Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Σικάγο Μπλουζ [+28 άλμπουμ]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058773359" data-attributes="member: 30418"><p><h4>Σικάγο / Τα Μπλουζ / Σήμερα! - Από τις σημειώσεις του Samuel Charters</h4><p>(στο εξώφυλλο του <em>Chicago/The Blues/Today!, Vol. 1</em>, 1966)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]198083[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Ο εναέριος του Σικάγο στρίβει στο <em>Loop</em> στη <em>Wells Street</em>, 1968</p><p></p><p><strong><span style="font-size: 22px">«</span></strong><em>Για να κατέβεις στη Νότια Πλευρά/South Side, παίρνεις το εναέριο τραίνο/Elevated (L) κάπου στο Λουπ/Loop ή περπατάς κάτω σε μια από τις εισόδους της Στέιτ Στριτ όπου εξακολουθεί να είναι υπόγειος σταθμός. Οι γραμμές (του τρένου) στο Σικάγο απλώνονται από τη μια πλευρά στην άλλη —όπως οι φλέβες του χεριού κοντά στο δέρμα. Πάνω από τις ταράτσες, μπορείς να δεις τα τρένα, στα σκουριασμένα μεταλλικά στηρίγματά τους, να κινούνται πάνω από τους δρόμους. Τα κτίρια έχουν εκσκαφθεί από το έδαφος για είκοσι τετράγωνα κάτω από την εμπορική περιοχή για ένα έργο πολεοδομικής ανάπλασης, αλλά αφού ο εναέριος φτάσει νότια από αυτή, αρχίζεις να βλέπεις τις φτωχογειτονιές, το εκτεταμένο Νέγρικο γκέτο του Σικάγο. Οι πίσω πλευρές των κτιρίων ευθυγραμμίζονται με τις σιδηροτροχιές, με σειρές από ξύλινες βεράντες, μακρόστενες και ανεμοδαρμένες, βαμμένες με ένα μουντό γκρι-μπλε. Τα τμήματα των αυλών ανάμεσα στις βεράντες και τις γραμμές είναι μαύρα με καρβουνόσκονη και γεμάτα με σκορπισμένα παλιοπράγματα και σκουπίδια. Προς τη λίμνη μπορείς να δεις τις πέτρινες πολυκατοικίες κατά μήκος του Σάουθ Παρκγουέι και της Λεωφόρου Πρέρι. Μετά από μια ανοιξιάτικη βροχή ή σ' ένα απογευματινό ηλιοβασίλεμα που αργοσβήνει, υπάρχει μια αμυδρή κομψότητα στη Νότια Πλευρά. Τα τούβλα και οι πέτρες έχουν μια απαλή ζεστασιά, και επειδή τα κτίρια είναι χαμηλά, μπορείς να δεις τον ουρανό να κρέμεται πάνω από το κεφάλι σου. Αλλά όταν αποβιβαστείς από το τρένο και προχωρήσεις στη βαμμένη σιδερένια σκάλα στο δρόμο, μπορείς να δεις τη φθαρμένη μπογιά στα περβάζια και τις πόρτες, το ραγισμένο οδόστρωμα των πεζοδρομίων, το διαβρωμένο έδαφος μπροστά από τα κτίρια, που σημαίνει πάντα πάρα πολλά παιδιά και ανύπαρκτο χώρο για να παίξουν.