Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Οι μορφές των πραγμάτων [The Yardbirds]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058500543" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Ακόμα είμαι λυπημένος...</h3> <p style="text-align: center">[ATTACH]171144[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">1965: (Α->Δ) <em>Jim McCarty, Jeff Beck, Paul Samwell-Smith, Chris Dreja, Keith Relf</em> (φωτογραφία από τα αρχεία του <em>Michael Ochs</em>)</p><p></p><p>Στη συνέχεια έρχεται μια ξεχωριστή και περίτεχνη έκδοση του κλασικού "<strong>I'm a Man</strong>", του <em>Bo Diddley</em>. Αυτή η στούντιο ηχογράφηση του τραγουδιού καταγράφηκε στα <em>Chess Studios</em> και συγκεντρώνει πολλά, μέσα σε δυόμισι λεπτά, ενώ εξακολουθεί να παραμένει ένα χαλαρό και διασκεδαστικό τζαμάρισμα. Η φυσαρμόνικα του <em>Relf</em> πραγματικά λάμπει ως το κύριο όργανο εδώ, με τους κιθαρίστες <em>Beck</em> και <strong>Chis Dreja</strong> να συνεισφέρουν όμορφα στο φρενήρες τζαμ. Στη δεύτερη λάιβ πλευρά υπάρχει μια άλλη καλή αλλά όχι τόσο δυνατή έκδοση, οδηγούμενη από τις κιθάρες του <em>Clapton</em>. Το "<strong>Still I'm Sad</strong>" είναι η μόνη απόλυτα πρωτότυπη σύνθεση του δίσκου, που συνυπογράφει ο <em>Smith</em> και ο ντράμερ <strong>Jim McCarty</strong>. Αυτό το κομμάτι παίρνει μια ριζοσπαστική κατεύθυνση σαν ένα σκοτεινό φολκ τραγούδι με την επαναλαμβανόμενη ψευδο-γρηγοριανή ψαλμωδία, συνδυαζόμενη με το αχνό ακουστικό παίξιμο και τα απαλά κρουστά, κρατώντας σ' όλη τη διάρκεια ένα σταθερό, αργό ρυθμό. Κορυφαίο!</p><p></p><p>Η "καρδιά" του άλμπουμ έρχεται στο τέλος της πρώτης πλευράς, ξεκινώντας από το "<strong>Heart Full of Soul</strong>" του <em>Gouldman</em> που υπήρξε ένα από τα πρώτα ροκ τραγούδια που ενσωματώνουν ινδικές μουσικές επιρροές, αρκετούς μήνες πριν οι <em>Beatles</em> διαδώσουν τον ήχο με το "<em>Norwegian Wood</em>". Αρχικά επρόκειτο να επιλέξουν ένα σιτάρ, αλλά επειδή δεν ήταν αρκετά ισχυρό για να δώσει τον επιθυμητό ήχο, ο <em>Beck</em> κατάφερε με το φαζ μποξ και με χειρισμό των χορδών να παράγει ένα εξίσου εξωτικό με το σιτάρ αποτέλεσμα. Το τραγούδι, που άντεξε στον χρόνο, με την εξαιρετική παραγωγή και την τέλεια ατμόσφαιρα των καιρών του, έφτασε στο Τοπ 10 και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.</p><p></p><p>Το κομμάτι κλεισίματος της πρώτης πλευράς, "<strong>The Train Kept A-Rollin'</strong>", θα αποτελέσει το κλασσικό τραγούδι τζαμαρίσματος των τελών της δεκαετίας του εξήντα με εκτελέσεις από αμέτρητες μπάντες, που ακολούθησαν την έκδοση αυτή των <em>Yardbirds</em>. Η δικιά τους εκδοχή βασίστηκε στη ροκαμπίλι εκτέλεση του 1956, από τους <a href="https://avclub.gr/forum/showthread.php/150134" target="_blank"><em>Johnny Burnette and the Rock 'n Roll Trio</em></a>, του ρυθμ εντ μπλουζ κομματιού του <em>Tiny Bradshaw</em>, βγάζοντάς το από την αφάνεια και καθιστώντας το, κλασικό. Ο <em>Jeff Beck</em> πρωτοστατεί από την αρχή με το σφύριγμα του τρένου από την κιθάρα του και με το