Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Νουθεσίες για παιδιά! [Η "σκηνή" του Λος Άντζελες #4]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058414789" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Ένας οδηγός παιδιών για το καλό και το κακό</h3><p><strong>The West Coast Pop Art Experimental Band</strong> - <strong>Vol. 3: A Child's Guide To Good & Evil</strong> (Μάιος/Ιούλιος 1968, Reprise Records)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]166509[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 Eighteen Is Over The Hill, A2 In The Country, A3 Ritual #1, A4 Our Drummer Always Plays In The Nude, A5 As The World Rises And Falls, A6 Until The Poorest People Have Money To Spend, B1 Watch Yourself, B2 A Child's Guide To Good And Evil, B3 Ritual #2, B4 A Child Of A Few Hours Is Burning To Death, B5 As Kind As Summer, B6 Anniversary Of World War III</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Bob Markley (φωνητικά), Shaun Harris (φωνητικά, μπάσο), Ron Morgan (κιθάρα), Jim Gordon (τύμπανα)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή</span>: Bob Markley, Jimmy Bowen</p><p></p><p>Ηχογραφήθηκε στα <em>United Western Recorders</em>, στο Λος Άντζελες στα τέλη του 1967 έως τις αρχές του 1968</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]166510[/ATTACH]</p><p></p><p>Μερικές φορές τα σπουδαία έργα προκύπτουν μέσω σύγκρουσης και όχι σχεδιασμού. Μια παράξενη συγχώνευση αθωότητας και σκοπιμότητας, η αποθέωση των <strong>West Coast Pop Art Experimental Band</strong> είχε απίθανο ξεκίνημα. Δύο χρόνια νωρίτερα, τρεις έφηβοι μαγεμένοι από τις διασημότητες, γλίστρησαν σ' ένα χιπ Χολιγουντιανό πάρτι για να παρακολουθήσουν τους <em>Yardbirds</em> να παίζουν, και βρέθηκαν δεσμευμένοι σε μια Φαουστιανή συμφωνία με τον πλούσιο αλλά εκκεντρικό οικοδεσπότη. Η συμφωνία ήταν να υποστηρίξει και να προωθήσει το συγκρότημά τους, αν τον άφηναν να χτυπήσει ένα ντέφι στη σκηνή - φαινομενικά για να προσελκύσει κορίτσια. Αλλά, αν και οι κοινωνικές του επαφές τους απέφεραν συναυλίες και ένα συμβόλαιο για δίσκο, ο πλεϊμπόι <strong>Bob Markley</strong> - που είχε ήδη φορτώσει στην μπάντα το "δυσκίνητο" όνομά της - σύντομα απαίτησε μεγαλύτερη δημιουργική εμπλοκή, πράγμα που δεν άρεσε καθόλου στον <strong>Shaun Harris</strong>, θεωρώντας τον χωρίς μουσικές ικανότητες. Μέχρι τη στιγμή που το γκρουπ ηχογράφησε το τρίτο τους άλμπουμ για τη <em>Reprise</em>, τα μισά από τα ιδρυτικά μέλη είχαν φύγει, ακόμη και ο <em>Harris</em> είχε κουραστεί να βλέπει τα προσεκτικά επεξεργασμένα ποπ κατασκευάσματά του, να εξυπηρετούν μια όλο και πιο περίεργη ατζέντα. Ωστόσο, ο ηλικιακά μεγαλύτερος <em>Markley</em>, που απείχε από το αλκοόλ, ήταν επίσης ένας ευφυής παρατηρητής, συλλέκτης μουσικής και παράξενος στιχουργός.