Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Μουσική πανδαισία... [Η "σκηνή" του Λος Άντζελες #1]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058318745" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Μαζί χαρούμενοι</h3> <p style="text-align: center">[ATTACH]161202[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center"><em>Sunset Strip</em>, δεκαετία '60</p><p></p><p>Το ροκ εντ ρολ τελικά τράβηξε την προσοχή των <em>Times</em> και των τοπικών τηλεοπτικών σταθμών: Το <em>Strip</em> καταλαμβάνεται από τα παιδιά που σύχναζαν στο <em>Whisky</em>, το <em>Ciro's</em> ή το <em>Gazzarri's</em>, και στη συνέχεια μαζεύονταν απέξω δίνοντας την εντύπωση συλλογικότητας. Οι ιδιοκτήτες των υπό εξαφάνιση (βραδινών) κλαμπ-φαγάδικων διαμαρτυρήθηκαν στην αστυνομία του Λος Άντζελες, που άρχισε να εφαρμόζει έντονα τους νόμους απαγόρευσης της κυκλοφορίας και να οδηγεί τα παιδιά στη φυλακή.</p><p></p><p>Η κορύφωση ήρθε τον Νοέμβριο του 1966, όταν χιλιάδες παιδιά συγκεντρώθηκαν κοντά στο <em>Pandora's Box</em>, ένα ροκ κλαμπ στο ανατολικό άκρο του <em>Strip</em>, για να διαμαρτυρηθούν για την επιβολή απαγόρευσης της κυκλοφορίας. Οι αστυνομικοί μπήκαν μέσα, συλλαμβάνοντας εκατοντάδες. Το <em>Pandora's Box</em> καταστράφηκε για να διευρύνει το χάσμα. Μια ταινία β' διαλογής, το <strong>Riot On Sunset Strip</strong>, ακολούθησε και ο <strong>Stephen Stills</strong> εμπνεύστηκε να γράψει το "<em>For What It's Worth</em>", ηχογραφώντας το με τους <strong>Buffalo Springfield</strong>.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]161203[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Διαδηλωτές έξω από το <em>Pandora's Box</em>, 1966</p><p></p><p>Από τους ανθρώπους που προσωποποίησαν την αλλαγή στη μουσική σκηνή του Λ.Α., εκείνο τον καιρό, ήταν ο <strong>Billy James</strong>, που εργαζόμενος στις δημόσιες σχέσεις της <em>Columbia</em> στο Λ.Α. ενθουσιάστηκε για έναν νεαρό τραγουδιστή-συνθέτη της ετικέτας που ονομαζόταν <em>Bob Dylan</em>, οπότε όταν οι <em>Byrds</em> εφηύραν το φολκ ροκ ηχογραφώντας τραγούδια του <em>Dylan</em> και υπογράφηκαν από την <em>Columbia</em>, ο <em>Billy</em> έγινε βασικό μέρος της προώθησής τους. Υπήρξε ο πρώτος από ένα μοντέρνο τρίπτυχο νεαρών <em>A&R</em> στελεχών, που περιελάμβανε επίσης τον <strong>Andy Wickham</strong> στη <em>Warner Bros.</em> και τον <strong>David Anderle</strong> στην <em>Elektra</em>.</p><p></p><p>Αλλά κανένας από αυτούς δεν ήταν περισσότερο μέσα στα πράγματα από τον Βρετανό <strong>Derek Taylor</strong>, ο οποίος ξεκίνησε ως δημοσιογράφος και στη συνέχεια εργάστηκε για τους <em>Beatles</em>. Μετακινούμενος στο Λ.