Sun Ra

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Σύμφωνα με το πιστοποιητικό γέννησης, ο Sun Ra γεννήθηκε στο Σικάγο
με το όνομα Herman Poole ‛Sonny’ Blount (1914) – σύμφωνα με τον ίδιο
γεννήθηκε στον Αρη και ήταν ο πρώτος από μια σειρά εξωγήινους που
επρόκειτο μέσα στον επόμενο αιώνα να επισκεφθούν τον πλανήτη Γή.
Φιλόσοφος, ποιητής, αυτοανακηρυγμένος διαστημικός εξωγήινος,
Παραδοσιάρχης, προφήτης, Συμπαντικός μπαλαντέρ, αγγελιοφόρος
του Πλάστη διέθετε πολλά ονόματα και πολλές αποστολές.
Αλλά διέθετε ακόμα περισσότερους δίσκους, για την ακρίβεια αρκετά
πάνω από 100. Το ότι οι πιό πολλοί απ’ αυτούς παρέμειναν εξαιρετικά
σπάνιοι στη διάρκεια της ζωής του καθώς και ερωτήματα του στυλ κατά
πόσο ήταν στα καλά του ή εννοούσε όσα έλεγε παρεκτρέπουν την προσοχή
μας από το γεγονός ότι πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους
συνθέτες και διευθυντές ορχήστρας της μετα-πολεμικής περιόδου, μια
φιγούρα ανάλογου διαμετρήματος με αυτές του Duke Ellington, του Fletcher
Henderson ή του Charles Mingus, έναν πρωτοπόρο του συλλογικού αυτο-
σχεδιασμού.
Ολα τα συμπράγκλα, οι παραμυθίες και οι θεωρίες γύρω απ’ αυτό το
Εξαιρετικό πλάσμα δε μπορούν να μας φωτίσουν στο ελάχιστο: ο μόνος
τρόπος για να τον γνωρίσουμε είναι οι δίσκοι του – όσοι τουλάχιστον από
αυτούς κυκλοφορούν ακόμα. Ετσι είναι το σωστό και έτσι πρέπει να γίνει.
Γιατί οι δίσκοι, για το Sun Ra, είχαν πάρα πολύ μεγάλη σημασία. Πέρναγε
ατέλειωτες ώρες να τους ακούει μόνος του – ο μόνος τρόπος για να ακούει
κανείς, έλεγε, ‛’γιατί δύο άνθρωποι με διαφορετικά Πνεύματα που ακούνε
μαζί τον ίδιο δίσκο, δημιουργούν προβλήματα στη Μουσική’’.
Την εποχή της δεκαετίας του ’50, τότε που άρχισαν να πρωτοεμφανίζονται
oι δίσκοι της εταιρίας του El Saturn, οι μεγάλες δισκογραφικές είχαν ήδη
τελειοποιήσει ένα στυλ σύμφωνα με το οποίο η διαδικασία της ηχογράφησης
παρέμενε Αόρατη: ο δίσκος ήταν βασικά ένα παράθυρο που σου δημιουργούσε
την ψευδαίσθηση ότι ήσουν Εκεί, μαζί με τους μουσικούς. Ο Sun Ra όμως
παραβίαζε μόνιμα τις συμβάσεις ηχογραφώντας ‛ζωντανά’ σε παράξενα μέρη,
οι δίσκοι του ήταν γεμάτοι από ηχητική παραμόρφωση και feedback, τα μικρό-
φωνα ήταν τοποθετημένα ‛περίεργα’, τα κομμάτια σταμάταγαν απότομα ή
περιείχαν διάφορες πρωτοποριακές ηχητικές συρραφές κι ένας σωρός από
τυχαίους παράγοντες σου τράβαγε την προσοχή στη διαδικασία της ηχογράφησης
(σε πολλούς από τους δίσκους μπορείς να ακούσεις τηλέφωνα να χτυπάνε ή
τα βήματα κάποιου που περπατάει κοντά στο μικρόφωνο). Η παραγωγή ήταν
σκέτο αντι-στυλ και ταυτόχρονα προάγγελος της free jazz και του punk. Τα
εξώφυλλα και οι ετικέτες πολλές φορές ήταν χειροποίητα και γεμάτα λάθη
όσον αφορά το Ποιοί έπαιζαν, Τί έπαιζαν και Πού είχαν ηχογραφηθεί. Ο ίδιος
θεωρούσε τις κυκλοφορίες της El Saturn σαν τη δική του avant garde: ‛’ότι
σκέφτομαι ότι ΔΕΝ θέλουν να ακούν οι άνθρωποι, εγώ το ηχογραφώ’’.
Θυμάμαι σαν τώρα ένα τέτοιο δίσκο που τον αγόρασα πρίν από πολλά χρόνια
για πενταροδεκάρες σε κάποιο παζάρι. Δεν ήξερα τι ήταν και παρ’ όλα αυτά
μου δημιούργησε μια περίεργη παρόρμηση να το περισώσω, να το πάρω από ´κεί
που βρισκόταν παραπεταμένο και να το κρύψω στον κόρφο μου. Το έφερα σπίτι
και άρχισα να ακούω τις παράξενες γλώσσες που ξεπηδούσαν απ’ τα αυλάκια του,
στην αρχή μπερδεμένος, αργότερα μαγεμένος, πιό μετά σε κατάσταση παραληρήματος.
Κάποιος ‛μου το σούφρωσε’ μερικά χρόνια αργότερα – αν μπορούσα θα το είχα
Επικυρήξει με αντάλλαγμα ό τι είχα!

