Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Οι Τσαρλατάνοι [The Charlatans (US)]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058172152" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Το καθυστερημένο ντεμπούτο</h3> <p style="text-align: center">[ATTACH]154150[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Η αφίσα προώθησης των <em>Charlatans</em> του 1967 για το ανέκδοτο άλμπουμ της <em>Kama Sutra</em> από τα σέσιον του 1966 με την αρχική σύνθεση / Το μοναδικό σινγκλ από το άλμπουμ του 1969</p><p></p><p>Ενώ η αρχική σύνθεση είχε ηχογραφήσει για την ετικέτα <em>Kama Sutra</em> υλικό για ολόκληρο άλμπουμ, αυτό παρέμεινε ανέκδοτο μέχρι πρόσφατα, κάνοντας το <strong>The Charlatans</strong>, αν και με καθυστέρηση, το επίσημο ντεμπούτο της μπάντας. Ωστόσο, είναι γοητευτικό και η ελκυστικότητά του έχει μόνο βελτιωθεί με τα χρόνια. Αν και είναι λίγο φορτωμένο σε κάποια σημεία («<em><span style="color: Darkorange">το παρακάναμε με την ενορχήστρωση</span></em>», παραδέχεται ο <em>Olsen</em> «<em><span style="color: Darkorange">υπάρχουν πάρα πολλά επίπεδα στο κάθε τι</span></em>»), φέρνει την αίσθηση μιας μπάντας που προσπαθεί ειλικρινά να δώσει τον καλύτερό της εαυτό - και σίγουρα αυτή συλλαμβάνει μερικά ακαταμάχητα, ροκ εντ ρολ της Άγρια Δύσης που γοήτευαν τα πλήθη στις σκηνές του <em>Avalon</em> και <em>Fillmore</em>.</p><p></p><p>Πέντε τραγούδια χρονολογούνται από τη λίστα των αρχικών <em>Charlatans</em>. Το "<strong>Folsom Prison Blues</strong>" με τη μεγάλη ακατέργαστη βαρύτονη δύναμη του Wilhelm (η φωνή του ακούγεται μεγαλύτερη από τα χρόνια του, δίνοντας αξιοπιστία στην ερμηνεία των στίχων του Cash) και το "<strong>Wabash Cannonball</strong>" με τα γρήγορα Τσακμπερικά σόλο του Wilhelm, να "σκίζουν" καθώς εξελίσσεται το κομμάτι. Ο Olsen έγραψε και τραγουδάει το ανέμελο "<strong>When I Go Sailin' By</strong>", έναν από αυτούς τους νέους φόρους τιμής στη μουσική της εφηβείας και των '20ς που έκαναν τους Charlatans τόσο μοναδικούς.</p><p></p><p>Το "<strong>The Blues Ain't Nothin'</strong>" του Wilhelm μπορεί να είναι φορτωμένο, αλλά "καίει". Τα βροντερά τύμπανα καλπάζουν μέχρι η ριπή πνευστών, το πιάνο και το σαξόφωνο μανιασμένα να κυκλώσουν τα φωνητικά, ενώ η κιθάρα του <em>Wilhelm</em> ρίχνει τσεκουριές. Χαοτικές κορυφώσεις εμφανίζονται επίσης στο "<strong>Alabama Bound</strong>", το κομμάτι «<em><span style="color: Darkorange">μεγάλης διάρκειας</span></em>», υπογραφή, των <em>Charlatans</em> (κάθε μπάντα του Φρίσκο έπρεπε να έχει ένα τέτοιο). Αυτή η επτάλεπτη έκδοση, με φωνητικά του γκρουπ και με τον <em>Olsen</em> στο σαξόφωνο και κλαρινέτο, μοιάζει σε μεγάλο βαθμό με τον τρόπο που το έπαιζαν ζωντανά από το '66 και μετά: παλιό και σκονισμένο, ξέφρενο και δυσοίωνο. «<em><span style="color: Darkorange">Αυτό το επόμενο τραγούδι</span></em>», έτσι το παρουσίαζε ο <em>Wilhelm</em> μερικές φορές, «<em><span style="color: Darkorange">είναι ένα κομμάτι του Jelly Roll Morton που αλλάξαμε λιγάκι... καλά, στην πραγματικότητα, το αλλάξαμε πολύ, έχει Θιβετιανό μόνταλ κούρδισμα</span></em>».