Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Μουσική από το μεγάλο ροζ [The Band]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058228357" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Τα δάκρυα της οργής</h3> <p style="text-align: center">[ATTACH]156559[/ATTACH]</p><p></p><p style="margin-left: 20px"><em>Σε μεταφέραμε στην αγκαλιά μας την Ημέρα Ανεξαρτησίας</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Και τώρα μας πέταξες και μας έβαλες στην άκρη</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ω, αγαπητή κόρη, πώς μπορείς κάτω από τον ήλιο να φέρεσαι έτσι σ' έναν πατέρα;</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Να υπηρετεί με χέρια και πόδια και πάντα να του λες "Όχι"</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>...</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Όλα ήταν τόσο πολύ ανώδυνα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Όταν ξέμεινες να παίρνεις</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Όλες αυτές τις ψεύτικες οδηγίες</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Που δεν μπορούσαμε ποτέ να πιστέψουμε</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Και τώρα η καρδιά είναι γεμάτη με χρυσάφι</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Σαν να ήταν πορτοφόλι</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Όμως, τι είδους αγάπη είναι αυτή</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Που πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο;</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>...</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Σου υποδείξαμε τον τρόπο να πορευθείς</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Και γρατζουνίσαμε το όνομά σου στην άμμο</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Παρόλο που σκέφτηκες ότι δεν ήταν τίποτα περισσότερο</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Από ένα μέρος για να σταθείς</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Θέλω να ξέρεις ότι ενώ παρακολουθούσαμε</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ανακάλυψες ότι δεν υπήρχε κανένας αληθινός</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ότι εγώ ο ίδιος ήμουν ανάμεσα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Αυτός που σκέφτηκε</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ότι ήταν απλά ένα παιδικό πράγμα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Δάκρυα οργής, δάκρυα θλίψης</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Γιατί πρέπει να είμαι πάντα ο κλέφτης;</em> (σ.σ. θεωρείται από την κόρη του, ότι κλέβει τη ζωή της, επιβάλλοντας τη βούλησή του)</p> <p style="margin-left: 20px"><em>Έλα σε μένα τώρα, ξέρεις ότι είμαστε τόσο μόνοι</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Και η ζωή είναι σύντομη</em></p> <p style="margin-left: 20px">- Tears of Rage (Bob Dylan & Richard Manuel)</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Το άλμπουμ άνοιγε μ' ένα αργό τραγούδι, το "Tears of Rage", που ήταν απλώς ένας άλλος τρόπος να επαναστατήσεις ενάντια στην εξέγερση. Πηγαίναμε σκόπιμα κόντρα στο ρεύμα. Λίγοι καλλιτέχνες είχαν ανοίξει ένα άλμπουμ μ' ένα αργό κομμάτι, οπότε έπρεπε να το κάνουμε. Στο ζενίθ της ψυχεδελικής εποχής με τις φλεγόμενες κιθάρες, τα ατελείωτα σόλο και τα επιμήκη τζαμαρίσματα, δεν θέλαμε να κάνουμε αυτό το είδος άλμπουμ. Ο Μπομπ Ντίλαν βοήθησε τον Ρίτσαρντ σ' αυτό το κομμάτι για τον σπαραγμό του γονιού και ο Ρίτσαρντ έκανε μια από τις καλύτερες ερμηνείες της ζωής του.