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

1) Ενα κα-τα-πλη-κτι-κό βιβλίο για το Sun Ra:
John F. Szwed - Space Is The Place: The Lives And Times of Sun Ra (Payback Press).
Ο Szwed είναι καθηγητής Αφρο-Αμερικάνικων σπουδών (Music and American Studies)
στο Yale και από τους πιό παληούς ‘λάτρεις’ στο Ναό του Ρα. Το βιβλίο περιέχει τα
πάντα γύρω απ τον Sonny και τη ‘Μαύρη’ βερσιόν της Ιστορίας όπως φτάνει σ’ εμάς
μέσα από τις Μαύρες Τέχνες των John Coltrane, Jimi Hendrix, Miles Davis, Parliament/Funkadelic
και ακόμα πιό πέρα, στο Σήμερα και στις φόρμες του Electro, του Hip-Hop και του Techno.
Πάνω σε ό τι έγραψε (με πυρωμένο σίδερο) το όνομά του ο Sonny εν ολίγοις, άμεσα ή σαν
επιρροή. Ο Szwed μπορεί να είναι ακαδημαϊκός αλλά δεν γράφει καθόλου σαν τέτοιος.

2) Επιλεκτική δισκογραφία δεν μπορεί να υπάρξει: δεν έχουν επανεκδοθεί (ακόμα) πολλοί
από τους βασικούς δίσκους της...μεσαίας περιόδου (60ς-70ς) και κανένας δεν ξέρει άν
θα κυκλοφορήσουν ποτέ. Εχω δεί άλμπουμ βινυλίου του Sun Ra στο internet να αλλάζουν
χέρια για αδιανόητα ποσά. Πρόσφατα κάποιος εκλιπαρούσε για ένα απ αυτά δηλώνοντας
ότι εκτός απ τα λεφτά, για να το πάρει ήταν διατεθειμένος ‘’να ξυρίσει όλο το τρίχωμα από
το σώμα του, να το στρίψει σε τσιγάρα και να το καπνίσει’’ (!!!) – στο πεζοδρόμιο, μπροστά
απ το σπίτι του...πωλητή εννοούσε? Θα σας γελάσω.

3) Μια καλή αρχή:
a) Live at Praxis ’84 – GY 5/6
είναι η συναυλία στην Αθήνα, το 1984. Η ηχογράφηση από τις καλύτερες που είχε ο Ρα
στην καρριέρα του, διπλό άλμπουμ, Ολο το πανόραμα της Μαύρης μουσικής ξεδιπλώνεται
μπροστά σου – αριστούργημα. Μοναδικό μειονέκτημα ότι ο Ρα ήταν τότε στα 70 του και
δεν πολυ-έπαιζε. Λειτουργεί πάνω στη σκηνή περισσότερο σαν...Δραματουργός και Οδηγό
Πνεύμα.
b) The Singles – Evidence ECD 22164 2XCD
από τα πιό σπάνια διαμάτια, πολλά απ αυτά είχαν βγεί σε ένα (!) αντίτυπο. Τα Πάντα, από
πειράματα στο doo-wop και το R&B μέχρι alternate takes από τους δίσκους στη Saturn.
Περιέχει το θρυλικό ‘I Am Gonna Unmask The Batman’ και είναι μιά θαυμάσια εισαγωγή
σε ό τι έκανε ο Ρα στη διάρκεια ολόκληρης της παρουσίας του στη δισκογραφία.
c) Jazz In Silhouette – Evidence ECD 22012
Εκτός Χρόνου – οτιδήποτε εδώ θα μπορούσε να έχει ηχογραφηθεί σε οποιαδήποτε χρονική
στιγμή από τα 40ς μέχρι τα 80ς. Το εξώφυλο λέει ‘This is the sound of silhouettes, images
and forecasts of tomorrow disguised as jazz’ και συμφωνούμε απόλυτα.
d) Cosmic Tones For Mental Therapy/Art Forms For Dimensions Tomorrow – Evidence ECD 22036
e) Other Planes Of There – Evidence ECD 22037
f) The Magic City – Evidence ECD 22069
g) Atlantis – Evdence ECD 22067

Μετά απ´αυτά εφ’ όσον κάποιος θέλει να συνεχίσει, τον περιμένει ο Ωκεανός. Το...αντάλλαγμα
είναι ότι ο Ρα ποτέ δεν έβγαλε ‘κακό δίσκο’ – ό τι κυκλοφόρησε είναι από Ενδιαφέρον και πάνω!

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Sun Ra - Solo Piano Recital: Teatro La Fenice, Venezia (LEO GY21 CD)