ογκώδες ριφ που κυριαρχεί. Τα δύο κύρια φωνητικά που ηχογράφησε ο <em>Relf</em> αποκλίνουν, δημιουργώντας ένα παράξενο αποτέλεσμα με τον μανιακό τους ήχο. Το βαρύ μπάσο του <em>Paul Samwell-Smith</em> ενισχύεται καθ' όλη τη διάρκεια, διατηρώντας το γκρουβ καυτό και βαρύ, αλλά είναι πάλι ο Jeff Beck που κλέβει πραγματικά την παράσταση με ένα ζευγάρι σόλο που ξεσηκώνουν. Όταν ο <em>Jimmy Page</em> εντάχθηκε στο συγκρότημα, επανηχογράφησαν μια ζωντανή έκδοση με τίτλο "<strong>Stroll On</strong>" για την ταινία του 1966, <em>Blowup</em> του <em>Antonioni</em>, όπου η μπάντα το εκτελεί σ' ένα αντεργκράουντ κλαμπ με τον <em>Jeff Beck</em> να τα "σπάει" απ' όλες τις απόψεις...</p><p></p><p>Τα τέσσερα εναπομείναντα τραγούδια, της δεύτερης πλευράς, ήταν αποδόσεις παραδοσιακών κλασικών μπλουζ που είχαν ηχογραφηθεί ζωντανά με τον <em>Eric Clapton</em> στο Λονδίνο, τον Μάρτιο του 1964. Ενώ αυτά δεν είναι οι καλύτερες δυνατές ηχογραφήσεις, καθώς το μπάσο και τα τύμπανα είναι πολύ δυνατά και τα κύρια φωνητικά είναι χαμηλά στη μείξη, η ενέργεια όμως των εκτελέσεων που τα διαπερνά, αποζημιώνει. Το "<strong>Smokestack Lightning</strong>" του <em>Howlin' Wolf</em> είναι το καλύτερο από αυτά ως ροκ ερμηνεία ενός καθαρού μπλουζ τραγουδιού. Το "<strong>Respectable</strong>" των <em>Isley Brothers</em> είναι γρήγορο και ενθουσιώδες, με πρώιμες σκα αντανακλάσεις, ενώ το κλείσιμο "<strong>Here 'Tis</strong>" περιέχει σπουδαίο μπάσο με σκατ (μίμηση μουσικών οργάνων με τη φωνή), ρεφρέν φωνητικών στο παρασκήνιο και άγριο, μαινόμενο παίξιμο κιθάρας με γρήγορα κρουστά.</p><p></p><p>Το <strong>Having a Rave Up with The Yardbirds</strong> ήταν το υψηλότερο στα τσαρτ άλμπουμ των <em>Yardbirds</em> στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της ενεργού καριέρας τους και μια μεταγενέστερη επανέκδοση συνδυάστηκε με έντεκα επιπλέον μπόνους κομμάτια. Μέσα σ' αυτά περιλαμβάνεται ένα πρωτότυπο του γκρουπ, το δημοφιλές σινγκλ, "<strong>Shapes of Things</strong>" (οι μεταφρασμένοι στίχοι του υπάρχουν στην εισαγωγή), που βρισκόταν στην αιχμή της ηχητικής εξέλιξης, και το "<strong>New York City Blues</strong>", ένα πραγματικό πρόδρομο του μπλουζ ήχου των <em>Led Zeppelin</em>, αρκετά χρόνια αργότερα. Το άλμπουμ μπορεί να έχει χαοτική καταγωγή, αλλά συλλαμβάνει μουσικά ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα που υπήρξαν ποτέ κατά τη διάρκεια της περιόδου αιχμής του, με τον <strong>Jeff Beck</strong> να αποδεικνύει επίσης με απόλυτο τρόπο ότι ήταν ένα από πιο σημαντικά κλειδιά της επιτυχίας των <strong>Yardbirds</strong>.</p><p></p><p>Υποκλίνομαι!</p><p></p><p>(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Greg Russo - Yardbirds: The Ultimate Rave-Up, 2016)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]171145[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center"><em>Five Live Yardbirds</em>: (από αριστερά) <em>Chris Dreja, Paul Samwell-Smith, Jim McCarty, Keith Relf</em> και <em>Eric Clapton</em>, παίζοντας στο <em>Black Cat Club</em> στο <em>Woolwich</em>, 21 Ιανουαρίου 1965 / (Α->Δ) <em>Paul Samwell-Smith, Jim McCarty, Chris Dreja, Eric Clapton, Keith Relf</em>, φωτογραφίζονται σε δισκοπωλείο του Λονδίνου υπογράφοντας αυτόγραφα</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058500543, member: 30418"] [HEADING=2]Ακόμα είμαι λυπημένος...[/HEADING] [CENTER][ATTACH=CONFIG]171144._xfImport[/ATTACH] 1965: (Α->Δ) [I]Jim McCarty, Jeff Beck, Paul Samwell-Smith, Chris Dreja, Keith Relf[/I] (φωτογραφία από τα αρχεία του [I]Michael Ochs[/I])[/CENTER] Στη συνέχεια έρχεται μια ξεχωριστή και περίτεχνη έκδοση του κλασικού "[B]I'm a Man[/B]", του [I]Bo Diddley[/I]. Αυτή η στούντιο ηχογράφηση του τραγουδιού καταγράφηκε στα [I]Chess Studios[/I] και συγκεντρώνει πολλά, μέσα σε δυόμισι λεπτά, ενώ εξακολουθεί να παραμένει ένα χαλαρό και διασκεδαστικό τζαμάρισμα. Η φυσαρμόνικα του [I]Relf[/I] πραγματικά λάμπει ως το κύριο όργανο εδώ, με τους κιθαρίστες [I]Beck[/I] και [B]Chis Dreja[/B] να συνεισφέρουν όμορφα στο φρενήρες τζαμ. Στη δεύτερη λάιβ πλευρά υπάρχει μια άλλη καλή αλλά όχι τόσο δυνατή έκδοση, οδηγούμενη από τις κιθάρες του [I]Clapton[/I]. Το "[B]Still I'm Sad[/B]" είναι η μόνη απόλυτα πρωτότυπη σύνθεση του δίσκου, που συνυπογράφει ο [I]Smith[/I] και ο ντράμερ [B]Jim McCarty[/B]. Αυτό το κομμάτι παίρνει μια ριζοσπαστική κατεύθυνση σαν ένα σκοτεινό φολκ τραγούδι με την επαναλαμβανόμενη ψευδο-γρηγοριανή ψαλμωδία, συνδυαζόμενη με το αχνό ακουστικό παίξιμο και τα απαλά κρουστά, κρατώντας σ' όλη τη διάρκεια ένα σταθερό, αργό ρυθμό. Κορυφαίο! Η "καρδιά" του άλμπουμ έρχεται στο τέλος της πρώτης πλευράς, ξεκινώντας από το "[B]Heart Full of Soul[/B]" του [I]Gouldman[/I] που υπήρξε ένα από τα πρώτα ροκ τραγούδια που ενσωματώνουν ινδικές μουσικές επιρροές, αρκετούς μήνες πριν οι [I]Beatles[/I] διαδώσουν τον ήχο με το "[I]Norwegian Wood[/I]". Αρχικά επρόκειτο να επιλέξουν ένα σιτάρ, αλλά επειδή δεν ήταν αρκετά ισχυρό για να δώσει τον επιθυμητό ήχο, ο [I]Beck[/I] κατάφερε με το φαζ μποξ και με χειρισμό των χορδών να παράγει ένα εξίσου εξωτικό με το σιτάρ αποτέλεσμα. Το τραγούδι, που άντεξε στον χρόνο, με την εξαιρετική παραγωγή και την τέλεια ατμόσφαιρα των καιρών του, έφτασε στο Τοπ 10 και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Το κομμάτι κλεισίματος της πρώτης πλευράς, "[B]The Train Kept A-Rollin'[/B]", θα αποτελέσει το κλασσικό τραγούδι τζαμαρίσματος των τελών της δεκαετίας του εξήντα με εκτελέσεις από αμέτρητες μπάντες, που ακολούθησαν την έκδοση αυτή των [I]Yardbirds[/I]. Η δικιά τους εκδοχή βασίστηκε στη ροκαμπίλι εκτέλεση του 1956, από τους [URL="https://avclub.gr/forum/showthread.php/150134"][I]Johnny Burnette and the Rock 'n Roll Trio[/I][/URL], του ρυθμ εντ μπλουζ κομματιού του [I]Tiny Bradshaw[/I], βγάζοντάς το από την αφάνεια και καθιστώντας το, κλασικό. Ο [I]Jeff Beck[/I] πρωτοστατεί από την αρχή με το σφύριγμα του τρένου από την κιθάρα του και με το ογκώδες ριφ που κυριαρχεί. Τα δύο κύρια φωνητικά που ηχογράφησε ο [I]Relf[/I] αποκλίνουν, δημιουργώντας