Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Μπορείς να περπατήσεις στο νερό; [The Rolling Stones]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058034349" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Βάψε τα μαύρα!</h3> <p style="text-align: center">[ATTACH]147589[/ATTACH]</p><p></p><p>Αν και ο μάνατζερ <strong>Andrew Loog Oldham</strong> πήρε τα εύσημα του παραγωγού, το άλμπουμ ηχογραφήθηκε ουσιαστικά από τον <em>Richards</em>, στα <em>RCA Studios</em> στο Χόλιγουντ, μαζί με τον αμερικάνο μηχανικό του γκρουπ, <strong>Dave Hassinger</strong>, που είχε δουλέψει στο προηγούμενο άλμπουμ τους, <strong><span style="color: Dodgerblue">Out Of Our Heads</span></strong>. Ο διασκευαστής <a href="http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=120345" target="_blank"><strong>Jack Nitzsche</strong></a> (συνεργάτης του <em>Phil Spector</em>) μοιράστηκε τα καθήκοντα στα πλήκτρα με τον πιστό <strong>Ian Stewart</strong>.</p><p></p><p>Η δουλειά του <strong>Keith Richards</strong> δυσκόλεψε από την αναξιοπιστία του <strong>Brian Jones</strong>, που τον υποχρέωσε να παίξει τα περισσότερα κομμάτια κιθάρας μόνος του. Παρά το αυξανόμενο πρόβλημα των ναρκωτικών και της προσωπικότητας, η συνεισφορά του Τζόουνς ήταν κρίσιμη για την επιτυχία του άλμπουμ. Ο πιο επιδέξιος μουσικός της μπάντας είχε αρχίσει να αναζητά νέα και ασυνήθιστα όργανα για να προσθέσει τον ήχο τους: σιτάρ για το "<em>Mothers Little Helper</em>", μαρίμπα για τα "<em>Under My Thumb</em>" και "<em>Out Of Time</em>", ενώ τα "<em>Lady Jane</em>" και "<em>Waiting</em>" χρησιμοποιούσαν τον ήχο ενός ντούλσιμερ που του είχε δώσει ο φολκ τραγουδιστής <em>Richard Farina</em>.</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Ο Brian ήταν ξαπλωμένος στο στούντιο, με την κιθάρα ζωσμένη γύρω του</span></em>», είπε ο <em>Richards</em> στον βιογράφο <em>Victor Bockris</em>, «<em><span style="color: Darkorange">Τότε, ξαφνικά, μετά από εννέα ώρες που βρισκόταν εκεί, πεταγόταν και έβαζε μερικά όμορφα πράγματα σε ένα κομμάτι (πιάνο, αρπίχορδο), κάτι που κανείς δεν είχε καν σκεφτεί</span></em>».</p><p></p><p>Το άλμπουμ, κυκλοφόρησε ως <em>Aftermath</em> αφού η δισκογραφική τους εταιρεία απέρριψε τον "βλάσφημο" πρωτότυπο τίτλο <em>Could You Walk On The Water?</em> και γρήγορα πήγε στην κορυφή των άλμπουμ τσαρτ στη Βρετανία. Η αμερικάνική του έκδοση είχε διαφορετικό εξώφυλλο και τρία κομμάτια λιγότερα από τη βρετανική, αφού έμειναν εκτός τα "<em>Out of Time</em>", "<em>Take It or Leave It</em>", "<em>What to Do</em>" και "<em>Mother's Little Helper</em>", ενώ προστέθηκε το "<strong>Paint It Black</strong>".</p><p></p><table style='width: 100%'><tr><td><em>Βλέπω μια κόκκινη πόρτα και θέλω να είναι βαμμένη μαύρη<br /> Χωρίς χρώματα πια, θέλω να γίνουν μαύρα<br /> Βλέπω τα κορίτσια να περπατούν ντυμένα με τα καλοκαιρινά τους ρούχα<br /> Πρέπει να γυρίσω το κεφάλι μου μέχρι να φύγει το σκοτάδι μου<br /> <br /> Βλέπω μια σειρά αυτοκινήτων και είναι όλα βαμμένα μαύρα<br /> Με τα λουλούδια και την αγάπη μου, που δεν θα ξαναγυρίσουν<br /> Βλέπω ανθρώπους να γυρίζουν τα κεφάλια τους και γρήγορα να κοιτάζουν μακριά<br /> Όπως ένα νεογέννητο μωρό, αυτό συμβαίνει κάθε μέρα<br /> <br /> Κοιτάζω μέσα μου και βλέπω ότι η καρδιά μου είναι μαύρη<br /> Βλέπω την κόκκινη πόρτα μου και πρέπει να τη βάψω μαύρη<br /> Ίσως τότε αργοσβήσω και δεν θα πρέπει να αντιμετωπίσω τα γεγονότα<br /> Δεν είναι εύκολο να το αποδεχτείς όταν ολόκληρος ο κόσμος σου είναι μαύρος<br /> <br /> Η πράσινή μου θάλασσα δεν θα μετατραπεί πλέον σε βαθύ μπλε<br /> Δεν μπορούσα να προβλέψω ότι θα σου συνέβαινε αυτό το πράγμα<br /> Αν κοιτάξω αρκετά προσεκτικά τον ήλιο που δύει<br /> Η αγάπη μου θα γελάσει μαζί μου πριν έρθει το πρωί<br /> ...<br /> Θέλω να τον δω βαμμένο, βαμμένο μαύρο<br /> Μαύρο σαν νύχτα, μαύρο σαν κάρβουνο<br /> Θέλω να βλέπω τον ήλιο να εμποδίζεται στον ουρανό<br /> Θέλω να τον δω βαμμένο, βαμμένο, βαμμένο, βαμμένο μαύρο<br /> Ναι</em> - Paint It Black (Jagger/Richards)</td><td><p style="text-align: center">- <strong>Paint It, Black</strong> (Official Lyric Video) -<br /> [MEDIA=youtube]O4irXQhgMqg[/MEDIA]</p> </td></tr></table><p></p><p>Τα επακόλουθα, <span style="color: Dodgerblue"><a href="https://avclub.gr/index.php?threads/taxidiotikes-odigies-8o-meros-i-vretaniki-psychedeleia.170331/post-1058458747" target="_blank"><strong>Between The Buttons</strong></a></span> (1967) και <span style="color: Dodgerblue"><strong>Their Satanic Majesties Request</strong></span> (1967), δεν κατάφεραν να εκπληρώσουν την υπόσχεση του <em>Aftemath</em>, καθώς οι <em>Stones</em> τσαλαβούτηξαν σε ψυχεδελικά στάσιμα νερά πριν ξανακερδίσουν τη δύναμή τους με το <span style="color: Dodgerblue"><strong>Beggar's Banquet</strong></span> (1968).</p><p></p><p>Η κυκλοφορία του <strong>Aftermath</strong> επηρέασε την μπάντα με τρεις σημαντικούς τρόπους. Αρχικά, τους τοποθέτησε στο ίδιο επίπεδο με τους <em>Beatles</em>, <em>Who</em> και <em>Kinks</em>. Δεύτερον, δημιουργώντας το δικό τους υλικό, έδωσε στον <em>Jagger</em> και <em>Richards</em> πλήρη δημιουργικό έλεγχο της μουσικής κατεύθυνσης του γκρουπ. Και, τελικά, κέρδισαν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας που σε βάθος χρόνου αποδείχτηκαν πολύ προσοδοφόρα...</p><p></p><p>(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Philip Norman: The Stones, 1984)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]147590[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058034349, member: 30418"] [HEADING=2]Βάψε τα μαύρα![/HEADING] [CENTER][ATTACH=CONFIG]147589._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Αν και ο μάνατζερ [B]Andrew Loog Oldham[/B] πήρε τα εύσημα του παραγωγού, το άλμπουμ ηχογραφήθηκε ουσιαστικά από τον [I]Richards[/I], στα [I]RCA Studios[/I] στο Χόλιγουντ, μαζί με τον αμερικάνο μηχανικό του γκρουπ, [B]Dave Hassinger[/B], που είχε δουλέψει στο προηγούμενο άλμπουμ τους, [B][COLOR=Dodgerblue]Out Of Our Heads[/COLOR][/B]. Ο διασκευαστής [URL="http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=120345"][B]Jack Nitzsche[/B][/URL] (συνεργάτης του [I]Phil Spector[/I]) μοιράστηκε τα καθήκοντα στα πλήκτρα με τον πιστό [B]Ian Stewart[/B]. Η δουλειά του [B]Keith Richards[/B] δυσκόλεψε από την αναξιοπιστία του [B]Brian Jones[/B], που τον υποχρέωσε να παίξει τα περισσότερα κομμάτια κιθάρας μόνος του. Παρά το αυξανόμενο πρόβλημα των ναρκωτικών και της προσωπικότητας, η συνεισφορά του Τζόουνς ήταν κρίσιμη για την επιτυχία του άλμπουμ. Ο πιο επιδέξιος μουσικός της μπάντας είχε αρχίσει να αναζητά νέα και ασυνήθιστα όργανα για να προσθέσει τον ήχο τους: σιτάρ για το "[I]Mothers Little Helper[/I]", μαρίμπα για τα "[I]Under My Thumb[/I]" και "[I]Out Of Time[/I]", ενώ τα "[I]Lady Jane[/I]" και "[I]Waiting[/I]" χρησιμοποιούσαν τον ήχο ενός ντούλσιμερ που του είχε δώσει ο φολκ τραγουδιστής [I]Richard