Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ο Λύκος της Βελούδινης Τύχης [The Beau Brummels]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058303740" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Κατασκευαστής κηροπηγίων</h3><p>«<em><span style="color: Darkorange">Όταν το κεφάλαιο ανήλθε ως η πρωτεύουσα και όχι ως περιστασιακή μορφή συσσώρευσης και θεώρησε αναγκαίο να ελέγχει τις εργασιακές διαδικασίες στη βιομηχανική παραγωγή, βρήκε έτοιμο έναν καταμερισμό της εργασίας και μια δομή δεξιοτήτων που είχαν ισχυρές ρίζες στα επιτηδεύματα και στηρίζονταν στη βιοτεχνική εργασία. "Ο χασάπης, ο φούρναρης και ο κατασκευαστής κηροπηγίων" ήταν τα είδη των επαγγελμάτων στα οποία οι εργαζόμενοι Θα μπορούσαν να ασκήσουν τις δεξιότητές τους και να επιδιώξουν να εξασφαλίσουν τη μελλοντική κοινωνική θέση τους.</span></em>»</p><p style="text-align: right">- Ντέιβιντ Χάρβεϊ: Δεκαεφτά αντιφάσεις και το τέλος του καπιταλισμού, Μεταίχμιο, 2015</p><p></p><hr /><p><strong>Ron Elliott - The Candlestickmaker</strong> (1970, Warner Bros. Records)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]160114[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 Molly In The Middle - 4:07, A2 Lazy Day - 2:38, A3 All Time Green - 2:57, A4 To The City, To The Sea - 2:57, A5 Deep River Runs Blue - 2:49, The Candlestickmaker Suite - 14:53 {B1 Part 1 - Dark Into Dawn, B2 Part 2 - Questions}</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Ron Elliott (κιθάρα, στίχοι, τραγούδι), Gary Downey (στίχοι A1-A2, A5), Marc McClure (κιθάρα A1, A3, B1-B2, υποστηρικτικά φωνητικά A3, B1), Dan Levitt (μπάσο B1-B2, κιθάρα A4, φωνητικές αρμονίες B1), Chris Ethridge (μπάσο A1-A4), Dennis Dragon (τύμπανα A1-A4, B1-B2), Sal Valentino (ντέφι A3, B1-B2), Bud Shank (φλάουτο A2), Ry Cooder (κιθάρα A5), Lyle Ritz (μπάσο A5), Paul Humphrey (τύμπανα A5), Leon Russell (ενορχήστρωση χάλκινων Α4), Bob Thompson (ενορχήστρωση εγχόρδων B1)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγοί / Μηχανικός</span>: Gary Downey, Ron Elliott / Donn Landee</p><p></p><p>Ηχογραφήθηκε στα <em>Sunwest Recording Studios</em>, Χόλιγουντ</p><hr /><p>Ένας δίσκος που, στην ουσία, δεν έπρεπε να είναι άγνωστος. Στην πραγματικότητα, ακόμα και οι φαν των <em>Beau Brummels</em> δεν γνωρίζουν ότι ο <strong>Ron Elliott</strong>, ο κιθαρίστας και τραγουδοποιός του γκρουπ, έκανε το 1970 ένα προσωπικό άλμπουμ, το <strong>The Candlestickmaker</strong>.</p><p></p><p>Η μουσική εδώ είναι όμορφη. Η εξόρυξη μιας βαθιάς πνευματικής φλέβας, η οποία μόνο υπαινισσόταν στα δύο τελευταία LP των <em>Beau Brummels</em> (ειδικά στο <em>Triangle</em> του 1967), η γλαφυρή τέχνη των στίχων του <em>Elliott</em> και οι ρίζες της δυτικής ακτής ενισχύονται από τη μουσική ικανότητα τέτοιων αυθεντιών όπως οι <strong>Chris Ethridge</strong> (μετέπειτα στους <em>Flying Burrito Brothers</em>), <strong>Bud Shank</strong>, <strong>Ry Cooder</strong> και <strong>Mark McClure</strong>, μεταξύ άλλων κορυφαίων σεσιονάδων του Λ.Α. Η φωνή του <em>Elliott</em> είναι μια αισθητή αντίθεση με το τρεμάμενο γουργουρητό του <em>Sal Valentino</em>, διαθέτοντας ένα πλούσιο βάθος ενώ ο συνολικός ήχος μεταφέρει νοερά στις βραχώδεις άγριες ερημιές του βορειοδυτικού Ειρηνικού.</p><p></p><p>Από τα πέντε τραγούδια της πρώτης πλευράς του δίσκου, αν θα έπρεπε να εντοπιστούν χαϊλάιτ, το "<strong>All Time Green</strong>" και το αέρινο τραγούδι τρένων "<strong>Deep River Runs Blue</strong>" είναι απολύτως υπέροχα. Οι έντονες, αραχνοειδείς γραμμές κιθάρας του <em>Mark McClure</em> στο πρώτο, και η ξεχωριστή σλάιντ του <em>Ry Cooder</em> στο τελευταίο αναμειγνύονται επιβλητικά με την ουά κιθάρα του <em>Elliott</em> ή του <em>McClure</em> αντίστοιχα. Στο μεταξύ, η μεσαίου τέμπο φρεσκάδα του "<strong>Molly in the Middle</strong>" ενισχύεται από το ρευστό παίξιμο του <em>Elliot</em> και τη χαλαρή μελωδία, ενώ το φλάουτο του <em>Bud Shank</em> σηματοδοτεί το γλυκό τζαζ φολκ "<strong>Lazy Day</strong>" και οι λεπτές ενορχηστρώσεις των χάλκινων του <strong>Leon Russell</strong> οδηγούν το "<strong>To The City, To The Sea</strong>". Κάθε μια από αυτές τις μικρές πινελιές καθιστά τα τραγούδια τόσο αξιοσημείωτα όσο και ξεχωριστά.</p><p></p><p>Το αριστούργημα, ωστόσο, εδώ είναι σαφώς η δεκαπεντάλεπτη σουίτα του τίτλου, το "<strong>The Candlestickmaker Suite</strong>" που καταλαμβάνοντας όλη τη δεύτερη πλευρά, είναι πιο πειραματικό από τα υπόλοιπα και χωρίζεται σε δύο τμήματα με τίτλο "<strong>Dark In Dawn</strong>" και "<strong>Questions</strong>". «<em><span style="color: Darkorange">Είναι μια ιστορία για τον χασάπη, τον φούρναρη, τον κατασκευαστή κηροπηγίων και μένα</span></em>», είπε ο <em>Elliott</em> σε μια συνέντευξη του 1999. «<em><span style="color: Darkorange">Όλες αυτές τις δυνάμεις που περιστοιχίζουν αυτόν τον τύπο που περνάει από αυτή την τρέλα. Έχει μια θεραπευτική ιδιότητα σ' αυτό</span></em>». Οι στίχοι βασίζονται στο θέμα που δεσπόζει σ' όλο το <em>Candlestickmaker</em>: ο αγώνας του ανθρώπου να σπάσει το κρύο σιδερένιο τοπίο της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας και να ανακαλύψει ξανά μια ελεύθερη, άγρια Αμερική. Αναμφίβολα ένα κοινό θέμα στις αρχές της δεκαετίας του 1970 των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά σπάνια παρουσιάστηκε τόσο εύγλωττα. Η μουσική ποτέ δεν χάνει τη δύναμή της, με το μπάσο του <em>Ethridge</em> να τρέχει ζεστό και μελωδικό, ενώ η τεχνική της κιθάρας του <em>McClure</em> λαμπυρίζει αληθινά καθώς ακολουθεί τους στίχους του <em>Elliott</em>.</p><p></p><p>Περιττό να πούμε ότι αυτό το άλμπουμ βυθίστηκε σαν πέτρα όταν κυκλοφόρησε, αλλά όπως οι περισσότερες μοναδικές φιλόδοξες προσπάθειες, είναι απαραίτητο άκουσμα, ενός από τους πιο υποτιμημένους τραγουδοποιούς της δεκαετίας του '60...</p><p></p><p>(****1/2, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Nik Rayne)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]160115[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058303740, member: 30418"] [HEADING=2]Κατασκευαστής κηροπηγίων[/HEADING] «[I][COLOR=Darkorange]Όταν το κεφάλαιο ανήλθε ως η πρωτεύουσα και όχι ως περιστασιακή μορφή συσσώρευσης και θεώρησε αναγκαίο να ελέγχει τις εργασιακές διαδικασίες στη βιομηχανική παραγωγή, βρήκε έτοιμο έναν καταμερισμό της εργασίας και μια δομή δεξιοτήτων που είχαν ισχυρές ρίζες στα επιτηδεύματα και στηρίζονταν στη βιοτεχνική εργασία. "Ο χασάπης, ο φούρναρης και ο κατασκευαστής κηροπηγίων" ήταν τα είδη των επαγγελμάτων στα οποία οι εργαζόμενοι Θα μπορούσαν να ασκήσουν τις δεξιότητές τους και να επιδιώξουν να εξασφαλίσουν τη μελλοντική κοινωνική θέση τους.[/COLOR][/I]» [RIGHT]- Ντέιβιντ Χάρβεϊ: Δεκαεφτά αντιφάσεις και το τέλος του καπιταλισμού, Μεταίχμιο, 2015[/RIGHT] [HR][/HR] [B]Ron Elliott - The Candlestickmaker[/B] (1970, Warner Bros. Records) [CENTER][ATTACH alt="TheCandlestickmaker.jpg"]160114[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 Molly In The Middle - 4:07, A2 Lazy Day - 2:38, A3 All Time Green - 2:57, A4 To The City, To The Sea - 2:57, A5 Deep River Runs Blue - 2:49, The Candlestickmaker Suite - 14:53 {B1 Part 1 - Dark Into Dawn, B2 Part 2 - Questions} [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Ron Elliott (κιθάρα, στίχοι, τραγούδι), Gary Downey (στίχοι A1-A2, A5), Marc McClure (κιθάρα A1, A3, B1-B2, υποστηρικτικά φωνητικά A3, B1), Dan Levitt (μπάσο B1-B2, κιθάρα A4, φωνητικές αρμονίες B1), Chris Ethridge (μπάσο A1-A4), Dennis Dragon (τύμπανα A1-A4, B1-B2), Sal Valentino (ντέφι A3, B1-B2), Bud Shank (φλάουτο A2), Ry Cooder (κιθάρα A5), Lyle Ritz (μπάσο A5), Paul Humphrey (τύμπανα A5), Leon Russell (ενορχήστρωση χάλκινων Α4), Bob Thompson (ενορχήστρωση εγχόρδων B1) [COLOR=Indianred]Παραγωγοί / Μηχανικός[/COLOR]: Gary Downey, Ron Elliott / Donn Landee Ηχογραφήθηκε στα [I]Sunwest Recording Studios[/I], Χόλιγουντ [HR][/HR] Ένας δίσκος που, στην ουσία, δεν έπρεπε να είναι άγνωστος. Στην πραγματικότητα, ακόμα και οι φαν των [I]Beau Brummels[/I] δεν γνωρίζουν ότι ο [B]Ron Elliott[/B], ο κιθαρίστας και τραγουδοποιός του γκρουπ, έκανε το 1970 ένα προσωπικό άλμπουμ, το [B]The Candlestickmaker[/B]. Η μουσική εδώ είναι όμορφη. Η εξόρυξη μιας βαθιάς πνευματικής φλέβας, η οποία μόνο υπαινισσόταν στα δύο τελευταία LP των [I]Beau Brummels[/I] (ειδικά στο [I]Triangle[/I] του 1967), η γλαφυρή τέχνη των στίχων του [I]Elliott[/I] και οι ρίζες της δυτικής ακτής ενισχύονται από τη μουσική ικανότητα τέτοιων αυθεντιών όπως οι [B]Chris Ethridge[/B] (μετέπειτα στους [I]Flying Burrito Brothers[/I]), [B]Bud Shank[/B], [B]Ry Cooder[/B] και [B]Mark McClure[/B], μεταξύ άλλων κορυφαίων σεσιονάδων του Λ.Α. Η φωνή του [I]Elliott[/I] είναι μια αισθητή αντίθεση με το τρεμάμενο γουργουρητό του [I]Sal Valentino[/I], διαθέτοντας ένα πλούσιο βάθος ενώ ο συνολικός ήχος μεταφέρει νοερά στις βραχώδεις άγριες ερημιές του βορειοδυτικού Ειρηνικού. Από τα πέντε τραγούδια της πρώτης πλευράς του δίσκου, αν θα έπρεπε να εντοπιστούν χαϊλάιτ, το "[B]All Time Green[/B]" και το αέρινο τραγούδι τρένων "[B]Deep River Runs Blue[/B]" είναι απολύτως υπέροχα. Οι έντονες, αραχνοειδείς γραμμές κιθάρας του [I]Mark McClure[/I] στο πρώτο, και η ξεχωριστή σλάιντ του [I]Ry Cooder[/I] στο τελευταίο αναμειγνύονται επιβλητικά με την ουά κιθάρα του [I]Elliott[/I] ή του [I]McClure[/I] αντίστοιχα. Στο μεταξύ, η μεσαίου τέμπο φρεσκάδα του "[B]Molly in the Middle[/B]" ενισχύεται από το ρευστό παίξιμο του [I]Elliot[/I] και τη χαλαρή μελωδία, ενώ το φλάουτο του [I]Bud Shank[/I] σηματοδοτεί το γλυκό τζαζ φολκ "[B]Lazy Day[/B]" και οι λεπτές ενορχηστρώσεις των χάλκινων του [B]Leon Russell[/B] οδηγούν το "[B]To The City, To The Sea[/B]". Κάθε μια από αυτές τις μικρές πινελιές καθιστά τα τραγούδια τόσο αξιοσημείωτα όσο και ξεχωριστά. Το αριστούργημα, ωστόσο, εδώ είναι σαφώς η δεκαπεντάλεπτη σουίτα του τίτλου, το "[B]The Candlestickmaker Suite[/B]" που καταλαμβάνοντας όλη τη δεύτερη πλευρά, είναι πιο πειραματικό από τα υπόλοιπα και χωρίζεται σε δύο τμήματα με τίτλο "[B]Dark In Dawn[/B]" και "[B]Questions[/B]". «[I][COLOR=Darkorange]Είναι μια ιστορία για τον χασάπη, τον φούρναρη, τον κατασκευαστή κηροπηγίων και μένα[/COLOR][/I]», είπε ο [I]Elliott[/I] σε μια συνέντευξη του 1999. «[I][COLOR=Darkorange]Όλες αυτές τις δυνάμεις που περιστοιχίζουν αυτόν τον τύπο που περνάει από αυτή την τρέλα. Έχει μια θεραπευτική ιδιότητα σ' αυτό[/COLOR][/I]». Οι στίχοι βασίζονται στο θέμα που δεσπόζει σ' όλο το [I]Candlestickmaker[/I]: ο αγώνας του ανθρώπου να σπάσει το κρύο σιδερένιο τοπίο της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας και να ανακαλύψει ξανά μια ελεύθερη, άγρια Αμερική. Αναμφίβολα ένα κοινό θέμα στις αρχές της δεκαετίας του 1970 των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά σπάνια παρουσιάστηκε τόσο εύγλωττα. Η μουσική ποτέ δεν χάνει τη δύναμή της, με το μπάσο του [I]Ethridge[/I] να τρέχει ζεστό και μελωδικό, ενώ η τεχνική της κιθάρας του [I]McClure[/I] λαμπυρίζει αληθινά καθώς ακολουθεί τους στίχους του [I]Elliott[/I]. Περιττό να πούμε ότι αυτό το άλμπουμ βυθίστηκε σαν πέτρα όταν κυκλοφόρησε, αλλά όπως οι περισσότερες μοναδικές φιλόδοξες προσπάθειες, είναι απαραίτητο άκουσμα, ενός από τους πιο υποτιμημένους τραγουδοποιούς της δεκαετίας του '60... (****1/2, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Nik Rayne) [CENTER][ATTACH alt="RonElliott.jpg"]160115[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ο Λύκος της Βελούδινης Τύχης [The Beau Brummels]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…