Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Νικητής ετών 40-The Winner Takes It All :1980-2020
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δημήτρης Ιωάννου" data-source="post: 1058525555" data-attributes="member: 121"><p>Περίεργο πράγμα τα γενέθλια.Ειδικά όταν κλείνεις τα 40.Κοιτάζεις τι άφησες πίσω σου και σε τι προσβλέπεις στην συνέχεια με μια δόση θλίψης φυσικά, μιας και είναι θεμέλιο της ανθρώπινης φύσης, της υπόστασης και του Εγώ.’Τι έκανα 40 χρόνια τώρα και τι θα κάνω από εδώ και πέρα?’</p><p></p><p>Ευτυχώς η Τέχνη δεν έχει την υποτέλεια του Εγω,δεν παίρνει καλλωπισμούς ούτε φτιασίδια.</p><p>Ο χρόνος κρίνει την τέχνη και δευτερευώντως ο άνθρωπος.Ο χρόνος μπορεί να είναι αμείλικτος τόσο στον άνθρωπο όσο και στην Τέχνη.Απλά είναι θέμα δομής.Ο άνθρωπος πολεμάει τον χρόνο,τις φθορές του,τις ρυτίδες του.</p><p>Στην Τέχνη δεν έχει τέτοια.</p><p></p><p>Η μεγαλώνεις και παραμένεις τέλειος ή φθείρεσαι ανεπανώρθωτα και σε τρώει η λήθη και παραμερίζεσαι.Γι αυτόν τον τον λόγο στην τέχνη υπάρχει ορολογία και χαρακτηρισμοί:«Κλασσική»,»Αθάνατη»,»Αιώνια»»Διαχρονική»»Σύχρονη»κλπ</p><p>Και φυσικά το ίδιο αφορά στην Μουσική.Εκεί και αν έχει θέση ο χρόνος και οι χαρακτηρισμοί.Ισως επειδή ακουμπάει τόσα πολλά είδη και αφορά σε κατευθύνσεις τόσο προς τα μπροστά όσο και προς τα πίσω.</p><p>Και τι προκύπτει όταν κοιτάζεις ένα αριστούργημα γραμμένο 40 χρόνια πριν?</p><p></p><p>Ηταν 2 Ιουνίου του 1980 και ο Bjorn και ο Benny μόλις είχαν ολοκληρώσει μια μουσική ιδέα.Την σκαρφίστηκαν στο νησάκι που δούλευαν όταν ψάχνανε για νέο υλικό.Γυρίζοντας στην Στοκχόλμη είχαν έτοιμη μια απλή μελωδία:Ένα κουπλέ και μία γέφυρα.Παρ όλη την απλότητά της η σύνθεση τους είχε ενθουσιάσει,ήξεραν ότι είχαν κάτι καλό.Στις πρόβες τραγουδούσαν αλαμπουρνέζικα λόγια οι δυό τους (πράγμα που πάντα συνέβαινε) και δώσανε προσωρινά στην σύνθεσή τους τον τίτλο «The Story Of My Life”.</p><p></p><p>Δυό βδομάδες αργότερα μπήκαν στο studio για να ηχογραφήσουν το Backing track και τους βγήκε ένα uptempo κομμάτι,χτυπώντας τις παλάμες τους ρυθμικά καθ όλη την διάρκεια του κομματιου.Ομως ακούγωντάς το ξανά και ξανά απογοητεύτηκαν και το διέγραψαν πάραυτα (κλασσικοί Μπετοβενικοί στις παραγωγές τους).Φυσικά ακόμα δεν είχαν στίχους και καθαρή οπτική.</p><p>Μέχρι που ο Bjorn είχε την ιδέα να το προσεγγείσουν σαν Γαλλικό Chanson,πιο λυρικά και με περισσότερο συναίσθημα.Το αποτέλεσμα τους ικανοπόιησε αρκετά αλλά πάλι..κάτι έλλειπε.</p><p>Ωσπου ο Benny χρησιμοποίησε την απίστευτης μελωδικότητας πιάνο εισαγωγή του,<strong>επαναλαμβανόμενη καθ όλη την διάρκεια του τραγουδιού,ως κόντρα μελωδία</strong></p><p></p><p>Αυτό ήταν!</p><p>Χρησιμοποιώντας αυτό και την αλά chanson αισθητική,ξαναγράψανε το backing track το οποίο και τους ενθουσίασε.Ηταν τέλειο.</p><p>Ετσι απλά ,με Ενα κουπλέ και μια γέφυρα..</p><p>Μια μελωδία εξωπραγματική.</p><p>Και φυσικά το πιάνο.Το πιάνο από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία τραγουδάει σαν ανθρώπινη φωνή,απόκοσμη και λειτουργική συνάμα</p><p></p><p>Τώρα είχαν σειρά οι στίχοι τους οποίους έγραφε πάντα ο Bjorn.Οπως έχει πεί σε συνέντευξή του ένοιωσε το τραγούδι βιωματικό και παρ όλο που είχαν περάσει 18 μήνες απ το διαζύγιό του από την Agnetha,το βάρος του χωρισμού τους υπήρχε ακόμα.</p><p>Πέρασε ένα ολόκληρο βράδυ με ένα μπουκάλι single malt scotch, και το ξημέρωμα τον βρήκε με έτοιμους τους στίχους και νέο τίτλο:The WinnerTakes It All</p><p></p><p>Στίχοι που δεν είχαν γραφτεί ποτέ από μη αγγλόφωνο άνθρωπο.Στίχοι φωτιά που λιώνουν ακόμα και σήμερα είτε ζευγάρια είτε μοναχούς ανθρώπους ,απλοί αλλά αμείλεικτοι:”. But tell me does she kiss,like I used to kiss you? Does it feel the same ,when she calls your name?..”</p><p></p><p>Τώρα έπρεπε να το ηχογραφήσουν και οι δύο ομόφωνα σκέφτηκαν την Agnetha ως lead singer,λόγω των «ψηλών» νοτων που έπιανε αβίαστα και που απαιτούσε το τραγούδι.Ουσιαστικά ήταν ένα τραγούδι “One woman Show”με την Frida να αρκείται στα φωνητικά,πράγμα που την βρήκε απόλυτα σύμφωνη απένατι σε μια τέτοια πρόκληση.</p><p></p><p>Με δύο πρόβες η Agnetha ήταν έτοιμη.</p><p>Βλέπετε,ήταν και για εκείνη βιωματικό το τραγούδι και της έβγαλε όλο το συναίσθημα και το δράμα που έκρυβε πίσω από την μάσκα της λαμπερής ντίβας .</p><p>έδειξε την τεράστια γκάμα της φωνής της και έκανε το άλμα από την ποπ τραγουδίστρια στην στόφα της μεγάλης ερμηνεύτριας.</p><p>Και το πέτυχε</p><p>Και στο τέλος που κρατάει το "..aaall.."με τόση άνεση και διάρκεια ,δυό φορές,δύο σπαρακτικές κορώνες,λυγίζει σίδερα και ανατριχιάζει και τον πιο δύσπιστο ακροατή.</p><p>Ετσι απλά.Με ένα κουπλέ και μια γέφυρα..</p><p></p><p>Το πέρας της ηχογράφησης βρήκε όλους τους μουσικούς και τεχνικούς στο στούντιο με δάκρυα στα μάτια.</p><p>Τέτοια ήταν η δυναμική του και το ενδοσκοπικό συναίσθημα αυτού του τραγουδιού.</p><p>Η ηχογράφηση του τραγουδιού ολοκληρώθηκε στις 18 Ιουνίου 1980</p><p></p><p>Σειρά είχε τώρα η οπτική απεικόνιση του τραγουδιού.</p><p>Ετσι στις 12 Ιουλίου το γκρούπ ταξίδεψε στο Marstrand ,μια πολη στην δυτική ακτή της Σουηδίας για να γυρίσουν το promo clip υπό την σκηνοθετική αισθητική του Lasse Hallstrom.Ο Hallstrom εσκεμμένα παρουσίασε την Agnetha σαν την τραγική και μοναχική ηρωίδα,κάνοντας ταυτόχρονα την εικόνα του «δυό ζευγάρια ευτυχισμένα» ως τωρα,θρύψαλλα για όλους και για πρώτη φορά.Η δυναμική του κλιπ αποδείχτηκε ότι ήταν ράπισμα στο μέχρι τώρα happy Hour video κατεστημένο.(η άφρο αφάνα της Frida ήταν από μόνη της ένα σοκ !)</p><p></p><p><img src="https://www.telegraph.co.uk/content/dam/music/2016/06/07/Winner_trans_NvBQzQNjv4BqqVzuuqpFlyLIwiB6NTmJwfSVWeZ_vEN7c6bHu2jJnT8.jpg?imwidth=450" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>Στις 21 Ιουλίου του 1980 κυκλοφόρησε σαν single πηγαίνοντας νο1 σε πέντε –μόλις-χώρες.</p><p>Εγινε μεν hit αλλά όχι πρώτης κλάσεως.Ως συνήθως και πολλάκις στην τέχνη ,στην εποχή σου δεν αναγνωρίζεσαι.Το τραγούδι σημείωσε μεγάλη μεν επιτυχία αλλά δεν έκανε το μπαμ που ήχαν συνηθίσει και που περίμεναν.</p><p>Κάτι το ότι ήταν λυπητερό,κάτι που τραγουδούσε μόνο η Agnetha,δεν ήταν Abba-happy-tune,σκαρφάλωσε μεν στα τσαρτς αλλά όχι πολύ ψηλά.Οι ίδιοι φυσικά ήξεραν τι είχαν δημιουργήσει και τα χρόνια που πέρασαν τους δικαίωσαν.</p><p></p><p><img src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/a/af/ABBA_-_The_Winner_Takes_It_All-Elaine.png" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>Το The Winner Takes It All είναι ένα masterpiece πλέον,έχει διασκευαστεί και τραγουδηθεί από οπερατικούς αρτίστες μέχρι metal bands!!</p><p>Είναι τραγούδι δυσθεώρητο και αδιανόητο για ένα «ποπ» γκρούπ που λίγα χρόνια πριν τραγουδούσε χαριτωμένα “Mamma Mia”!</p><p>Οι ΑΒΒΑ ανέβασαν τον πήχυ στον Θεό προκαλώντας κατάμουτρα αυτούς που τους αμφισβητούσαν.</p><p>Θεωρείται δε από πολλούς το κορυφαίο τραγούδι τους.</p><p>Ολοι έχουν ταυτίσει τους Abba με το Dancing Queen,</p><p>προσωπικά επιλέγω το Winner Takes It All.Είναι η απαράμιλλη ωριμότητα του ωραίου,που εξελίσσεται σε κλασσικό</p><p></p><p>Γιατί το κλασσικό αντέχει στον χρόνο,τον κοιτάζει κατάματα και δεν φθείρεται.Δεν ρυτιδιάζει,δεν γερνάει,δεν προσπερναται.</p><p>Ζυγίζει το βάρος του σε πλατίνα ,μέταλλο ανεκτίμητο,τόσο βαρύ ώστε να θεωρηθεί ογκόλιθος.</p><p>Και αν περάσουν 40 χρόνια δεν είναι τίποτα σπουδαίο γιατί απλούστατα θα παραμείνει ωραίο άλλα τόσα χρόνια και θα συνεχίσει να επηρρεάζει γεννεές και γενεές.</p><p></p><p>Ετσι απλά.Με ένα κουπλέ και μία γέφυρα..</p><p></p><p>Lyrics:</p><p></p><p><em>I don't want to talk</em></p><p><em>About the things we've gone through</em></p><p><em>Though it's hurting me</em></p><p><em>Now it's history</em></p><p><em>I've played all my cards</em></p><p><em>And that's what you've done too</em></p><p><em>Nothing more to say</em></p><p><em>No more ace to play</em></p><p><em></em></p><p><em>The winner takes it all</em></p><p><em>The loser standing small</em></p><p><em>Beside the victory</em></p><p><em>That's her destiny</em></p><p><em></em></p><p><em>I was in your arms</em></p><p><em>Thinking I belonged there</em></p><p><em>I figured it made sense</em></p><p><em>Building me a fence</em></p><p><em>Building me a home</em></p><p><em>Thinking I'd be strong there</em></p><p><em>But I was a fool</em></p><p><em>Playing by the rules</em></p><p><em></em></p><p><em>The gods may throw a dice</em></p><p><em>Their minds as cold as ice</em></p><p><em>And someone way down here</em></p><p><em>Loses someone dear</em></p><p><em>The winner takes it all</em></p><p><em>The loser has to fall</em></p><p><em>It's simple and it's plain</em></p><p><em>Why should I complain</em></p><p><em></em></p><p><em>But tell me does she kiss</em></p><p><em>Like I used to kiss you?</em></p><p><em>Does it feel the same</em></p><p><em>When she calls your name?</em></p><p><em>Somewhere deep inside</em></p><p><em>You must know I miss you</em></p><p><em>But what can I say</em></p><p><em>Rules must be obeyed</em></p><p><em></em></p><p><em>The judges will decide</em></p><p><em>The likes of me abide</em></p><p><em>Spectators of the show</em></p><p><em>Always staying low</em></p><p><em>The game is on again</em></p><p><em>A lover or a friend</em></p><p><em>A big thing or a small</em></p><p><em>The winner takes it all</em></p><p><em></em></p><p><em>I don't want to talk</em></p><p><em>If it makes you feel sad</em></p><p><em>And I understand</em></p><p><em>You've come to shake my hand</em></p><p><em>I apologize</em></p><p><em>If it makes you feel bad</em></p><p><em>Seeing me so tense</em></p><p><em>No self-confidence</em></p><p><em>But you see</em></p><p><em>The winner takes it all</em></p><p><em>The winner takes it all..</em></p><p></p><p>[MEDIA=youtube]92cwKCU8Z5c[/MEDIA]</p><p></p><p>________________________________________________________________________________________________________________________________________________</p><p></p><p>Βάζω Metal covers γιατί σε "κλασσικό" στυλ το έχουν τραγουδήσει πολλοί.Απόδειξη στο χρόνο το πόσο ιδιοφυές είναι το τραγούδι.</p><p></p><p>At Vance :</p><p>[MEDIA=youtube]atRWh507Qms[/MEDIA]</p><p></p><p>Rob Lundgren</p><p>[MEDIA=youtube]2Ww3J2jWJyA[/MEDIA]</p><p></p><p>AloGia ft Army Orchestra</p><p>[MEDIA=youtube]NE6fGlNk7sw[/MEDIA]</p><p></p><p>Πηγές : abbasite,wikipedia,youtube.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δημήτρης Ιωάννου, post: 1058525555, member: 121"] Περίεργο πράγμα τα γενέθλια.Ειδικά όταν κλείνεις τα 40.Κοιτάζεις τι άφησες πίσω σου και σε τι προσβλέπεις στην συνέχεια με μια δόση θλίψης φυσικά, μιας και είναι θεμέλιο της ανθρώπινης φύσης, της υπόστασης και του Εγώ.’Τι έκανα 40 χρόνια τώρα και τι θα κάνω από εδώ και πέρα?’ Ευτυχώς η Τέχνη δεν έχει την υποτέλεια του Εγω,δεν παίρνει καλλωπισμούς ούτε φτιασίδια. Ο χρόνος κρίνει την τέχνη και δευτερευώντως ο άνθρωπος.Ο χρόνος μπορεί να είναι αμείλικτος τόσο στον άνθρωπο όσο και στην Τέχνη.Απλά είναι θέμα δομής.Ο άνθρωπος πολεμάει τον χρόνο,τις φθορές του,τις ρυτίδες του. Στην Τέχνη δεν έχει τέτοια. Η μεγαλώνεις και παραμένεις τέλειος ή φθείρεσαι ανεπανώρθωτα και σε τρώει η λήθη και παραμερίζεσαι.Γι αυτόν τον τον λόγο στην τέχνη υπάρχει ορολογία και χαρακτηρισμοί:«Κλασσική»,»Αθάνατη»,»Αιώνια»»Διαχρονική»»Σύχρονη»κλπ Και φυσικά το ίδιο αφορά στην Μουσική.Εκεί και αν έχει θέση ο χρόνος και οι χαρακτηρισμοί.Ισως επειδή ακουμπάει τόσα πολλά είδη και αφορά σε κατευθύνσεις τόσο προς τα μπροστά όσο και προς τα πίσω. Και τι προκύπτει όταν κοιτάζεις ένα αριστούργημα γραμμένο 40 χρόνια πριν? Ηταν 2 Ιουνίου του 1980 και ο Bjorn και ο Benny μόλις είχαν ολοκληρώσει μια μουσική ιδέα.Την σκαρφίστηκαν στο νησάκι που δούλευαν όταν ψάχνανε για νέο υλικό.Γυρίζοντας στην Στοκχόλμη είχαν έτοιμη μια απλή μελωδία:Ένα κουπλέ και μία γέφυρα.Παρ όλη την απλότητά της η σύνθεση τους είχε ενθουσιάσει,ήξεραν ότι είχαν κάτι καλό.Στις πρόβες τραγουδούσαν αλαμπουρνέζικα λόγια οι δυό τους (πράγμα που πάντα συνέβαινε) και δώσανε προσωρινά στην σύνθεσή τους τον τίτλο «The Story Of My Life”. Δυό βδομάδες αργότερα μπήκαν στο studio για να ηχογραφήσουν το Backing track και τους βγήκε ένα uptempo κομμάτι,χτυπώντας τις παλάμες τους ρυθμικά καθ όλη την διάρκεια του κομματιου.Ομως ακούγωντάς το ξανά και ξανά απογοητεύτηκαν και το διέγραψαν πάραυτα (κλασσικοί Μπετοβενικοί στις παραγωγές τους).Φυσικά ακόμα δεν είχαν στίχους και καθαρή οπτική. Μέχρι που ο Bjorn είχε την ιδέα να το προσεγγείσουν σαν Γαλλικό Chanson,πιο λυρικά και με περισσότερο συναίσθημα.Το αποτέλεσμα τους ικανοπόιησε αρκετά αλλά πάλι..κάτι έλλειπε. Ωσπου ο Benny χρησιμοποίησε την απίστευτης μελωδικότητας πιάνο εισαγωγή του,[B]επαναλαμβανόμενη καθ όλη την διάρκεια του τραγουδιού,ως κόντρα μελωδία[/B] Αυτό ήταν! Χρησιμοποιώντας αυτό και την αλά chanson αισθητική,ξαναγράψανε το backing track το οποίο και τους ενθουσίασε.Ηταν τέλειο. Ετσι απλά ,με Ενα κουπλέ και μια γέφυρα.. Μια μελωδία εξωπραγματική. Και φυσικά το πιάνο.Το πιάνο από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία τραγουδάει σαν ανθρώπινη φωνή,απόκοσμη και λειτουργική συνάμα Τώρα είχαν σειρά οι στίχοι τους οποίους έγραφε πάντα ο Bjorn.Οπως έχει πεί σε συνέντευξή του ένοιωσε το τραγούδι βιωματικό και παρ όλο που είχαν περάσει 18 μήνες απ το διαζύγιό του από την Agnetha,το βάρος του χωρισμού τους υπήρχε ακόμα. Πέρασε ένα ολόκληρο βράδυ με ένα μπουκάλι single malt scotch, και το ξημέρωμα τον βρήκε με έτοιμους τους στίχους και νέο τίτλο:The WinnerTakes It All Στίχοι που δεν είχαν γραφτεί ποτέ από μη αγγλόφωνο άνθρωπο.Στίχοι φωτιά που λιώνουν ακόμα και σήμερα είτε ζευγάρια είτε μοναχούς ανθρώπους ,απλοί αλλά αμείλεικτοι:”. But tell me does she kiss,like I used to kiss you? Does it feel the same ,when she calls your name?..” Τώρα έπρεπε να το ηχογραφήσουν και οι δύο ομόφωνα σκέφτηκαν την Agnetha ως lead singer,λόγω των «ψηλών» νοτων που έπιανε αβίαστα και που απαιτούσε το τραγούδι.Ουσιαστικά ήταν ένα τραγούδι “One woman Show”με την Frida να αρκείται στα φωνητικά,πράγμα που την βρήκε απόλυτα σύμφωνη απένατι σε μια τέτοια πρόκληση. Με δύο πρόβες η Agnetha ήταν έτοιμη. Βλέπετε,ήταν και για εκείνη βιωματικό το τραγούδι και της έβγαλε όλο το συναίσθημα και το δράμα που έκρυβε πίσω από την μάσκα της λαμπερής ντίβας . έδειξε την τεράστια γκάμα της φωνής της και έκανε το άλμα από την ποπ τραγουδίστρια στην στόφα της μεγάλης ερμηνεύτριας. Και το πέτυχε Και στο τέλος που κρατάει το "..aaall.."με τόση άνεση και διάρκεια ,δυό φορές,δύο σπαρακτικές κορώνες,λυγίζει σίδερα και ανατριχιάζει και τον πιο δύσπιστο ακροατή. Ετσι απλά.Με ένα κουπλέ και μια γέφυρα.. Το πέρας της ηχογράφησης βρήκε όλους τους μουσικούς και τεχνικούς στο στούντιο με δάκρυα στα μάτια. Τέτοια ήταν η δυναμική του και το ενδοσκοπικό συναίσθημα αυτού του τραγουδιού. Η ηχογράφηση του τραγουδιού ολοκληρώθηκε στις 18 Ιουνίου 1980 Σειρά είχε τώρα η οπτική απεικόνιση του τραγουδιού. Ετσι στις 12 Ιουλίου το γκρούπ ταξίδεψε στο Marstrand ,μια πολη στην δυτική ακτή της Σουηδίας για να γυρίσουν το promo clip υπό την σκηνοθετική αισθητική του Lasse Hallstrom.Ο Hallstrom εσκεμμένα παρουσίασε την Agnetha σαν την τραγική και μοναχική ηρωίδα,κάνοντας ταυτόχρονα την εικόνα του «δυό ζευγάρια ευτυχισμένα» ως τωρα,θρύψαλλα για όλους και για πρώτη φορά.Η δυναμική του κλιπ αποδείχτηκε ότι ήταν ράπισμα στο μέχρι τώρα happy Hour video κατεστημένο.(η άφρο αφάνα της Frida ήταν από μόνη της ένα σοκ !) [IMG]https://www.telegraph.co.uk/content/dam/music/2016/06/07/Winner_trans_NvBQzQNjv4BqqVzuuqpFlyLIwiB6NTmJwfSVWeZ_vEN7c6bHu2jJnT8.jpg?imwidth=450[/IMG] Στις 21 Ιουλίου του 1980 κυκλοφόρησε σαν single πηγαίνοντας νο1 σε πέντε –μόλις-χώρες. Εγινε μεν hit αλλά όχι πρώτης κλάσεως.Ως συνήθως και πολλάκις στην τέχνη ,στην εποχή σου δεν αναγνωρίζεσαι.Το τραγούδι σημείωσε μεγάλη μεν επιτυχία αλλά δεν έκανε το μπαμ που ήχαν συνηθίσει και που περίμεναν. Κάτι το ότι ήταν λυπητερό,κάτι που τραγουδούσε μόνο η Agnetha,δεν ήταν Abba-happy-tune,σκαρφάλωσε μεν στα τσαρτς αλλά όχι πολύ ψηλά.Οι ίδιοι φυσικά ήξεραν τι είχαν δημιουργήσει και τα χρόνια που πέρασαν τους δικαίωσαν. [IMG]https://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/a/af/ABBA_-_The_Winner_Takes_It_All-Elaine.png[/IMG] Το The Winner Takes It All είναι ένα masterpiece πλέον,έχει διασκευαστεί και τραγουδηθεί από οπερατικούς αρτίστες μέχρι metal bands!! Είναι τραγούδι δυσθεώρητο και αδιανόητο για ένα «ποπ» γκρούπ που λίγα χρόνια πριν τραγουδούσε χαριτωμένα “Mamma Mia”! Οι ΑΒΒΑ ανέβασαν τον πήχυ στον Θεό προκαλώντας κατάμουτρα αυτούς που τους αμφισβητούσαν. Θεωρείται δε από πολλούς το κορυφαίο τραγούδι τους. Ολοι έχουν ταυτίσει τους Abba με το Dancing Queen, προσωπικά επιλέγω το Winner Takes It All.Είναι η απαράμιλλη ωριμότητα του ωραίου,που εξελίσσεται σε κλασσικό Γιατί το κλασσικό αντέχει στον χρόνο,τον κοιτάζει κατάματα και δεν φθείρεται.Δεν ρυτιδιάζει,δεν γερνάει,δεν προσπερναται. Ζυγίζει το βάρος του σε πλατίνα ,μέταλλο ανεκτίμητο,τόσο βαρύ ώστε να θεωρηθεί ογκόλιθος. Και αν περάσουν 40 χρόνια δεν είναι τίποτα σπουδαίο γιατί απλούστατα θα παραμείνει ωραίο άλλα τόσα χρόνια και θα συνεχίσει να επηρρεάζει γεννεές και γενεές. Ετσι απλά.Με ένα κουπλέ και μία γέφυρα.. Lyrics: [I]I don't want to talk About the things we've gone through Though it's hurting me Now it's history I've played all my cards And that's what you've done too Nothing more to say No more ace to play The winner takes it all The loser standing small Beside the victory That's her destiny I was in your arms Thinking I belonged there I figured it made sense Building me a fence Building me a home Thinking I'd be strong there But I was a fool Playing by the rules The gods may throw a dice Their minds as cold as ice And someone way down here Loses someone dear The winner takes it all The loser has to fall It's simple and it's plain Why should I complain But tell me does she kiss Like I used to kiss you? Does it feel the same When she calls your name? Somewhere deep inside You must know I miss you But what can I say Rules must be obeyed The judges will decide The likes of me abide Spectators of the show Always staying low The game is on again A lover or a friend A big thing or a small The winner takes it all I don't want to talk If it makes you feel sad And I understand You've come to shake my hand I apologize If it makes you feel bad Seeing me so tense No self-confidence But you see The winner takes it all The winner takes it all..[/I] [MEDIA=youtube]92cwKCU8Z5c[/MEDIA] ________________________________________________________________________________________________________________________________________________ Βάζω Metal covers γιατί σε "κλασσικό" στυλ το έχουν τραγουδήσει πολλοί.Απόδειξη στο χρόνο το πόσο ιδιοφυές είναι το τραγούδι. At Vance : [MEDIA=youtube]atRWh507Qms[/MEDIA] Rob Lundgren [MEDIA=youtube]2Ww3J2jWJyA[/MEDIA] AloGia ft Army Orchestra [MEDIA=youtube]NE6fGlNk7sw[/MEDIA] Πηγές : abbasite,wikipedia,youtube. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Νικητής ετών 40-The Winner Takes It All :1980-2020
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…