ένα παράξενο αποτέλεσμα με τον μανιακό τους ήχο. Το βαρύ μπάσο του [I]Paul Samwell-Smith[/I] ενισχύεται καθ' όλη τη διάρκεια, διατηρώντας το γκρουβ καυτό και βαρύ, αλλά είναι πάλι ο Jeff Beck που κλέβει πραγματικά την παράσταση με ένα ζευγάρι σόλο που ξεσηκώνουν. Όταν ο [I]Jimmy Page[/I] εντάχθηκε στο συγκρότημα, επανηχογράφησαν μια ζωντανή έκδοση με τίτλο "[B]Stroll On[/B]" για την ταινία του 1966, [I]Blowup[/I] του [I]Antonioni[/I], όπου η μπάντα το εκτελεί σ' ένα αντεργκράουντ κλαμπ με τον [I]Jeff Beck[/I] να τα "σπάει" απ' όλες τις απόψεις... Τα τέσσερα εναπομείναντα τραγούδια, της δεύτερης πλευράς, ήταν αποδόσεις παραδοσιακών κλασικών μπλουζ που είχαν ηχογραφηθεί ζωντανά με τον [I]Eric Clapton[/I] στο Λονδίνο, τον Μάρτιο του 1964. Ενώ αυτά δεν είναι οι καλύτερες δυνατές ηχογραφήσεις, καθώς το μπάσο και τα τύμπανα είναι πολύ δυνατά και τα κύρια φωνητικά είναι χαμηλά στη μείξη, η ενέργεια όμως των εκτελέσεων που τα διαπερνά, αποζημιώνει. Το "[B]Smokestack Lightning[/B]" του [I]Howlin' Wolf[/I] είναι το καλύτερο από αυτά ως ροκ ερμηνεία ενός καθαρού μπλουζ τραγουδιού. Το "[B]Respectable[/B]" των [I]Isley Brothers[/I] είναι γρήγορο και ενθουσιώδες, με πρώιμες σκα αντανακλάσεις, ενώ το κλείσιμο "[B]Here 'Tis[/B]" περιέχει σπουδαίο μπάσο με σκατ (μίμηση μουσικών οργάνων με τη φωνή), ρεφρέν φωνητικών στο παρασκήνιο και άγριο, μαινόμενο παίξιμο κιθάρας με γρήγορα κρουστά. Το [B]Having a Rave Up with The Yardbirds[/B] ήταν το υψηλότερο στα τσαρτ άλμπουμ των [I]Yardbirds[/I] στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της ενεργού καριέρας τους και μια μεταγενέστερη επανέκδοση συνδυάστηκε με έντεκα επιπλέον μπόνους κομμάτια. Μέσα σ' αυτά περιλαμβάνεται ένα πρωτότυπο του γκρουπ, το δημοφιλές σινγκλ, "[B]Shapes of Things[/B]" (οι μεταφρασμένοι στίχοι του υπάρχουν στην εισαγωγή), που βρισκόταν στην αιχμή της ηχητικής εξέλιξης, και το "[B]New York City Blues[/B]", ένα πραγματικό πρόδρομο του μπλουζ ήχου των [I]Led Zeppelin[/I], αρκετά χρόνια αργότερα. Το άλμπουμ μπορεί να έχει χαοτική καταγωγή, αλλά συλλαμβάνει μουσικά ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα που υπήρξαν ποτέ κατά τη διάρκεια της περιόδου αιχμής του, με τον [B]Jeff Beck[/B] να αποδεικνύει επίσης με απόλυτο τρόπο ότι ήταν ένα από πιο σημαντικά κλειδιά της επιτυχίας των [B]Yardbirds[/B]. Υποκλίνομαι! (*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Greg Russo - Yardbirds: The Ultimate Rave-Up, 2016) [CENTER][ATTACH=CONFIG]171145._xfImport[/ATTACH] [I]Five Live Yardbirds[/I]: (από αριστερά) [I]Chris Dreja, Paul Samwell-Smith, Jim McCarty, Keith Relf[/I] και [I]Eric Clapton[/I], παίζοντας στο [I]Black Cat Club[/I] στο [I]Woolwich[/I], 21 Ιανουαρίου 1965 / (Α->Δ) [I]Paul Samwell-Smith, Jim McCarty, Chris Dreja, Eric Clapton, Keith Relf[/I], φωτογραφίζονται σε δισκοπωλείο του Λονδίνου υπογράφοντας αυτόγραφα[/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Οι μορφές των πραγμάτων [The Yardbirds]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…