</span></em>» (Levon Helm)</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Γνωρίζετε την πάνκι στάση που είχε να κάνει με τη μουσική - μίσησε τη μητέρα σου και πλήγωσε τον πατέρα σου. Είναι ένα είδος κάποιας μόδας, και αυτό</span></em> (σ.σ. η οικογενειακή φωτογραφία στο εσωτερικό του διπλού εξώφυλλου) <em><span style="color: Darkorange">ήταν δήλωση ότι δεν μας αφορούσε. Δεν μισούμε τις μητέρες και τους πατέρες μας. Το τραγούδι είναι από την άποψη του γονέα. Τι γίνεται αν οι γονείς σου έκαναν λάθος; Ίσως το έκαναν, και λοιπόν; Όλοι κάνουν ότι μπορούν, σωστά ή λάθος. Απλώς έχω κουραστεί να ακούω όλα αυτά - αυτό το κοριτσάκι, την Janis Ian. Ξέρετε, τον Jim Morrison και όλους αυτούς τους ανθρώπους. Απλώς πιστεύω ότι είναι μια σκέτη βαρεμάρα. Ακόμη και αν αυτή είναι η κατάστασή τους, ποιος νοιάζεται;»</span></em> (Robbie Robertson)</p><p></p><p>Παραδοξότητα, λοιπόν, για εναρκτήριο αλλά ενδεικτικό των προθέσεων και της διαφορετικότητας σε σχέση με το κλίμα της εποχής, το "<strong>Tears of Rage</strong>", έχει ένα ισχυρό βιβλικό υπόβαθρο και είναι γεμάτο βαθιά αγωνία, εξετάζοντας μια σχέση μεταξύ γονιού και κόρης. Οι πρώτοι ήχοι που ακούγονται ήταν η κιθάρα του <em>Robertson</em>, μέσω κάποιου ηχείου τύπου <em>Leslie</em>, μαζί με το όργανο του <em>Hudson</em> και τα εξασθενημένα τομ του <em>Helm</em>. Μια έκδοση αυτού του τραγουδιού με τον Dylan στα κύρια φωνητικά και τους <em>Band</em> να τον υποστηρίζουν, συμπεριλήφθηκε στο <em>The Basement Tapes</em>.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]156560[/ATTACH]</p><p></p><p style="margin-left: 20px"><em>Ο πρόγονος έδειξε τη Δευτέρα Παρουσία</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Θλιμμένα είπε στον μοναδικό του γιο</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Απλά πρόσεξε τι κάνεις</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Όλα επιστρέφουν πίσω σε σένα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ο ψευδομάρτυρας διέδωσε τα νέα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Κάποιος θα χάσει</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Είτε αυτή ή εγώ ή εσύ</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Μη λες λοιπόν κουβέντα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>ούτε να αποκαλύψεις κάτι που έμαθες</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ο χρόνος θα σου πει σωστά</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Αν πραγματικά, πραγματικά έπεσες</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>...