Α. το 1965, ο <em>Taylor</em> έκανε δημόσιες σχέσεις για τους <em>Byrds</em>, αλλά και για πολλούς ακόμη σημαντικούς καλλιτέχνες της εποχής, όπως τους <em>Beach Boys, Paul Revere & The Raiders</em> και <em>Captain Beefheart & His Magic Band</em>. Το 1968, καθώς η σκηνή των κλαμπ έφθινε, ο <em>Taylor</em> επέστρεψε στην Αγγλία για να δουλέψει ξανά με τους <em>Beatles</em>.</p><p></p><p>Μετά το <em>Μοντερέι Ποπ Φέστιβαλ</em> -σε παραγωγή των <em>Derek Taylor</em> και <em>Lou Adler</em>, μεταξύ άλλων- και το <em>Γούντστοκ</em>, η εστίαση της μουσικής βιομηχανίας μετατοπίστηκε σε πολύ μεγαλύτερους χώρους εκδηλώσεων και πολύ μεγαλύτερες συμφωνίες.</p><p></p><p>Η σκηνή του Λ.Α., είχε πάντα και μια σκοτεινή πλευρά, σχετιζόμενη με την κατάχρηση ουσιών και τις σεξουαλικές ίντριγκες. Όταν ο <strong>Charles Manson</strong> βγήκε από τη φυλακή (όχι για πρώτη φορά) το 1967 και ανακάλυψε την ανθισμένη χίπικη υποκουλτούρα, έγινε αρπακτικό που περιβάλλεται από λεία. Το γεγονός, με τη βοήθεια φυσικά και του σκανδαλοθηρικού τύπου, συνέβαλλε στην αρνητική δημιουργία εντυπώσεων για μια ολόκληρη κουλτούρα, που μη μπορώντας πια να σταθεί στα επιτεύγματά της και να αποβάλλει τα παρασιτικά και διαβρωτικά φαινόμενα που την υπέσκαπταν, άρχισε να δείχνει τα πρώτα σημάδια παρακμής.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]161204[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center"><em>Hollywood Boulevard</em>, δεκαετία '60</p><p></p><p>Εκείνη την εποχή, επίσης, ο πειραματισμός των ναρκωτικών θεωρήθηκε ως μια θετική, καλώς εχόντων των πραγμάτων, εμπειρία διεύρυνσης του νου. Παρά το γεγονός ότι το διαιθυλαμίδιο του λυσεργικού οξέος (<em>LSD</em>) ήταν νόμιμο στην Καλιφόρνια μέχρι το 1966, ο <em>Jim Pons</em> (αυτοδίδακτος μπασίστας που έπαιξε στους <em>Turtles, Frank Zappa και Flo & Eddie</em>) λέει ότι η κατάσταση δεν αφορούσε αποκλειστικά το άσιντ: «<em><span style="color: Darkorange">Ο περισσότερος πειραματισμός μας με τα ναρκωτικά ήταν ήπιος με τα σημερινά δεδομένα... χόρτο... διεγερτικά και ηρεμιστικά χάπια. Η κοκαΐνη άρχισε να παρεισφρέει στην εικόνα από τις αρχές έως τα μέσα της δεκαετίας του '70...</span></em>».</p><p></p><p>Οι μουσικοί του Σαν Φρανσίσκο τείνουν να αντιμετωπίζουν τους ομολόγους τους, του Λ.Α. με υπεροψία, χαρακτηρίζοντας ένα μεγάλο μέρος της μουσικής "πλαστικό", και υποστηρίζοντας ότι οι μπάντες της πόλης επινοήθηκαν και σχεδιάστηκαν για να πουλούν προϊόν. Όπως όμως τελικά αποδείχτηκε η προερχόμενη από το Λ.Α. μουσική, σε γενικές γραμμές και για τα είδη που ενδιαφέρουν την παρουσίασή μας, εξετάζοντάς την σήμερα, δεκαετίες από την εποχή που δημιουργήθηκε, υπήρξε σαφώς πιο φουτουριστική, πλουραλιστική και απρόσβλητη από τον χρόνο...</p><p></p><p>Το Λ.Α. συνέχισε να παράγει σπουδαία μουσική, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πενταετία, 1965-1972, ήταν μια πραγματικά χρυσή εποχή για την πόλη και για τους ροκ φαν παντού!</p><p></p><p>(πηγές: wikipedia.org, Jerry Hopkins, Lawrence Dietz, Domenic Priore)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]161205[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Θεματικό Κτίριο στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Λος Άντζελες, 1961</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058318745, member: 30418"] [HEADING=2]Μαζί χαρούμενοι[/HEADING] [CENTER][ATTACH=CONFIG]161202._xfImport[/ATTACH] [I]Sunset Strip[/I], δεκαετία '60[/CENTER] Το ροκ εντ ρολ τελικά τράβηξε την προσοχή των [I]Times[/I] και των τοπικών τηλεοπτικών σταθμών: Το [I]Strip[/I] καταλαμβάνεται από τα παιδιά που σύχναζαν στο [I]Whisky[/I], το [I]Ciro's[/I] ή το [I]Gazzarri's[/I], και στη συνέχεια μαζεύονταν απέξω δίνοντας την εντύπωση συλλογικότητας. Οι ιδιοκτήτες των υπό εξαφάνιση (βραδινών) κλαμπ-φαγάδικων διαμαρτυρήθηκαν στην αστυνομία του Λος Άντζελες, που άρχισε να εφαρμόζει έντονα τους νόμους απαγόρευσης της κυκλοφορίας και να οδηγεί τα παιδιά στη φυλακή. Η κορύφωση ήρθε τον Νοέμβριο του 1966, όταν χιλιάδες παιδιά συγκεντρώθηκαν κοντά στο [I]Pandora's Box[/I], ένα ροκ κλαμπ στο ανατολικό άκρο του [I]Strip[/I], για να διαμαρτυρηθούν για την επιβολή απαγόρευσης της κυκλοφορίας. Οι αστυνομικοί μπήκαν μέσα, συλλαμβάνοντας εκατοντάδες. Το [I]Pandora's Box[/I] καταστράφηκε για να διευρύνει το χάσμα. Μια ταινία β' διαλογής, το [B]Riot On Sunset Strip[/B], ακολούθησε και ο [B]Stephen Stills[/B] εμπνεύστηκε να γράψει το "[I]For What It's Worth[/I]", ηχογραφώντας το με τους [B]Buffalo Springfield[/B]. [CENTER][ATTACH=CONFIG]161203._xfImport[/ATTACH] Διαδηλωτές έξω από το [I]Pandora's Box[/I], 1966[/CENTER] Από τους ανθρώπους που προσωποποίησαν την αλλαγή στη μουσική σκηνή του Λ.Α., εκείνο τον καιρό, ήταν ο [B]Billy James[/B], που εργαζόμενος στις δημόσιες σχέσεις της [I]Columbia[/I] στο Λ.Α. ενθουσιάστηκε για έναν νεαρό τραγουδιστή-συνθέτη της ετικέτας που ονομαζόταν [I]Bob Dylan[/I], οπότε όταν οι [I]Byrds[/I] εφηύραν το φολκ ροκ ηχογραφώντας τραγούδια του [I]Dylan[/I] και υπογράφηκαν από την [I]Columbia[/I], ο [I]Billy[/I] έγινε βασικό μέρος της προώθησής τους. Υπήρξε ο πρώτος από ένα μοντέρνο τρίπτυχο νεαρών [I]A&R[/I] στελεχών, που περιελάμβανε επίσης τον [B]Andy Wickham[/B] στη [I]Warner Bros.[/I] και τον [B]David Anderle[/B] στην [I]Elektra[/I]. Αλλά κανένας από αυτούς δεν ήταν περισσότερο μέσα στα πράγματα από τον Βρετανό [B]Derek Taylor[/B], ο οποίος ξεκίνησε ως δημοσιογράφος και στη συνέχεια εργάστηκε για τους [I]Beatles[/I]. Μετακινούμενος στο Λ.