Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Προοδευτική εξέλιξη... [Chick Corea and Return To Forever]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057862361" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Μεσογειακό στολίδι</h3><p>Παρόλο τα εκπληκτικά υπόλοιπα τραγούδια του άλμπουμ, κανένα δεν ξεπερνάει τη μαγευτική ομορφιά του τελικού κομματιού του άλμπουμ, "<strong>Spain</strong>", ίσως το οριστικό τραγούδι του <em>Corea</em> όλων των εποχών. Μια εκπληκτική ωδή στο στολίδι της Μεσογείου, ο Τσικ δεν ξεχνούσε ποτέ την καταγωγή του, το "<em>Spain</em>" δανείζεται μεγάλη επιρροή από την παραδοσιακή ισπανική μουσική. Στην έναρξη του τραγουδιού, βρίσκουμε τον <em>Chick Corea</em> να μιμείται ένα φλαμένκο στυλ παιξίματος στο πιάνο του, το αντάτζιο από το "<strong>Concierto de Aranjuez</strong>" του <strong>Joaquin Rodrigo</strong>. Μετά την εισαγωγή, το τραγούδι μεταβαίνει σε ένα γρήγορο, σταθερό σαν-σάμπα ρυθμό, που επαναλαμβάνονται το κύριο θέμα και ένα τμήμα αυτοσχεδιασμού, ενώ στη διακοπή, ο ακροατής καλείται να κτυπήσει παλαμάκια παράλληλα με το μπιτ.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]138711[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Τσικ Κορία, Τζο Φάρελ</p><p></p><p>Η πιο εξαιρετική παράσταση δίνεται ίσως από τον <em>Joe Farrell</em> που το πλούσιο και εντυπωσιακό παίξιμό του, στολίζει πάντα τη μουσική με τέτοια κομψότητα, είτε πρόκειται για το συνολικό μελωδικό θέμα του κομματιού, είτε όταν επιχειρεί μόνος του. Βέβαια κάθε ήχος, απ' όλα τα όργανα, είναι εξίσου σημαντικός και συντελεί στην παρουσίαση ενός θαύματος μουσικής μαγείας.</p><p></p><p>Ο <em>Chick Corea</em>, ανέφερε στον συντάκτη <em>Alex Hoyt</em>, «<em><span style="color: Darkorange">Η πρώτη ηχογράφηση διήρκεσε περίπου τρεις ώρες, σε στούντιο της Νέας Υόρκης. Αυτό ήταν το 1972, κατά τον πρώτο ή δεύτερο χρόνο από την αρχή των Return to Forever. Ήμασταν στο δρόμο συνεχώς και προσθέταμε κομμάτια στο ρεπερτόριό μας προετοιμάζοντας τον δεύτερο δίσκο μας. Ο ρυθμός μας αναπτυσσόταν από τον Stanley στο μπάσο και τον Airto στα ντραμς, φέρνοντας τη Βραζιλιάνικη πινελιά του στα πάντα, συν το γράψιμό μου.</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange"></span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">Εκείνη την εποχή ήμουν ερωτευμένος με το Sketches of Spain του Miles, με τον Gil Evans και εξακολουθώ να είμαι. Σ' αυτό τον δίσκο ο Gil έχει αυτή τη φανταστική διασκευή - είναι η δεύτερη κίνηση του Κονθιέρτο ντε Αράνχουεθ του Χοακίν Ροδρίγο. Έπαιζα μ' αυτό το θέμα, επεκτείνοντάς το και συνθέτοντας κάποιες μελωδίες, που κατέληξαν να είναι τα κύρια θέματα του "Spain". Πάντα παίζω στα πλήκτρα τη δεύτερη κίνηση του Ροδρίγο σαν εισαγωγή.</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange"></span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">Δουλεύω εναλλακτικές λύσεις στο κεφάλι μου και τις παίζω στο πιάνο μέχρι να καταλήξω. Και δεν καταγράφω τίποτα στο χαρτί μέχρι να έχω μια αρκετά μεγάλη ροή, μια πλήρη μελωδική δήλωση... Η διαρκής αναζήτηση δεν αφορά τόσο τη δημιουργική διαδικασία, αλλά την πρόκληση της παρουσίασης μιας ιδέας στο κοινό, ειδικά όταν παίζεις ζωντανά κάθε βράδυ, όπως κάνουμε εμείς.</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange"></span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">Ο Miles δίνει το παράδειγμα της δημιουργικής τόλμης. Μετέβαλε συνεχώς τον τρόπο που έπαιζε, συνέχιζε να αλλάζει την ποίηση της μουσικής του. Τώρα, όταν παίζω σόουλ πιάνο, για παράδειγμα και εκτελώ μια απόδοση του "Spain", το κάνω αποδομητικά. Αυτό είναι το πιο διασκεδαστικό, αλλά μπορώ να το κάνω μόνο όταν είμαι μόνος μου...</span></em>»</p><p></p><p>Από τις αρχές του 1973, οι <em>Return to Forever</em> πρόσθεσαν τον ηλεκτρικό κιθαρίστα <strong>Bill Connors</strong> (1949) και τον βροντώδη ντράμερ <strong>Lenny White</strong> (1949) και το γκρουπ ήταν πλήρως ενισχυμένο για να αγκαλιάσει το αναδυόμενο φιούζιον κίνημα. Τον Αύγουστο του 1973 το <span style="color: Dodgerblue"><strong>Hymn of the Seventh Galaxy</strong></span>/Ύμνος του έβδομου γαλαξία, τους ανύψωσε πλέον στο επίπεδο των άλλων εκρηκτικών φιούζιον γκρουπ των ημερών, όπως των <em>Mahavishnu Orchestra</em> του <em>John McLaughlin</em> και των, οδηγούμενων από τα μεγαθήρια <em>Joe Zawinul-Wayne Shorter</em>, <em>Weather Report</em>. Μέχρι το καλοκαίρι του 1974, ο μετασχηματισμός τους ολοκληρώθηκε με τον δεκαεννιάχρονο δαίμονα του τάστου, <strong>Al Di Meola</strong> (1954) να αντικαθιστά τον <em>Connors</em> στη σύνθεση των <em>RTF</em>, σε μια υψηλής ενέργειας τζαζ-ροκ συναυλιακή ατραξιόν. Οι ορδές των ροκ φαν αγκαλιάσαν το γκρουπ μέσω άλμπουμ όπως το <span style="color: Dodgerblue"><strong>Where Have I Known You Before</strong></span> του 1974, το βραβευμένο με Grammy, <span style="color: Dodgerblue"><strong>No Mystery</strong></span> του 1975 και το <span style="color: Dodgerblue"><strong>Romantic Warrior</strong></span> του 1976, το οποίο έγινε το μπεστ σέλερ των στούντιο άλμπουμ των <em>RTF</em>.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]138712[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Τσικ Κορία, Στάνλεϊ Κλάρκ</p><p></p><p>Εγώ πάντως αγάπησα την πρώιμη μισό-εξηλεκτρισμένη τζαζ φάση τους, που στην πρίζα έμπαινε μόνο το ρόουντς του Κορία και ενίοτε το μπάσο του Στάνλεϊ. Ήταν σίγουρα πιο ρομαντική και εμπνευσμένη μακριά από "καταστάσεις" που ήρθαν με τις φλύαρες κιθάρες και τα πλαδαρά συνθεσάιζερ. Τέλος πάντων, το <strong>Light As A Feather</strong> ασφαλώς δεν είναι ελαφριά τζαζ, όπως κάποιοι αδαείς έχουν χαρακτηρίσει. Από την αρχή μέχρι το τέλος, είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι ενός φανταστικού σύνολου. Όλοι οι εκτελεστές είναι κορυφαίοι. Αγνοήστε ακόμη όσους θάβουν τα φωνητικά της <em>Flora Purim</em>, είναι πανέμορφα. Το παίξιμο στο ρόουντς μαγεύει με τη χρήση του βιμπράτο του, τα πνευστά του <em>Joe Farrell</em> όμορφα και ποιητικά, τα τύμπανα του <em>Airto</em> εξωπραγματικά και το μπάσο του <em>Stanley</em> καθηλωτικό!</p><p></p><p>Όντως ελαφρύ σαν πούπουλο, ένα υπέροχο άλμπουμ...</p><p>Απαραίτητο.</p><p></p><p>(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, chickcorea.com, theatlantic.com, Michael G. Nastos)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]138713[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Φλόρα Πουρίμ, Αΐρτο Μορέιρα</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057862361, member: 30418"] [HEADING=2]Μεσογειακό στολίδι[/HEADING] Παρόλο τα εκπληκτικά υπόλοιπα τραγούδια του άλμπουμ, κανένα δεν ξεπερνάει τη μαγευτική ομορφιά του τελικού κομματιού του άλμπουμ, "[B]Spain[/B]", ίσως το οριστικό τραγούδι του [I]Corea[/I] όλων των εποχών. Μια εκπληκτική ωδή στο στολίδι της Μεσογείου, ο Τσικ δεν ξεχνούσε ποτέ την καταγωγή του, το "[I]Spain[/I]" δανείζεται μεγάλη επιρροή από την παραδοσιακή ισπανική μουσική. Στην έναρξη του τραγουδιού, βρίσκουμε τον [I]Chick Corea[/I] να μιμείται ένα φλαμένκο στυλ παιξίματος στο πιάνο του, το αντάτζιο από το "[B]Concierto de Aranjuez[/B]" του [B]Joaquin Rodrigo[/B]. Μετά την εισαγωγή, το τραγούδι μεταβαίνει σε ένα γρήγορο, σταθερό σαν-σάμπα ρυθμό, που επαναλαμβάνονται το κύριο θέμα και ένα τμήμα αυτοσχεδιασμού, ενώ στη διακοπή, ο ακροατής καλείται να κτυπήσει παλαμάκια παράλληλα με το μπιτ. [CENTER][ATTACH=CONFIG]138711._xfImport[/ATTACH] Τσικ Κορία, Τζο Φάρελ[/CENTER] Η πιο εξαιρετική παράσταση δίνεται ίσως από τον [I]Joe Farrell[/I] που το πλούσιο και εντυπωσιακό παίξιμό του, στολίζει πάντα τη μουσική με τέτοια κομψότητα, είτε πρόκειται για το συνολικό μελωδικό θέμα του κομματιού, είτε όταν επιχειρεί μόνος του. Βέβαια κάθε ήχος, απ' όλα τα όργανα, είναι εξίσου σημαντικός και συντελεί στην παρουσίαση ενός θαύματος μουσικής μαγείας. Ο [I]Chick Corea[/I], ανέφερε στον συντάκτη [I]Alex Hoyt[/I], «[I][COLOR=Darkorange]Η πρώτη ηχογράφηση διήρκεσε περίπου τρεις ώρες, σε στούντιο της Νέας Υόρκης. Αυτό ήταν το 1972, κατά τον πρώτο ή δεύτερο χρόνο από την αρχή των Return to Forever. Ήμασταν στο δρόμο συνεχώς και προσθέταμε κομμάτια στο ρεπερτόριό μας προετοιμάζοντας τον δεύτερο δίσκο μας. Ο ρυθμός μας αναπτυσσόταν από τον Stanley στο μπάσο και τον Airto στα ντραμς, φέρνοντας τη Βραζιλιάνικη πινελιά του στα πάντα, συν το γράψιμό μου. Εκείνη την εποχή ήμουν ερωτευμένος με το Sketches of Spain του Miles, με τον Gil Evans και εξακολουθώ να είμαι. Σ' αυτό τον δίσκο ο Gil έχει αυτή τη φανταστική διασκευή - είναι η δεύτερη κίνηση του Κονθιέρτο ντε Αράνχουεθ του Χοακίν Ροδρίγο. Έπαιζα μ' αυτό το θέμα, επεκτείνοντάς το και συνθέτοντας κάποιες μελωδίες, που κατέληξαν να είναι τα κύρια θέματα του "Spain". Πάντα παίζω στα πλήκτρα τη δεύτερη κίνηση του Ροδρίγο σαν εισαγωγή. Δουλεύω εναλλακτικές λύσεις στο κεφάλι μου και τις παίζω στο πιάνο μέχρι να καταλήξω. Και δεν καταγράφω τίποτα στο χαρτί μέχρι να έχω μια αρκετά μεγάλη ροή, μια πλήρη μελωδική δήλωση... Η διαρκής αναζήτηση δεν αφορά τόσο τη δημιουργική διαδικασία, αλλά την πρόκληση της παρουσίασης μιας ιδέας στο κοινό, ειδικά όταν παίζεις ζωντανά κάθε βράδυ, όπως κάνουμε εμείς. Ο Miles δίνει το παράδειγμα της δημιουργικής τόλμης. Μετέβαλε συνεχώς τον τρόπο που έπαιζε, συνέχιζε να αλλάζει την ποίηση της μουσικής του. Τώρα, όταν παίζω σόουλ πιάνο, για παράδειγμα και εκτελώ μια απόδοση του "Spain", το κάνω αποδομητικά. Αυτό είναι το πιο διασκεδαστικό, αλλά μπορώ να το κάνω μόνο όταν είμαι μόνος μου...[/COLOR][/I]» Από τις αρχές του 1973, οι [I]Return to Forever[/I] πρόσθεσαν τον ηλεκτρικό κιθαρίστα [B]Bill Connors[/B] (1949) και τον βροντώδη ντράμερ [B]Lenny White[/B] (1949) και το γκρουπ ήταν πλήρως ενισχυμένο για να αγκαλιάσει το αναδυόμενο φιούζιον κίνημα. Τον Αύγουστο του 1973 το [COLOR=Dodgerblue][B]Hymn of the Seventh Galaxy[/B][/COLOR]/Ύμνος του έβδομου γαλαξία, τους ανύψωσε πλέον στο επίπεδο των άλλων εκρηκτικών φιούζιον γκρουπ των ημερών, όπως των [I]Mahavishnu Orchestra[/I] του [I]John McLaughlin[/I] και των, οδηγούμενων από τα μεγαθήρια [I]Joe Zawinul-Wayne Shorter[/I], [I]Weather Report[/I]. Μέχρι το καλοκαίρι του 1974, ο μετασχηματισμός τους ολοκληρώθηκε με τον δεκαεννιάχρονο δαίμονα του τάστου, [B]Al Di Meola[/B] (1954) να αντικαθιστά τον [I]Connors[/I] στη σύνθεση των [I]RTF[/I], σε μια υψηλής ενέργειας τζαζ-ροκ συναυλιακή ατραξιόν. Οι ορδές των ροκ φαν αγκαλιάσαν το γκρουπ μέσω άλμπουμ όπως το [COLOR=Dodgerblue][B]Where Have I Known You Before[/B][/COLOR] του 1974, το βραβευμένο με Grammy, [COLOR=Dodgerblue][B]No Mystery[/B][/COLOR] του 1975 και το [COLOR=Dodgerblue][B]Romantic Warrior[/B][/COLOR] του 1976, το οποίο έγινε το μπεστ σέλερ των στούντιο άλμπουμ των [I]RTF[/I]. [CENTER][ATTACH=CONFIG]138712._xfImport[/ATTACH] Τσικ Κορία, Στάνλεϊ Κλάρκ[/CENTER] Εγώ πάντως αγάπησα την πρώιμη μισό-εξηλεκτρισμένη τζαζ φάση τους, που στην πρίζα έμπαινε μόνο το ρόουντς του Κορία και ενίοτε το μπάσο του Στάνλεϊ. Ήταν σίγουρα πιο ρομαντική και εμπνευσμένη μακριά από "καταστάσεις" που ήρθαν με τις φλύαρες κιθάρες και τα πλαδαρά συνθεσάιζερ. Τέλος πάντων, το [B]Light As A Feather[/B] ασφαλώς δεν είναι ελαφριά τζαζ, όπως κάποιοι αδαείς έχουν χαρακτηρίσει. Από την αρχή μέχρι το τέλος, είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι ενός φανταστικού σύνολου. Όλοι οι εκτελεστές είναι κορυφαίοι. Αγνοήστε ακόμη όσους θάβουν τα φωνητικά της [I]Flora Purim[/I], είναι πανέμορφα. Το παίξιμο στο ρόουντς μαγεύει με τη χρήση του βιμπράτο του, τα πνευστά του [I]Joe Farrell[/I] όμορφα και ποιητικά, τα τύμπανα του [I]Airto[/I] εξωπραγματικά και το μπάσο του [I]Stanley[/I] καθηλωτικό! Όντως ελαφρύ σαν πούπουλο, ένα υπέροχο άλμπουμ... Απαραίτητο. (*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, chickcorea.com, theatlantic.com, Michael G. Nastos) [CENTER][ATTACH=CONFIG]138713._xfImport[/ATTACH] Φλόρα Πουρίμ, Αΐρτο Μορέιρα[/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Προοδευτική εξέλιξη... [Chick Corea and Return To Forever]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…