</em></p><p><em></em></p><p><em>Αλλά στη Νότια Πλευρά πηγαίνεις για τα μπλουζ, όχι για τους βρώμικους δρόμους ή τις παλιές πολυκατοικίες της. Η Νότια Πλευρά είναι το τελευταίο μέρος που έχει απομείνει στη χώρα όπου εξακολουθεί να παίζεται ζωντανή μουσική στα τοπικά μπαρ και στα κλαμπ της γειτονιάς. Είναι όπως ήταν η Νέα Ορλεάνη τη δεκαετία του '30, όπως ήταν το Μέμφις τη δεκαετία του '20. Στο Σικάγο, στη Νότια Πλευρά, τα μπλουζ συνεχίζουν μέχρι σήμερα.</em></p><p><em></em></p><p><em>Μπορείς να κατεβείς από το τρένο σε δύο ή τρεις στάσεις αν θέλεις να βρεις τη μουσική. Το <strong>Turner's Blue Lounge</strong> βρίσκεται ακριβώς κάτω από τις γραμμές στην Τεσσαρακοστή/40th και στη Νότια Ιντιάνα/S. Indiana, ένα μονώροφο κτίριο με μερικά τραπέζια μέσα, ένα μπαρ κατά μήκος ενός τοίχου, ένα τζουκ μποξ και μια μικρή σκηνή. Η μουσική στο Turner's είναι σαν το μέρος, τραχιά και άμεση, και όλοι παίζουν εκεί κάποια στιγμή. Ένα βράδυ ακούστηκε θόρυβος στη γειτονιά επειδή υπήρχε ένας νέος μουσικός που μόλις ήρθε από τον Μισισιπή, ένας νεαρός τραγουδιστής που έπαιζε μια ηλεκτρική σλάιντ κιθάρα. Έπρεπε να τη κουρδίσει δύο ή τρεις φορές για το πλήθος, και μετά έβλεπαν τα δάχτυλά του ενώ έπαιζε:</em></p><p><em></em></p><p style="margin-left: 20px"><em>Όταν φτάσω στο Σικάγο δεν έχω που να πάω</p></em></p><p style="margin-left: 20px"><em>Όταν φτάσω στο Σικάγο δεν έχω που να πάω</p></em></p><p style="margin-left: 20px"><em>Έφυγα από την πατρίδα μου, από όλους όσους ξέρω...</p><p></em></p><p><em>Εάν κατεβείς στην Τεσσαρακοστή τρίτη/43rd Οδό, το <strong>Pepper's Lounge</strong> είναι μόνο λίγα τετράγωνα πιο κάτω. Υπάρχει ακόμα εξωτερικά του κλαμπ, ζωγραφισμένο στο παράθυρο ένα μεγάλο σχέδιο ενός μπλούζμαν, και γραμμένα "<strong>Το Αφεντικό, του Pepper's παρουσιάζει</strong>", "<strong>τον Otis Rush ... Τον Σπουδαίο Muddy Waters...</strong>" και συνήθως μια πινακίδα πάνω από την πόρτα με μια λίστα ποιος θα παίξει μέσα στην εβδομάδα. Η μπύρα, 35 σεντς το μπουκάλι και συχνά υπάρχει μια καρέκλα άδεια σε ένα τραπέζι κοντά στη σκηνή, οπότε κάθεσαι μέχρι πριν τελειώσει η βραδιά ακούγοντας μπλουζ.</em></p><p><em></em></p><p><em>Το <strong>Theresa's</strong> απέχει μόλις ένα τετράγωνο, από την εναέρια στάση στην Τεσσαρακοστή έβδομη/47th Οδό —ένα παλιό υπόγειο διαμέρισμα σε ένα πλινθόκτιστο κτήριο στη γωνία της Τεσσαρακοστής όγδοης/48th και της Ιντιάνα. Κατεβαίνεις μια σύντομη σκάλα για να φτάσεις στην πόρτα, προσπερνώντας μια πινακίδα στερεωμένη σε μια συρμάτινη περίφραξη δίπλα στα σκαλιά. "<strong>Μπύρα σε χαμηλές τιμές ... με ζωντανή μουσική ... δωρεάν δώρα στις κυρίες</strong>". Μια κουρελιασμένη ειδοποίηση, "<strong>Κάθε Παρ. Σάβ. & Κυρ. ο Jr. Wells</strong>". Ένα στενό, σκοτεινό δωμάτιο, η σκηνή στο μακρινό άκρο με λίγη απόσταση μεταξύ των τραπεζιών για όποιον θέλει να χρησιμοποιήσει το τσιμεντένιο πάτωμα για χορό.</em></p><p><em></em></p><p><em>Και από το Theresa's, δεν είναι πολύ μακριά η Τεσσαρακοστή έβδομη Οδός μέχρι το <strong>J and C Lounge</strong>, με τη ζωγραφισμένη καρτούν λωρίδα που περιστρέφεται αργά πάνω από το μπαρ και τον καχύποπτο πορτιέρη που κρατά την πόρτα κλειστή με μια μεγάλη αλυσίδα μέχρι να μπορείς να αποδείξεις ότι είσαι αρκετά μεγάλος για να πιεις. Μέσα είναι γεμάτο κόσμο και η μουσική εκκωφαντική στους στενούς τοίχους πάνω από τα κεφάλια των χορευτών που συνωστίζονται μπροστά από τη σκηνή. Ο κιθαρίστας και ο ντράμερ μένουν στη σκηνή, αλλά ένας αρμονικίστας από τη γειτονιά τραβάει το καλώδιο του μικροφώνου όσο πάει και κάθεται σε ένα τραπέζι δίπλα στο κορίτσι του, φυσώντας της τα μπλουζ μέσα στον σαματά. Για κάνα δυο σετ, μη βγάλεις το παλτό σου, τελειώνεις το μπουκάλι της μπύρας και βγαίνεις ξανά στο δρόμο.</em></p><p><em></em></p><p><em>Τα μπλουζ είναι ακόμα η μουσική της Νότιας Πλευράς και τα βλέμματα γίνονται εχθρικά αν μείνεις πολύ. Αλλά η μουσική παραμένει μαζί σου καθώς επιστρέφεις με τον εναέριο στο Λουπ, που τρίβει το πετσί σου στις χειρολαβές με τη δύναμή του</em>...<strong><span style="font-size: 22px">»</span></strong></p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]198084[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Ένας τυπικός δρόμος στις εργατικές γειτονιές του <em>South Side</em>, στο Σικάγο, Ιλινόις, περίπου στα 1950-1970</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058773359, member: 30418"] [HEADING=3]Σικάγο / Τα Μπλουζ / Σήμερα! - Από τις σημειώσεις του Samuel Charters[/HEADING] (στο εξώφυλλο του [I]Chicago/The Blues/Today!, Vol. 1[/I], 1966) [CENTER][ATTACH type="full" alt="ElTrainLoopOnWellsStreet.jpg"]198083[/ATTACH] Ο εναέριος του Σικάγο στρίβει στο [I]Loop[/I] στη [I]Wells Street[/I], 1968[/CENTER] [B][SIZE=6]«[/SIZE][/B][I]Για να κατέβεις στη Νότια Πλευρά/South Side, παίρνεις το εναέριο τραίνο/Elevated (L) κάπου στο Λουπ/Loop ή περπατάς κάτω σε μια από τις εισόδους της Στέιτ Στριτ όπου εξακολουθεί να είναι υπόγειος σταθμός. Οι γραμμές (του τρένου) στο Σικάγο απλώνονται από τη μια πλευρά στην άλλη —όπως οι φλέβες του χεριού κοντά στο δέρμα. Πάνω από τις ταράτσες, μπορείς να δεις τα τρένα, στα σκουριασμένα μεταλλικά στηρίγματά τους, να κινούνται πάνω από τους δρόμους. Τα κτίρια έχουν εκσκαφθεί από το έδαφος για είκοσι τετράγωνα κάτω από την εμπορική περιοχή για ένα έργο πολεοδομικής ανάπλασης, αλλά