</p><p></p><p>Το "<strong>Ain't Got The Time</strong>" είναι ένα νεώτερο, σχεδόν κεφάτο φολκ-ροκ από τον <em>Wilhelm</em> και το "<strong>High Coin</strong>", το κλασικό του <em>Van Dyke Parks</em> που διασκεύαζε ο καθένας, από τους <em>Harpers Bizarre</em> έως τους <em>West Coast Pop Art Experimental Band</em>. Το εκτεταμένο κλείσιμο στο "<em>Coin</em>" με δωδεκάχορδη, σαξόφωνο, κιθάρα, το κάνει μια από τις πιο ιδιαίτερες εκδόσεις του τραγουδιού.</p><p></p><p>Τα υπόλοιπα τέσσερα κομμάτια του άλμπουμ γράφτηκαν από τον <em>Darrell DeVore</em>, έναν τζαζ εκπαιδευμένο πιανίστα που έφτασε πρόσφατα από το Κάνσας Σίτυ, (ο ντράμερ <em>Terry Wilson</em> προερχόταν από το πρώιμο Σαν Φρανσισκανό συγκρότημα <em>Orkustra</em>). Ενώ είναι ελαφρύτερα στον τόνο από τα άλλα κομμάτια, τα τραγούδια του <em>DeVore</em> εμφανίζουν ένα συγκεκριμένο ποπ-τζαζ στυλ, συνδυάζοντας μεταδοτικές μελωδίες με την περιπέτεια της εποχής.</p><p></p><p>Το ρυθμικά εναλλασσόμενο μπούγκι "<strong>Doubtful Waltz</strong>" αλλάζει τα τέμπο με ωραίο αποτέλεσμα, ενώ χρησιμοποιείται χρόνος τριών-τετάρτων στο "<strong>When the Movies Are Over</strong>", ένα ψευτο-μελοδραματικό τραγούδι που, με το παλιοκαιρίτικο πιάνο, θα ταίριαζε άνετα στο ρεπερτόριο της αρχικής μπάντας. Το Μπερντς-ικό "<strong>Time To Get Straight</strong>" και το "<strong>Easy When I'm Dead</strong>" είναι κάτι σαν αουτσάιντερ. Ισχυρά μελωδικά περάσματα, παύσεις ρυθμού και αρμονίες των <em>Everly</em> στο ρεφρέν το διατηρούν ενδιαφέρον καθώς η κιθάρα του <em>Wilhelm</em> τρεμοπαίζει, κάτι περισσότερο από έναν υπαινιγμό στο φορτωμένο με τρέμολο στυλ του <em>John Cipollina</em>.</p><p></p><p>Παρά τα δυνατά τους σημεία, οι <em>Charlatans</em> προσέλκυσαν χλιαρή ανταπόκριση από το αγοραστικό κοινό. Η <em>Philips</em> κυκλοφόρησε ένα σινγκλ, το "<em>High Coin</em>" που συνοδευόταν από το "<em>When I Go Sailin' By</em>", αλλά προφανώς δεν το προώθησε σθεναρά. Άλλωστε πώς θα μπορούσε μια ετικέτα να μαρκετάρει τα συνοπτικά, μελωδικά ροκ των <em>Charlatans</em> στο κοινό που είχε αρχίσει να ζητάει όλο και πιο ενδοτικά τζαμαρίσματα και θεατρικά φωνητικά;</p><p></p><p>Όμως κάπου εδώ, χώρισαν οι δρόμοι των "ιδρυτικών", αλλά αυτό βέβαια είναι μια διαφορετική ιστορία. Το <strong>The Charlatans</strong> είναι μια καταγραφή των συμβαινόντων σε ένα πολύ ξεχωριστό μέρος, μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή.</p><p>Τουλάχιστον για μας εκθαμβωτικό!</p><p></p><p>(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Gene Sculatti)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]154151[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Το σετ περιλαμβάνει τρεις συμπληρωματικές αφίσες για συναυλίες στο <em>Family Dog</em>, από τον Μάιο μέχρι και τον Ιούλιο του 1967, που δημιουργήθηκαν από τους καλλιτέχνες <em>Rick Griffin, Robert Fried</em> και τον φωτογράφο <em>Herb Greene</em></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058172152, member: 30418"] [HEADING=2]Το καθυστερημένο ντεμπούτο[/HEADING] [CENTER][ATTACH=CONFIG]154150._xfImport[/ATTACH] Η αφίσα προώθησης των [I]Charlatans[/I] του 1967 για το ανέκδοτο άλμπουμ της [I]Kama Sutra[/I] από τα σέσιον του 1966 με την αρχική σύνθεση / Το μοναδικό σινγκλ από το άλμπουμ του 1969[/CENTER] Ενώ η αρχική σύνθεση είχε ηχογραφήσει για την ετικέτα [I]Kama Sutra[/I] υλικό για ολόκληρο άλμπουμ, αυτό παρέμεινε ανέκδοτο μέχρι πρόσφατα, κάνοντας το [B]The Charlatans[/B], αν και με καθυστέρηση, το επίσημο ντεμπούτο της μπάντας. Ωστόσο, είναι γοητευτικό και η ελκυστικότητά του έχει μόνο βελτιωθεί με τα χρόνια. Αν και είναι λίγο φορτωμένο σε κάποια σημεία («[I][COLOR=Darkorange]το παρακάναμε με την ενορχήστρωση[/COLOR][/I]», παραδέχεται ο [I]Olsen[/I] «[I][COLOR=Darkorange]υπάρχουν πάρα πολλά επίπεδα στο κάθε τι[/COLOR][/I]»), φέρνει την αίσθηση μιας μπάντας που προσπαθεί ειλικρινά να δώσει τον καλύτερό της εαυτό - και σίγουρα αυτή συλλαμβάνει μερικά ακαταμάχητα, ροκ εντ ρολ της Άγρια Δύσης που γοήτευαν τα πλήθη στις σκηνές του [I]Avalon[/I] και [I]Fillmore[/I]. Πέντε τραγούδια χρονολογούνται από τη λίστα των αρχικών [I]Charlatans[/I]. Το "[B]Folsom Prison Blues[/B]" με τη μεγάλη ακατέργαστη βαρύτονη δύναμη του Wilhelm (η φωνή του ακούγεται μεγαλύτερη από τα χρόνια του, δίνοντας αξιοπιστία στην ερμηνεία των στίχων του Cash) και το "[B]Wabash Cannonball[/B]" με τα γρήγορα Τσακμπερικά σόλο του Wilhelm, να "σκίζουν" καθώς εξελίσσεται το κομμάτι. Ο Olsen έγραψε και τραγουδάει το ανέμελο "[B]When I Go Sailin' By[/B]", έναν από αυτούς τους νέους φόρους τιμής στη μουσική της εφηβείας και των '20ς που έκαναν τους Charlatans τόσο μοναδικούς. Το "[B]The Blues Ain't Nothin'[/B]" του Wilhelm μπορεί να είναι φορτωμένο, αλλά "καίει". Τα βροντερά τύμπανα καλπάζουν μέχρι η ριπή πνευστών, το πιάνο και το σαξόφωνο μανιασμένα να κυκλώσουν τα φωνητικά, ενώ η κιθάρα του [I]Wilhelm[/I] ρίχνει τσεκουριές. Χαοτικές κορυφώσεις εμφανίζονται επίσης στο "[B]Alabama Bound[/B]", το κομμάτι «[I][COLOR=Darkorange]μεγάλης διάρκειας[/COLOR][/I]», υπογραφή, των [I]Charlatans[/I] (κάθε μπάντα του Φρίσκο έπρεπε να έχει ένα τέτοιο). Αυτή η επτάλεπτη έκδοση, με φωνητικά του γκρουπ και με τον [I]Olsen[/I] στο σαξόφωνο και κλαρινέτο, μοιάζει σε μεγάλο βαθμό με τον τρόπο που το έπαιζαν ζωντανά από το '66 και μετά: παλιό και σκονισμένο, ξέφρενο και δυσοίωνο. «[I][COLOR=Darkorange]Αυτό το επόμενο τραγούδι[/COLOR][/I]», έτσι το παρουσίαζε ο [I]Wilhelm[/I] μερικές φορές, «[I][COLOR=Darkorange]είναι ένα κομμάτι του Jelly Roll Morton που αλλάξαμε