Ο Κλιμτ ήταν ιδιοφυΐα ο αφιλοτιμος. Γενικώς, αυτό το αυστριακό Sezession κατι μου λέει. Έγκον Σίλε...
Στο γραφείο, σε ένα μεγάλο διπλό γυάλινο διαχωριστικό που έχουμε, τύπωσα σε μεμβράνη και έβαλα λεπτομέρεια από το δέντρο της ζωής.
Έχουμε και μια άλλη γυάλινη πόρτα για το αρχείο, και εκεί ήθελα να τυπώσω μεμβράνη την Ιουδήθ, και να πέφτει το μεγάλο στρογγυλό μπρούτζινο πόμολο επάνω στον μαστό, αλλά μου έβαλε φρένο η σύζυγος, πολύ τολμηρό λέει
Εμείς πρέπει να κάνουμε παρέα, ίδια γούστα έχουμε!
Δε μπορώ να βρω τον πίνακα που σκέπτομαι, γι αυτό θα ποστάρω τη δεύτερη επιλογή μου. Αν κάποιος μου χάριζε αυτό δε θα έλεγα όχι.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής. Ο τελευταίος πίνακας του Λεονάρντο, το αριστούργημά του, τουλάχιστον όσο αφορά την τεχνική: Από ότι λένε οι Ιστορικοί Τέχνης είναι αδύνατο, ακόμα και με ακτίνες Χ να καταλάβεις πως το ζωγράφισε. Δεν έφτιαξε καν φόντο, δεν φαίνεται από που ξεκίνησε να σχεδιάζει, απλά τραβούσε τυχαίες πινελιές στο ξύλο. Δηλαδή χρησιμοποίσε λίγο πολύ την τεχνική του Τζάκσον Πόλοκ! Απίστευτο!
Εγώ το έχω στο καθιστικό μου, από το γάμο μου και μετά, για τέρψη και υπενθυμιστική ...εννοιοδότηση!Έχω το Φιλί του Κλιμτ στην κρεβατοκάμαρα (είμαι ρομαντικός...)!