</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Κάθισα εδώ για τόσο αναθεματισμένο καιρό</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Περιμένοντας το τέλος να 'ρθει</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ιερός καύσωνας ( ; ) στα πρόθυρα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Κάνε μια επιλογή, όλα ή τίποτα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ο ψευδομάρτυρας, έριξε άγρια ματιά</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Μου 'πε ότι δεν μπορώ να πω ψέμα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Πνεύματα και άγιοι μην με ενοχλείτε</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Βλέπετε, δεν είμαι μόνος</em></p> <p style="margin-left: 20px">- To Kingdom Come (Robbie Robertson)</p><p></p><p>Το "<strong>The Kingdom Come</strong>", ένας χαοτικός στοχασμός στη σωτηρία, είναι το ντεμπούτο του <em>Robertson</em> ως τραγουδοποιού και το μοναδικό που διαθέτει τα κύρια φωνητικά του. Μουσικά είναι αισιόδοξο και "επίκαιρο" με εναρμονισμένα φωνητικά και το λυτρωτικό μπάσο από τον <em>Danko</em> να αντισταθμίζει το καλαίσθητο πιάνο του <em>Manuel</em>, συγκολλώντας τις μικρές εκρήξεις των μουσικών μοτίβων. Το αρνητικό αυτού του εξαίσιου τραγουδιού είναι ότι τελειώνει πολύ γρήγορα, σβήνοντας κατά τη διάρκεια ενός ενδιαφέροντος κιθαριστικού σόλο.</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Αναρωτιέμαι θα μπορούσες ποτέ να με γνωρίσεις / Ξέρεις τον λόγο για τον οποίο ζω; / Υπάρχει τίποτα που μπορείς να μου δείξεις; / Η ζωή φαίνεται να 'χει λίγα να δώσει</span></em>...» - In a Station (Richard Manuel)</p><p></p><p>Η ειδυλλιακή ονειροπόληση του "<strong>In a Station</strong>" του <em>Manuel</em> (μήπως κάποιος έκανε κάποια ερεβώδη σκέψη για τους στίχους του ; ) επιστρέφει στην μπλούζι μπαλάντα με ονειρική συνοδεία από το κλαβινέτο του <em>Hudson</em> και λαχταριστά κιθαριστικά ιντερλούδια. Γραμμένο από τον <em>Robertson</em> και τραγουδισμένο εκπληκτικά από τον <em>Danko</em>, το εξαιρετικό "<strong>Caledonia Mission</strong>" με δυνατούς στίχους, ξεκινάει ως μπαλάντα με κάντρι και γκόσπελ επιρροές αλλά εξελίσσεται σε ένα ενδιαφέρον, σχεδόν τζάζι κομμάτι.</p><p></p><p>Το πιο διάσημο τραγούδι του άλμπουμ είναι ο θρυλικός ύμνος "<strong>The Weight</strong>", με κύρια φωνητικά από τους <em>Helm</em> και <em>Danko</em>, ένα εικονικό μουσικό κομμάτι στην ιστορία του ροκ εντ ρολ. Οι στίχοι επιστρέφουν στον Βιβλικό χώρο, με φανταστικούς χαρακτήρες που υποδύονται σύγχρονους πρωταγωνιστές. Απέτυχε να φτάσει στο Top 40, όταν κυκλοφόρησε ως σινγκλ το 1968, όμως παραδόξως οι μεταγενέστερες διασκευές διάφορων καλλιτεχνών τα κατάφεραν καλύτερα. Ο Ρόμπερτσον τοποθετεί τις ταινίες του Ισπανού σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ καθώς και την αρχική επίσκεψή του στο Δέλτα του Μισισιπή ως επιρροές για το τραγούδι, αν και αργότερα ο Χέλμ ισχυρίστηκε ότι πολλά μέλη του συγκροτήματος είχαν μέρος στη συγγραφή των στίχων. Για την "παραβολή" του "<em>The Weight</em>" και τις ερμηνείες της, τα έχουμε ξαναπεί εκτενώς, οπότε ανατρέξτε στη αφιερωμένη <a href="http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=152332" target="_blank">παρουσίαση</a> για τα περαιτέρω!</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]156561[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058228357, member: 30418"] [HEADING=2]Τα δάκρυα της οργής[/HEADING] [CENTER][ATTACH=CONFIG]156559._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [INDENT][I]Σε μεταφέραμε στην αγκαλιά μας την Ημέρα Ανεξαρτησίας Και τώρα μας πέταξες και μας έβαλες στην άκρη Ω, αγαπητή κόρη, πώς μπορείς κάτω από τον ήλιο να φέρεσαι έτσι σ' έναν πατέρα; Να υπηρετεί με χέρια και πόδια και πάντα να του λες "Όχι" ... Όλα ήταν τόσο πολύ ανώδυνα Όταν ξέμεινες να παίρνεις Όλες αυτές τις ψεύτικες οδηγίες Που δεν μπορούσαμε ποτέ να πιστέψουμε Και τώρα η καρδιά είναι γεμάτη με χρυσάφι Σαν να ήταν πορτοφόλι Όμως, τι είδους αγάπη είναι αυτή Που πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο; ... Σου υποδείξαμε τον τρόπο να πορευθείς Και γρατζουνίσαμε το όνομά σου στην άμμο Παρόλο που σκέφτηκες ότι δεν ήταν τίποτα περισσότερο Από ένα μέρος για να σταθείς Θέλω να ξέρεις ότι ενώ παρακολουθούσαμε Ανακάλυψες ότι δεν υπήρχε κανένας αληθινός Ότι εγώ ο ίδιος ήμουν ανάμεσα Αυτός που σκέφτηκε Ότι ήταν απλά ένα παιδικό πράγμα Δάκρυα οργής, δάκρυα θλίψης Γιατί πρέπει να είμαι πάντα ο κλέφτης;[/I] (σ.σ. θεωρείται από την κόρη του, ότι κλέβει τη ζωή της, επιβάλλοντας τη βούλησή του) [I]Έλα σε μένα τώρα, ξέρεις ότι είμαστε τόσο μόνοι Και η ζωή είναι σύντομη[/I] - Tears of Rage (Bob Dylan & Richard Manuel)[/INDENT] «[I][COLOR=Darkorange]Το άλμπουμ άνοιγε μ' ένα αργό τραγούδι, το "Tears of Rage", που ήταν απλώς ένας άλλος τρόπος να επαναστατήσεις ενάντια στην εξέγερση. Πηγαίναμε σκόπιμα κόντρα στο ρεύμα. Λίγοι καλλιτέχνες είχαν ανοίξει ένα άλμπουμ μ' ένα αργό κομμάτι, οπότε έπρεπε να το κάνουμε. Στο ζενίθ της ψυχεδελικής εποχής με τις φλεγόμενες κιθάρες, τα ατελείωτα σόλο και τα επιμήκη τζαμαρίσματα, δεν θέλαμε να κάνουμε αυτό το είδος άλμπουμ. Ο Μπομπ Ντίλαν βοήθησε τον Ρίτσαρντ σ' αυτό το κομμάτι για τον σπαραγμό του γονιού και ο Ρίτσαρντ έκανε μια από τις καλύτερες ερμηνείες της ζωής του.[/COLOR][/I]» (Levon Helm) «[I][COLOR=Darkorange]Γνωρίζετε την πάνκι στάση που είχε να κάνει με τη μουσική - μίσησε τη μητέρα σου και πλήγωσε τον πατέρα σου. Είναι ένα είδος κάποιας μόδας, και αυτό[/COLOR][/I] (σ.σ. η οικογενειακή φωτογραφία στο εσωτερικό του διπλού εξώφυλλου) [I][COLOR=Darkorange]ήταν δήλωση ότι δεν μας αφορούσε. Δεν μισούμε τις μητέρες και τους πατέρες μας. Το τραγούδι είναι από την άποψη του γονέα. Τι γίνεται αν οι γονείς σου έκαναν λάθος; Ίσως το έκαναν, και λοιπόν; Όλοι κάνουν ότι μπορούν, σωστά ή λάθος. Απλώς έχω κουραστεί να ακούω όλα αυτά - αυτό το κοριτσάκι, την Janis Ian. Ξέρετε, τον Jim Morrison και όλους αυτούς τους ανθρώπους. Απλώς πιστεύω ότι είναι μια σκέτη βαρεμάρα. Ακόμη και αν αυτή είναι η κατάστασή τους, ποιος νοιάζεται;»[/COLOR][/I] (Robbie Robertson) Παραδοξότητα, λοιπόν, για εναρκτήριο αλλά ενδεικτικό των προθέσεων και της διαφορετικότητας σε σχέση με το κλίμα της εποχής, το "[B]Tears of Rage[/B]", έχει ένα ισχυρό βιβλικό υπόβαθρο και είναι γεμάτο βαθιά αγωνία, εξετάζοντας μια σχέση μεταξύ γονιού και κόρης. Οι πρώτοι ήχοι που ακούγονται ήταν η κιθάρα του [I]Robertson[/I], μέσω κάποιου ηχείου τύπου [I]Leslie[/I], μαζί με το όργανο του [I]Hudson[/I] και τα εξασθενημένα τομ του [I]Helm[/I]. Μια έκδοση αυτού του τραγουδιού με τον Dylan στα κύρια φωνητικά και τους [I]Band[/I] να τον υποστηρίζουν, συμπεριλήφθηκε στο [I]The Basement Tapes[/I]. [CENTER][ATTACH=CONFIG]156560._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [INDENT][I]Ο πρόγονος έδειξε τη Δευτέρα Παρουσία Θλιμμένα είπε στον μοναδικό του γιο Απλά πρόσεξε τι κάνεις Όλα επιστρέφουν πίσω σε σένα Ο ψευδομάρτυρας διέδωσε τα νέα Κάποιος θα χάσει Είτε αυτή ή εγώ ή εσύ Τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε Μη λες λοιπόν κουβέντα ούτε να αποκαλύψεις κάτι που έμαθες Ο χρόνος θα σου πει σωστά Αν πραγματικά, πραγματικά έπεσες ... Κάθισα εδώ για τόσο αναθεματισμένο καιρό Περιμένοντας το τέλος να 'ρθει Ιερός καύσωνας ( ; ) στα πρόθυρα Κάνε μια επιλογή, όλα ή τίποτα Ο ψευδομάρτυρας, έριξε άγρια ματιά Μου 'πε ότι δεν μπορώ να πω ψέμα Πνεύματα και άγιοι μην με ενοχλείτε Βλέπετε, δεν είμαι μόνος[/I] - To Kingdom Come (Robbie Robertson)[/INDENT] Το "[B]The Kingdom Come[/B]", ένας χαοτικός στοχασμός στη σωτηρία, είναι το ντεμπούτο του [I]Robertson[/I] ως τραγουδοποιού και το μοναδικό που διαθέτει τα κύρια φωνητικά του. Μουσικά είναι αισιόδοξο και "επίκαιρο" με εναρμονισμένα φωνητικά και το λυτρωτικό μπάσο από τον [I]Danko[/I] να αντισταθμίζει το καλαίσθητο πιάνο του [I]Manuel[/I], συγκολλώντας τις μικρές εκρήξεις των μουσικών μοτίβων. Το αρνητικό αυτού του εξαίσιου τραγουδιού είναι ότι τελειώνει πολύ γρήγορα, σβήνοντας κατά τη διάρκεια ενός ενδιαφέροντος κιθαριστικού σόλο. «[I][COLOR=Darkorange]Αναρωτιέμαι θα μπορούσες ποτέ να με γνωρίσεις / Ξέρεις τον λόγο για τον οποίο ζω; / Υπάρχει τίποτα που μπορείς να μου δείξεις; / Η ζωή φαίνεται να 'χει λίγα να δώσει[/COLOR][/I]...» - In a Station (Richard Manuel) Η ειδυλλιακή ονειροπόληση του "[B]In a Station[/B]" του [I]Manuel[/I] (μήπως κάποιος έκανε κάποια ερεβώδη σκέψη για τους στίχους του ; ) επιστρέφει στην μπλούζι μπαλάντα με ονειρική συνοδεία από το κλαβινέτο του [I]Hudson[/I] και λαχταριστά κιθαριστικά ιντερλούδια. Γραμμένο από τον [I]Robertson[/I] και τραγουδισμένο εκπληκτικά από τον [I]Danko[/I], το εξαιρετικό "[B]Caledonia Mission[/B]" με δυνατούς στίχους, ξεκινάει ως μπαλάντα με κάντρι και γκόσπελ επιρροές αλλά εξελίσσεται σε ένα ενδιαφέρον, σχεδόν τζάζι κομμάτι. Το πιο διάσημο τραγούδι του άλμπουμ είναι ο θρυλικός ύμνος "[B]The Weight[/B]", με κύρια φωνητικά από τους [I]Helm[/I] και [I]Danko[/I], ένα εικονικό μουσικό κομμάτι στην ιστορία του ροκ εντ ρολ. Οι στίχοι επιστρέφουν στον Βιβλικό χώρο, με φανταστικούς χαρακτήρες που υποδύονται σύγχρονους πρωταγωνιστές. Απέτυχε να φτάσει στο Top 40, όταν κυκλοφόρησε ως σινγκλ το 1968, όμως παραδόξως οι μεταγενέστερες διασκευές διάφορων καλλιτεχνών τα κατάφεραν καλύτερα. Ο Ρόμπερτσον τοποθετεί τις ταινίες του Ισπανού σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ καθώς και την αρχική επίσκεψή του στο Δέλτα του Μισισιπή ως επιρροές για το τραγούδι, αν και αργότερα ο Χέλμ ισχυρίστηκε ότι πολλά μέλη του συγκροτήματος είχαν μέρος στη συγγραφή των στίχων. Για την "παραβολή" του "[I]The Weight[/I]" και τις ερμηνείες της, τα έχουμε ξαναπεί εκτενώς, οπότε ανατρέξτε στη αφιερωμένη [URL="http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=152332"]παρουσίαση[/URL] για τα περαιτέρω! [CENTER][ATTACH=CONFIG]156561._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Μουσική από το μεγάλο ροζ [The Band]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…