Farina[/I]. «[I][COLOR=Darkorange]Ο Brian ήταν ξαπλωμένος στο στούντιο, με την κιθάρα ζωσμένη γύρω του[/COLOR][/I]», είπε ο [I]Richards[/I] στον βιογράφο [I]Victor Bockris[/I], «[I][COLOR=Darkorange]Τότε, ξαφνικά, μετά από εννέα ώρες που βρισκόταν εκεί, πεταγόταν και έβαζε μερικά όμορφα πράγματα σε ένα κομμάτι (πιάνο, αρπίχορδο), κάτι που κανείς δεν είχε καν σκεφτεί[/COLOR][/I]». Το άλμπουμ, κυκλοφόρησε ως [I]Aftermath[/I] αφού η δισκογραφική τους εταιρεία απέρριψε τον "βλάσφημο" πρωτότυπο τίτλο [I]Could You Walk On The Water?[/I] και γρήγορα πήγε στην κορυφή των άλμπουμ τσαρτ στη Βρετανία. Η αμερικάνική του έκδοση είχε διαφορετικό εξώφυλλο και τρία κομμάτια λιγότερα από τη βρετανική, αφού έμειναν εκτός τα "[I]Out of Time[/I]", "[I]Take It or Leave It[/I]", "[I]What to Do[/I]" και "[I]Mother's Little Helper[/I]", ενώ προστέθηκε το "[B]Paint It Black[/B]". [TABLE] [TR] [TD][I]Βλέπω μια κόκκινη πόρτα και θέλω να είναι βαμμένη μαύρη Χωρίς χρώματα πια, θέλω να γίνουν μαύρα Βλέπω τα κορίτσια να περπατούν ντυμένα με τα καλοκαιρινά τους ρούχα Πρέπει να γυρίσω το κεφάλι μου μέχρι να φύγει το σκοτάδι μου Βλέπω μια σειρά αυτοκινήτων και είναι όλα βαμμένα μαύρα Με τα λουλούδια και την αγάπη μου, που δεν θα ξαναγυρίσουν Βλέπω ανθρώπους να γυρίζουν τα κεφάλια τους και γρήγορα να κοιτάζουν μακριά Όπως ένα νεογέννητο μωρό, αυτό συμβαίνει κάθε μέρα Κοιτάζω μέσα μου και βλέπω ότι η καρδιά μου είναι μαύρη Βλέπω την κόκκινη πόρτα μου και πρέπει να τη βάψω μαύρη Ίσως τότε αργοσβήσω και δεν θα πρέπει να αντιμετωπίσω τα γεγονότα Δεν είναι εύκολο να το αποδεχτείς όταν ολόκληρος ο κόσμος σου είναι μαύρος Η πράσινή μου θάλασσα δεν θα μετατραπεί πλέον σε βαθύ μπλε Δεν μπορούσα να προβλέψω ότι θα σου συνέβαινε αυτό το πράγμα Αν κοιτάξω αρκετά προσεκτικά τον ήλιο που δύει Η αγάπη μου θα γελάσει μαζί μου πριν έρθει το πρωί ... Θέλω να τον δω βαμμένο, βαμμένο μαύρο Μαύρο σαν νύχτα, μαύρο σαν κάρβουνο Θέλω να βλέπω τον ήλιο να εμποδίζεται στον ουρανό Θέλω να τον δω βαμμένο, βαμμένο, βαμμένο, βαμμένο μαύρο Ναι[/I] - Paint It Black (Jagger/Richards)[/TD] [TD][CENTER]- [B]Paint It, Black[/B] (Official Lyric Video) - [MEDIA=youtube]O4irXQhgMqg[/MEDIA][/CENTER][/TD] [/TR] [/TABLE] Τα επακόλουθα, [COLOR=Dodgerblue][URL='https://avclub.gr/index.php?threads/taxidiotikes-odigies-8o-meros-i-vretaniki-psychedeleia.170331/post-1058458747'][B]Between The Buttons[/B][/URL][/COLOR] (1967) και [COLOR=Dodgerblue][B]Their Satanic Majesties Request[/B][/COLOR] (1967), δεν κατάφεραν να εκπληρώσουν την υπόσχεση του [I]Aftemath[/I], καθώς οι [I]Stones[/I] τσαλαβούτηξαν σε ψυχεδελικά στάσιμα νερά πριν ξανακερδίσουν τη δύναμή τους με το [COLOR=Dodgerblue][B]Beggar's Banquet[/B][/COLOR] (1968). Η κυκλοφορία του [B]Aftermath[/B] επηρέασε την μπάντα με τρεις σημαντικούς τρόπους. Αρχικά, τους τοποθέτησε στο ίδιο επίπεδο με τους [I]Beatles[/I], [I]Who[/I] και [I]Kinks[/I]. Δεύτερον, δημιουργώντας το δικό τους υλικό, έδωσε στον [I]Jagger[/I] και [I]Richards[/I] πλήρη δημιουργικό έλεγχο της μουσικής κατεύθυνσης του γκρουπ. Και, τελικά, κέρδισαν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας που σε βάθος χρόνου αποδείχτηκαν πολύ προσοδοφόρα... (*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Philip Norman: The Stones, 1984) [CENTER][ATTACH=CONFIG]147590._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Μπορείς να περπατήσεις στο νερό; [The Rolling Stones]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…