- 26 January 2011
- 615
La traversée...
Σαν να λέμε πέρασμα, διάβαση ή ακόμη και ταξίδι. Μια δυναμική κατάσταση καβαφικής ποιότητας πίσω από τρεις ομώνυμες λέξεις.
Τρεις έννοιες με κοινή συνισταμένη την αίσθηση της κίνησης. Το πόσο και πως ορίζεται αυτή, εμπρός, πίσω ή ακόμα και στο πλάι, παραμένει αμφιλεγόμενο, αν όχι άγνωστο ή ακόμη και παντελώς αδιάφορο.
Το μόνο σίγουρο είναι η αποφασιστικότητα της μετάβασης από το ένα σημείο στο άλλο, όπως το ποτάμι που ξεχύνεται ορμητικά από την πηγή του στον ωκεανό - "River" είναι άλλωστε ο τίτλος που ανοίγει και κλείνει το ντεμπούτο του Γάλλου σαξοφωνίστα Matthieu Bordenave για την ECM. Ακόμη και σε ότι αφορά το άλμπουμ, ο όρος (Traversée) αποδεικνύεται διφορούμενος - όντας αντιπροσωπευτικός της φυσικής αλληλεπίδρασης μεταξύ των τριών μουσικών.
Πέρα από τη σημειολογία, το άλμπουμ προτείνει ένα συγκρατημένα άλλοτε χαρούμενο, άλλοτε νοσταλγικό μωσαϊκό μουσικών αποχρώσεων και αντιθέσεων. Αναδεικνύει άφοβα τη σχέση διχασμού μεταξύ σύνθεσης και αυτοσχεδιασμού, ενώ εκκινεί στυλιστικά πάνω σε παράλληλες αφετηρίες μεταξύ ιμπρεσιονισμού και ρομαντισμού. Αντισυμβατικά μοτίβα και άστατες δομές ατονικής ή παραδοσιακά αρμονικής σύστασης, δίνουν εναλλάξ τη θέση τους σε πρωτότυπους διαλόγους βαθιάς αλληλεπίδρασης. Εκ πρώτης όψεως έρχονται στο μυαλό ο πρώιμος αβανγκαρντίστας Jimmy Giuffre και το drumless τρίο του με τους Steve Swallow και Paul Bley, παρόλα αυτά οι επιρροές του Bordenave φαίνεται να εισχωρούν βαθύτερα στο ρεπερτόριο της σύγχρονης κλασικής, ξεμακραίνοντας έτι περαιτέρω από το αρχετυπικό swing και διατηρώντας πάντα την αυτοσχεδιαστική του ειλικρίνεια. Το τρίο ενσωματώνει κατά βούληση χρώματα, τρόπους και λοιπές τεχνικές της μοντέρνας σύνθεσης στο τελικό αποτέλεσμα. Ο Bordenave αγαπά τους Γάλλους συνθέτες του 20ού αιώνα και αποδίδει προγραμματικά τις δέουσες τιμές. Πάσης φύσεως καινοτομίες και υφολογικοί πειραματισμοί -π.χ. οι τρόποι περιορισμένης μετάθεσης- όπως συγκεντρώνονται στο Technique de mon langage musical (The Technique of My Musical Language) του Olivier Messiaen ή το όραμα του Henri Dutilleux για έναν μυστικιστικό «κόσμο από μακριά» - διαπερνούν διακριτικά, σχεδόν στα μουλωχτά, το πνεύμα της μουσικής απ' άκρη σ' άκρη του δίσκου. Μεμονωμένες νότες και συγχορδίες διασταυρώνονται τριγωνικά και δημιουργούν η καθεμία μοναδικούς χώρους στους οποίους οι μελωδίες φιλοδοξούν να επιλυθούν πλήρως, ακόμη και ρομαντικά. Αντ' αυτού εξαφανίζονται σε μια παράφωνη ομίχλη, διατηρώντας τον κομψό βηματισμό τους.
Στο πλαίσιο της σύγχρονης τζαζ, η παραφωνία εμφανίζεται συχνά στον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και αναδύεται από ιδιοτροπία, αυθαίρετα εφαρμοσμένη με μοναδικό στόχο την αύξηση της έντασης και βασικό εργαλείο τον χρωματισμό. Αυτό δεν συμβαίνει με τα σχέδια του Bordenave. Με αυθόρμητη γοητεία, οι παρτιτούρες του φαίνονται αυστηρές και σχολαστικά επεξεργασμένες. Οι αυτοσχεδιασμοί ακολουθούν στωϊκά το παράδειγμά τους. Οι Weber (πιάνο) και Moret (μπάσο) στέκονται, σε κάθε περίπτωση, προσεκτικοί συνοδοιπόροι πλαισιώνοντας το στοιχειωμένο τενόρο του Bordenave αλλά και αλληλεπιδρώντας μαζί του ως ίσοι.
Matthieu Bordenave - La traversée (ECM 2683, CD 2020)
Σαν να λέμε πέρασμα, διάβαση ή ακόμη και ταξίδι. Μια δυναμική κατάσταση καβαφικής ποιότητας πίσω από τρεις ομώνυμες λέξεις.
Τρεις έννοιες με κοινή συνισταμένη την αίσθηση της κίνησης. Το πόσο και πως ορίζεται αυτή, εμπρός, πίσω ή ακόμα και στο πλάι, παραμένει αμφιλεγόμενο, αν όχι άγνωστο ή ακόμη και παντελώς αδιάφορο.
Το μόνο σίγουρο είναι η αποφασιστικότητα της μετάβασης από το ένα σημείο στο άλλο, όπως το ποτάμι που ξεχύνεται ορμητικά από την πηγή του στον ωκεανό - "River" είναι άλλωστε ο τίτλος που ανοίγει και κλείνει το ντεμπούτο του Γάλλου σαξοφωνίστα Matthieu Bordenave για την ECM. Ακόμη και σε ότι αφορά το άλμπουμ, ο όρος (Traversée) αποδεικνύεται διφορούμενος - όντας αντιπροσωπευτικός της φυσικής αλληλεπίδρασης μεταξύ των τριών μουσικών.
Πέρα από τη σημειολογία, το άλμπουμ προτείνει ένα συγκρατημένα άλλοτε χαρούμενο, άλλοτε νοσταλγικό μωσαϊκό μουσικών αποχρώσεων και αντιθέσεων. Αναδεικνύει άφοβα τη σχέση διχασμού μεταξύ σύνθεσης και αυτοσχεδιασμού, ενώ εκκινεί στυλιστικά πάνω σε παράλληλες αφετηρίες μεταξύ ιμπρεσιονισμού και ρομαντισμού. Αντισυμβατικά μοτίβα και άστατες δομές ατονικής ή παραδοσιακά αρμονικής σύστασης, δίνουν εναλλάξ τη θέση τους σε πρωτότυπους διαλόγους βαθιάς αλληλεπίδρασης. Εκ πρώτης όψεως έρχονται στο μυαλό ο πρώιμος αβανγκαρντίστας Jimmy Giuffre και το drumless τρίο του με τους Steve Swallow και Paul Bley, παρόλα αυτά οι επιρροές του Bordenave φαίνεται να εισχωρούν βαθύτερα στο ρεπερτόριο της σύγχρονης κλασικής, ξεμακραίνοντας έτι περαιτέρω από το αρχετυπικό swing και διατηρώντας πάντα την αυτοσχεδιαστική του ειλικρίνεια. Το τρίο ενσωματώνει κατά βούληση χρώματα, τρόπους και λοιπές τεχνικές της μοντέρνας σύνθεσης στο τελικό αποτέλεσμα. Ο Bordenave αγαπά τους Γάλλους συνθέτες του 20ού αιώνα και αποδίδει προγραμματικά τις δέουσες τιμές. Πάσης φύσεως καινοτομίες και υφολογικοί πειραματισμοί -π.χ. οι τρόποι περιορισμένης μετάθεσης- όπως συγκεντρώνονται στο Technique de mon langage musical (The Technique of My Musical Language) του Olivier Messiaen ή το όραμα του Henri Dutilleux για έναν μυστικιστικό «κόσμο από μακριά» - διαπερνούν διακριτικά, σχεδόν στα μουλωχτά, το πνεύμα της μουσικής απ' άκρη σ' άκρη του δίσκου. Μεμονωμένες νότες και συγχορδίες διασταυρώνονται τριγωνικά και δημιουργούν η καθεμία μοναδικούς χώρους στους οποίους οι μελωδίες φιλοδοξούν να επιλυθούν πλήρως, ακόμη και ρομαντικά. Αντ' αυτού εξαφανίζονται σε μια παράφωνη ομίχλη, διατηρώντας τον κομψό βηματισμό τους.
Στο πλαίσιο της σύγχρονης τζαζ, η παραφωνία εμφανίζεται συχνά στον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και αναδύεται από ιδιοτροπία, αυθαίρετα εφαρμοσμένη με μοναδικό στόχο την αύξηση της έντασης και βασικό εργαλείο τον χρωματισμό. Αυτό δεν συμβαίνει με τα σχέδια του Bordenave. Με αυθόρμητη γοητεία, οι παρτιτούρες του φαίνονται αυστηρές και σχολαστικά επεξεργασμένες. Οι αυτοσχεδιασμοί ακολουθούν στωϊκά το παράδειγμά τους. Οι Weber (πιάνο) και Moret (μπάσο) στέκονται, σε κάθε περίπτωση, προσεκτικοί συνοδοιπόροι πλαισιώνοντας το στοιχειωμένο τενόρο του Bordenave αλλά και αλληλεπιδρώντας μαζί του ως ίσοι.
Matthieu Bordenave - La traversée (ECM 2683, CD 2020)
