Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Πέρασμα στην άλλη πλευρά [Η "σκηνή" του Λος Άντζελες #5]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058709255" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Πορτοκαλί ουρανοί</h3><p><strong>Love</strong> - <strong>Da Capo</strong> (Νοέμβριος 1966, Elektra)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]187361[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 Stephanie Knows Who (Arthur Lee) - 2:33, A2 Orange Skies (Maclean) - 2:49, A3 ¡Que Vida! (Arthur Lee) - 3:37, A4 Seven & Seven Is (Arthur Lee) - 2:15, A5 The Castle (Arthur Lee) - 3:00, A6 She Comes In Colors (Arthur Lee) - 2:43, B Revelation (Arthur Lee, Maclean, Echols, Forssi) - 18:57</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Arthur Lee (κύρια φωνητικά, φυσαρμόνικα, κιθάρα, ντραμς, κρουστά), Bryan MacLean (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά), Johnny Echols (ληντ κιθάρα), Ken Forssi (μπάσο), Alban "Snoopy" Pfisterer (όργανο, αρπίχορδο, ντραμς: A4), Michael Stuart (ντραμς, κρουστά), Tjay Cantrelli (σαξόφωνο, φλάουτο, κρουστά)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή / Μηχανικοί</span>: Paul Rothchild, Jac Holzman (υπεύθυνος) / Bruce Botnick, Dave Hassinger</p><p></p><p>Ηχογραφήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου μέχρι 2 Οκτωβρίου 1966, στα <em>RCA Studios</em>, Χόλιγουντ</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]187362[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">(Α->Δ) Οι <em>Ken Forssi</em> (μπάσο), <em>Bryan MacLean</em> (κιθάρα, φωνητικά), <em>Michael Stuart</em> (ντραμς), <em>Alban "Snoopy" Pfisterer</em> (κρουστά, όργανο), <em>Arthur Lee</em> (φωνητικά), <em>Tjay Cantrelli</em> (πνευστά) και ο <em>Johnny Echols</em> (κιθάρα) σε ζωντανή εμφάνιση το 1967, στο <em>Whisky A Go Go</em> στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια (φωτο <em>Michael Ochs</em>)</p><p></p><p>Όταν ο ιδρυτής της <em>Elektra</em>, <em>Jac Holzman</em>, πήγε να δει τους <strong>Love</strong> να παίζουν στο Λος Άντζελες, έφτασε αρκετά νωρίς προλαβαίνοντας το γκρουπ που άνοιγε την παράσταση, τους <em>Doors</em>. Το γεγονός αυτό, πιθανότατα σφράγισε τη μοίρα των <em>Love</em> σαν καλτ αξιοθέατο, αντί για μέινστριμ μπάντα, αν και 40 χρόνια μετά, ο ηγέτης τους, <strong>Arthur Lee</strong>, δεν ήταν ποτέ πιο δημοφιλής και έκανε περιοδείες περισσότερο από τους αρχικούς Love.</p><p></p><p>Το <strong>Da Capo</strong>, υπήρξε το δεύτερο άλμπουμ του γκρουπ και η χρήση ενός κομματιού που καταλάμβανε ολόκληρη τη δεύτερη πλευρά του <em>LP</em> θεωρήθηκε τολμηρή εκείνη την εποχή. Το δεκαεννιάλεπτο αμφιλεγόμενο, αποδιοργανωμένο τζαμάρισμα "<strong>Revelation</strong>", το οποίο είχε αρχικά τον τίτλο "<em>John Lee Hooker</em>", διαρκεί περισσότερο από όλα τα άλλα κομμάτια μαζί, και παρότι υπάρχουν σ' αυτό διάσπαρτες καλές στιγμές, συχνά λόγω έλλειψης συνοχής αποφεύγεται στις επαναλαμβανόμενες ακροάσεις, του κατά τα άλλα εξαίσιου δίσκου.</p><p></p><p>Ωστόσο, τα έξι πραγματικά υπέροχα απολαυστικά κομμάτια της πρώτης πλευράς είναι κάτι παραπάνω από επαρκής αποζημίωση, δημιουργώντας μια τέλεια σουίτα που προαναγγέλλει το <a href="https://avclub.gr/index.php?threads/epikindyni-agapi.141018" target="_blank"><strong>Forever Changes</strong></a>, με τις λεπτομερείς, ευαίσθητες ενορχηστρώσεις της. Ξεχωρίζουν όλα, το συναρπαστικό με μεταβαλλόμενο τέμπο, οδηγούμενο από αρπίχορδο "<strong>Stephanie Knows Who</strong>", το περίτεχνο, «<em><span style="color: Darkorange">παράξενο και αγαπημένο</span></em>» "<strong>Orange Skies</strong>" του αείμνηστου <strong>Bryan Maclean</strong> (κάποτε ήταν τεχνικός περιοδειών για τους <em>Byrds</em>, εδώ όμως φλερτάρει περισσότερο το θέατρο Μπρόντγουεϊ), μας φέρνει τον ταξιδιάρικο στίχο «<em><span style="color: Darkorange">Πορτοκαλί ουρανοί, καρναβάλι και μαλλί της γριάς και εσύ</span></em>...» και το "<strong>¡Que Vida!</strong>" συνεχίζει στο κλίμα, με ένα όργανο <em>Β3</em> να υποβόσκει.</p><p></p><p>Το τραγανό προ-πανκ ροκ, "<strong>Seven And Seven Is</strong>", χρειάστηκε περισσότερες από πενήντα λήψεις για να ολοκληρωθεί, με τους <em>Lee</em> και <em>"Snoopy" Pfisterer</em> να παίζουν εναλλάξ στα ντραμς αφού το κομμάτι ήταν τόσο μέσα στην ενέργεια, δίνοντας στους Love ένα επιτυχημένο σινγκλ στις ΗΠΑ. Ακολουθεί η απαλή εισαγωγή ακουστικής κιθάρας στο "<strong>The Castle</strong>", και η πρώτη πλευρά κλείνει με μια από τις καλύτερες συνθέσεις του <em>Lee</em>, το γοητευτικό μπαροκ-ποπ με τις ονειρικές εικόνες, "<strong>She Comes in Color</strong>", που φέρεται ότι ενέπνευσε το "<em>She's a Rainbow</em>" των <em>Rolling Stones</em>. «<em><span style="color: Darkorange">Η αγάπη μου έρχεται σε χρώματα</span></em>», τραγουδά ο Lee ξανά και ξανά, «<em><span style="color: Darkorange">Πες της το, από τα ρούχα που φοράει</span></em>...».</p><p></p><p>Η αντίθεση μεταξύ της λεπτής ομορφιάς της πρώτης πλευράς και των υπερβολών του "<em>Revelation</em>" καθιστούν το <strong>Da Capo</strong> ένα από τα πιο "ιδιαίτερα" άλμπουμ που κυκλοφόρησαν ποτέ. Το κολάζ των ήχων του και το τρελό συνονθύλευμα επιρροών του υλικού, ήταν σαφώς μπροστά από την εποχή του, αντιπροσωπεύοντας νέες κατευθύνσεις για τους <strong>Love</strong> και το ροκ.</p><p></p><p>(****1/2, πηγές: εξώφυλλο, John Tobler, psychedelicsight.com)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]227027[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">(Α->Δ) <em>John Echols, Bryan Maclean, Ken Forssi, Arthur Lee</em> και <em>Alban Pfisterer</em></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058709255, member: 30418"] [HEADING=2]Πορτοκαλί ουρανοί[/HEADING] [B]Love[/B] - [B]Da Capo[/B] (Νοέμβριος 1966, Elektra) [CENTER][ATTACH type="full" alt="DaCapo.jpg"]187361[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 Stephanie Knows Who (Arthur Lee) - 2:33, A2 Orange Skies (Maclean) - 2:49, A3 ¡Que Vida! (Arthur Lee) - 3:37, A4 Seven & Seven Is (Arthur Lee) - 2:15, A5 The Castle (Arthur Lee) - 3:00, A6 She Comes In Colors (Arthur Lee) - 2:43, B Revelation (Arthur Lee, Maclean, Echols, Forssi) - 18:57 [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Arthur Lee (κύρια φωνητικά, φυσαρμόνικα, κιθάρα, ντραμς, κρουστά), Bryan MacLean (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά), Johnny Echols (ληντ κιθάρα), Ken Forssi (μπάσο), Alban "Snoopy" Pfisterer (όργανο, αρπίχορδο, ντραμς: A4), Michael Stuart (ντραμς, κρουστά), Tjay Cantrelli (σαξόφωνο, φλάουτο, κρουστά) [COLOR=Indianred]Παραγωγή / Μηχανικοί[/COLOR]: Paul Rothchild, Jac Holzman (υπεύθυνος) / Bruce Botnick, Dave Hassinger Ηχογραφήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου μέχρι 2 Οκτωβρίου 1966, στα [I]RCA Studios[/I], Χόλιγουντ [CENTER][ATTACH type="full" alt="LoveLiveAtTheWhisky1967.jpg"]187362[/ATTACH] (Α->Δ) Οι [I]Ken Forssi[/I] (μπάσο), [I]Bryan MacLean[/I] (κιθάρα, φωνητικά), [I]Michael Stuart[/I] (ντραμς), [I]Alban "Snoopy" Pfisterer[/I] (κρουστά, όργανο), [I]Arthur Lee[/I] (φωνητικά), [I]Tjay Cantrelli[/I] (πνευστά) και ο [I]Johnny Echols[/I] (κιθάρα) σε ζωντανή εμφάνιση το 1967, στο [I]Whisky A Go Go[/I] στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια (φωτο [I]Michael Ochs[/I])[/CENTER] Όταν ο ιδρυτής της [I]Elektra[/I], [I]Jac Holzman[/I], πήγε να δει τους [B]Love[/B] να παίζουν στο Λος Άντζελες, έφτασε αρκετά νωρίς προλαβαίνοντας το γκρουπ που άνοιγε την παράσταση, τους [I]Doors[/I]. Το γεγονός αυτό, πιθανότατα σφράγισε τη μοίρα των [I]Love[/I] σαν καλτ αξιοθέατο, αντί για μέινστριμ μπάντα, αν και 40 χρόνια μετά, ο ηγέτης τους, [B]Arthur Lee[/B], δεν ήταν ποτέ πιο δημοφιλής και έκανε περιοδείες περισσότερο από τους αρχικούς Love. Το [B]Da Capo[/B], υπήρξε το δεύτερο άλμπουμ του γκρουπ και η χρήση ενός κομματιού που καταλάμβανε ολόκληρη τη δεύτερη πλευρά του [I]LP[/I] θεωρήθηκε τολμηρή εκείνη την εποχή. Το δεκαεννιάλεπτο αμφιλεγόμενο, αποδιοργανωμένο τζαμάρισμα "[B]Revelation[/B]", το οποίο είχε αρχικά τον τίτλο "[I]John Lee Hooker[/I]", διαρκεί περισσότερο από όλα τα άλλα κομμάτια μαζί, και παρότι υπάρχουν σ' αυτό διάσπαρτες καλές στιγμές, συχνά λόγω έλλειψης συνοχής αποφεύγεται στις επαναλαμβανόμενες ακροάσεις, του κατά τα άλλα εξαίσιου δίσκου. Ωστόσο, τα έξι πραγματικά υπέροχα απολαυστικά κομμάτια της πρώτης πλευράς είναι κάτι παραπάνω από επαρκής αποζημίωση, δημιουργώντας μια τέλεια σουίτα που προαναγγέλλει το [URL='https://avclub.gr/index.php?threads/epikindyni-agapi.141018'][B]Forever Changes[/B][/URL], με τις λεπτομερείς, ευαίσθητες ενορχηστρώσεις της. Ξεχωρίζουν όλα, το συναρπαστικό με μεταβαλλόμενο τέμπο, οδηγούμενο από αρπίχορδο "[B]Stephanie Knows Who[/B]", το περίτεχνο, «[I][COLOR=Darkorange]παράξενο και αγαπημένο[/COLOR][/I]» "[B]Orange Skies[/B]" του αείμνηστου [B]Bryan Maclean[/B] (κάποτε ήταν τεχνικός περιοδειών για τους [I]Byrds[/I], εδώ όμως φλερτάρει περισσότερο το θέατρο Μπρόντγουεϊ), μας φέρνει τον ταξιδιάρικο στίχο «[I][COLOR=Darkorange]Πορτοκαλί ουρανοί, καρναβάλι και μαλλί της γριάς και εσύ[/COLOR][/I]...» και το "[B]¡Que Vida![/B]" συνεχίζει στο κλίμα, με ένα όργανο [I]Β3[/I] να υποβόσκει. Το τραγανό προ-πανκ ροκ, "[B]Seven And Seven Is[/B]", χρειάστηκε περισσότερες από πενήντα λήψεις για να ολοκληρωθεί, με τους [I]Lee[/I] και [I]"Snoopy" Pfisterer[/I] να παίζουν εναλλάξ στα ντραμς αφού το κομμάτι ήταν τόσο μέσα στην ενέργεια, δίνοντας στους Love ένα επιτυχημένο σινγκλ στις ΗΠΑ. Ακολουθεί η απαλή εισαγωγή ακουστικής κιθάρας στο "[B]The Castle[/B]", και η πρώτη πλευρά κλείνει με μια από τις καλύτερες συνθέσεις του [I]Lee[/I], το γοητευτικό μπαροκ-ποπ με τις ονειρικές εικόνες, "[B]She Comes in Color[/B]", που φέρεται ότι ενέπνευσε το "[I]She's a Rainbow[/I]" των [I]Rolling Stones[/I]. «[I][COLOR=Darkorange]Η αγάπη μου έρχεται σε χρώματα[/COLOR][/I]», τραγουδά ο Lee ξανά και ξανά, «[I][COLOR=Darkorange]Πες της το, από τα ρούχα που φοράει[/COLOR][/I]...». Η αντίθεση μεταξύ της λεπτής ομορφιάς της πρώτης πλευράς και των υπερβολών του "[I]Revelation[/I]" καθιστούν το [B]Da Capo[/B] ένα από τα πιο "ιδιαίτερα" άλμπουμ που κυκλοφόρησαν ποτέ. Το κολάζ των ήχων του και το τρελό συνονθύλευμα επιρροών του υλικού, ήταν σαφώς μπροστά από την εποχή του, αντιπροσωπεύοντας νέες κατευθύνσεις για τους [B]Love[/B] και το ροκ. (****1/2, πηγές: εξώφυλλο, John Tobler, psychedelicsight.com) [CENTER][ATTACH type="full"]227027[/ATTACH] (Α->Δ) [I]John Echols, Bryan Maclean, Ken Forssi, Arthur Lee[/I] και [I]Alban Pfisterer[/I][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Πέρασμα στην άλλη πλευρά [Η "σκηνή" του Λος Άντζελες #5]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…