Μία στις τόσες κυκλοφορεί κάποιος δίσκος που μοιάζει να είναι περίπλοκο μανιφέστο, να συνοψίζει και να ‘δένει’ μεταξύ τους παραδόσεις και στυλ μέσα από αυτοβιογραφικό ταξίδι μιάς μοναδικής, Προσωπικής καλλιτεχνικής πορείας που απορρόφησε στο διάβα της όλες της τις πηγές, τις συνδύασε εκστατικά και τις αναπαρήγαγε με τρόπο μαγικό διερευνώντας και ρίχνοντας άπλετο φώς σε κάθε τους διάσταση. Ενας τέτοιος εκπληκτικός δίσκος ήταν το αξεπέραστο ‘Things To Come From Those Now Gone’ του Muhal Richard Abrams το 1972 (επανακυκλοφόρησε το 2000 από τη Delmark).
Μιά τέτοια περίπτωση είναι και αυτός εδώ ο δίσκος του Sun Ra.
Η ποιότητα της ηχογράφησης ‘πειρατική’ και κανείς δεν ξέρει Πού και Πώς αποθηκεύτηκαν αυτές οι μαγνητοταινίες από το 1977. Ο ήχος μέτριος έως κακός αλλά κανείς δεν θα αγόραζε Sun Ra για να τεστάρει το σύστημά του ή να τον επιδεικνύει στους φίλους του: μερικά βίτσια καλύτερα να μένουν κρυφά και προσωπικά. Ο δίσκος από μόνος του είναι Μνημείο. Δεδομένης και της σπανιότητας των ηχογραφήσεων για σόλο πιάνο του Sun Ra έχουμε εδώ ένα ασυνήθιστο ντοκουμέντο μεγάλης ιστορικής αξίας και έναν εξαιρετικό, μαγικό δίσκο που διατρέχει ολόκληρο το φάσμα των στυλ και της εξέλιξης του jazz piano από τον Jelly Roll Morton μέχρι τον Cecil Taylor. Με την κυκλοφορία του δίσκου Εξω, πολλοί αναρωτήθηκαν αν οι αυτοαποκαλούμενοι Αμερικάνοι μινιμαλιστές συνθέτες έδοσαν ποτέ στο Sun Ra την προσοχή που του αξίζει: οι μέθοδοι σύνθεσης είναι στο συντριπτικά μεγάλο όγκο τους φαινομενικά απλές και επαναληπτικές έως μονότονες αλλά κάτω από την επιφάνειά τους συμβαίνουν ‘πράματα και θάματα’. Το παίξιμό του σκέτο εργόχειρο, κέντημα περιωπής ψιλοδουλεμένο, γεμάτο στυλιστικά στολίδια και ρητές παραπομπές στα blues και το stride piano. Υπόγεια ρεύματα, απαλές αύρες Ευρωπαϊκού ιμπρεσσιονισμού πηγαίνουν χέρι-χέρι με μπασταρδεμένο ragtime, εκλεπτυσμένα συμμετρικά ποικίλματα αλα Art Tatum συνυπάρχουν με μαινόμενες, αφηρημένες εκρήξεις. Ωρες ώρες τα ρυθμικά μοτίβα του αριστερού χεριού δεν δείχνουν να έχουν την παραμικρή σχέση με τους δαίδαλους στους οποίους ξεχύνεται το δεξί, ξαφνικά ’σκάει’ μία φράση σαν από το Πουθενά που επαναφέρει το αρχικό θέμα και βάζει τα πάντα στη θέση τους με τρόπο μαγικό. Δε μιλάμε για βιρτουόζο φυσικά, καμμία σχέση με τους μεγάλους Μοναδικούς – αλλά τους νιώθεις να είναι Εκεί, όλοι τους, πάνω απ τους ώμους του, να τον κοιτούν και να χαμογελούν ευχαριστημένοι, σαν εκστατική επίκληση από φαντάσματα που ήρθαν όλα στο πάρτυ. Και πάνω απ όλα ‘βγάζει μάτι’ αυτό που από πάντα του ήταν ο Sun Ra: όχι καινοτόμος και επαναστάτης σε μετωπική ρήξη με τις φόρμες αλλά ένας μουσικός με στέρεες και συμπαγείς ρίζες που οι νεωτερισμοί του είναι αποτέλεσμα αδιάκοπης εξέλιξης και συνεχούς ροής.

 

[Stellios papa]

Ρε Κωστα ηρεμησε λιγο
ποτε θα προλαβουμε να τα διαβασουμε ολα αυτα ?
το DVD για τον SUN RA να στο ετοιμασω ?
αν και δεν λεει...........

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

έχουν ξαναδιαβαστεί.
Τώρα φτιάχνουμε την καινούργια βάση δεδομένων της Κατηγορίας.
Τα κείμενα θα μπούν σε Αρχείο που θα μπορεί να ανατρέχει όποιος θέλει.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Κώστα ειλικρινά ένα μεγάλο ευχαριστώ που διέσωσες μερικά απο τά θέματά σου.Λυπάμαι που εγω δεν πρόλαβα να σώσω κάποια δικά μου που τα αγαπούσα πολύ.Μπράβο ρέ.Ηρθαν μερικά απο τα παιδιά σου ,τού ´εκεί´εδω´....

 

[Nikos F]

Kαι δες με ποιόν ''σπάω'' την παρθενιά μου
βρε θεριό τα σωσες όλα , τις απαντήσεις που τις έχεις?

 

[supersonic]

οι απαντήσεις .... δυστυχώς....

μακάρι να γινότανε Νίκο.
Εκεί ήταν ΟΛΟ ΤΟ ΖΟΥΜΙ....

 

[Nikos F]

πολύ τη γουστάρω την υπογραφή σου Δημήτρη , θα μπορούσε ναναι
και δική μου

 

[supersonic]

δεν έχω αντίρρηση να την υιοθετήσεις και συ....
Όσο γιά το avatar αυτές τις μέρες θα ξαναβάλω το ποστ γιά το δίσκο και μάλιστα αναθεωρημένο.

 

[Nikos F]

όπως βλέπεις η δική μου είναι κατειλημμένη .... αλλά το να βλεπω την κατηγορία γεμάτη Λύμπε είναι σκέτη απόλαυση.
Κάτι σαν ένα τεύχος Ηχου με μονοπώλιο Λύμπε

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

... αλλά το να βλεπω την κατηγορία γεμάτη Λύμπε είναι σκέτη απόλαυση.

Sorry για το ξαναζεσταμένο φαγητό: μου είπαν να τα κάνω post ξανά για να φτιάξουν το αρχείο της κατηγορίας. Εχω άλλα τόσα - αλλά δεν θα τα βάλω όλα...

Κάτι σαν ένα τεύχος Ηχου με μονοπώλιο Λύμπε

Δε γίνονται αυτά τα πράγματα: Ηχος χωρίς ...τον άλλον , απλά δεν υφίσταται: σαν ομελέττα χωρίς αυγά. Θά έπρεπε να του αλλάξουν όνομα

 

[Nikos F]

in no time έφτασες τα 6ο posts φαίνεται δεν σου αρέ σει νασαι
junior θες να μεγαλώσεις ταχύτατα

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

φαίνεται δεν σου αρέσει νασαι
junior θες να μεγαλώσεις ταχύτατα

Εμ, junior και ...Πάπας γίνεται;

 

[Βασίλης Παπαδημητρίου]

__Πάντως, το Space Is the Place που αγόρασα, πολύ ευχαρίστως θα το αντάλλαζα -μεγάλη πατάτα. Χαχα, ξέρω θα πέσετε να με φάτε, αλλά τι να κάνουμε. Είδα ότι δεν ήταν ανάμεσα σε αυτά που προτείνει ο αγαπητός Λύμπε, οπότε ίσως να έκανε λάθος ότι δεν έβγαζε κακό δίκσο. Αυτός (το cd που έχω), είναι τουλάχιστον μέτριος και κουραστικός. Περίμενα κάτι πολύ καλύτερο... ίσως θα έπρεπε να ακουσω και κάτι άλλο (αλλά το Singles το βρήκα στο Amazon κάτι λιγότερο απο 40 ευρώ (μονό cd)!! Οπότε και πήρα τον Space που... τέλος πάντων.

__Η μεγάλη πλάκα είναι ότι το έχω και δύο φορές! Το είχα βάλει στο καλάθι του Amazon και μου είχαν πει ότι θα το έχω σε κανα μήνα. Στη μία βδομάδα το βρήκα στο Metropolis και το πήρα, με την προοπτική ότι ακυρώνω το άλλο του Amazon και παίρνω κάτι άλλο στη θέση του. Ελα όμως που την επομένη ήταν στην πόρτα μου!! Ετσι, το ένα είναι στη ζελατίνα του και δε το βλέπω ν' ανοίγει... Αν ποτέ συναντήσω κανέναν απ' τον πλανήτη Αρη, θα του το χαρίσω... ν' ακούσει λίγο μουσική απ' την πατρίδα του ο (διαστημ)άνθρωπος!! χιχιχιχιχι...

 

[Demol]

Re: SUN RA

Από ένα 4απλό cd που αγόρασα μου άρεσε πολύ το ''sound of joy'', το οποίο περιέχει ''γήινη'' μουσική. Τα υπόλοιπα 3 (Atlantis, Live in Egypt 1, Nidhamu) είναι από απόκοσμα έως εξωγήινα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι άκρως ενδιαφέροντα!
Νομίζω εν τέλει ότι ο Sun Ra, αξίζει πολύ μεγαλύτερης προσοχής απ' ότι του έχω δώσει μέχρι σήμερα.
Να ευχαριστήσω τους φίλους που κάνανε αυτό το αφιέρωμα και μας οδήγησαν
σ' αυτό το μαγευτικό μονοπάτι!

 

[Black Jack]

Re: SUN RA

Το συμπέρασμα που έχω βγάλει (ακούγοντας όσους δίσκους του είναι διαθέσιμοι στο κοινό και στο εμπόριο σε οποιαδήποτε μορφή, είτε lp, είτε cd, είτε σε αρχείο mp3 κ.λ.π ), είναι ότι ο Sun Ra έφτασε στο peak του την δεκαετία 1974-1984 και αυτό για κάποιους πολύ συγκεκριμένους λόγους. Πρώτον οι πολύ περιορισμένες δυνατότητες που του έδινε η τεχνολογία σε όλη τη δεκαετία του ’60 για να εφαρμόσει τους ατελείωτους πειραματισμούς του και να πετύχει τον space age ήχο που είχε στο μυαλό του -και υποτίθεται ότι συμβάδιζε με την εξωγήινη καταγωγή της περσόνας που υποδυόταν-, κάνουν αρκετούς από τους δίσκους αυτής της περιόδου να ακούγονται εντελώς παλιομοδίτικοι ακριβώς όπως μια αντίστοιχη ταινία επιστημονικής φαντασίας. Η εμμονή του σε κάποιο μεγάλο βαθμό με τη free jazz και με δεδομένο ότι αυτή δύσκολα μπορούσε να συνδυαστεί με τα μέηνστριμ στοιχεία που απαιτούνταν για να πάρει μια μορφή η μουσική έτσι ώστε να ξεφύγει από την κακοφωνία. Υπήρχαν αρκετοί τότε (Coltrane, AEC),που έπαιζαν καλύτερα στο κομμάτι της avant-garde κι ας μην είχαν καμία πρόθεση να γίνουν πειραματικοί. Η μαύρη μουσική που ενδιαφερόταν περισσότερο για το εμπορικό κομμάτι και την πρόσβασή της στις μάζες όπως το r&b, μετεξελίχθηκε στο πέρασμα από τα σίξτις στα σέβεντις από τους μεγάλους του είδους (James Brown, Sly Stone, Curtis Mayfield, George Clinton, Isaac Hayes) και με τη νέα μοντέρνα μορφή της διευκόλυνε και τους πρωτοπόρους της τζαζ να ενσωματώσουν κάποια στοιχεία της, πράγμα που οδήγησε σε νέα μετεξέλιξη και την ίδια τη τζαζ ως είδος γενικά (fusion, free-funk). O Sun Ra έκανε το αυτονόητο (σύμφωνα με την ευφυία του), εκμεταλλεύτηκε τις εξελίξεις που προέκυψαν και χωρίς να αλλάξει την λογική του αλλά αντιθέτως τα μέσα που χρησιμοποιούσε για να πετύχει αυτή τη λογική, μαζί με την τεχνολογική εξέλιξη στα κάθε λογής ηλεκτρονικά μηχανήματα, κατάφερε να συνθέσει, να αυτοσχεδιάσει και να ηχογραφήσει μουσική που στα δικά μου αυτιά ακούγεται σύγχρονη ακόμα και σήμερα. Lo-fi ηχογραφήσεις που συνδυάζουν πιάνο τζαζ, σουίνγκ, μπιγκ μπαντ καταστάσεις στο πιο σύγχρονο και προοδευτικό με φρη-φανκ ρυθμούς και ηλεκτρονικά experimental περάσματα. Όλα αυτά από έναν εξηνταρή και βάλε μουσικό καθ’οδόν για τα εβδομήντα. “Not a big deal” θα ‛λεγε ο ίδιος (άντε και κανας Μάιλς) …

Προτεινόμενη δισκογραφία:

The Antique Black (El Saturn 1974)
Cosmos (Blue Silver 1976)
Some Blues But Not the Kind That’s Blue (El Saturn 1977)
Lanquidity (Philly Jazz 1978)
On Jupiter (El Saturn 1979)
The Other Side of the Sun (Sweet Earth 1979)
Sleeping Beauty (El Saturn 1979)
Strange Celestial Road (Rounder 1980)
Nuclear War (Y Records 1984)

 

[grio]

Re: SUN RA

Το οξύμωρο πάντα είναι, ότι για τον παλιομοδίτικο ήχο υπεύθυνα ήταν τα εκάστοτε "μοντέρνα" όργανα. Στη περίπτωση του Sun Ra αυτό που υποτίθεται του έδινε την εκφραστική του ελευθερία είναι και αυτό που τον δένει με την εποχή του. Η χρήση των συνθεσάιζερ, που ήταν απαραίτητα για τη δημιουργία του "διαστημικού" ήχου, ενίοτε καθόριζε και χαρακτήριζε το ήχο του, υπερκαλύπτοντας την εκφραστική πρόταση και πρωτοπορία του καλλιτέχνη. Όποτε χρησιμοποιούσε πιάνο ακουστικό ή ηλεκτρικό ή έστω λίγο το moog, τα αποτελέσματα ήταν υπέρ της διαχρονικότητας του έργου του. Ο Sun Ra, όπως και άλλοι πειραματικοί αβαντγκαρντίστες προχώρησαν την μουσική όχι μόνο σαν έκφραση αλλά και σαν μια γενικότερη φιλοσοφία και αντίληψη για την ζωή. Άλλοι κατάφεραν να καταθέσουν άποψη και άλλοι κατάντησαν περίγελος και γραφικοί. Η μετάπτωση από τη μια κατάσταση στην άλλη δεν είναι δύσκολη όταν κινείσαι στα όρια.

Πάντως η πρόσληψη και η ανάλυση της πληροφορίας δεν υπακούει σε κανόνες και μπορεί να σημαίνει διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικούς ανθρώπους. Όταν ο ίδιος ήχος άλλους, προβληματίζει, διασκεδάζει, διεγείρει, εξεγείρει, ... σημαίνει ότι ο καλλιτέχνης "πέτυχε" τον σκοπό του.

 

[tmjuju]

Υπνωτικός πραγματικά – σα να με θυμάμαι να πέρναω μέρες ακούγοντας μόνο Sun Ra σε καποια αμουδια

Δεν είχα προσέξει το θέμα, και πραγματικά μπράβο για τα υπέροχα παραπάνω κείμενα

Ακόμα και τα εξώφυλλα του – ειδικά σε βινίλιο – είναι κομμάτι της τέχνης του

Μια πρόσφατη προσπάθεια επανέκδοσης είναι το τριπλό Ηλιοκεντρικοί Κόσμοι – Heliocentric Worlds of Sun Ra καλή προσπάθεια ΙΜΗΟ

 

[ecodrifter]

