ἁγιοβασιλεῖτες καλογέροι κι οὔτε μποροῦσαν νὰ δουλέψουν τὰ χωράφια κι οὔτε νὰ βγάλουν τὰ κοπάδια στὴ βοσκὴ τοὺς ἔσωσαν οἱ γάτες ποὺ ἀναθρέφαν. Τὴν κάθε αὐγὴ χτυποῦσε μία καμπάνα καὶ ξεκινοῦσαν τσοῦρμο γιὰ τὴ μάχη. Ὅλη μέρα χτυπιοῦνταν ὡς τὴν ὥρα ποῦ σήμαιναν τὸ βραδινὸ ταγίνι. Ἀπόδειπνα πάλι ἡ καμπάνα καὶ βγαῖναν γιὰ τὸν πόλεμο τῆς νύχτας. Ἤτανε θαῦμα νὰ τὶς βλέπεις, λένε, ἄλλη κουτσή, κι ἄλλη στραβή, τὴν ἄλλη χωρὶς μύτη, χωρὶς αὐτί, προβιὰ κουρέλι. Ἔτσι μὲ τέσσερεις καμπάνες τὴν ἡμέρα πέρασαν μῆνες, χρόνια, καιροὶ κι ἄλλοι καιροί. Ἄγρια πεισματικὲς καὶ πάντα λαβωμένες ξολόθρεψαν τὰ φίδια μὰ στὸ τέλος χαθήκανε, δὲν ἄντεξαν τόσο φαρμάκι. Ὡσὰν καράβι καταποντισμένο τίποτε δὲν ἀφῆσαν στὸν ἀφρὸ μήτε νιαούρισμα, μήτε καμπάνα. Γραμμή! Τί νὰ σοῦ κάνουν οἱ ταλαίπωρες παλεύοντας καὶ πίνοντας μέρα καὶ νύχτα τὸ αἷμα τὸ φαρμακερὸ τῶν ἑρπετῶν. Αἰῶνες φαρμάκι γενιὲς φαρμάκι». «Γραμμή! Τί νὰ σοῦ κάνουν οἱ ταλαίπωρες παλεύοντας καὶ πίνοντας μέρα καὶ νύχτα τὸ αἷμα τὸ φαρμακερὸ τῶν ἑρπετῶν. Αἰῶνες φαρμάκι, γενιὲς φαρμάκι». «Γραμμή!» ἀντιλάλησε ἀδιάφορος ὁ τιμονιέρης. Τετάρτη, 5 Φεβρουαρίου 1969 [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Πολιτισμός
Μνήμη Γιώργου Σεφέρη 1900-1971
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…