Λοιπόν για να σου δώσω να καταλάβεις απο που έρχομαι....και αφού έπιασες την μουσική σαν θέμα.
Μεγάλωσα στα 90's και άρχισα να ακούω μουσική με πάθος την εποχή προ ιντερνετ, έστω και οριακά. Τοτε οπως θα θυμασαι μουσικη της προκοπης για να την αγορασεις επρεπε καποιος να σου την πει. Στα πάρτη, αυτός που εκτελούσε χρέοι dj ήταν πάντα ο κουλ μεγαλύτερος αδερφός ή ξάδερφος κάποιου. Όταν έπαιζε ενα ωραίο κομματι που δεν ήξερες, ρωτούσες, και αν με το μάτι δεν σε έκοβε worthy ο τυπάς δεν σου λεγε πιο κομματι είναι αυτό που σου άρεσε και έμενες με το πουλί στο χέρι με τα τοπ χιτς των Ace of Base και πήγαινες σπιτι σου στην μαμά σου για να κλάψεις.
Τότε, την εποχή του "καλού" MTV, μόλις είχαμε ανακαλύψει τους Nirvana, τους metallica, τους Rage against the Machine κτλ.....όταν κάποιος μας ρωτούσε "τι μουσική ακούς" λέγαμε "είμαι ροκάς"....μετά ήρθε η μόδα του rap και του hip hop στην Ελλάδα....πετάξαμε λοιπόν τα τζιν και φορέσαμε φαρδιά παντελόνια κτλ. Αυτοί που έμειναν να ακούν ροκ μας έλεγαν προδότες και εμείς νομίζαμε οτι κάτι κάναμε που ακούγαμε κάτι νέο.....μετά ανακαλύψαμε την ηλεκτρονική μουσική, περιμέναμε ώρες να μας χτυπήσει την στάμπα ο πορτιέρης για να μπούμε μέσα να χτυπηθούμε στο μαγαζί....κτλ κτλ.
Έγινα 23 χρονών για να μάθω να βλέπω το θέμα της μουσικής πιο σφαιρικά, τότε έκανα παρέα με ένα παλικάρι που πήγαινε ωδείο και έπαιζε σαξόφωνο....αυτός έχοντας κάνει μουσική θεωρία το έβλεπε πιο τεχνικά το θέμα, "άστα αυτά" μου είπε "σιγά το ματζόρε και την πεντατονική", και μου έβαλε να ακούσω Κολτρειν, Ντειβις και Γκιλεσπι και ένα cd με τίτλο Έλληνες και Ινδοί (τώρα μου λέει ή τζαζ είναι νεκρή μουσική και το χει γυρίσει σε νεοφανκ).....φυσικά οι προτάσεις του έπεσαν στο πάτωμα.
"Γιατί δεν σου αρεσει" με ρώτησε. Προσπάθησα να του εξηγήσω οτι μου ακουγεται ξένο, "δεν μπορώ να προβλέψω την μελωδία", "παίζουν ότι να ναι". Τώρα καταλαβαίνω οτι με τον όρο ξένο εννοούσα οτι αυτή η μουσική δεν ήταν συνυφασμένη με την εποχή μου....δεν ήταν ούτε το underground, προχώ καινούργιο συγκρότημα, ούτε κάτι mainstream της εποχής....με λίγα λόγια δεν ήξερα που ανήκω γιατί δεν μπορούσα να relate με το είδος. Μετά ξαναδοκίμασε μου έβαλε ένα κομματι με τιτλο Machine Gun του Hendrix....δεν μου άρεσε πάλι. Ξαναδοκίμασε με το pali gap απο south saturn delta και έπαθα σοκ. Σου άρεσε αυτό? Ναι λέω, εεε είναι κλασικ αυτός μου απαντάει. Άρχισα λοιπόν να το ψάχνω το θέμα όπως κι όπως.
Κάναμε μια θεωρητική κουβέντα περί ιστορίας της μουσικής και θυμήθηκα τον καθηγητή της μουσικής μας στο γυμνάσιο. Ένας πολύ μουσικά μορφωμένος τύπος ο οποίος μας έβαζε να ακούσουμε εκκλησιαστική μουσική του μεσαίωνα και φυσικά στο μάθημα έπεφτε το απίστευτο γέλιο. Ξες...κάντο γκρεγκοριάνο, τριφωνίες....εποχή προ πενταγράμμου (και εμεις γελούσαμε με τις φαλάκρες τον φραγκισκανών μοναχών και του λέγαμε "μα κύριε αυτό είναι Enigma" κσι αυτός μας πετούσε έξω).
Για να βγάλω μια άκρη λοιπόν αποφάσισα να τα πάρω με την σειρά τα πράγματα. Άνοιξα για πρώτη φορά ένα ωραίο βιβλίο που είχα να πιάνει σκόνη στην βιβλιοθήκη μου με τίτλο "Η ιστορία της Μουσικής" που είχα παρει απο την "καθημερινή" εφημερίδα...τότε που όλο διναν δώρα. Μεχρι τότε είχα πια και ιντερνετ και άρχισα να ακούω ότι μπορούσα να βρω με την σειρά. Άκουσα πολύ πράμα... ακομα και με το ζορι κάποιες φορες προσπαθώντας να ξεκολλήσω από το τι ήταν της εποχής μου. Με τα χίλια ζόρια και με μπόλικα κενά σίγουρα κουτσά στραβά έφτασα στο σήμερα (περίπου).
Μου πήρε 15 χρόνια να κατανοήσω οτι όλα τα φρεσκα και καινουργια είναι αρχικά υπόγεια κινήματα που πάνε κόντρα στην μέχρι τότε πεπατημένη μετά σιγά σιγά τα μαθαινει ο πιο πολυς κόσμος και γινονται πιο επιτυχημένα, πέφτει απίστευτη αντιγραφή απο όχι και τοσο πρωτοπόρους καλιτέχνες που θελουν να φανε και αυτοί απο την πιτα και μετά απο λίγο γινονται mainstream σούπα και σιγά σιγά ο κοσμος τα φτύνει αφου τα χει βαρεθει......μερικά χρονια αργοτερα για την επόμενη γενιά είναι πλέον "κλασικ" και μετα golden oldies.
Το δέντρο των μουσικών ειδών είχε πολύ λίγα κλαδιά και παρακλάδια μέχρι που όλοι βρέθηκαν με ενα pc στα χέρια και τώρα με το internet είναι μπουρδέλο η κατάσταση. Την μουσική πια την παίρνω από φιλους με το κιλό και όσο και να προσπαθώ να μην πέφτω θύμα του "next" στα πρώτα 10 δευτερόλεπτα ενός κομματιού.
Τα ίδια γινονται σε όλες της τέχνες.
Υπάρχει φτήνια και υπέρ-πληθώρα πλέον.....την δουλειά και το ξεσκαρτάρισμα που έκαναν τα υψηλόβαθμα στελέχη της Χ δισκογραφικής εταιρίας καλουμε να την κανω εγω και εσυ. (ειμαι σιγουρος οτι θα πιαστείς απο την τελευταια προταση για ποστ με quote)
Απο μινιμαλιστική μουσική δεν ξέρω σχεδόν τίποτα (ακουσα ομως ολα που μου πρότεινες την άλλη φορα και μου άρεσαν αλλά θα την χαρακτήριζα μουσική backround, δηλαδή να την ακούω μου αρεσει όταν κάνω κάτι άλλο. Δεν μπορω να κατσω να την ακουσω...ολο το αλμπουμ απο την αρχη ως το τελος οπως καινω με αυτα που μου αρεσουν εμενα)
Αν θες να σου πω για μουσικη μπορω και γω να σε πνιξω με λινκ ανετα....αφου και εγω εχω ιντερνετ. Αντι για αυτο θα σου πω τι ακουω τωρα. Οση ωρα γράφω αυτό το ποστ ακούω
https://www.youtube.com/watch?v=l9teqnTDZO0
Στο αμάξι έχω αυτό
https://www.youtube.com/watch?v=LfjjwlPGBAI
και το βραδυ που θα γινω λασπη θα ακουσω αυτο
https://www.youtube.com/watch?v=S8eRDkiwGMM&index=7&list=PLiN-7mukU_RHzT8A6Q0flHzfNw4dUjtAP