</p><p></p><p>Το κομμάτι τίτλου του άλμπουμ, στο οποίο οι Αδελφοί Γκριμ συνάντησαν τον Μάγο του Οζ, ήταν χαρακτηριστική περίπτωση. Ένα αξιοθαύμαστο μείγμα από το μαγικό και το μακάβριο, άνοιγε με ένα πανέμορφο ριφ ηλεκτρικού σιτάρ και ένα δίχως λόγια, αρμονικό ξέσπασμα πριν εξελιχθεί σε ένα εξαιρετικό μονόλογο (που παραδίδεται από τον <em>Markley</em> μέσα από κάτι που ακουγόταν σαν μεγάφωνο), προσκαλώντας για μια βόλτα σ' ένα δάσος γεμάτο αρουραίους, νυχτερίδες και μανιασμένα σκυλιά. Το "<strong>A Child Of A Few Hours Is Burning To Death</strong>", με εικόνες από γυναίκες καμένες από ναπάλμ και παιδιά «<em><span style="color: Darkorange">βιντεοσκοπημένα για το αυριανό σόου των ειδήσεων</span></em>», αποδείχτηκε αξιοσημείωτα προφητικό, αφού τέσσερα χρόνια αργότερα η φωτογραφία που κέρδισε το βραβείο <em>Pulitzer</em>, ενός καμένου γυμνού κοριτσιού που ούρλιαζε, θα έκανε πολλά για να αναστρέψει το κλίμα της κοινής γνώμης κατά του πολέμου του Βιετνάμ. Ωστόσο, ο ειρωνικός κυνισμός του χαρούμενου ρεφρέν του <em>Markley</em> («<em><span style="color: Darkorange">Θα έπρεπε να είχαμε καλέσει τη Suzie και τον Bobby, που τους αρέσει να βλέπουν τις φωτιές!</span></em>») πρόσθεσε μια ανατριχιαστική αποστροφή. Η υπέρβαση όλων αυτών ήταν το "<strong>As The World Rises And Falls</strong>" με την ήσυχη, συναρπαστική ομορφιά του. Πάνω από μια αξέχαστη γραμμή κιθάρας, βουτηγμένης σε ηχώ, η αφήγηση αφορούσε μια συνάντηση δύο παιδιών σε μια παραλία με μια προειδοποίηση ενάντια στην απρόσμενη αποπλάνηση, που μοιάζει με ξόρκι.</p><p></p><p>Ο μοναδικός ήχος του δίσκου προέκυψε από διάφορους παράγοντες. Η έντονη ένταση στα φωνητικά του <em>Harris</em> συνέβαλε στην αναστατωμένη ατμόσφαιρα - καθώς αγωνίστηκε να δώσει το πάθος στους στίχους που σπάνια κατάλαβε και περισσότερο περιφρονούσε. Ο ταλαντούχος αλλά ορμητικός κιθαρίστας <strong>Ron Morgan</strong> - το μοναδικό μέλος της μπάντας που με ενθουσιασμό αγκάλιασε τη σκηνή ναρκωτικών του Λ.Α. - έπαιζε μια δωδεκάχορδη <em>Vox</em> μέσω ενός ενισχυτή ακορντεόν <em>Magnatone</em> και ενός ηχείου <em>Lesley</em>. Μετά υπήρχε το μαγικό κόλπο του στούντιο. Το "<strong>Ritual #2</strong>" χτίστηκε σε βρόχο ταινίας ηλεκτρικού σιτάρ, ενώ το "<strong>As Kind As Summer</strong>" παρουσίασε ένα πρώιμο παράδειγμα "σκρατσαρίσματος", με τη λέξη "<em>evil</em>" να παίζει μπρος και πίσω με φθίνουσα ταχύτητα μέχρι η βελόνα να εγκατασταθεί στο αυλάκι.</p><p></p><p>Ο <em>Markley</em> συνέκρινε το τελικό άλμπουμ με το <em>John Wesley Harding</em> και το <em>Sunshine Superman</em>, δηλώνοντας: «<em><span style="color: Darkorange">Το στιχουργικό περιεχόμενο είναι τόσο σημαντικό και πηγαίνει τόσο βαθιά ώστε να περνάμε τη λεπτή γραμμή της τέλειας γεύσης!</span></em>» Ο ισχυρισμός του για οικονομία στα λόγια σίγουρα πέτυχε τον στόχο στο κομμάτι κλεισίματος του άλμπουμ, αφού το "<strong>Anniversary Of World War III</strong>" είναι ένα δίλεπτο απόλυτης σιωπής. Παρά την παγκόσμια κυκλοφορία, ο δίσκος δεν υπήρξε ούτε κριτική ούτε εμπορική επιτυχία και η <em>Reprise Records</em> παράτησε την μπάντα.</p><p></p><p>Το <strong>A Child's Guide To Good & Evil</strong> σημάδεψε μια εποχή που η πρώιμη ευφορία της βρετανικής εισβολής, του φολκ ροκ και του φλάουερ-πάουερ έπεφτε σε μια παλίρροια καταστροφικών ναρκωτικών, παράνοιας και διαμαρτυρίας. Το μονόχρωμο εξώφυλλό του υπερθέτει τις φτερούγες μιας πεταλούδας πάνω στο πρόσωπο ενός παιδιού, ενώ τα τραγούδια εστιάζουν στην αγάπη, το μίσος, την απληστία, τον πόλεμο και, πάνω απ' όλα, στην έννοια της αθωότητας κάθε ανθρώπου μέχρι να διαφθαρεί. Ήταν μάλλον η πιο τέλεια, ατελής έκφραση της εποχής.</p><p></p><p>(****1/2, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Tim Forster)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]166511[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center"><em>Bob Markley, Shaun Harris</em> και <em>Dan Harris</em> στη σκηνή του <em>The Other Place</em> στο <em>LA</em></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058414789, member: 30418"] [HEADING=2]Ένας οδηγός παιδιών για το καλό και το κακό[/HEADING] [B]The West Coast Pop Art Experimental Band[/B] - [B]Vol. 3: A Child's Guide To Good & Evil[/B] (Μάιος/Ιούλιος 1968, Reprise Records) [CENTER][ATTACH=CONFIG]166509._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 Eighteen Is Over The Hill, A2 In The Country, A3 Ritual #1, A4 Our Drummer Always Plays In The Nude, A5 As The World Rises And Falls, A6 Until The Poorest People Have Money To Spend, B1 Watch Yourself, B2 A Child's Guide To Good And Evil, B3 Ritual #2, B4 A Child Of A Few Hours Is Burning To Death, B5 As Kind As Summer, B6 Anniversary Of World War III [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Bob Markley (φωνητικά), Shaun Harris (φωνητικά, μπάσο), Ron Morgan (κιθάρα), Jim Gordon (τύμπανα) [COLOR=Indianred]Παραγωγή[/COLOR]: Bob Markley, Jimmy Bowen Ηχογραφήθηκε στα [I]United Western Recorders[/I], στο Λος Άντζελες στα τέλη του 1967 έως τις αρχές του 1968 [CENTER][ATTACH=CONFIG]166510._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Μερικές φορές τα σπουδαία έργα προκύπτουν μέσω σύγκρουσης και όχι σχεδιασμού. Μια παράξενη συγχώνευση αθωότητας και σκοπιμότητας, η αποθέωση των [B]West Coast Pop Art Experimental Band[/B] είχε απίθανο ξεκίνημα. Δύο χρόνια νωρίτερα, τρεις έφηβοι μαγεμένοι από τις διασημότητες, γλίστρησαν σ' ένα χιπ Χολιγουντιανό πάρτι για να παρακολουθήσουν τους [I]Yardbirds[/I] να παίζουν, και βρέθηκαν δεσμευμένοι σε μια Φαουστιανή συμφωνία με τον πλούσιο αλλά εκκεντρικό οικοδεσπότη. Η συμφωνία ήταν να υποστηρίξει και να προωθήσει το συγκρότημά τους, αν τον άφηναν να χτυπήσει ένα ντέφι στη σκηνή - φαινομενικά για να προσελκύσει κορίτσια. Αλλά, αν και οι κοινωνικές του επαφές τους απέφεραν συναυλίες και ένα συμβόλαιο για δίσκο, ο πλεϊμπόι [B]Bob Markley[/B] - που είχε ήδη φορτώσει στην μπάντα το "δυσκίνητο" όνομά της - σύντομα απαίτησε μεγαλύτερη δημιουργική εμπλοκή, πράγμα που δεν άρεσε καθόλου στον [B]Shaun Harris[/B], θεωρώντας τον χωρίς μουσικές ικανότητες. Μέχρι τη στιγμή που το γκρουπ ηχογράφησε το τρίτο τους άλμπουμ για τη [I]Reprise[/I], τα μισά από τα ιδρυτικά μέλη είχαν φύγει, ακόμη και ο [I]Harris[/I] είχε κουραστεί να βλέπει τα προσεκτικά επεξεργασμένα ποπ κατασκευάσματά του, να εξυπηρετούν μια όλο και πιο περίεργη ατζέντα. Ωστόσο, ο ηλικιακά μεγαλύτερος [I]Markley[/I], που απείχε από το αλκοόλ, ήταν επίσης ένας ευφυής παρατηρητής, συλλέκτης μουσικής και παράξενος στιχουργός. Το κομμάτι τίτλου του άλμπουμ, στο οποίο οι Αδελφοί Γκριμ συνάντησαν τον Μάγο του Οζ, ήταν χαρακτηριστική περίπτωση. Ένα αξιοθαύμαστο μείγμα από το μαγικό και το μακάβριο, άνοιγε με ένα πανέμορφο ριφ ηλεκτρικού σιτάρ και ένα δίχως λόγια, αρμονικό ξέσπασμα πριν εξελιχθεί σε ένα εξαιρετικό μονόλογο (που παραδίδεται από τον [I]Markley[/I] μέσα από κάτι που ακουγόταν σαν μεγάφωνο), προσκαλώντας για μια βόλτα σ' ένα δάσος γεμάτο αρουραίους, νυχτερίδες και μανιασμένα σκυλιά. Το "[B]A Child Of A Few Hours Is Burning To Death[/B]", με εικόνες από