Α. το 1965, ο [I]Taylor[/I] έκανε δημόσιες σχέσεις για τους [I]Byrds[/I], αλλά και για πολλούς ακόμη σημαντικούς καλλιτέχνες της εποχής, όπως τους [I]Beach Boys, Paul Revere & The Raiders[/I] και [I]Captain Beefheart & His Magic Band[/I]. Το 1968, καθώς η σκηνή των κλαμπ έφθινε, ο [I]Taylor[/I] επέστρεψε στην Αγγλία για να δουλέψει ξανά με τους [I]Beatles[/I]. Μετά το [I]Μοντερέι Ποπ Φέστιβαλ[/I] -σε παραγωγή των [I]Derek Taylor[/I] και [I]Lou Adler[/I], μεταξύ άλλων- και το [I]Γούντστοκ[/I], η εστίαση της μουσικής βιομηχανίας μετατοπίστηκε σε πολύ μεγαλύτερους χώρους εκδηλώσεων και πολύ μεγαλύτερες συμφωνίες. Η σκηνή του Λ.Α., είχε πάντα και μια σκοτεινή πλευρά, σχετιζόμενη με την κατάχρηση ουσιών και τις σεξουαλικές ίντριγκες. Όταν ο [B]Charles Manson[/B] βγήκε από τη φυλακή (όχι για πρώτη φορά) το 1967 και ανακάλυψε την ανθισμένη χίπικη υποκουλτούρα, έγινε αρπακτικό που περιβάλλεται από λεία. Το γεγονός, με τη βοήθεια φυσικά και του σκανδαλοθηρικού τύπου, συνέβαλλε στην αρνητική δημιουργία εντυπώσεων για μια ολόκληρη κουλτούρα, που μη μπορώντας πια να σταθεί στα επιτεύγματά της και να αποβάλλει τα παρασιτικά και διαβρωτικά φαινόμενα που την υπέσκαπταν, άρχισε να δείχνει τα πρώτα σημάδια παρακμής. [CENTER][ATTACH=CONFIG]161204._xfImport[/ATTACH] [I]Hollywood Boulevard[/I], δεκαετία '60[/CENTER] Εκείνη την εποχή, επίσης, ο πειραματισμός των ναρκωτικών θεωρήθηκε ως μια θετική, καλώς εχόντων των πραγμάτων, εμπειρία διεύρυνσης του νου. Παρά το γεγονός ότι το διαιθυλαμίδιο του λυσεργικού οξέος ([I]LSD[/I]) ήταν νόμιμο στην Καλιφόρνια μέχρι το 1966, ο [I]Jim Pons[/I] (αυτοδίδακτος μπασίστας που έπαιξε στους [I]Turtles, Frank Zappa και Flo & Eddie[/I]) λέει ότι η κατάσταση δεν αφορούσε αποκλειστικά το άσιντ: «[I][COLOR=Darkorange]Ο περισσότερος πειραματισμός μας με τα ναρκωτικά ήταν ήπιος με τα σημερινά δεδομένα... χόρτο... διεγερτικά και ηρεμιστικά χάπια. Η κοκαΐνη άρχισε να παρεισφρέει στην εικόνα από τις αρχές έως τα μέσα της δεκαετίας του '70...[/COLOR][/I]». Οι μουσικοί του Σαν Φρανσίσκο τείνουν να αντιμετωπίζουν τους ομολόγους τους, του Λ.Α. με υπεροψία, χαρακτηρίζοντας ένα μεγάλο μέρος της μουσικής "πλαστικό", και υποστηρίζοντας ότι οι μπάντες της πόλης επινοήθηκαν και σχεδιάστηκαν για να πουλούν προϊόν. Όπως όμως τελικά αποδείχτηκε η προερχόμενη από το Λ.Α. μουσική, σε γενικές γραμμές και για τα είδη που ενδιαφέρουν την παρουσίασή μας, εξετάζοντάς την σήμερα, δεκαετίες από την εποχή που δημιουργήθηκε, υπήρξε σαφώς πιο φουτουριστική, πλουραλιστική και απρόσβλητη από τον χρόνο... Το Λ.Α. συνέχισε να παράγει σπουδαία μουσική, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πενταετία, 1965-1972, ήταν μια πραγματικά χρυσή εποχή για την πόλη και για τους ροκ φαν παντού! (πηγές: wikipedia.org, Jerry Hopkins, Lawrence Dietz, Domenic Priore) [CENTER][ATTACH=CONFIG]161205._xfImport[/ATTACH] Θεματικό Κτίριο στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Λος Άντζελες, 1961[/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Μουσική πανδαισία... [Η "σκηνή" του Λος Άντζελες #1]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…