Re: SUN RA

Το συμπέρασμα που έχω βγάλει (ακούγοντας όσους δίσκους του είναι διαθέσιμοι στο κοινό και στο εμπόριο σε οποιαδήποτε μορφή, είτε lp, είτε cd, είτε σε αρχείο mp3 κ.λ.π ), είναι ότι ο Sun Ra έφτασε στο peak του την δεκαετία 1974-1984 και αυτό για κάποιους πολύ συγκεκριμένους λόγους. Πρώτον οι πολύ περιορισμένες δυνατότητες που του έδινε η τεχνολογία σε όλη τη δεκαετία του ’60 για να εφαρμόσει τους ατελείωτους πειραματισμούς του και να πετύχει τον space age ήχο που είχε στο μυαλό του -και υποτίθεται ότι συμβάδιζε με την εξωγήινη καταγωγή της περσόνας που υποδυόταν-, κάνουν αρκετούς από τους δίσκους αυτής της περιόδου να ακούγονται εντελώς παλιομοδίτικοι ακριβώς όπως μια αντίστοιχη ταινία επιστημονικής φαντασίας. Η εμμονή του σε κάποιο μεγάλο βαθμό με τη free jazz και με δεδομένο ότι αυτή δύσκολα μπορούσε να συνδυαστεί με τα μέηνστριμ στοιχεία που απαιτούνταν για να πάρει μια μορφή η μουσική έτσι ώστε να ξεφύγει από την κακοφωνία. Υπήρχαν αρκετοί τότε (Coltrane, AEC),που έπαιζαν καλύτερα στο κομμάτι της avant-garde κι ας μην είχαν καμία πρόθεση να γίνουν πειραματικοί. Η μαύρη μουσική που ενδιαφερόταν περισσότερο για το εμπορικό κομμάτι και την πρόσβασή της στις μάζες όπως το r&b, μετεξελίχθηκε στο πέρασμα από τα σίξτις στα σέβεντις από τους μεγάλους του είδους (James Brown, Sly Stone, Curtis Mayfield, George Clinton, Isaac Hayes) και με τη νέα μοντέρνα μορφή της διευκόλυνε και τους πρωτοπόρους της τζαζ να ενσωματώσουν κάποια στοιχεία της, πράγμα που οδήγησε σε νέα μετεξέλιξη και την ίδια τη τζαζ ως είδος γενικά (fusion, free-funk). O Sun Ra έκανε το αυτονόητο (σύμφωνα με την ευφυία του), εκμεταλλεύτηκε τις εξελίξεις που προέκυψαν και χωρίς να αλλάξει την λογική του αλλά αντιθέτως τα μέσα που χρησιμοποιούσε για να πετύχει αυτή τη λογική, μαζί με την τεχνολογική εξέλιξη στα κάθε λογής ηλεκτρονικά μηχανήματα, κατάφερε να συνθέσει, να αυτοσχεδιάσει και να ηχογραφήσει μουσική που στα δικά μου αυτιά ακούγεται σύγχρονη ακόμα και σήμερα. Lo-fi ηχογραφήσεις που συνδυάζουν πιάνο τζαζ, σουίνγκ, μπιγκ μπαντ καταστάσεις στο πιο σύγχρονο και προοδευτικό με φρη-φανκ ρυθμούς και ηλεκτρονικά experimental περάσματα. Όλα αυτά από έναν εξηνταρή και βάλε μουσικό καθ’οδόν για τα εβδομήντα. “Not a big deal” θα ‛λεγε ο ίδιος (άντε και κανας Μάιλς) …

Προτεινόμενη δισκογραφία:

The Antique Black (El Saturn 1974)
Cosmos (Blue Silver 1976)
Some Blues But Not the Kind That’s Blue (El Saturn 1977)
Lanquidity (Philly Jazz 1978)
On Jupiter (El Saturn 1979)
The Other Side of the Sun (Sweet Earth 1979)
Sleeping Beauty (El Saturn 1979)
Strange Celestial Road (Rounder 1980)
Nuclear War (Y Records 1984)

Καλοσωρισες στη μουσικη κατηγορια καταρχην
Πολυ και πολυδιαστατο το υλικο που μας αφησε και πολυ φοβαμαι οτι δεν εχει εκτιμηθει ακομα σε ολη του την εκταση. Ισως να φταιει και η εμμονη για το διαστημα, η καταγωγη του απο καποιο αστερι που τον εκανε να φαινεται γραφικος.

Αρκετα δυσευρετα αλμπουμ απο την παραπανω λιστα εχουν κυκλοφορησει σε box σχετικα προσφατα απο την Artyard
http://www.amazon.co.uk/Artyard-In-Box-Sun-Ra/dp/B007YPTT6U

Χωρις να ειμαι ειδικος αναλυτης η κολλεκτιβα του Sun Ra πρεπει να επαιξε καθοριστικο ρολο στη διαμορφωση της avant-garde jazz εκει στα τελη των 50s, αρχες 60s ειτε ευθεως, σιγουρα ομως μεσα απο τον John Gilmore. Ενα τεραστιο ταλεντο που "φυλακιστηκε" οικειοθελως μεσα στην Arkestra.