- 17 June 2006
- 14,350
SWANS related projects
SWANS - REAL LOVE (ATAVISTIC ALP5 CD)
SWANS – SWANS ARE DEAD (YOUNG GOD RECORDS YGCD012 2XCD)
JARBOE – SACRIFICIAL CAKE (YOUNG GOD RECORDS YGCD8 CD)
THE ANGELS OF LIGHT – NEW MOTHER (YOUNG GOD RECORDS FR003)
Μη μου ζητήσετε να είμαι ακριβοδίκαιος με τούτους εδώ: είμαι fan.
Aπό το 1984 που τους πρωτοάκουσα έχω δαγκώσει μαζί τους τη λαμαρίνα.
Οι Swans ποτέ δεν ήταν noise – παρά μόνο για τα επιπόλαια αυτιά.
Μέσα στον industrial ορυμαγδό που έμοιαζε να σέρνεται αργά σαν μαστουρωμένος γορίλας, βαθειά μέσα στα έγκατα αυτής της βροντερής ακουστικής λάσπης που είναι τα πρώτα άλμπουμ τους, εγώ άκουγα κρυμμένο λυρισμό, αδηφάγο αβυσαλέο ερωτισμό και αιθέριες μελωδίες. Στις καλές τους είχαν τη χάρι και τη δύναμη μιάς ηλεκτρονικής ορχήστρας σε κρεσέντο, σαν αστραφτερή μεταλλική πανοπλία που από το προσωπείο της μοιάζει να ξεπηδάει ένα αστραφτερό εκτυφλωτικό φώς σαν να έρχεται βαθειά μέσα απ το εσωτερικό της.
Περί τα τέλη των '80ς, αρχής γενομένης από το άλμπουμ The Burning World, ο ορυμαγδός φάνηκε να κοπάζει – το γκρούπ πέρασε σχεδόν μαγικά σε άλλη φάση, λιγότερο βαρειά ακουστικά με φωτεινές αναλαμπές, ακουστικές κιθάρες και το λυρικό στοιχείο σε πρώτο πλάνο. Αλλά ο βρόντος ήταν πάντα εκεί μασκαραμένος: απλά είχε περάσει σε άλλο επίπεδο και τον πρόδιδε ένας λυρισμός σπαρακτικός και περίεργος, εχθρικός, γυμνός, στραγγισμένος από αισθήματα, με τα τραγούδια σαν νεκροσκοπικές αυτοψίες, πτώματα στο τραπέζι του νεκροτόμου που αφηγούνταν τι είδε με κάτι που έμοιαζε μισό τραγούδι/μισή απαγγελία, σαν θλιβερός ανεμοδαρμένος μονόλογος από ήρωα του Σάμουελ Μπέκετ. Εμοιαζαν με ηλεκτρονικά παραμύθια από το σκοττεινό δάσος αλλά κάτω από τη φαινομενική αθωότητά τους ήταν τρυφηλά και λάγνα. Θυμάμαι κάποιον που είχε γράψει ότι οι Gira/Jarboe τραγουδάνε για το παιδί που δολοφονήθηκε μέσα τους παληά, στο παρελθόν - Το συγκινησιακό αποτέλεσμα ήταν κυριολεκτικά σαρωτικό. Επαιρνα όρκο τότε πως για να σε αφήσει αδιάφορο θά 'πρεπε νά εχεις καρδιά από πέτρα.
Υπερβολές – αλλά αυτοί οι δίσκοι δεν είναι για τον Καθένα. Για την ακρίβεια είναι για πάρα πολύ λίγους. Μοιάζουν στο τέλος μιάς γραμμής που ξεκινάει από τη βιόλα του John Cale, το θρήνο του Nick Drake, τον Lou Reed και το Leonard Cohen.
Tα δύο 'ζωντανά' άλμπουμ είναι το πρώτο απ τα 80ς και το δεύτερο από τα τελευταία κονσέρτα το 1997, πριν από την οριστική διάλυση του γκρούπ. Λαμπρά, αστραφτερά live ντοκουμέντα, εξόχως ωμά και ακατέργαστα, σύγχρονα ισοδύναμα του Metallic K.O., αλλά χωρίς ίχνος από τον αυτο-εξευτελισμό του Iggy σ εκείνη τη φάση: ο Gira έχει τον απόλυτο έλεγχο – είναι τότε που τελείωνε τα κονσέρτα του τελείως γυμνός υπονοώντας ότι δεν έχει τίποτα άλλο να δώσει στο ακροατήριό του. Οι κυνικοί καλά θα κάνουν να κρατηθούν μακρυά.
Η Jarboe είναι η Γενοβέφα με την οποία μας πρήζει εδώ και καιρό ο Ευθύμιος: τελετουργικό psycho-ambient του κερατά, Σκοτεινό και γεμάτο ένταση, πλούσιο σε αποπροσανατολιστικές αρμονίες, από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που μπορεί να ακούσει κανείς κι ας είναι ήδη περίπου 12 ετών.
Οι Angels of Light είναι ...hillbilly: 'Οδηγός επιβίωσης των καράβλαχων από την πυρηνική καταστροφή' το λέει ο δημιουργός του, ακουστικό, ποιμενικό και πρωτόγονο, μοιάζει με επιστροφή στις ρίζες, τόσο νέο και ταυτόχρονα τόσο παληό, βαρειά άρωστη country, με μιά λέξη μαγευτικό.
Last edited:
