SHINE ON...

[ΝΕΟΣ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ]

Μόλις έμαθα ότι Syd Barret στα 60 του, έκανε το σάλτο για το τελευταίο του τριπ και μας ατενίζει από ψηλά...
Σπουδαίος δημιουργός (πριν τηγανίσει το ωραίο μυαλό του με LSD) μας άφησε τα πειραματικότερα και ωραιότερα άλμπουμς των Floyd και ένα - δυό δικά του με πολύ όμορφα σπαράγματα των ικανοτήτων του, δείγματα της βρεττανικής ψυχεδέλειας και τεκμήρια της εποχής τους.
Θα λάμπει.

 

[supersonic]

κρίμα...
δεν το άκουσα.
Αλλά αυτό το 60 ρε παιδί μου. Πόσο μεγάλο μου φαίνεται....

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

SHINE ON CRAZY DIAMOND

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

 

[ΝΕΟΣ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ]

Ούτε καν 60 Δημήτρη, λιγότερα από τα μισά, πριν το τελευταίο του επίγειο ταξίδι...

 

[Βασίλης Παπαδημητρίου]

GOODBYE CRAZY DIAMOND....
WE WILL ALL MISS YOU... REST IN PEACE

Λονδίνο
Την τελευταία του πνοή άφησε την Τρίτη σε ηλικία 60 ετών ο Σιντ Μπάρετ, ιδρυτικό μέλος των Pink Floyd, όπως ανακοίνωσε εκπρόσωπος του θρυλικού συγκροτήματος. Η προβληματική ιδιοφυΐα, όπως χαρακτηριζόταν ο Μπάρετ, έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην «ανωνυμία του ερημίτη».

Η εκπρόσωπος του συγκροτήματος, η οποία αρνήθηκε να αποκαλύψει το όνομά της μέχρι οι Pink Floyd να προβούν σε επίσημη ανακοίνωση, είπε ότι ο Μπάρετ πέθανε μερικές ημέρες νωρίτερα και δεν αποκάλυψε τα αίτια του θανάτου του.

Το πραγματικό του όνομα ήταν Ρότζερ Μπάρετ και γνωρίστηκε με τους Ρότζερ Γουότερς και Ντέιβιντ Γκίλμουρ στο σχολείο, ενώ στη συνέχεια έμελλε να παίξουν μαζί στο ίδιο συγκρότημα.

Ο κιθαρίστας Μπάρετ προσκλήθηκε από τον Γουότερς το 1965 να γίνει μέλος των Pink Floyd, αλλά εγκατέλειψε το συγκρότημα μόλις τρία χρόνια αργότερα, έπειτα από μόλις ένα άλμπουμ, με την πνευματική του κατάσταση επηρεασμένη από τη χρήση ναρκωτικών.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του υπέφερε από διαβήτη και δεν ασχολείτο με τη μουσική. «Πέθανε πολύ ήρεμα, μερικές ημέρες νωρίτερα» είπε η εκπρόσωπος του συγκροτήματος, προσθέτοντας ότι θα γίνει μια ιδιωτική, οικογενειακή τελετή για την κηδεία του.

από το in.gr


__R.I.P. you crazy diamont, you lunatic on the grass

 

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Δεν έχω ακούσει τους 'δικούς του' Floyd. Είναι όμως συγκλονιστικό να ακτινοβολείς μέσα απ' την τέχνη σου και να μην το συνειδητοποιείς καλά - καλά, όντας κλεισμένος στο κουκούλι του μυαλού σου.

Rest in peace.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Δυστυχώς είναι φορές που δεν υπάρχει τίποτα το ποιητικό στήν πραγματική τρέλλα.Η κόλαση τού Barret ηταν επίγεια.Καλή ξεκούραση μαζί με τον Νιζίνσκυ..

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

"Αλλο ένα θύμα των ναρκωτικών" , θα έλεγαν τα κανάλια..

Ευτυχώς εκεί που είναι δεν υπάρχει τηλεόραση..

Ας αναπαύεται..

 

[Δημοκηδής]

:frown: :frown: :frown:

 

[Φρα.Πε.]

Εφυγε την περασμένη Παρασκευή...απο διαβήτη...

 

[Aggelos M.]

See you there mate!!

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

μας άφησε τα πειραματικότερα και ωραιότερα άλμπουμς των Floyd

Αυτό πές το ξανά και ξανά Ευθύμιε, γιατί το λέω εγώ και δεν με πιστεύουν.
Εγώ προχωρώ ακόμα παραπέρα βέβαια: πιστεύω πως μετά απ αυτόν τα άλμπουμ των Floyd είναι περίπου coffetable - ό τι αγαπούσα σ αυτούς έφυγε μαζί του.

 

[MOUKIOUROUFIS KOSTAS]

"Αλλο ένα θύμα των ναρκωτικών" , θα έλεγαν τα κανάλια..

QUOTE]


Βρε τους άκυρους... Μέχρι και raver θα τον έβγαζαν.