αφού ο εναέριος φτάσει νότια από αυτή, αρχίζεις να βλέπεις τις φτωχογειτονιές, το εκτεταμένο Νέγρικο γκέτο του Σικάγο. Οι πίσω πλευρές των κτιρίων ευθυγραμμίζονται με τις σιδηροτροχιές, με σειρές από ξύλινες βεράντες, μακρόστενες και ανεμοδαρμένες, βαμμένες με ένα μουντό γκρι-μπλε. Τα τμήματα των αυλών ανάμεσα στις βεράντες και τις γραμμές είναι μαύρα με καρβουνόσκονη και γεμάτα με σκορπισμένα παλιοπράγματα και σκουπίδια. Προς τη λίμνη μπορείς να δεις τις πέτρινες πολυκατοικίες κατά μήκος του Σάουθ Παρκγουέι και της Λεωφόρου Πρέρι. Μετά από μια ανοιξιάτικη βροχή ή σ' ένα απογευματινό ηλιοβασίλεμα που αργοσβήνει, υπάρχει μια αμυδρή κομψότητα στη Νότια Πλευρά. Τα τούβλα και οι πέτρες έχουν μια απαλή ζεστασιά, και επειδή τα κτίρια είναι χαμηλά, μπορείς να δεις τον ουρανό να κρέμεται πάνω από το κεφάλι σου. Αλλά όταν αποβιβαστείς από το τρένο και προχωρήσεις στη βαμμένη σιδερένια σκάλα στο δρόμο, μπορείς να δεις τη φθαρμένη μπογιά στα περβάζια και τις πόρτες, το ραγισμένο οδόστρωμα των πεζοδρομίων, το διαβρωμένο έδαφος μπροστά από τα κτίρια, που σημαίνει πάντα πάρα πολλά παιδιά και ανύπαρκτο χώρο για να παίξουν. Αλλά στη Νότια Πλευρά πηγαίνεις για τα μπλουζ, όχι για τους βρώμικους δρόμους ή τις παλιές πολυκατοικίες της. Η Νότια Πλευρά είναι το τελευταίο μέρος που έχει απομείνει στη χώρα όπου εξακολουθεί να παίζεται ζωντανή μουσική στα τοπικά μπαρ και στα κλαμπ της γειτονιάς. Είναι όπως ήταν η Νέα Ορλεάνη τη δεκαετία του '30, όπως ήταν το Μέμφις τη δεκαετία του '20. Στο Σικάγο, στη Νότια Πλευρά, τα μπλουζ συνεχίζουν μέχρι σήμερα. Μπορείς να κατεβείς από το τρένο σε δύο ή τρεις στάσεις αν θέλεις να βρεις τη μουσική. Το [B]Turner's Blue Lounge[/B] βρίσκεται ακριβώς κάτω από τις γραμμές στην Τεσσαρακοστή/40th και στη Νότια Ιντιάνα/S. Indiana, ένα μονώροφο κτίριο με μερικά τραπέζια μέσα, ένα μπαρ κατά μήκος ενός τοίχου, ένα τζουκ μποξ και μια μικρή σκηνή. Η μουσική στο Turner's είναι σαν το μέρος, τραχιά και άμεση, και όλοι παίζουν εκεί κάποια στιγμή. Ένα βράδυ ακούστηκε θόρυβος στη γειτονιά επειδή υπήρχε ένας νέος μουσικός που μόλις ήρθε από τον Μισισιπή, ένας νεαρός τραγουδιστής που έπαιζε μια ηλεκτρική σλάιντ κιθάρα. Έπρεπε να τη κουρδίσει δύο ή τρεις φορές για το πλήθος, και μετά έβλεπαν τα δάχτυλά του ενώ έπαιζε: [INDENT]Όταν φτάσω στο Σικάγο δεν έχω που να πάω Όταν φτάσω στο Σικάγο δεν έχω που να πάω Έφυγα από την πατρίδα μου, από όλους όσους ξέρω...[/INDENT] Εάν κατεβείς στην Τεσσαρακοστή τρίτη/43rd Οδό, το [B]Pepper's Lounge[/B] είναι μόνο λίγα τετράγωνα πιο κάτω. Υπάρχει ακόμα εξωτερικά του κλαμπ, ζωγραφισμένο στο παράθυρο ένα μεγάλο σχέδιο ενός μπλούζμαν, και γραμμένα "[B]Το Αφεντικό, του Pepper's παρουσιάζει[/B]", "[B]τον Otis Rush ... Τον Σπουδαίο Muddy Waters...[/B]" και συνήθως μια πινακίδα πάνω από την πόρτα με μια λίστα ποιος θα παίξει μέσα στην εβδομάδα. Η μπύρα, 35 σεντς το μπουκάλι και συχνά υπάρχει μια καρέκλα άδεια σε ένα τραπέζι κοντά στη σκηνή, οπότε κάθεσαι μέχρι πριν τελειώσει η βραδιά ακούγοντας μπλουζ. Το [B]Theresa's[/B] απέχει μόλις ένα τετράγωνο, από την εναέρια στάση στην Τεσσαρακοστή έβδομη/47th Οδό —ένα παλιό υπόγειο διαμέρισμα σε ένα πλινθόκτιστο κτήριο στη γωνία της Τεσσαρακοστής όγδοης/48th και της Ιντιάνα. Κατεβαίνεις μια σύντομη σκάλα για να φτάσεις στην πόρτα, προσπερνώντας μια πινακίδα στερεωμένη σε μια συρμάτινη περίφραξη δίπλα στα σκαλιά. "[B]Μπύρα σε χαμηλές τιμές ... με ζωντανή μουσική ... δωρεάν δώρα στις κυρίες[/B]". Μια κουρελιασμένη ειδοποίηση, "[B]Κάθε Παρ. Σάβ. & Κυρ. ο Jr. Wells[/B]". Ένα στενό, σκοτεινό δωμάτιο, η σκηνή στο μακρινό άκρο με λίγη απόσταση μεταξύ των τραπεζιών για όποιον θέλει να χρησιμοποιήσει το τσιμεντένιο πάτωμα για χορό. Και από το Theresa's, δεν είναι πολύ μακριά η Τεσσαρακοστή έβδομη Οδός μέχρι το [B]J and C Lounge[/B], με τη ζωγραφισμένη καρτούν λωρίδα που περιστρέφεται αργά πάνω από το μπαρ και τον καχύποπτο πορτιέρη που κρατά την πόρτα κλειστή με μια μεγάλη αλυσίδα μέχρι να μπορείς να αποδείξεις ότι είσαι αρκετά μεγάλος για να πιεις. Μέσα είναι γεμάτο κόσμο και η μουσική εκκωφαντική στους στενούς τοίχους πάνω από τα κεφάλια των χορευτών που συνωστίζονται μπροστά από τη σκηνή. Ο κιθαρίστας και ο ντράμερ μένουν στη σκηνή, αλλά ένας αρμονικίστας από τη γειτονιά τραβάει το καλώδιο του μικροφώνου όσο πάει και κάθεται σε ένα τραπέζι δίπλα στο κορίτσι του, φυσώντας της τα μπλουζ μέσα στον σαματά. Για κάνα δυο σετ, μη βγάλεις το παλτό σου, τελειώνεις το μπουκάλι της μπύρας και βγαίνεις ξανά στο δρόμο. Τα μπλουζ είναι ακόμα η μουσική της Νότιας Πλευράς και τα βλέμματα γίνονται εχθρικά αν μείνεις πολύ. Αλλά η μουσική παραμένει μαζί σου καθώς επιστρέφεις με τον εναέριο στο Λουπ, που τρίβει το πετσί σου στις χειρολαβές με τη δύναμή του[/I]...[B][SIZE=6]»[/SIZE][/B] [CENTER][ATTACH type="full" alt="SouthSideChicago.jpg"]198084[/ATTACH] Ένας τυπικός δρόμος στις εργατικές γειτονιές του [I]South Side[/I], στο Σικάγο, Ιλινόις, περίπου στα 1950-1970[/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Σικάγο Μπλουζ [+28 άλμπουμ]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…