Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Προσκύνημα
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δαμιανός Δημητριάδης" data-source="post: 1160961" data-attributes="member: 206"><p>Ωραίο το περιστατικό με τον Κλέμπερερ. Θέλω όμως ν' αποδώσω έναν μικρό φόρο τιμής σε έναν άλλο μαέστρο, χαμηλού προφίλ, που τιμήθηκε πρόσφατα από τους συντάκτες του Gramophone με το βραβείο Lifetime Achievement Award. Τον Νικόλαους Αρνονκούρ. </p><p></p><p>Μου πήρε αρκετό καιρό να τον αποδεχτώ και κατόπιν, να τον εκτιμήσω. Σε αυτό συνέτεινε και η στυφή αντιμετώπιση του τη δεκαετία του '80 από τους εγγλέζους κριτικούς, με προπύργιο τον οδηγό του Πένγκουιν. Ήταν και αυτή η ξινισμένη του έκφραση στις φωτογραφίες και η εντελώς anti-life style τοποθέτηση του απέναντι στη δημοσιότητα - στον αντίποδα της βερνικωμένης αυταρέσκειας του Κάραγιαν - που μ' έκανε, πιτσιρικάς γαρ, να τον αντιμετωπίζω επιφυλακτικά. </p><p></p><p>Την πρώτη φορά όμως - εκείνη την εποχή - που τον άκουσα στις συμφωνίες του Μότσαρτ με την Κονσέρτγκεμπάου, με εντυπωσίασε. Ποτέ δε στάθηκα πιστός ακόλουθος του. Ακόμη δεν μπορώ να πολυχωνέψω την ερμηνεία του στις εισαγωγές του Μπαχ - προτιμώ το Collegium Aureum. Όμως με έχει πείσει πως πρόκειται για έναν πολύ ανήσυχο και τίμιο καλλιτέχνη με μεγάλη αγάπη στη δουλειά του. Αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά του μάλιστα τον έχουν βοηθήσει να αποφύγει το στυλιζάρισμα και τη μανιέρα, σε αντίθεση με τις ξερακιανές, low-fat ερμηνείες άλλων συναδέλφων του, θιασωτών των 'παλιών οργάνων', κυρίως πέραν του καναλιού της Μάγχης. <img src="" class="smilie smilie--sprite smilie--sprite11" alt=":rolleyes:" title="Roll eyes :rolleyes:" loading="lazy" data-shortname=":rolleyes:" /> Οι αλλαγές της προσέγγισης του μεταξύ της πρώτης (1970) και της τρίτης ηχογράφησης (2000) του στα Πάθη κατά Ματθαίον, είναι ενδεικτικές του πόσο απαλλαγμένη από υφολογικά πρωτόκολλα είναι η αναζήτηση του. Στη σελίδα <a href="http://www.bach-cantatas.com/Vocal/BWV244-Harnoncourt.htm" target="_blank">αυτή</a> βρήκα ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις, σχετικά.</p><p></p><p><img src="http://cps-static.rovicorp.com/3/JPG_400/MI0001/041/MI0001041511.jpg?partner=allrovi.com" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>Αυτή είναι η αρχική έκδοση της τρίτης του ηχογράφησης. Με εξαιρετικό φυλλάδιο, άψογης εκτύπωσης και διεστραμμένες, άβολες θήκες για τα cd. Το τρίτο cd έχει και data partition, όπου υπάρχουν ψηφιοποιημένες οι παρτιτούρες του έργου! Δυστυχώς αυτά ήταν τότε, που οι αγελάδες ήταν ακόμη παχιές. Τώρα η αντίστοιχη ηχογράφηση κυκλοφορεί σε πολύ πιο σπαρτιάτικη συσκευασία, χωρίς αυτές τις γενναιόδωρες προσφορές.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δαμιανός Δημητριάδης, post: 1160961, member: 206"] Ωραίο το περιστατικό με τον Κλέμπερερ. Θέλω όμως ν' αποδώσω έναν μικρό φόρο τιμής σε έναν άλλο μαέστρο, χαμηλού προφίλ, που τιμήθηκε πρόσφατα από τους συντάκτες του Gramophone με το βραβείο Lifetime Achievement Award. Τον Νικόλαους Αρνονκούρ. Μου πήρε αρκετό καιρό να τον αποδεχτώ και κατόπιν, να τον εκτιμήσω. Σε αυτό συνέτεινε και η στυφή αντιμετώπιση του τη δεκαετία του '80 από τους εγγλέζους κριτικούς, με προπύργιο τον οδηγό του Πένγκουιν. Ήταν και αυτή η ξινισμένη του έκφραση στις φωτογραφίες και η εντελώς anti-life style τοποθέτηση του απέναντι στη δημοσιότητα - στον αντίποδα της βερνικωμένης αυταρέσκειας του Κάραγιαν - που μ' έκανε, πιτσιρικάς γαρ, να τον αντιμετωπίζω επιφυλακτικά. Την πρώτη φορά όμως - εκείνη την εποχή - που τον άκουσα στις συμφωνίες του Μότσαρτ με την Κονσέρτγκεμπάου, με εντυπωσίασε. Ποτέ δε στάθηκα πιστός ακόλουθος του. Ακόμη δεν μπορώ να πολυχωνέψω την ερμηνεία του στις εισαγωγές του Μπαχ - προτιμώ το Collegium Aureum. Όμως με έχει πείσει πως πρόκειται για έναν πολύ ανήσυχο και τίμιο καλλιτέχνη με μεγάλη αγάπη στη δουλειά του. Αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά του μάλιστα τον έχουν βοηθήσει να αποφύγει το στυλιζάρισμα και τη μανιέρα, σε αντίθεση με τις ξερακιανές, low-fat ερμηνείες άλλων συναδέλφων του, θιασωτών των 'παλιών οργάνων', κυρίως πέραν του καναλιού της Μάγχης. :rolleyes: Οι αλλαγές της προσέγγισης του μεταξύ της πρώτης (1970) και της τρίτης ηχογράφησης (2000) του στα Πάθη κατά Ματθαίον, είναι ενδεικτικές του πόσο απαλλαγμένη από υφολογικά πρωτόκολλα είναι η αναζήτηση του. Στη σελίδα [URL="http://www.bach-cantatas.com/Vocal/BWV244-Harnoncourt.htm"]αυτή[/URL] βρήκα ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις, σχετικά. [IMG]http://cps-static.rovicorp.com/3/JPG_400/MI0001/041/MI0001041511.jpg?partner=allrovi.com[/IMG] Αυτή είναι η αρχική έκδοση της τρίτης του ηχογράφησης. Με εξαιρετικό φυλλάδιο, άψογης εκτύπωσης και διεστραμμένες, άβολες θήκες για τα cd. Το τρίτο cd έχει και data partition, όπου υπάρχουν ψηφιοποιημένες οι παρτιτούρες του έργου! Δυστυχώς αυτά ήταν τότε, που οι αγελάδες ήταν ακόμη παχιές. Τώρα η αντίστοιχη ηχογράφηση κυκλοφορεί σε πολύ πιο σπαρτιάτικη συσκευασία, χωρίς αυτές τις γενναιόδωρες προσφορές. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Προσκύνημα
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…