Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Schumann-πιάνο κουιντέτο
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κώστας Γκαβάκος" data-source="post: 1287470" data-attributes="member: 16244"><p><strong>Schumann</strong><strong> Robert</strong><strong> (1810-1856)</strong></p><p> <strong>Πιάνο κουιντέτο σε μι ύφεση σε τέσσερα μέρη </strong><strong>op</strong><strong>.44</strong></p><p> </p><p> <strong>Christoph Eschenbach</strong><strong> στο</strong><strong> πιάνο</strong><strong> μαζί</strong><strong> με</strong><strong> το</strong><strong>Drolc-Quartett</strong></p><p> ( Eduart Drolch, 1. Violine<span style="font-family: 'Arial'"> ‒ </span>Walter Peschke, 2. Violine <span style="font-family: 'Arial'">‒ </span>Stefano Passagio, Viola <span style="font-family: 'Arial'">‒ </span>Georg Donderer, Violoncello ).</p><p> </p><p> Τα μέρη</p><p> </p><ul> <li data-xf-list-type="ul">Allegro brillante</li> <li data-xf-list-type="ul">In modo d’una Marcia- Un poco largamente</li> <li data-xf-list-type="ul">Scerzo<span style="font-family: 'Arial'">:</span> Molto vivace</li> <li data-xf-list-type="ul">Allegro, ma non troppo</li> </ul><p> </p><p> Το κουιντέτο για πιάνο Op.44, «Αφιερωμένο στην Clara Scumann το γένος Wieck», γράφτηκε τον Σεπτέμβριο του 1842 μετά ή μαζί με την σύνθεση των τριών κουαρτέτων του. Αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη σύνθεση μουσικής δωματίου του συνθέτη και λόγω αυτού παρουσιάζεται συχνότερα σε σχέση με τα υπόλοιπα έργα δωματίου του συνθέτη. </p><p> Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε ανεπίσημα στις 6 Δεκεμβρίου στο σπίτι του Carl και Henriette Voigt στην Λειψία. Οι Voigt αποτελούσαν σημαντικούς χορηγούς της μέχρι σήμερα διάσημης ορχήστρας Gewandhaus της Λειψίας. Ειρήσθω εν παρόδω διευθυντής τότε της ορχήστρας ήταν ο Mendelssohn (Ο Mendelssohn είχε την θέση του διευθυντή, ή όπως τότε ονομαζόταν Gawandhauskapellmeister, από το 1835 έως τον θάνατό του το 1847) . </p><p> Την ημέρα της πρεμιέρας η Clara ήταν ασθενής και έτσι στο πιάνο κάθισε ο Mendelssohn. Η λεπτομέρεια αυτή έχει σημασία μιας και ο Mendelssohn επηρέασε τον συνθέτη, προτείνοντας του να αντικαταστήσει το δεύτερο τρίο του Scherzo (3ο μέρος) που υπολείπονταν, με μια πιο ζωντανή σύνθεση.</p><p> Το κουιντέτο κριτικάρεται για την κυρίαρχη παρουσία του πιάνου σε σχέση με τα έγχορδα που είναι σε δεύτερη μοίρα λειτουργώντας συνοδευτικά. Έτσι ο πιανίστας δεν πρέπει να υπερτονίζει την παρουσία του όταν οι νότες επαναλαμβάνεται από τα έγχορδα, προκειμένου να μην διαταράσσει την ισορροπία του έργου.</p><p> </p><p> </p><ul> <li data-xf-list-type="ul">Allegro brillante</li> </ul><p> Το πρώτο θέμα παρουσιάζεται αρχικά από όλο το κουιντέτο δυναμικά, με έντονους και εμφατικούς τονικούς βηματισμούς. Πολύ σύντομα η μουσική μετατρέπεται σε μια λυρική μελωδία γεμάτη ζεστασιά. Το δεύτερο μουσικό θέμα, που εμφανίζεται σύντομα, είναι γεμάτο ευαισθησία και παρουσιάζεται σαν μια συνομιλία ανάμεσα στην βιόλα και το τσέλο. Έντονα ρομαντικές συναισθηματικές πινελιές χρωματίζουν την μουσική, ιδιαίτερα όταν το μουσικό αυτό θέμα επαναλαμβάνεται περιελισσόμενο γύρω από το τρυφερό μοτίβο του πρώτου βιολιού. </p><p> Η μουσική συνεχίζεται με την έκθεση και την ανάπτυξη του πρώτου μέρους όπου κυριαρχούν οι βιρτουόζικες διαδρομές του πιάνου και οι συγχορδίες των εγχόρδων.