- 19 September 2007
- 619
Έχουμε πολλές φορές προτείνει, όλοι μας, δίσκους που θα βοηθούσαν στην επιλογή συστημάτων ή τους χρησιμοποιούμε ως αναφορά στις προσωπικές ακροάσεις.
Σκεφτόμουν ότι δεν έχουμε προτείνει δίσκους από το εμπόριο που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να στήσουμε σωστά το σύστημά μας ‛η να καταλάβουμε το τι μπορεί να έχουμε λάθος σε αυτό.
Υπάρχουν θέματα από την XLO, από την Chesky κλπ. που… είχαν οδηγίες χρήσης για το στήσιμο του στερεοφωνικού μας αλλά μετά το στήσιμο ούτε που ασχολούμαστε ξανά με αυτό το δίσκο, άσε που κόστιζε και αρκετά!
Άκουγα το δίσκο των Yello, Touch, Universal 2009, και θυμήθηκα ένα «εργαλείο» που μου επιτρέπει να «δουλεύω» το στήσιμο ενός συστήματος σε άγνωστο χώρο.
Στις αρχές της δεκαετίας του 90, ξεκίνησαν οι πρώτες ηχογραφήσεις καλλιτεχνών όπως R. Waters, M. Jacksοn, Madonna, P. Floyd, Sting κλπ. με τον αλγόριθμο της Q sound labs.
Περιληπτικά, επρόκειτο για μονοφωνικά δείγματα από διαφορετικές πηγές και στην τελική μίξη το αποτέλεσμα ήταν τρισδιάστατος ήχος από ένα ζευγάρι ηχείων.
Για να επιτευχθεί αυτό στο σύστημά μας, θα έπρεπε να πειραματιστούμε με τη θέση των ηχείων, τη σωστή τους φάση στο χώρο αλλά και μεταξύ τους.
Μόλις το καταφέρουμε, ακούμε ένα μουσικό θέμα, διαφορετικό απ’ ότι έχουμε συνηθίσει.
Αισθανόμαστε να μας «περικυκλώνει» η μουσική, τα εφέ όπως ομιλίες, κόσμος στα live θέματα, αυτοκίνητα, αεροπλάνα κλπ. να βρίσκονται εκτός ηχείων, να περνούν πίσω μας, αριστερά μας, δεξιά μας, επιμελώς… «άτακτα» ριγμένα ώστε να μας βάζουν «μέσα» στο μουσικό θέμα.
Σύντομα «ξεπεράστηκε» γιατί η βιομηχανία ήχου ήθελε την πώληση πολλών ηχείων μέσω του οικιακού κινηματογράφου και βρήκε εφαρμογή σε παιχνίδια, ακουστικά κλπ.
Μουσικά θέματα όπως Amused to Death από τον Roger Waters, Dangerous από τον Michael Jackson, Soul Cages του Sting, προηγούμενα θέματα των Yello συν αυτό που αναφέρθηκε νωρίτερα αλλά και συλλογές ambient στις αρχές της δεκαετία τους 2000, μπορούν να βοηθήσουν στον τρόπο στησίματος του στερεοφωνικού μας.
Στο Amused to Death, στο πρώτο κομμάτι του δίσκου (το cd αν θυμάμαι καλά είναι και σε προσφορά στα καταστήματα πώλησης) που ξεκινάει με ήχους από το περιβάλλον του σπιτιού και πριν ακουστεί/μεταφερθεί ο ακροατής, νοητά, στο εσωτερικό του σπιτιού, οι σκύλοι που γαβγίζουν ακούγονται δεξιά και πίσω από τον ακροατή, αρκετά μακριά του, τα τριζόνια, στην ησυχία της νύχτας, ΠΑΝΤΟΥ(!), όσο «μπαίνουμε» στον εσωτερικό χώρο, ο παρουσιαστής της τηλεόρασης αριστερά από τον ακροατή και γενικά, όσο ο δίσκος (έστω cd για να μην παραπονιούνται οι «ψηφιακοί») αναπαράγεται, έχουμε πλήρως τρισδιάστατη εικόνα με το «δείγμα» από μία ταινία του 1977 να ακούγεται πίσω μας!
Παρόμοια αποτελέσματα έχουμε και από τους άλλους δίσκους/cd που ηχογραφήθηκαν με τον αλγόριθμο της Q sound.
