- 17 June 2006
- 14,350
Το 1964 ήτανε μιά περίεργη χρονιά για το Brian Wilson. Αν και οι Beach Boys χτύπησαν 4 φορές το Top-10 - 'Fun, Fun, Fun', 'I Get Around', 'Dance, Dance, Dance' και 'When I Grow Up (To Be A Man)' - θα πρέπει να τον παραξένεψε που το πιό προωθημένο από άποψη στύλ 'Don't Worry, Baby', ένας προάγγελος για τις κομψεπίκομψες μπαλάντες του Pet Sounds, δεν κατάφερε να ανέβει πάνω από το Νο. 24. Γύρω στο φθινόπωρο αυτής της χρονιάς, ήξερε πιά ότι δίνει μιά Μάχη Οπισθοφυλακής ενάντια σε όλα όσα εκπροσωπούσαν ως τότε οι Beach Boys: το Ατέλειωτο Καλοκαίρι και την ξένοιαστη και ανέμελη εικόνα του γλεντζέ teenager, τη ...Φωτεινή πλευρά της ζωής, έκφραση της οποίας αποτελούσε ο αδελφός του Dennis. Όταν το γκρούπ περιόδευσε στην Ευρώπη, ο Brian 'κρυβόταν' στο δωμάτιο του Ξενοδοχείου του παρέα με φαγητό και ποτά ενώ ο Dennis με τον Mike Love τριγύρναγαν στα τοπικά πορνεία. Το Δεκέμβρη έπαθε νευρικό κλονισμό στη διάρκεια μιάς πτήσης προς το Χιούστον και γύρισε εσπευσμένα στο Λος Αντζελες.
Η απόσυρση του Brian Wilson από τη Ζωή άρχισε ακριβώς τότε. Από κοντά ακολούθησε η εμμονή του να ξεπεράσει τους Beatles. Μια σημαντική παρουσία στη ζωή του, εκείνη την εποχή, ήταν ο Loren Schwartz, μιά In 'μούρη' του Λος Αντζελες μέσω της οποίας ο Brian γνώρισε διάφορους 'φωτισμένους' που τον εισήγαγαν στα Ιερά και Όσια της κουλτούρας των Χίππις: τους Khalil Gibran, Herman Hesse και Saint-Exupery. Η μαριχουάνα και το LSD, σε απίστευτες ποσότητες, ήρθαν αμέσως μετά. 'Οι Ουσίες που έπαιρνα τότε έκαναν τη Μουσική να μεγαλώνει μέσα στο κεφάλι μου', δήλωσε ο Brian αργότερα και την απόδειξη μπορεί κανείς να την ακούσει στις συγκριτικά περίπλοκες παραγωγές κομματιών όπως τα 'Please Let Me Wonder', 'In The Back Of My Mind' και 'She Knows Me Too Well'. Ο Mike Love, έξαλλος, δήλωσε πως τα καινούργια τραγούδια έκαναν μαντάρα τη ...Συνταγή της επιτυχίας του γκρούπ - μιά πρώτη ένδειξη των μπελάδων που έρχονταν. Στον Love άρεσε περισσότερο το 'California Girls', παρά το γεγονός ότι ο Brian το έγραψε μόλις 'έβγαινε' από το πρώτο του 'ταξίδι' με LSD. Το κομμάτι ήταν μάλλον συνηθισμένο αλλά η παραγωγή και οι αρμονίες στα φωνητικά είχαν μεγάλες δόσεις από τους 'ιριδισμούς' που θα στόλιζαν μελλοντικά το 'Pet Sounds'.
Τον Ιούνιο του 1965 κυκλοφόρησε το άλμπουμ 'Summer Days' και αμέσως μετά το 'Beach Boys' Party!'. Η Γλεντζέδικη Εικόνα είχε πάλι το πάνω χέρι αλλά ο πραγματικός Brian βρισκόταν στο 'The Little Girl I Once Knew', ένα γοητευτικό κομμάτι που κυκλοφόρησε σαν single και Πάτωσε από πωλήσεις. Το γκρούπ έφυγε ξανά σε περιοδεία και ο Brian κλείστηκε στο σπίτι του με το κεφάλι γεμάτο από LSD και ένα αντίτυπο του εκπληκτικού 'Rubber Soul' των Beatles που μόλις είχε κυκλοφορήσει. Μέσα απ' αυτή την απομόνωση βγήκαν κομμάτια όπως τα 'You Still Believe in Me' και 'I Just Wasn't Made for These Times' και τα εξαίσια ορχηστρικά 'Pet Sounds' και 'Let's Just Go Away for Awhile'. Ο Brian έλεγε πως θέλει να δημιουργήσει μιά νέα 'πνευματική μουσική' που θα υπερέβαινε τους περιορισμούς του Top-40 και θα ήταν γεμάτη με την 'παρουσία του Θεού'.
Tο μόνο πρόβλημα που είχε ο Brian για να πραγματώσει τα όνειρά του ήταν η έλλειψη στίχων. Με το Mike Love να λείπει σε περιοδεία, αυτή η ανήσυχη Μεγαλοφυΐα ήθελε κάποιον που να μπορεί να εκφράσει με λόγια τα παράξενα Νέα συναισθήματα που υπέβοσκαν στις μελωδίες του. Βρήκε τον Tony Asher. Oι δυό τους έγραψαν μαζί ολόκληρο το Pet Sounds το χειμώνα και μέχρι τις αρχές της άνοιξης του 1966: 'God Only Knows', 'Caroline, No' και 'Don't Talk (Put Your Head On My Shoulder)'. Το Pet Sounds ήταν ένα άλμπουμ solo σε όλα εκτός από το όνομα. Κανένας από τους υπόλοιπους Beach Boys δεν έπαιξε έστω και μία νότα στο δίσκο και σε πολλές περιπτώσεις τα φωνητικά τους σβήστηκαν και αντικαταστάθηκαν από αυτά του Brian, πράγμα που έκανε το Mike Love να χαρακτηρίσει το δίσκο σαν 'Ego - music'. Μόνο ο Dennis και ο Bruce Johnston υπεράσπισαν τις καινοτομίες του Brian. Ήταν οι μόνοι που κατάλαβαν ότι οδηγούσε την Ποπ σε ανεξερεύνητες περιοχές, όχι απλά διευρύνοντας τη γλώσσα της αλλά δίνοντας της ένα ολόκληρο καινούργιο φάσμα από χαρακτηριστικές ιδιότητες.
H εταιρία, όπως αποδείχθηκε, συμμεριζόταν απόλυτα την άποψη ότι ο Brian 'έκανε μαντάρα τη Συνταγή'. Όταν κυκλοφόρησε το 'Caroline, No' σαν single το Μάρτη και πρός μεγάλη χαρά του Love απέτυχε, η εταιρία έσπευσε να βγάλει το 'πιασάρικο' 'Sloop John B' πριν καν περιληφθεί στο Pet Sounds. Ο δίσκος στρογγυλοκάθισε στο Νο. 3. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, μέσα στον πανικό τους ότι το Pet Sounds δεν θα πούλαγε, κυκλοφόρησαν σχεδόν ταυτόχρονα μια συλλογή επιτυχιών (The Best of the Beach Boys), πράγμα που σχεδόν Σκότωσε από άποψη πωλήσεων το άλμπουμ. Το Pet Sounds, δε μπορεί να χαρακτηρισθεί εμπορικά σαν Καταστροφή. Περιείχε δύο επιτυχίες ('Sloop John B', 'Wouldn't It Be Nice'), έφτασε στο Νο. 10 και έμεινε στο Top-40 για περισσότερες από 21 εβδομάδες. Σε ελάχιστες εβδομάδες 'κατέκτησε' την Αγγλία εμπνέοντας τους Beatles που κάτω από την επιρροή του έγραψαν το 'Here, There, Everywhere' και έδωσε σήμα σε ένα σωρό τραγουδοποιούς ειδοποιώντας τους ότι η Ποπ είχε κάνει άλλο ένα τεράστιο άλμα προς τα Εμπρός. Αλλά η Αμερική δεν το αγκάλιασε. Παραήταν φιλόδοξο, Νεωτεριστικό και Έξω-από-την-εποχή-του. Ο Brian, με κάποιο μαγικό τρόπο, κατάφερε να ανέβει στα φτερά μιάς Ζωηρής Αρμονικής Υπέρβασης και να την οδηγήσει σε μια στρατόσφαιρα την Ύπαρξη της οποίας, οι περισσότεροι από τους ομότεχνους του δεν μπορούσαν καν να διανοηθούν. Μιά αισθαντική, εσώτερη, σχεδόν απόκρυφη μουσική, αθώα και ελεύθερη από τους κάθε λογής περιορισμούς του Ύφους. Μιά 'Εφηβική Συμφωνία πρός το Θεό'.
Last edited by a moderator: