Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Νομίζω ότι ονειρεύομαι... [The Byrds, Buffalo Springfield]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058292817" data-attributes="member: 30418"><p>Η κατάσταση είναι όντως ονειρική, τουλάχιστον για μένα όταν ακούω τους δύο παρακάτω δίσκους. Η μεταξύ τους συγγένεια είναι κάτι παραπάνω από προφανής, όταν φυσικά γνωρίζεις πρόσωπα και πράγματα που αφορούν την εποχή τους και τους πρωταγωνιστές της. Το όνειρο δεν σχετίζεται με νοσταλγική διάθεση ούτε με υποκατάστατους παραδείσους και εξιδανικευμένες καταστάσεις. Το μείγμα των συστατικών τους όμως είναι ιδανικό, αυτό που αδίκως καμιά φορά αναζητώ στα σημερινά σχήματα. Ίσως αυτό που ακούω εγώ στους δίσκους αυτούς, είναι η προέκταση της δικιάς μου φωνής, οπότε είναι αδύνατο να τους προσεγγίσω διαφορετικά, αδιάφορα ή και διεκπεραιωτικά, σαν δύο ακόμα δίσκους στη δισκοθήκη ή τον υπολογιστή μου. Είναι αδύνατο αυτάρεσκα να προσμετρώνται λογιστικά ή να υπολογίζονται σαν χώρος που καταλαμβάνουν. Είναι απλά και ολοκληρωτικά μια πολυπαραγοντική κατάθεση με πλήρη χαρακτηριστικά μιας στάσης με όλες τις αντιφάσεις, τις αντιθέσεις και τα αδιέξοδά της. Καλό είναι ενίοτε να αναφέρονται τα αυτονόητα ( ; ) γιατί η υπερπροσφορά με την ευκολία απόκτησης "υλικού" σε συνδυασμό με την έλλειψη πολλές φορές διαμορφωμένων κριτηρίων οδηγούν στην άνευ προηγουμένου καταναλωτική, αδηφαγική και βουλιμική θεώρηση και διαχείριση της τέχνης. Η πολιτική ορθότητα έχει πια εισχωρήσει παντού -υπηρετώντας σκοπιμότητες και υποσκάπτοντας συνειδήσεις- και είναι εκ προοιμίου προαποφασισμένο τι πρέπει και πόσο να καταναλωθεί. Κάπως σαν το φροντιστήριο εκθέσεων που πληρώνουν οι έφηβοί μας για να ανταποκριθούν στις εξετάσεις. Τα θέματα είναι δεδομένα καθώς και οι απαντήσεις/λύσεις/αναπτύξεις των ερωτημάτων. Έτσι πιθανώς να εξηγείται και η κατά καιρούς αποστασιοποίησή μας από καταστάσεις και η αποδοχή σερβιρισμένων προτάσεων σε όλα τα επίπεδα. Ένα όμως είναι δεδομένο: Η συμμετοχική διαδικασία σε πράγματα κοινού ενδιαφέροντος, στον βαθμό και το ποσοστό που (εκάστοτε) μπορούμε και η διά βίου εξάσκηση των αισθητηρίων οδηγεί στην ανάπτυξη ευθυκρισίας. Οι άνθρωποι βελτιώνονται μόνο όταν μοιράζονται τη ζωή και τις δραστηριότητές τους, εμπλεκόμενοι ενεργά, αφού βέβαια προηγουμένως γνωρίσουν τον εαυτό τους και καθορίσουν τον ρόλο τους στο συλλογικό λυτρωτικό και τελικά μοναδικά καταξιωτικό ταξίδι τους...</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]159496[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058292817, member: 30418"] Η κατάσταση είναι όντως ονειρική, τουλάχιστον για μένα όταν ακούω τους δύο παρακάτω δίσκους. Η μεταξύ τους συγγένεια είναι κάτι παραπάνω από προφανής, όταν φυσικά γνωρίζεις πρόσωπα και πράγματα που αφορούν την εποχή τους και τους πρωταγωνιστές της. Το όνειρο δεν σχετίζεται με νοσταλγική διάθεση ούτε με υποκατάστατους παραδείσους και εξιδανικευμένες καταστάσεις. Το μείγμα των συστατικών τους όμως είναι ιδανικό, αυτό που αδίκως καμιά φορά αναζητώ στα σημερινά σχήματα. Ίσως αυτό που ακούω εγώ στους δίσκους αυτούς, είναι η προέκταση της δικιάς μου φωνής, οπότε είναι αδύνατο να τους προσεγγίσω διαφορετικά, αδιάφορα ή και διεκπεραιωτικά, σαν δύο ακόμα δίσκους στη δισκοθήκη ή τον υπολογιστή μου. Είναι αδύνατο αυτάρεσκα να προσμετρώνται λογιστικά ή να υπολογίζονται σαν χώρος που καταλαμβάνουν. Είναι απλά και ολοκληρωτικά μια πολυπαραγοντική κατάθεση με πλήρη χαρακτηριστικά μιας στάσης με όλες τις αντιφάσεις, τις αντιθέσεις και τα αδιέξοδά της. Καλό είναι ενίοτε να αναφέρονται τα αυτονόητα ( ; ) γιατί η υπερπροσφορά με την ευκολία απόκτησης "υλικού" σε συνδυασμό με την έλλειψη πολλές φορές διαμορφωμένων κριτηρίων οδηγούν στην άνευ προηγουμένου καταναλωτική, αδηφαγική και βουλιμική θεώρηση και διαχείριση της τέχνης. Η πολιτική ορθότητα έχει πια εισχωρήσει παντού -υπηρετώντας σκοπιμότητες και υποσκάπτοντας συνειδήσεις- και είναι εκ προοιμίου προαποφασισμένο τι πρέπει και πόσο να καταναλωθεί. Κάπως σαν το φροντιστήριο εκθέσεων που πληρώνουν οι έφηβοί μας για να ανταποκριθούν στις εξετάσεις. Τα θέματα είναι δεδομένα καθώς και οι απαντήσεις/λύσεις/αναπτύξεις των ερωτημάτων. Έτσι πιθανώς να εξηγείται και η κατά καιρούς αποστασιοποίησή μας από καταστάσεις και η αποδοχή σερβιρισμένων προτάσεων σε όλα τα επίπεδα. Ένα όμως είναι δεδομένο: Η συμμετοχική διαδικασία σε πράγματα κοινού ενδιαφέροντος, στον βαθμό και το ποσοστό που (εκάστοτε) μπορούμε και η διά βίου εξάσκηση των αισθητηρίων οδηγεί στην ανάπτυξη ευθυκρισίας. Οι άνθρωποι βελτιώνονται μόνο όταν μοιράζονται τη ζωή και τις δραστηριότητές τους, εμπλεκόμενοι ενεργά, αφού βέβαια προηγουμένως γνωρίσουν τον εαυτό τους και καθορίσουν τον ρόλο τους στο συλλογικό λυτρωτικό και τελικά μοναδικά καταξιωτικό ταξίδι τους... [CENTER][ATTACH=CONFIG]159496._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Νομίζω ότι ονειρεύομαι... [The Byrds, Buffalo Springfield]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…