γυναίκες καμένες από ναπάλμ και παιδιά «[I][COLOR=Darkorange]βιντεοσκοπημένα για το αυριανό σόου των ειδήσεων[/COLOR][/I]», αποδείχτηκε αξιοσημείωτα προφητικό, αφού τέσσερα χρόνια αργότερα η φωτογραφία που κέρδισε το βραβείο [I]Pulitzer[/I], ενός καμένου γυμνού κοριτσιού που ούρλιαζε, θα έκανε πολλά για να αναστρέψει το κλίμα της κοινής γνώμης κατά του πολέμου του Βιετνάμ. Ωστόσο, ο ειρωνικός κυνισμός του χαρούμενου ρεφρέν του [I]Markley[/I] («[I][COLOR=Darkorange]Θα έπρεπε να είχαμε καλέσει τη Suzie και τον Bobby, που τους αρέσει να βλέπουν τις φωτιές![/COLOR][/I]») πρόσθεσε μια ανατριχιαστική αποστροφή. Η υπέρβαση όλων αυτών ήταν το "[B]As The World Rises And Falls[/B]" με την ήσυχη, συναρπαστική ομορφιά του. Πάνω από μια αξέχαστη γραμμή κιθάρας, βουτηγμένης σε ηχώ, η αφήγηση αφορούσε μια συνάντηση δύο παιδιών σε μια παραλία με μια προειδοποίηση ενάντια στην απρόσμενη αποπλάνηση, που μοιάζει με ξόρκι. Ο μοναδικός ήχος του δίσκου προέκυψε από διάφορους παράγοντες. Η έντονη ένταση στα φωνητικά του [I]Harris[/I] συνέβαλε στην αναστατωμένη ατμόσφαιρα - καθώς αγωνίστηκε να δώσει το πάθος στους στίχους που σπάνια κατάλαβε και περισσότερο περιφρονούσε. Ο ταλαντούχος αλλά ορμητικός κιθαρίστας [B]Ron Morgan[/B] - το μοναδικό μέλος της μπάντας που με ενθουσιασμό αγκάλιασε τη σκηνή ναρκωτικών του Λ.Α. - έπαιζε μια δωδεκάχορδη [I]Vox[/I] μέσω ενός ενισχυτή ακορντεόν [I]Magnatone[/I] και ενός ηχείου [I]Lesley[/I]. Μετά υπήρχε το μαγικό κόλπο του στούντιο. Το "[B]Ritual #2[/B]" χτίστηκε σε βρόχο ταινίας ηλεκτρικού σιτάρ, ενώ το "[B]As Kind As Summer[/B]" παρουσίασε ένα πρώιμο παράδειγμα "σκρατσαρίσματος", με τη λέξη "[I]evil[/I]" να παίζει μπρος και πίσω με φθίνουσα ταχύτητα μέχρι η βελόνα να εγκατασταθεί στο αυλάκι. Ο [I]Markley[/I] συνέκρινε το τελικό άλμπουμ με το [I]John Wesley Harding[/I] και το [I]Sunshine Superman[/I], δηλώνοντας: «[I][COLOR=Darkorange]Το στιχουργικό περιεχόμενο είναι τόσο σημαντικό και πηγαίνει τόσο βαθιά ώστε να περνάμε τη λεπτή γραμμή της τέλειας γεύσης![/COLOR][/I]» Ο ισχυρισμός του για οικονομία στα λόγια σίγουρα πέτυχε τον στόχο στο κομμάτι κλεισίματος του άλμπουμ, αφού το "[B]Anniversary Of World War III[/B]" είναι ένα δίλεπτο απόλυτης σιωπής. Παρά την παγκόσμια κυκλοφορία, ο δίσκος δεν υπήρξε ούτε κριτική ούτε εμπορική επιτυχία και η [I]Reprise Records[/I] παράτησε την μπάντα. Το [B]A Child's Guide To Good & Evil[/B] σημάδεψε μια εποχή που η πρώιμη ευφορία της βρετανικής εισβολής, του φολκ ροκ και του φλάουερ-πάουερ έπεφτε σε μια παλίρροια καταστροφικών ναρκωτικών, παράνοιας και διαμαρτυρίας. Το μονόχρωμο εξώφυλλό του υπερθέτει τις φτερούγες μιας πεταλούδας πάνω στο πρόσωπο ενός παιδιού, ενώ τα τραγούδια εστιάζουν στην αγάπη, το μίσος, την απληστία, τον πόλεμο και, πάνω απ' όλα, στην έννοια της αθωότητας κάθε ανθρώπου μέχρι να διαφθαρεί. Ήταν μάλλον η πιο τέλεια, ατελής έκφραση της εποχής. (****1/2, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Tim Forster) [CENTER][ATTACH=CONFIG]166511._xfImport[/ATTACH] [I]Bob Markley, Shaun Harris[/I] και [I]Dan Harris[/I] στη σκηνή του [I]The Other Place[/I] στο [I]LA[/I][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Νουθεσίες για παιδιά! [Η "σκηνή" του Λος Άντζελες #4]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…