</p><p> </p><p> </p><ul> <li data-xf-list-type="ul">In modo d’una Marcia- Un poco largamente</li> </ul><p> Το δεύτερο μέρος προκαλεί ισχυρές αντιθέσεις. Ξεκινά με ένα πένθιμο εμβατήριο, μια θλιβερή μελωδία που σβήνει τρυφερά και την θέση της παίρνει ένα agitato με άγριες νότες παιγμένες staccato. Οι συγκοπτώμενες συγχορδίες από το πιάνο και τα έγχορδα δημιουργούν μια έντονη ανησυχία, δεν προμηνύουν τίποτε καλό. </p><p> Το πένθιμο εμβατήριο κάνει πάλι την εμφάνιση του κλείνοντας το δεύτερο μέρος. </p><p> </p><p> </p><ul> <li data-xf-list-type="ul">Scerzo<span style="font-family: 'Arial'">:</span> Molto vivace</li> </ul><p> Στο scerzo τα όργανα, παίζοντας είτε δυνατά είτε σιγανά, ανεβοκατεβαίνουν διαρκώς την κλίμακα. Η διαρκής αλλαγή της κλίμακας, κάνει την μουσική να ξεχειλίζει από σφρίγος και ζωή. </p><p> Το scerzo διακόπτεται την πρώτη φορά από ένα τρίο με ένα λυρικό μουσικό θέμα παιγμένο legato. Μια μελωδική παρένθεση που ηρεμεί και ησυχάζει. </p><p> Το scerzo όμως επανέρχεται για να διακοπεί για δεύτερη φορά πάλι από ένα τρίο που τώρα είναι έντονα τονισμένο σύμφωνα με και με την υπόδειξη του Mendelssohn . Η μουσική είναι γεμάτη με ένταση και με κίνηση που μοιάζει να είναι αέναη. </p><p> </p><p> </p><ul> <li data-xf-list-type="ul">Allegro, ma non troppo</li> </ul><p> Το τελευταίο μέρος ξεκινά με τον πιανίστα να παίζει το κύριο θέμα τονίζοντας την κάθε νότα και τα έγχορδα συνοδεύουν παίζοντας έντονα. Η μουσική συνεχίζεται με μια μελωδία που θυμίζοντας τραγούδι δημιουργεί μια έντονη αντίθεση με το κύριο θέμα. </p><p> Το τελευταίο μέρος του κουιντέτου είναι το ωραιότερο γιατί είναι πλούσιο σε μουσικές ιδέες, σε παραλλαγές, σε συνδυασμό μοτίβων. Αποτελεί ένα παιχνίδι χρωματισμών, αντιθέσεων και αλλαγών τονικότητας που σε τέρπει και συνάμα σε γεμίζει θαυμασμό για την μανιέρατου συνθέτη. </p><p> Η μουσική αναπτύσσεται με δύναμη αλλά και με ευελιξία ώσπου να καταλήξει σε ένα θριαμβευτικό φινάλε.</p><p> </p><p> </p><p> <strong>Ακροάσεις δίσκων βινυλίου</strong></p><p> </p><p> <strong>1. Christoph</strong><strong>Eschenbach</strong><strong> μαζί</strong><strong> με</strong><strong> το</strong><strong>Drolc</strong><strong>-</strong><strong>Quartett</strong><strong>. (Μεγάλος</strong><strong> πάπυρος</strong><strong>D.G)</strong></p><p> Η εκτέλεση Eschenbach-Drolc Quartett είναι αυτή με την οποία γνώρισα το έργο. Έχουν ηχογραφήσει σε δύο δίσκους τα τρία κουαρτέτα εγχόρδων και το κουιντέτο. Προτείνεται αλλά δεν γνωρίζω αν υπάρχει επανέκδοση σε cd.</p><p> </p><p> <strong>2. </strong><strong>Baux </strong><strong>Arts </strong><strong>Trio </strong><strong>plus </strong><strong>Samuel </strong><strong>Rhodes, </strong><strong>Viola </strong><strong>and </strong><strong>Dolf </strong><strong>Bettelheim, </strong><strong>Violin (1975 </strong><strong>Philips)</strong></p><p> Η εκτέλεση με το Baux Arts Trio είναι μια πολύ καλή επιλογή. Η ερμηνεία είναι θερμή και ο δίσκος περιλαμβάνει εκτός από το κουιντέτο και το κουαρτέτο για πιάνο.