Οντως η Nico ειναι, εικονιζομενη σε φωτοτεστ εποχης προ-Nico. Πανω με τον Brian Jones στο Λονδινο την εποχη που "εχτιζε" το βιογραφικο της.
Andy Warhol: "Ειχαν ανταλλαξει τηλεφωνα με το Gerard [Malanga] στο Λονδινο μετα απο ενα event απαγγελιας ποιησης Γκινσμπεργκ με την υποσχεση οταν βρεθει στη Νεα Υορκη να συναντηθουνε. Μετα απο μερικους μηνες πραγματι βρεθηκε στη Νεα Υορκη και μας πηρε τηλεφωνο απο ενα μεξικανικο ρεστωραν οπου πηγαμε αμεσως να τη συναντησουμε. Τη βρηκαμε καθισμενη να βουταει τα ισια μακρια ξανθα μαλλια της μεσα σ'ενα ποτηρι Σανγκρια φερνοντας στην επιφανεια τις φετες πορτοκαλιου. Βλεποντας μας εγυρε ηρεμα το κεφαλι τιναζοντας με χαρη τα μαλλια πισω σερνοντας ενα "I only like the fooood that flooooats in the wiiiine". Μας ειπε οτι ηταν στο Λονδινο για ενα TV show κι επιτοπου τραβηξε απ'την τσαντα της ενα 45αρι ντεμο μ'ενα κομματι "I'll Keep it with Mine" που κατα τα λεγομενα της ειχε γραψει ο Ντυλαν γι'αυτην. Εκει ειχε προσφατα κανει κι ενα δισκο υπο τον τιτλο "I'm not Saying" με παραγωγο τον Andrew Loog Oldham [των Rolling Stones] ενω προσφατα ειχε παιξει και στη Dolce Vita του Fellini. Ειχε κι ενα εξωγαμο παιδι απ'τον Αλαιν Ντελον, το οποιο βρισκονταν πισω στην Ευρωπη. Σε λιγο μας αφησε, και ο Paul [Morrisey] γυρισε και μου ειπε πρεπει οπωσδηποτε να τη χρησιμοποιησουμε σε ταινια και να της βρουμε ενα ροκ γκρουπ να παιζει μαζι της. Ειχε μεινει κατενθουσιασμενος και μονολογουσε οτι ηταν το Ομορφοτερο πλασμα που ειχε δει ποτε στη ζωη του".
Οπως λενε ...the rest is history.
Στις 27 Φεβρουαριου 2007 η Rhino κυκλοφορησε τους δυο καλυτερους δισκους της Nico σε ενα CD με τον τιτλο The Frozen Borderline: 1968-1970/The Marble Index/Desertshore/Remastered & Expanded. Προκειται για την καλυτερη εκδοση αυτων των δισκων που κυκλοφορησε ποτε. Και οι δυο ειναι παραγωγη John Cale, σε μια εποχη που ο Cale δεν ηταν τιποτε παρα ενα διωγμενο μελος των VU που προσπαθουσε να σταθει στα ποδια του. Στο Marble Index ο παραγωγος Τζακ Χολτζμαν της Elektra ειχε πει "δε χρειαστηκε να επεμβουμε καθολου, καθομασταν εκστασιασμενοι και παρακολουθουσαμε δυο ισχυρες προσωπικοτητες να αλληλοσυγκρουονται στο χτισιμο του αποτελεσματος". Και τι αποτελεσμα. Απειρως ωριμοτερο απ'το προηγουμενο, πρωτο της Chelsea Girls. Ατμοσφαιρα ...Νορβηγικου χειμωνα, drones απο αρμονιο, πανω απ´τους οποιους υπεριπταται η τευτονικη φωνη της Nico, η βιολα και το πιανο του Cale, στιχοι που σκοτωνουν, oλα ειναι εδω: το ατοναλ, η παραδοση, ο νεωτερισμος, η κλασσικη, η φολκ, σε μια ψυχεδελικη συντηξη που ουτε το 99% των ψυχεδελικων γκρουπ δεν μπορει να αποδοσει.
Και πως να αποδωσει αλλωστε, η ιδια η Nico ειχε πει, "δεν μπορω να βασιστω στους κιθαριστες, ειναι αναξιοπιστοι για να εργαστεις μαζι τους".
Οποιος δεν εχει παρει παλιοτερα CD ρημαστερ της Nico φαινεται η τυχη δουλεψε για λογαριασμο του, δυσκολο να βρεθει καλυτερη επανεκδοση. Ever.