λιγάκι... καλά, στην πραγματικότητα, το αλλάξαμε πολύ, έχει Θιβετιανό μόνταλ κούρδισμα[/COLOR][/I]». Το "[B]Ain't Got The Time[/B]" είναι ένα νεώτερο, σχεδόν κεφάτο φολκ-ροκ από τον [I]Wilhelm[/I] και το "[B]High Coin[/B]", το κλασικό του [I]Van Dyke Parks[/I] που διασκεύαζε ο καθένας, από τους [I]Harpers Bizarre[/I] έως τους [I]West Coast Pop Art Experimental Band[/I]. Το εκτεταμένο κλείσιμο στο "[I]Coin[/I]" με δωδεκάχορδη, σαξόφωνο, κιθάρα, το κάνει μια από τις πιο ιδιαίτερες εκδόσεις του τραγουδιού. Τα υπόλοιπα τέσσερα κομμάτια του άλμπουμ γράφτηκαν από τον [I]Darrell DeVore[/I], έναν τζαζ εκπαιδευμένο πιανίστα που έφτασε πρόσφατα από το Κάνσας Σίτυ, (ο ντράμερ [I]Terry Wilson[/I] προερχόταν από το πρώιμο Σαν Φρανσισκανό συγκρότημα [I]Orkustra[/I]). Ενώ είναι ελαφρύτερα στον τόνο από τα άλλα κομμάτια, τα τραγούδια του [I]DeVore[/I] εμφανίζουν ένα συγκεκριμένο ποπ-τζαζ στυλ, συνδυάζοντας μεταδοτικές μελωδίες με την περιπέτεια της εποχής. Το ρυθμικά εναλλασσόμενο μπούγκι "[B]Doubtful Waltz[/B]" αλλάζει τα τέμπο με ωραίο αποτέλεσμα, ενώ χρησιμοποιείται χρόνος τριών-τετάρτων στο "[B]When the Movies Are Over[/B]", ένα ψευτο-μελοδραματικό τραγούδι που, με το παλιοκαιρίτικο πιάνο, θα ταίριαζε άνετα στο ρεπερτόριο της αρχικής μπάντας. Το Μπερντς-ικό "[B]Time To Get Straight[/B]" και το "[B]Easy When I'm Dead[/B]" είναι κάτι σαν αουτσάιντερ. Ισχυρά μελωδικά περάσματα, παύσεις ρυθμού και αρμονίες των [I]Everly[/I] στο ρεφρέν το διατηρούν ενδιαφέρον καθώς η κιθάρα του [I]Wilhelm[/I] τρεμοπαίζει, κάτι περισσότερο από έναν υπαινιγμό στο φορτωμένο με τρέμολο στυλ του [I]John Cipollina[/I]. Παρά τα δυνατά τους σημεία, οι [I]Charlatans[/I] προσέλκυσαν χλιαρή ανταπόκριση από το αγοραστικό κοινό. Η [I]Philips[/I] κυκλοφόρησε ένα σινγκλ, το "[I]High Coin[/I]" που συνοδευόταν από το "[I]When I Go Sailin' By[/I]", αλλά προφανώς δεν το προώθησε σθεναρά. Άλλωστε πώς θα μπορούσε μια ετικέτα να μαρκετάρει τα συνοπτικά, μελωδικά ροκ των [I]Charlatans[/I] στο κοινό που είχε αρχίσει να ζητάει όλο και πιο ενδοτικά τζαμαρίσματα και θεατρικά φωνητικά; Όμως κάπου εδώ, χώρισαν οι δρόμοι των "ιδρυτικών", αλλά αυτό βέβαια είναι μια διαφορετική ιστορία. Το [B]The Charlatans[/B] είναι μια καταγραφή των συμβαινόντων σε ένα πολύ ξεχωριστό μέρος, μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή. Τουλάχιστον για μας εκθαμβωτικό! (*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Gene Sculatti) [CENTER][ATTACH=CONFIG]154151._xfImport[/ATTACH] Το σετ περιλαμβάνει τρεις συμπληρωματικές αφίσες για συναυλίες στο [I]Family Dog[/I], από τον Μάιο μέχρι και τον Ιούλιο του 1967, που δημιουργήθηκαν από τους καλλιτέχνες [I]Rick Griffin, Robert Fried[/I] και τον φωτογράφο [I]Herb Greene[/I][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Οι Τσαρλατάνοι [The Charlatans (US)]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…