</p><p> </p><p> <strong>3. Berstein μαζί</strong><strong> με</strong><strong> το</strong><strong>Julliard-Quartett ( 1984 CBS Records)</strong></p><p> Η δεύτερη προτεινόμενη εκτέλεση είναι με τους Berstein-Julliard. Η δεύτερη πλευρά περιλαμβάνει το κουαρτέτο για πιάνο με τον Gould. Είναι η εκτέλεση που προσωπικά προτιμώ ιδιαίτερα λόγω του κουαρτέτου που παρουσιάζεται με ιδιαίτερη ένταση και χαρακτήρα. </p><p> </p><p> Δεν έχω ακούσει την εκτέλεση με Serkin και Budapest κουαρτέτο.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κώστας Γκαβάκος, post: 1287470, member: 16244"] [B]Schumann[/B][B] Robert[/B][B] (1810-1856)[/B] [B]Πιάνο κουιντέτο σε μι ύφεση σε τέσσερα μέρη [/B][B]op[/B][B].44[/B] [B]Christoph Eschenbach[/B][B] στο[/B][B] πιάνο[/B][B] μαζί[/B][B] με[/B][B] το[/B][B]Drolc-Quartett[/B] ( Eduart Drolch, 1. Violine[FONT=Arial] ‒ [/FONT]Walter Peschke, 2. Violine [FONT=Arial]‒ [/FONT]Stefano Passagio, Viola [FONT=Arial]‒ [/FONT]Georg Donderer, Violoncello ). Τα μέρη [LIST] [*]Allegro brillante [*]In modo d’una Marcia- Un poco largamente [*]Scerzo[FONT=Arial]:[/FONT] Molto vivace [*]Allegro, ma non troppo [/LIST] Το κουιντέτο για πιάνο Op.44, «Αφιερωμένο στην Clara Scumann το γένος Wieck», γράφτηκε τον Σεπτέμβριο του 1842 μετά ή μαζί με την σύνθεση των τριών κουαρτέτων του. Αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη σύνθεση μουσικής δωματίου του συνθέτη και λόγω αυτού παρουσιάζεται συχνότερα σε σχέση με τα υπόλοιπα έργα δωματίου του συνθέτη. Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε ανεπίσημα στις 6 Δεκεμβρίου στο σπίτι του Carl και Henriette Voigt στην Λειψία. Οι Voigt αποτελούσαν σημαντικούς χορηγούς της μέχρι σήμερα διάσημης ορχήστρας Gewandhaus της Λειψίας. Ειρήσθω εν παρόδω διευθυντής τότε της ορχήστρας ήταν ο Mendelssohn (Ο Mendelssohn είχε την θέση του διευθυντή, ή όπως τότε ονομαζόταν Gawandhauskapellmeister, από το 1835 έως τον θάνατό του το 1847) . Την ημέρα της πρεμιέρας η Clara ήταν ασθενής και έτσι στο πιάνο κάθισε ο Mendelssohn. Η λεπτομέρεια αυτή έχει σημασία μιας και ο Mendelssohn επηρέασε τον συνθέτη, προτείνοντας του να αντικαταστήσει το δεύτερο τρίο του Scherzo (3ο μέρος) που υπολείπονταν, με μια πιο ζωντανή σύνθεση. Το κουιντέτο κριτικάρεται για την κυρίαρχη παρουσία του πιάνου σε σχέση με τα έγχορδα που είναι σε δεύτερη μοίρα λειτουργώντας συνοδευτικά. Έτσι ο πιανίστας δεν πρέπει να υπερτονίζει την παρουσία του όταν οι νότες επαναλαμβάνεται από τα έγχορδα, προκειμένου να μην διαταράσσει την ισορροπία του έργου. [LIST] [*]Allegro brillante [/LIST] Το πρώτο θέμα παρουσιάζεται αρχικά από όλο το κουιντέτο δυναμικά, με έντονους και εμφατικούς τονικούς βηματισμούς. Πολύ σύντομα η μουσική μετατρέπεται σε μια λυρική μελωδία γεμάτη ζεστασιά. Το δεύτερο μουσικό θέμα, που εμφανίζεται σύντομα, είναι γεμάτο ευαισθησία και παρουσιάζεται σαν μια συνομιλία ανάμεσα στην βιόλα και το τσέλο. Έντονα ρομαντικές συναισθηματικές πινελιές χρωματίζουν την μουσική, ιδιαίτερα όταν το μουσικό αυτό θέμα επαναλαμβάνεται περιελισσόμενο γύρω από το τρυφερό μοτίβο του πρώτου βιολιού. Η μουσική συνεχίζεται με την έκθεση και την ανάπτυξη του πρώτου μέρους όπου κυριαρχούν οι βιρτουόζικες διαδρομές του πιάνου και οι συγχορδίες των εγχόρδων. [LIST] [*]In modo d’una Marcia- Un poco largamente [/LIST] Το δεύτερο μέρος προκαλεί ισχυρές αντιθέσεις. Ξεκινά με ένα πένθιμο εμβατήριο, μια θλιβερή μελωδία που σβήνει τρυφερά και την θέση της παίρνει ένα agitato με άγριες νότες παιγμένες staccato. Οι συγκοπτώμενες συγχορδίες από το πιάνο και τα έγχορδα δημιουργούν μια έντονη ανησυχία, δεν προμηνύουν τίποτε καλό. Το πένθιμο εμβατήριο κάνει πάλι την εμφάνιση του κλείνοντας το δεύτερο μέρος. [LIST] [*]Scerzo[FONT=Arial]:[/FONT] Molto vivace [/LIST] Στο scerzo τα όργανα, παίζοντας είτε δυνατά είτε σιγανά, ανεβοκατεβαίνουν διαρκώς την κλίμακα. Η διαρκής αλλαγή της κλίμακας, κάνει την μουσική να ξεχειλίζει από σφρίγος και ζωή. Το scerzo διακόπτεται την πρώτη φορά από ένα τρίο με ένα λυρικό μουσικό θέμα παιγμένο legato. Μια μελωδική παρένθεση που ηρεμεί και ησυχάζει. Το scerzo όμως επανέρχεται για να διακοπεί για δεύτερη φορά πάλι από ένα τρίο που τώρα είναι έντονα τονισμένο σύμφωνα με και με την υπόδειξη του Mendelssohn . Η μουσική είναι γεμάτη με ένταση και με κίνηση που μοιάζει να είναι αέναη. [LIST] [*]Allegro, ma non troppo [/LIST] Το τελευταίο μέρος ξεκινά με τον πιανίστα να παίζει το κύριο θέμα τονίζοντας την κάθε νότα και τα έγχορδα συνοδεύουν παίζοντας έντονα. Η μουσική συνεχίζεται με μια μελωδία που θυμίζοντας τραγούδι δημιουργεί μια έντονη αντίθεση με το κύριο θέμα. Το τελευταίο μέρος του κουιντέτου είναι το ωραιότερο γιατί είναι πλούσιο σε μουσικές ιδέες, σε παραλλαγές, σε συνδυασμό μοτίβων. Αποτελεί ένα παιχνίδι χρωματισμών, αντιθέσεων και αλλαγών τονικότητας που σε τέρπει και συνάμα σε γεμίζει θαυμασμό για την μανιέρατου συνθέτη. Η μουσική αναπτύσσεται με δύναμη αλλά και με ευελιξία ώσπου να καταλήξει σε ένα θριαμβευτικό φινάλε. [B]Ακροάσεις δίσκων βινυλίου[/B] [B]1. Christoph[/B][B]Eschenbach[/B][B] μαζί[/B][B] με[/B][B] το[/B][B]Drolc[/B][B]-[/B][B]Quartett[/B][B]. (Μεγάλος[/B][B] πάπυρος[/B][B]D.G)[/B] Η εκτέλεση Eschenbach-Drolc Quartett είναι αυτή με την οποία γνώρισα το έργο. Έχουν ηχογραφήσει σε δύο δίσκους τα τρία κουαρτέτα εγχόρδων και το κουιντέτο. Προτείνεται αλλά δεν γνωρίζω αν υπάρχει επανέκδοση σε cd. [B]2. [/B][B]Baux [/B][B]Arts [/B][B]Trio [/B][B]plus [/B][B]Samuel [/B][B]Rhodes, [/B][B]Viola [/B][B]and [/B][B]Dolf [/B][B]Bettelheim, [/B][B]Violin (1975 [/B][B]Philips)[/B] Η εκτέλεση με το Baux Arts Trio είναι μια πολύ καλή επιλογή. Η ερμηνεία είναι θερμή και ο δίσκος περιλαμβάνει εκτός από το κουιντέτο και το κουαρτέτο για πιάνο. [B]3. Berstein μαζί[/B][B] με[/B][B] το[/B][B]Julliard-Quartett ( 1984 CBS Records)[/B] Η δεύτερη προτεινόμενη εκτέλεση είναι με τους Berstein-Julliard. Η δεύτερη πλευρά περιλαμβάνει το κουαρτέτο για πιάνο με τον Gould. Είναι η εκτέλεση που προσωπικά προτιμώ ιδιαίτερα λόγω του κουαρτέτου που παρουσιάζεται με ιδιαίτερη ένταση και χαρακτήρα. Δεν έχω ακούσει την εκτέλεση με Serkin και Budapest κουαρτέτο. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Schumann-πιάνο κουιντέτο
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…