Δοκιμάστε το σύστημα σας με τέτοιου τύπου ηχογραφήσεις, πειραματιστείτε με την τοποθέτηση των ηχείων και αφεθείτε στην… τρισδιάστατη ακρόαση από ένα ζευγάρι ηχείων ; -)
Σκεφτόμουν ότι δεν έχουμε προτείνει δίσκους από το εμπόριο που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να στήσουμε σωστά το σύστημά μας ‛η να καταλάβουμε το τι μπορεί να έχουμε λάθος σε αυτό.
Υπάρχουν θέματα από την XLO, από την Chesky κλπ. που… είχαν οδηγίες χρήσης για το στήσιμο του στερεοφωνικού μας αλλά μετά το στήσιμο ούτε που ασχολούμαστε ξανά με αυτό το δίσκο, άσε που κόστιζε και αρκετά!
Άκουγα το δίσκο των Yello, Touch, Universal 2009, και θυμήθηκα ένα «εργαλείο» που μου επιτρέπει να «δουλεύω» το στήσιμο ενός συστήματος σε άγνωστο χώρο.
Στις αρχές της δεκαετίας του 90, ξεκίνησαν οι πρώτες ηχογραφήσεις καλλιτεχνών όπως R. Waters, M. Jacksοn, Madonna, P. Floyd, Sting κλπ. με τον αλγόριθμο της Q sound labs.
Περιληπτικά, επρόκειτο για μονοφωνικά δείγματα από διαφορετικές πηγές και στην τελική μίξη το αποτέλεσμα ήταν τρισδιάστατος ήχος από ένα ζευγάρι ηχείων.
Για να επιτευχθεί αυτό στο σύστημά μας, θα έπρεπε να πειραματιστούμε με τη θέση των ηχείων, τη σωστή τους φάση στο χώρο αλλά και μεταξύ τους.
Μόλις το καταφέρουμε, ακούμε ένα μουσικό θέμα, διαφορετικό απ’ ότι έχουμε συνηθίσει.
Αισθανόμαστε να μας «περικυκλώνει» η μουσική, τα εφέ όπως ομιλίες, κόσμος στα live θέματα, αυτοκίνητα, αεροπλάνα κλπ. να βρίσκονται εκτός ηχείων, να περνούν πίσω μας, αριστερά μας, δεξιά μας, επιμελώς… «άτακτα» ριγμένα ώστε να μας βάζουν «μέσα» στο μουσικό θέμα.
Σύντομα «ξεπεράστηκε» γιατί η βιομηχανία ήχου ήθελε την πώληση πολλών ηχείων μέσω του οικιακού κινηματογράφου και βρήκε εφαρμογή σε παιχνίδια, ακουστικά κλπ.
Μουσικά θέματα όπως Amused to Death από τον Roger Waters, Dangerous από τον Michael Jackson, Soul Cages του Sting, προηγούμενα θέματα των Yello συν αυτό που αναφέρθηκε νωρίτερα αλλά και συλλογές ambient στις αρχές της δεκαετία τους 2000, μπορούν να βοηθήσουν στον τρόπο στησίματος του στερεοφωνικού μας.
Στο Amused to Death, στο πρώτο κομμάτι του δίσκου (το cd αν θυμάμαι καλά είναι και σε προσφορά στα καταστήματα πώλησης) που ξεκινάει με ήχους από το περιβάλλον του σπιτιού και πριν ακουστεί/μεταφερθεί ο ακροατής, νοητά, στο εσωτερικό του σπιτιού, οι σκύλοι που γαβγίζουν ακούγονται δεξιά και πίσω από τον ακροατή, αρκετά μακριά του, τα τριζόνια, στην ησυχία της νύχτας, ΠΑΝΤΟΥ(!), όσο «μπαίνουμε» στον εσωτερικό χώρο, ο παρουσιαστής της τηλεόρασης αριστερά από τον ακροατή και γενικά, όσο ο δίσκος (έστω cd για να μην παραπονιούνται οι «ψηφιακοί») αναπαράγεται, έχουμε πλήρως τρισδιάστατη εικόνα με το «δείγμα» από μία ταινία του 1977 να ακούγεται πίσω μας!
Παρόμοια αποτελέσματα έχουμε και από τους άλλους δίσκους/cd που ηχογραφήθηκαν με τον αλγόριθμο της Q sound.
Δοκιμάστε το σύστημα σας με τέτοιου τύπου ηχογραφήσεις, πειραματιστείτε με την τοποθέτηση των ηχείων και αφεθείτε στην… τρισδιάστατη ακρόαση από ένα ζευγάρι ηχείων ; -)
