Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Κινηματογράφος
Streaming/DVD/Blu-ray
Κινούμενα Σχέδια
Ratatouille
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="tatiana" data-source="post: 637974" data-attributes="member: 956"><p>Εμένα η ταινία με έκανε και δάκρυσα και δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω.</p><p></p><p>Γιατί δεν είναι -απλά- μία ταινία για ένα συμπαθές τρωκτικό. Είναι μια ταινία για όλους όσους τολμούν -για να τραγουδήσουν ένα καλύτερο τραγούδι (στην περίπτωσή μας φαγητό) - για μία ανώτερη κατάσταση πνευματική και ουσιαστική - να ξεφύγουν από τα στενά πλάισια που καθορίζει η κοινωνική κατάσταση, η γαλούχηση, το είδος, το χρώμα , το φύλο, η φυλή, η θρησκεία κτλ κτλ.</p><p></p><p>Είναι αυτό που έλεγε τόσο όμορφα ο Oscar Wilde 'We are all down here in the gutter, but some of us are looking up at the stars'.</p><p></p><p>Η σκηνή που ο Ρεμύ αντικρύζει το Παρίσι για πρώτη φορά, που ανοίγει τα μάτια του σε ένα κόσμο τόσο μεγαλύτερο από όσο τολμούσε ποτέ να ονειρευτεί....υπέροχο......θα έλεγα ότι με έκανε να νιώσω σαν φωτογράφος για το National Geographic που βλέπει για πρώτη φορά τον Αμαζόνιο or something....</p><p></p><p>Και γιατί το 'Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα' δεν διαπραγματεύεται το ίδο θέμα άλλωστε (δεν εννοώ την ελληνική - γελοία- ταινία αλλά την ξένη με τον Michael Cane)</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="tatiana, post: 637974, member: 956"] Εμένα η ταινία με έκανε και δάκρυσα και δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω. Γιατί δεν είναι -απλά- μία ταινία για ένα συμπαθές τρωκτικό. Είναι μια ταινία για όλους όσους τολμούν -για να τραγουδήσουν ένα καλύτερο τραγούδι (στην περίπτωσή μας φαγητό) - για μία ανώτερη κατάσταση πνευματική και ουσιαστική - να ξεφύγουν από τα στενά πλάισια που καθορίζει η κοινωνική κατάσταση, η γαλούχηση, το είδος, το χρώμα , το φύλο, η φυλή, η θρησκεία κτλ κτλ. Είναι αυτό που έλεγε τόσο όμορφα ο Oscar Wilde 'We are all down here in the gutter, but some of us are looking up at the stars'. Η σκηνή που ο Ρεμύ αντικρύζει το Παρίσι για πρώτη φορά, που ανοίγει τα μάτια του σε ένα κόσμο τόσο μεγαλύτερο από όσο τολμούσε ποτέ να ονειρευτεί....υπέροχο......θα έλεγα ότι με έκανε να νιώσω σαν φωτογράφος για το National Geographic που βλέπει για πρώτη φορά τον Αμαζόνιο or something.... Και γιατί το 'Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα' δεν διαπραγματεύεται το ίδο θέμα άλλωστε (δεν εννοώ την ελληνική - γελοία- ταινία αλλά την ξένη με τον Michael Cane) [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Κινηματογράφος
Streaming/DVD/Blu-ray
Κινούμενα Σχέδια
Ratatouille
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…