ΠΕΡΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΙΣΗΣ...

Επειδή κατά διαστήματα και μάλιστα συχνά βλέπω στις απόψεις αξιολόγισης ταινιών μεταξύ των μελλών μας, μεγάλες διαφορές σε ταινίες που άλλοι τις θεωρούν αριστουργήματα και άλλοι ταινίες του σωρού, θεώρησα ότι θα ήταν χρήσιμο να θέσουμε εδώ ειδικώτερα τα δικά μας standars για το πως ενοούμε μιά ταινία ως πάρα πολύ καλή.
Τι χρειάζεται άραγε να έχει μιά παραγωγή γιά να μας συγκινήσει;.....καλή εικόνα;καλό ήχο;καλή σκηνοθεσία;Μουσική;ερμηνείες;σενάριο;όλα μαζί;η μήπως η κάθε κρίση μας επιρεάζεται απο την ψυχολογία μας κατά την στιγμή θέασης;
Σε εμένα πάντως το τελευταίο μάλλον είναι στην πρώτη γραμμή!!!
 
Νανόπουλος Γιάννης said:
Επειδή κατά διαστήματα και μάλιστα συχνά βλέπω στις απόψεις αξιολόγισης ταινιών μεταξύ των μελλών μας, μεγάλες διαφορές σε ταινίες που άλλοι τις θεωρούν αριστουργήματα και άλλοι ταινίες του σωρού, θεώρησα ότι θα ήταν χρήσιμο να θέσουμε εδώ ειδικώτερα τα δικά μας standars για το πως ενοούμε μιά ταινία ως πάρα πολύ καλή.
Τι χρειάζεται άραγε να έχει μιά παραγωγή γιά να μας συγκινήσει;.....καλή εικόνα;καλό ήχο;καλή σκηνοθεσία;Μουσική;ερμηνείες;σενάριο;όλα μαζί;η μήπως η κάθε κρίση μας επιρεάζεται απο την ψυχολογία μας κατά την στιγμή θέασης;
Σε εμένα πάντως το τελευταίο μάλλον είναι στην πρώτη γραμμή!!!

Νομίζω ότι κατ' αρχάς όλοι θα συμφωνήσουμε στα άκρα. Όταν η ταινία δεν έχει τίποτα από αυτά που αναφέρεις, τότε είναι κάκιστη. Όταν τα έχει όλα τότε είναι εξαιρετική. Οι ενδιάμεσες βαθμολογίες λογικά αφορούν ταινίες που συνδυάζουν μόνο κάποια από τα παραπάνω στοιχεία σε άλλοτε άλλο βαθμό. Εδώ υπεισέρχονται οι προσωπικές προτιμήσεις του καθενός, και οι προτεραιότητες που θα θέσει ο καθένας για να χαρακτηρίσει μια ταινία. Όσο δε για την ψυχολογία πάντα παίζει μεγάλο ρόλο στην τελική αίσθηση που σου αφήνει μια ταινία. Μια κορυφαία ταινία όμως, οφείλει να υπερβεί αυτό το δεδομένο και να καθορίσει εκείνη την ψυχολογία του θεατή.
 
Θα έθετα ως βασικό κριτήριο τον συνδυασμό σκηνοθεσίας-σεναρίου. Μέσα στην σκηνοθεσία σίγουρα συμπεριλαμβάνω και το μοντάζ και το ύφος και τον ρυθμό της ταινίας. Από εκεί και πέρα όμως μετράνε και άλλα πράγματα πολύ σε μια ταινία όσον αφορά την κρίση μου γι αυτήν. Η φωτογραφία, ο ήχος (συμπεριλαμβανομένης και της μουσικής μπάντας), οι ερμηνίες, η καλλιτεχνική διεύθυνση, και τελευταία τα εφέ.
 
