Του ταιριάζει του καλοκαιριού το κλαρινέτο. Όργανο με ήχο βελούδινο, χαδιάρικο και μεθυστικό, μπορεί να επενδύσει θαυμάσια καλοκαιρινά απομεσήμερα, όπου το σώμα σαστισμένο και νωχελικό, αφήνεται στην ώσμωση με το ανελέητο μεσογειακό φως και απομένει μόνο το βλέμμα, οχυρωμένο πίσω απ' τις σχισμές των ματιών να προσπαθεί να περισώσει το βάθος - και μέσω αυτού την ουσία - απ' την ισοπέδωση που επιβάλλουν στο περιβάλλον οι αδιάλλακτες ακτίνες του Ήλιου.
Αυτό ίσως να σκέφτηκε και ο Σίντνευ Λιούμετ, βάζοντας στο πλάνο ενός αφρικανικού απομεσήμερου - στην ταινία Πέρα από την Αφρική - ένα γραμμόφωνο να παίζει το αργό μέρος από το τελευταίο - και καλύτερο - από τα κονσέρτα για πνευστά που έγραψε ο Μότσαρτ: του κονσέρτου για κλαρινέτο Κ622, το οποίο ο συνθέτης τελείωσε τον Οκτώβριο του 1791, δύο μήνες πριν το θάνατο του. Ένα σπάνιο αριστούργημα, μοναδικό ίσως υπόδειγμα ανεπιτήδευτης ομορφιάς και αρμονικής συνεργασίας του σολίστα με την ορχήστρα. Είναι ενδεικτικό ότι ο συνθέτης δεν άφησε περιθώρια για καντέντσα, για το αυτοσχεδιαστικό εκείνο τμήμα που ο σολίστ καλείται να εντυπωσιάσει τον κόσμο με τη δεξιοτεχνία του. Ίσως γιατί η σχέση του με το έργο ήταν πολύ προσωπική, σχεδόν ιδιωτική, για ν' αφήσει τον κάθε φιγουρατζή να κάνει το κομμάτι του.
Ο Μότσαρτ είχε αδυναμία στο κλαρινέτο και μας έχει αφήσει και άλλο ένα αριστούργημα, το κουϊντέτο για κλαρινέτο και κουαρτέτο εγχόρδων, Κ581. Και τα δύο αυτά έργα είναι αφιερωμένα στο φίλο του κλαρινετίστα της Αυλής, Άντον Στάντλερ.
Επιστρέφοντας στο κονσέρτο και ειδικότερα στη δισκογραφία του, το υπέροχο αργό μέρος του απετέλεσε ταυτόχρονα - κατά τη γνώμη μου - και ερμηνευτικό σκόπελο. Πολλοί διαλέγουν υπερβολικά αργά τέμπι, δείγματα ναρκισσιστικής αμετροέπειας. Η καλύτερη εκτέλεση που έχω ακούσει είναι και η δυσκολότερη να βρεθεί:
Από παλιό βινύλιο της heliodor - που υπάρχει δυστυχώς σε κακή κατάσταση στη δισκοθήκη μου - ο Φέρεντς Φρίτσαϋ διευθύνει την Ορχήστρα της Ραδιοφωνίας του Βερολίνου με σολίστ το Χάινριχ Γκώυζερ.
Από τα cd υπάρχει σε πολύ χαμηλή τιμή - μαζί με τα κονσέρτα για όμποε και φαγκότο - σε Philips, με το Νέβιλ Μάρινερ να διευθύνει την ορχήστρα της Ακαδημίας του Αγίου Μαρτίνου των Αγρών. Δεν έχω ακούσε τον Αμπάντο με τη Σαμπίνε Μέγιερ.