 

[ΝΑΣΟΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ]

"Ένα διαμάντι που έλαμπε"...
το άκουσα στο ραδιόφωνο χθες το βράδυ...:frown: :frown: :frown:

 

[supersonic]

αν και πρέπει να παραδεχτώ ότι γιά μένα οι καλύτεροι Floyd ήταν αυτοί που έδρασαν αμέσως μετά την αποχώρησή - διωγμό του, δηλαδή μέχρι περίπου το 1975 και οριακά μέχρι το 1979, οι πρώτοι δίσκοι με τον Syd ήταν αλλού.
Έχουν μιά γλυκειά τρέλλα που ώρες ώρες την ψάχνω, άσχετα με το αν στο τέλος διαλέγω να ακούσω τα μεταγενέστερα.

Πάντως τουλάχιστον δίσκοι όπως το umma gumma έχουν αρκετή από την επιρροή του....

 

[Δημήτρης Δ.]

αν και πρέπει να παραδεχτώ ότι γιά μένα οι καλύτεροι Floyd ήταν αυτοί που έδρασαν αμέσως μετά την αποχώρησή - διωγμό του, δηλαδή μέχρι περίπου το 1975 και οριακά μέχρι το 1979, οι πρώτοι δίσκοι με τον Syd ήταν αλλού.
Έχουν μιά γλυκειά τρέλλα που ώρες ώρες την ψάχνω, άσχετα με το αν στο τέλος διαλέγω να ακούσω τα μεταγενέστερα.

Πάντως τουλάχιστον δίσκοι όπως το umma gumma έχουν αρκετή από την επιρροή του....

Η αποχωρηση του ηταν μεγαλη απωλεια. Ο δισκος που βγαλανε μαζι to "piper at the gates of down " ηταν ο καλυτερος τους και απο τους πιο σημαντικους δισκους της ιστοριας. Οσο υπηρχαν "επιρροες", στην πρωτη μεταBarret εποχη, οι Φλουντ βγαζανε καλους δισκους. Μετα το γυρισαν . Ε, τι να κανουμε επρεπε να βγαλουνε και κανενα φραγκο τα παιδια....πως θα εξαργυρωνανε αλλωστε την "τρελλα" του Syd ?

 

[ΝΕΟΣ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ]

Αυτό πές το ξανά και ξανά Ευθύμιε, γιατί το λέω εγώ και δεν με πιστεύουν.
Εγώ προχωρώ ακόμα παραπέρα βέβαια: πιστεύω πως μετά απ αυτόν τα άλμπουμ των Floyd είναι περίπου coffetable - ό τι αγαπούσα σ αυτούς έφυγε μαζί του.

Αν και δε μπορώ να απορρίψω συλλήβδην τα υπόλοιπα-έχουν πολύ δυνατές στιγμές- τα δύο πρώτα ήταν απλά διαφορετικά και πολύ πιο μπροστά από την εποχή τους.Ακόμη και η ένταξή τους στο κλίμα της ψυχεδέλειας της εποχής τα αδικεί, το κοστούμι τους πέφτει στενάχωρο.Θα φρίξετε, αλλά θα τολμήσω να πω ότι, εκεί υπάρχει εν σπέρματι το art και progressive όπως θα έπρεπε να εξελιχθεί (φρέσκο,τολμηρό, πρωτότυπο, ρηξικέλευθο) και όχι όπως μαράγκιασε και σταφίδιασε αργότερα (όχι γενικώς) ζητιανεύοντας έξω από την Ακαδημία λίγη έξωθεν καλή μαρτυρία-και δε λέω ονόματα, δε θέλω να ξεσπάσει πόλεμος εις του Μπάυρον το κορμί.Oh, how I wish you were here...

 

[supersonic]

άσχετα με το αν εμένα (προσωπικά) και σε άλλους άρεσαν περισσότερο οι μετά δίσκοι και άσχετα με το αν οι πρώτοι δυό είχαν τη μούρλα που λέμε, μου την έδινε πάντα αυτή η κλάψα τους (πάντα όταν βρισκόταν μικρόφωνο ή κάμερα κοντά) γιά τον καλό τους φίλο, που δεν ήταν μαζί τους κλπ.... και δήθεν wish you were here, brain damage, welcome to the machine, vera, is there anybody out there κλπ κλπ κλπ

Τουλάχιστον ας λέγανε, μας χαλούσε τη μανέστρα και τον κάναμε πέρα....

(είπαμε όμως άσχετα...)

 

[Nikos F]

δυο κουβέντες ,ο syd ''προκάλεσε'' δυο από τα σημαντικότερα
albums όλων των εποχών.
Στο πρώτο ''piper'' ως ενεργό μέλος δημιούργησε έτσι απλά ένα από
τα τρια καλύτερα ψυχεδελικά lp .
Στο δεύτερο ως .. αύρα ''wish you were herε'' για μένα στα 10 καλύτερα
(ανεξαρτήτως είδους) σύγχρονα μουσικά έργα και βέβαια το peak
τους (το πίστευα πριν 25 χρόνια το υποστηρίζω και τώρα)