Για μενα κινηματογραφος ειναι συναισθηματα και αφου καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος διαφορετικα θα βλεπει και καθε ταινια.
Ακομα και καποια αντικειμενικα μεγεθη οπως ηχος,κλπ στην μεγαλη οθονη παυουν να ειναι αντικειμενικα και ολα ειναι συναρτηση των συναισθηματων που αποπνεουν στον καθενα.
Οποτε ολα αυτα που ειπατε σκηνοθεσια,σεναριο,μουσικη κλπ
ειναι φανταζομαι για ολους σημαντικα αλλα διαφορετικα κριτηρια εχει ο καθενας για το τι ειναι καλο σεναριο η καλη μουσικη, και εχει να κανει οχι μονο με την ψυχοσυνθεση του καθενος αλλα και με τα βιωματα και τις εμπειριες του.
Συμπερασμα:Μας αρεσουν εργα που μας 'μιλανε' η που ταυτιζομαστε με αυτα
 
Ο κινηματογραφος πανω απο ολα ειναι ΑΠΟΛΑΥΣΗ. Διαφωνω με διαχωρισμους του τυπου "σινεφιλ", και "εμπορικο", και δεν μπορω να αντιμετωπισω τον κινηματογραφο με μια ρατσιστικη διαθεση, οπως καθε μορφη τεχνης αλλωστε, ομως σιγουρα θα συμφωνησετε οτι εμπεριεχει και τις δυο εννοιες, αλλα οχι με την στενη και κοντοφθαλμη εννοια του ορου και σιγουρα οχι οπως το αντιλαμβανεται ο καθενας μας. Αν θα ηθελα να κανω εναν "απλοικο" διαχωρισμο θα ελεγα οτι υπαρχουν ταινιες που απευθυνονται σε ενα ευρυτερο κοινο, ταινιες που στηριζονται κυριως στα ειδικα εφφε, και σε μια αν θελετε "στυλιζαρισμενη" σκηνοθεσια, ή ταινιες μεγαλων maintream hollywood studios, που απωτερο σκοπο εχουν την εισπρακτικη (εμπορικη) επιτυχια, ΚΑΙ ταινιες λογου που τα παραπανω δεν εχουν απολυτως καμμια σημασια και τον κυριο κορμο και αξονα τον εχουν οι διαλογοι, οι σιωπες, τα βλεμματα, δηλ ο ηθοποιος που εξαντλει αν θελετε το οριο της υποκριτικης του. Οχι οτι μια ταινια σινεφιλ δεν μπορει να γινει επιτυχια αλλα δεν ειναι αυτο φανταζομαι ο αυτοσκοπος.Ομως τα τελευταια χρονια ακομα και απο την Αμερικη ,παραδοσιακη χωρα των blockbusters, (ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ) εχουμε δει κατα καιρους πολυ ενδιαφερουσες για να μην πω αξιολογες ταινιες απο ανεξαρτητες παραγωγες, που πραγματικα ειχαν( εχουν) μια θεση στη μνημη μας.
Νομιζω οτι μεγαλο ρολο παιζει και στον καθενα μας η διαδικασια του να αναγνωσκει αυτο που βλεπει,( οπως και του τι ακουει βεβαια) οχι παντα με τα αυστηροτερα κριτηρια αλλα με το τι ταιριαζει περισσοτερο στην αισθητικη του,την διανοητικη του,και την σταση ζωης του γενικοτερα.
Προσωπικα, αν μου εβαζε καποιος αναγκαστικα να παρω μια θεση στο "διλλημα" ποιοτικος η εμπορικος κινηματογραφος (ακομψοι η οροι και οι δυο,) αφου στην τεχνη γενικοτερα δεν υπαρχουν ΓΕΝΙΚΟΙ κανονες στον ορισμο το τι ειναι σοβαρο-ποιοτικο,ευτελες-εμπορικο, θα μπορουσα να πω οτι εχω περασει πολυ καλα με mainstream ταινιες αμερικανικες η μη, αλλα σιγουρα αυτο που μεγαλωνοντας με καθοριζει περισσοτερο και με κανει να ωριμαζω αν θελετε ειναι ο κινηματογραφος εκεινος που σε βαζει σε μια διαδικασια σκεψης πολυ μετα το τελος της ταινιας. Αυτο ειναι και η πεμπτουσια της τεχνης, οτι δηλ. μεσα απο μια κυνικη και μισανθρωπιστικη κοινωνια, οπου "επιβαλλει" αν θελετε την κακογουστια, και μια γενικοτερη φαστ φουντ ψυχολογια και συμπεριφορα, υπαρχει και μια αλλη διοδος που ειναι ακριβως το αντιθετο, και σε βαζει να σκεφτεις, να αμφισβητησεις, και να επαναπροσδιορισεις ισως και μια ολοκληρη σταση ζωης.
Σαφως τα αγαπημενα μου ειδη ειναι το sci-fi, και horror films, και περναω πολυ καλα, αλλα αφηνομαι πραγματικα με ολες τις αισθησεις μου στις "ΑΛΛΕΣ" που δεν χρειαζονται πολλα εκ.δολλαρια για να υποστηριξουν το σεναριο και την σκηνοθεσια.
Αποτεινω φορο τιμης και σεβασμο, σε ολους τους μεγαλους δημιουργους των καιρων μας, που μεσα απο τις ταινιες τους εγινα λιγο καλυτερος ανθρωπος. Ονοματα δεν εχει σημασια να πω, αλλωστε ηδη σας ζαλισα, και ειμαι σιγουρος οτι πολλοι απο εσας εχουν καταλαβει ηδη.
Σας ευχαριστω για την υπομονη.
 
Κάποια κριτήρια είναι σχετικά αντικειμενικά και μπορείς να βάλεις όρους. Αλλά μια ταινία σε καμία περίπτωση δεν κρίνεται από το μαύρο της ή από τον περιφερειακό της ήχο (εκτός αν είναι ταινία δράσης που το μόνο που έχει να προσφέρει είναι αυτά). Μια ταινία κρίνεται από το σενάριο, τη σκηνοθεσία της, τη φωτογραφία της, την επίδοση των ηθοποιών στο ρόλο που έχουν να παίξουν, την μουσική της. Δυστυχώς ή ευτυχώς, ενώ υπάρχουν κάποια αντικειμενικά κριτήρια συνήθως η ψυχολογική μας διάθεση και η συμβατότητά της με την ταινία είναι αυτή που καθορίζει την τελική μας ετυμηγορία...
 
Αν η ταινία καταφέρει να με παρασύρει, να με συγκινήσει, να με βάλει μέσα της κρατώντας ζωντανό το ενδιαφέρον μου ως το τέλος, τότε μπορώ σε μεγάλο βαθμό να παραβλέψω πολλά.
Αν η τανία είναι μέτρια, επικεντρώνομαι περισσότερο στην εικόνα, στη μουσική, στο καστ... ή απλά κοιμάμαι.
 
Re: Απάντηση: ΠΕΡΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΙΣΗΣ...

ANNA said:
Αν η ταινία καταφέρει να με παρασύρει, να με συγκινήσει, να με βάλει μέσα της κρατώντας ζωντανό το ενδιαφέρον μου ως το τέλος, τότε μπορώ σε μεγάλο βαθμό να παραβλέψω πολλά.
Αν η τανία είναι μέτρια, επικεντρώνομαι περισσότερο στην εικόνα, στη μουσική, στο καστ... ή απλά κοιμάμαι.

Mε κάλυψες απόλυτα προσθέτοντας ότι το θέμα ανατρίχιασμα, χαμόγελο, κλάμα και ό,τι άλλο μπορεί να μου βγάλει μου λέει πολλά.
 
ANNA said:
Αν η ταινία καταφέρει να με παρασύρει, να με συγκινήσει, να με βάλει μέσα της κρατώντας ζωντανό το ενδιαφέρον μου ως το τέλος, τότε μπορώ σε μεγάλο βαθμό να παραβλέψω πολλά.
Αν η τανία είναι μέτρια, επικεντρώνομαι περισσότερο στην εικόνα, στη μουσική, στο καστ... ή απλά κοιμάμαι.
Σοβαρά;δεν το είχα καταλάβει!!!!:sleep: