Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Symphonie Fantastique - Hector Berlioz
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κάλλη Συνοδινού" data-source="post: 1245659" data-attributes="member: 17637"><p><em><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px">Κλείνει πίσω του την πόρτα. Το σπίτι ήσυχο, σιωπηλό, άδειο όχι, δεν είναι. Το φως του απομεσήμερου σχηματίζει γραμμές στον τοίχο πίσω απʼ τα κλειστά παντζούρια. Τα ανοίγει και αφήνει το βλέμμα του να χαθεί για λίγο στα χρώματα της μοναχικής πασχαλιάς, στον κήπο που μάταια προσπαθεί να αντισταθεί στην αδιαφορία του.</span></span></em></p><p><em><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px">Απλώνει το χέρι και χαϊδεύει τους δίσκους του. 20 χρόνια και, μια ζωή κρυμμένα καλά μέσα σʼ αυτούς. Στιγμές, σκέψεις, όνειρα, επιθυμίες. Όλα εκεί. Τους χαϊδεύει, τους αγγίζει, αφήνει το μυαλό να περιπλανηθεί στην ψυχή, μέχρι να διακρίνει τι θέλει νʼ ακούσει…..</span></span></em></p><p> </p><p> </p><p><span style="font-size: 10px"><span style="font-family: 'Verdana'">Η «Φανταστική Συμφωνία» είναι το έργο αυτό με το οποίο το όνομα του </span><span style="font-family: 'Verdana'">Hector </span><span style="font-family: 'Verdana'">Berlioz </span><span style="font-family: 'Verdana'">είναι άρρηκτα συνδεδεμένο. Γραμμένη στα 1829-1830, η “</span><span style="font-family: 'Verdana'">La </span><span style="font-family: 'Verdana'">Symphonie </span><span style="font-family: 'Verdana'">Fantastique</span><span style="font-family: 'Verdana'">– </span><span style="font-family: 'Verdana'">Episode </span><span style="font-family: 'Verdana'">de </span><span style="font-family: 'Verdana'">la </span><span style="font-family: 'Verdana'">vie </span><span style="font-family: 'Verdana'">d</span><span style="font-family: 'Verdana'">ʼ </span><span style="font-family: 'Verdana'">un </span><span style="font-family: 'Verdana'">artiste</span><span style="font-family: 'Verdana'">”, παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο κοινό στα 1830 υπό την διεύθυνση του φίλου του συνθέτη, </span><span style="font-family: 'Verdana'">Francois </span><span style="font-family: 'Verdana'">Habeneck</span><span style="font-family: 'Verdana'">. Αναθεωρήθηκε όμως αρκετές φορές από τον συνθέτη του στα επόμενα χρόνια για να φτάσει στην - αρκετά διαφορετική από την αρχική - τελική της μορφή κάπου στα 1845.</span></span></p><p><span style="font-size: 10px"><span style="font-family: 'Verdana'">Το έργο είναι εμπνευσμένο από τον έρωτα του 24χρονου τότε </span><span style="font-family: 'Verdana'">Berlioz</span><span style="font-family: 'Verdana'">για την Ιρλανδή ηθοποιό </span><span style="font-family: 'Verdana'">Henrietta </span><span style="font-family: 'Verdana'">Smithson</span><span style="font-family: 'Verdana'">. Την είδε να παίζει την </span><span style="font-family: 'Verdana'">Ophelia </span><span style="font-family: 'Verdana'">όταν ο θίασός της ανέβασε στο Παρίσι Άμλετ. Κι εδώ, ξεκινά το δικό του ταξίδι, η δική του περιπέτεια, και μαζί του παρασύρει κι εμάς…..</span></span></p><p> </p><p> </p><p><span style="font-size: 10px"><span style="font-family: 'Verdana'">Ένα έργο σε πέντε πράξεις. Η σύνθεσή αυτού του επαναστατικού για την εποχή σαν ιδέα, αριστουργηματικού έργου, απετέλεσε ένα σημαντικό επίτευγμα στη καριέρα του Μπερλιόζ και οριοθέτησε την κορύφωση ανάμεσα στο τέλος των χρόνων της «αθωότητας» ή της μαθητείας αν θέλετε, και στην αφετηρία της ωριμότητάς του ως συνθέτη Συμφωνικών έργων. Παρʼ ότι η επιρροή του </span><span style="font-family: 'Verdana'">Beethoven </span><span style="font-family: 'Verdana'">είναι εμφανής, άλλο τόσο εμφανές είναι ότι στο μυαλό του Μπερλιόζ ανοίγονται νέα μονοπάτια, νέες ιδέες που ο </span><span style="font-family: 'Verdana'">Beethoven </span><span style="font-family: 'Verdana'">δεν είχε ανακαλύψει και προσδίδουν πλέον στα έργα του το δικό του στίγμα. </span></span></p><p> </p><p><span style="font-size: 10px"><strong><span style="font-family: 'Verdana'">1.</span><span style="font-family: 'Verdana'">Reveries - Passions</span></strong></span></p><p><span style="font-size: 10px"><strong><span style="font-family: 'Verdana'">2.</span><span style="font-family: 'Verdana'">2. </span><span style="font-family: 'Verdana'">Un Bal</span></strong></span></p><p><span style="font-size: 10px"><strong><span style="font-family: 'Verdana'">3.</span><span style="font-family: 'Verdana'">Scene aux Champs</span></strong></span></p><p><span style="font-size: 10px"><strong><span style="font-family: 'Verdana'">4.</span><span style="font-family: 'Verdana'">Marche</span><span style="font-family: 'Verdana'"> au Supplice</span></strong></span></p><p><span style="font-size: 10px"><strong><span style="font-family: 'Verdana'">5.</span><span style="font-family: 'Verdana'">Songe dʼ une nuit du Sabbat</span></strong></span></p><p> </p><p><span style="font-size: 10px"><span style="font-family: 'Verdana'">Πρόθεση του Μπερλιόζ ήταν να αναπαραστήσει σκηνές από την ζωή ενός νέου και ευαίσθητου καλλιτέχνη, εν προκειμένω του εαυτού του, μέσα από οράματα τα οποία επανέρχονται και στις πέντε πράξεις του έργου, σαν τις μορφές αγαπημένων προσώπων, είναι αυτή η </span><span style="font-family: 'Verdana'">idee </span><span style="font-family: 'Verdana'">fixe </span><span style="font-family: 'Verdana'">που εμφανίζεται εδώ, αναζητώντας, αφού δεν υπάρχουν λέξεις, την έκφραση των συναισθημάτων μέσα από την μουσική, τη ροή του πάθους και του δράματος μέσα από νότες.</span></span></p><p> </p><p><span style="font-size: 10px"><strong><span style="font-family: 'Verdana'">Part </span><span style="font-family: 'Verdana'">I</span><span style="font-family: 'Verdana'">. </span><span style="font-family: 'Verdana'">Reveries – Passions</span></strong></span></p><p><span style="font-size: 10px"><span style="font-family: 'Verdana'">Largo</span><span style="font-family: 'Verdana'"> – Allegro agitato ed appassionato assai</span></span></p><p> </p><p><span style="font-size: 10px"><span style="font-family: 'Verdana'">Ένας νεαρός μουσικός υποφέροντας από αυτό που λέμε «ακαθόριστο πάθος», βλέπει μια γυναίκα που συνδυάζει όλα όσα γι αυτόν ορίζουν την τέλεια γυναίκα και την ερωτεύεται παράφορα. Η εικόνα της επιστρέφει κάθε φορά στο μυαλό του σαν ένα μουσικό θέμα, γεμάτο από το πάθος που νιώθει γι αυτήν περιβεβλημένο με όλη την ευγένεια και το σεβασμό που οφείλει στο αντικείμενο του πόθου του. Αυτή η μελωδική εικόνα επαναλαμβάνεται, είναι πιά υπό πλήρη κατάληψη, κι ίσως αυτός είναι ο λόγος που στιγμιαία επαναλαμβάνεται σε όλα τα μέρη της συμφωνίας μέρος της μελωδίας αυτού του πρώτου </span><span style="font-family: 'Verdana'">allegro</span><span style="font-family: 'Verdana'">. Εδώ, είναι όλα…η μετάβαση από την απόλυτη χαρά στη δυσβάσταχτη θλίψη, η μελαγχολία και το πάθος, η ζήλεια, ο πόθος, ο φόβος της απόρριψης, η ευτυχία, η λατρεία γι Αυτή, όλα τα ανθρώπινα πάθη εκφράζονται στα 15 λεπτά του πρώτου μέρους.</span></span></p><p> </p><p> </p><p><em><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Times New Roman'">Πόσες φορές κυνήγησε το ανολοκλήρωτο; Πόσες φορές τον κυνήγησε αυτό; Εικόνες, όχι, είπαμε όχι εικόνες, μνήμες, στιγμές, η αίσθηση της απόλυτης τελειότητας, την πλησιάζει, θέλει να την αγγίξει, μα δεν θέλει να κάνει τίποτα απʼ όλα αυτά. Μόνο να την κοιτάζει θέλει , να την θαυμάζει, το δέρμα της λευκό, διάφανο, εύθραυστη σαν κινέζικη πορσελάνη, δεν είναι ότι δεν τολμά, δεν τόλμησε, δεν θέλει να αλλάξει αυτήν την κατάσταση. Μόνο να είναι εκεί θέλει, να την κοιτάζει, να την λατρεύει, νʼ αποφεύγει το βλέμμα της γιατί φοβάται μη χαθεί μέσα του…..</span></span></em></p><p> </p><p> </p><p><strong>Part II. Un Bal</strong></p><p> </p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-family: 'Verdana'">Το δεύτερο μέρος είναι ένα waltz, κι αυτός, ανάμεσα στο πλήθος, στο τρεμόπαιγμα των κεριών που τόσο όμορφα τα έγχορδα απεικονίζουν, προσπαθεί μάταια να ξεφύγει από το πάθος του κι απ την εμμονή του.</span></span></p><p> <span style="font-family: 'Times New Roman'"></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-family: 'Verdana'"><strong>Part III. Scene aux Champs</strong></span></span></p><p> <span style="font-family: 'Times New Roman'"></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-family: 'Verdana'">Μόνος, στη φύση, σʼ ένα μελαγχολικό ποιμενικό σκηνικό μιας ζεστής καλοκαιρινής νύχτας, είναι η ώρα του απολογισμού, η απογύμνωση της ψυχής, ο ήχος του ανέμου μέσα απʼ τα φύλα των δένδρων, η γαλήνη του τοπίου αρκούν για να του δώσουν μια αίσθηση αισιοδοξίας, ελπίδας, που όμως τόσο εύκολα πάλι εδώ, στο adagioκατακρημνίζεται απʼ τους φόβους και τις αμφιβολίες της απόρριψης, και τα κακά προαισθήματα που τον καταλαμβάνουν.</span></span></p><p> <span style="font-family: 'Times New Roman'"></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-family: 'Verdana'"><strong>PartIV. Marche au Supplice</strong></span></span></p><p> <span style="font-family: 'Times New Roman'"></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-family: 'Verdana'">Σίγουρος για την απόρριψη των αισθημάτων του δηλητηριάζεται με όπιο. Δόση τέτοια που αντί να τον οδηγήσει στο θάνατο, τον οδηγεί σε μια σειρά από οράματα, παράξενα, στοιχειωμένα, βλέπει να σκοτώνει την αγαπημένη του, να οδηγείται στο ικρίωμα, και τέλος, παρακολουθεί το θάνατό του. </span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-family: 'Verdana'">Η μουσική; Άλλοτε μελαγχολική και τελετουργική με τον ήχο του τσέλο και του κοντραμπάσου κυρίαρχο, άλλοτε λαμπρή, άγρια στα μέρη των πνευστών, με το εκπληκτικό soloτου κλαρινέτου να μας προετοιμάζει για την εκτέλεση του νεαρού καλλιτέχνη. </span></span></p><p> <span style="font-family: 'Times New Roman'"></span></p><p> <span style="font-family: 'Times New Roman'"></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px"><em>Σκέφτεται τα χρόνια που πέρασαν. Χρόνια που ο ίδιος άφησε να κυλήσουν και να φύγουν από πάνω του σα νερό σε τρύπιο κανάτι….τʼ αφιέρωσε αλλού. Δική του απόφαση. Χρωστάς σε κάποιους την ύπαρξή σου, δεν στη χρωστάνε. Και πρέπει να είσαι εκεί. Βαρύ το τίμημα. Ίσως, για κάποιους. Γιʼ αυτόν, όχι. Συνήθισε πιά αυτήν την πάλη με τον εαυτό του. Τα θέλω του. Χαλιναγώγησε τα πάθη του. Τις περισσότερες φορές. Κανείς δεν του είχε πει ότι αυτή, είναι ένα βραβείο, ένα κύπελλο, μα ταυτόχρονα κι ένα βέλος, κι αυτός, ένα όργανο γλυκύτατης εξουσίας που σαΐτευε τον ουρανό, με το μόνο σταθερό σημείο που είχε ποτέ το Σύμπαν με το σημείο που ο ίδιος του χάριζε ύπαρξη με την ανάσα του για εκείνη μόνο τη στιγμή… </em></span></span></p><p> <span style="font-family: 'Times New Roman'"></span></p><p> <span style="font-family: 'Times New Roman'"></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-family: 'Verdana'"><strong>Part V. Songe dʼ une nuit du Sabbat</strong></span></span></p><p> <span style="font-family: 'Times New Roman'"></span></p><p> <span style="font-family: 'Times New Roman'"></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-size: 10px"><span style="font-family: 'Verdana'">Το πιο προκλητικό μέρος της Συμφωνίας και εντελώς επαναστατικό σαν σύλληψη , σε ένα υπερφυσικό τοπίο, που συνυπάρχουν μάγοι, ξωτικά, απόκοσμοι ήχοι κι ανατριχιαστικές κραυγές, και μετατρέπουν την </span><span style="font-family: 'Verdana'">idee </span><span style="font-family: 'Verdana'">fixe </span></span><span style="font-family: 'Verdana'"><span style="font-size: 10px">σε μια γκροτέσκ φιγούρα αυτής της Βαλπούργιας Νύχτας, της νύχτας της κηδείας του.…. το όραμα είναι πάλι εδώ, μόνο που πιά, είναι λιγότερο τρυφερό, λιγότερο αισθαντικό, λίγο πρόστυχο, είναι εδώ που ηχούν πένθιμα οι καμπάνες, εδώ, που ο χορός της, που ήταν μόνο για τα δικά του μάτια μετατρέπεται σʼ ένα διαβολικό όργιο</span> </span></span></span></p><p> <span style="font-family: 'Times New Roman'"></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px"><em>Στιγμές σαν κι αυτή, κλείνει τα μάτια κι αφήνεται στη μουσική…κάνει έναν απολογισμό. Πόνος; Θλίψη; Όχι, δεν είναι αυτά που μένουν στο τέλος. Μέσα στον διαρκή αγώνα της καθημερινότητας, στην πάλη για την επιβίωση σʼ ένα κόσμο που γίνεται όλο και πιο εχθρικός, σε φιλίες που χάνονται, μόνο η εικόνα της, μόνο το ταξίδι στις στιγμές μαζί της, είναι αρκετό να ξυπνήσει τις αισθήσεις μέσα του, να θέσει την ψυχή του σε εγρήγορση, να λάμψουν μπροστά του όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Τι κι αν μένει στο βάθος μια αίσθηση λίγο μελαγχολική; Μια μαρμαρυγή φωτός πάνω σε σφαίρα, που λέει ότι στην Ύπαρξη ουδέν ρει; Αυτή, ήταν εκεί, υπήρξε, τον κοίταξε στα μάτια, του χάϊδεψε τα μαλλιά, στο βλέμμα της τα έλεγε όλα….Κι αν την άφησε να φύγει, κι αν δεν ταξίδεψε μακριά να την ξαναβρεί, πάντα, να, σαν τώρα, σαν της καμπάνες που ηχούν στο Πέμπτο μέρος, ένα άγριο κύμα τον παρασύρει, σαν νʼακούει τον ψίθυρο της φωνής της στʼ αυτιά του. Γιατί, τι σημασία έχει να φτάσει στο τέλος του ταξιδιού; Σημασία έχει ότι ταξίδεψε μέσα της. Στην ψυχή της. </em></span></span></p><p> <span style="font-family: 'Times New Roman'"></span></p><p> <span style="font-family: 'Times New Roman'"></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><img src="http://img.maniadb.com/images/album/260/260122_1_f.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></span></p><p> <span style="font-family: 'Times New Roman'"></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"></span><span style="font-family: 'Verdana'">με την Concertgebouw υπό τον Sir Coll\in Davis</span></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κάλλη Συνοδινού, post: 1245659, member: 17637"] [I][FONT=Times New Roman][SIZE=3]Κλείνει πίσω του την πόρτα. Το σπίτι ήσυχο, σιωπηλό, άδειο όχι, δεν είναι. Το φως του απομεσήμερου σχηματίζει γραμμές στον τοίχο πίσω απʼ τα κλειστά παντζούρια. Τα ανοίγει και αφήνει το βλέμμα του να χαθεί για λίγο στα χρώματα της μοναχικής πασχαλιάς, στον κήπο που μάταια προσπαθεί να αντισταθεί στην αδιαφορία του.[/SIZE][/FONT][/I] [I][FONT=Times New Roman][SIZE=3]Απλώνει το χέρι και χαϊδεύει τους δίσκους του. 20 χρόνια και, μια ζωή κρυμμένα καλά μέσα σʼ αυτούς. Στιγμές, σκέψεις, όνειρα, επιθυμίες. Όλα εκεί. Τους χαϊδεύει, τους αγγίζει, αφήνει το μυαλό να περιπλανηθεί στην ψυχή, μέχρι να διακρίνει τι θέλει νʼ ακούσει…..[/SIZE][/FONT][/I] [SIZE=2][FONT=Verdana]Η «Φανταστική Συμφωνία» είναι το έργο αυτό με το οποίο το όνομα του [/FONT][FONT=Verdana]Hector [/FONT][FONT=Verdana]Berlioz [/FONT][FONT=Verdana]είναι άρρηκτα συνδεδεμένο. Γραμμένη στα 1829-1830, η “[/FONT][FONT=Verdana]La [/FONT][FONT=Verdana]Symphonie [/FONT][FONT=Verdana]Fantastique[/FONT][FONT=Verdana]– [/FONT][FONT=Verdana]Episode [/FONT][FONT=Verdana]de [/FONT][FONT=Verdana]la [/FONT][FONT=Verdana]vie [/FONT][FONT=Verdana]d[/FONT][FONT=Verdana]ʼ [/FONT][FONT=Verdana]un [/FONT][FONT=Verdana]artiste[/FONT][FONT=Verdana]”, παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο κοινό στα 1830 υπό την διεύθυνση του φίλου του συνθέτη, [/FONT][FONT=Verdana]Francois [/FONT][FONT=Verdana]Habeneck[/FONT][FONT=Verdana]. Αναθεωρήθηκε όμως αρκετές φορές από τον συνθέτη του στα επόμενα χρόνια για να φτάσει στην - αρκετά διαφορετική από την αρχική - τελική της μορφή κάπου στα 1845.[/FONT][/SIZE] [SIZE=2][FONT=Verdana]Το έργο είναι εμπνευσμένο από τον έρωτα του 24χρονου τότε [/FONT][FONT=Verdana]Berlioz[/FONT][FONT=Verdana]για την Ιρλανδή ηθοποιό [/FONT][FONT=Verdana]Henrietta [/FONT][FONT=Verdana]Smithson[/FONT][FONT=Verdana]. Την είδε να παίζει την [/FONT][FONT=Verdana]Ophelia [/FONT][FONT=Verdana]όταν ο θίασός της ανέβασε στο Παρίσι Άμλετ. Κι εδώ, ξεκινά το δικό του ταξίδι, η δική του περιπέτεια, και μαζί του παρασύρει κι εμάς…..[/FONT][/SIZE] [SIZE=2][FONT=Verdana]Ένα έργο σε πέντε πράξεις. Η σύνθεσή αυτού του επαναστατικού για την εποχή σαν ιδέα, αριστουργηματικού έργου, απετέλεσε ένα σημαντικό επίτευγμα στη καριέρα του Μπερλιόζ και οριοθέτησε την κορύφωση ανάμεσα στο τέλος των χρόνων της «αθωότητας» ή της μαθητείας αν θέλετε, και στην αφετηρία της ωριμότητάς του ως συνθέτη Συμφωνικών έργων. Παρʼ ότι η επιρροή του [/FONT][FONT=Verdana]Beethoven [/FONT][FONT=Verdana]είναι εμφανής, άλλο τόσο εμφανές είναι ότι στο μυαλό του Μπερλιόζ ανοίγονται νέα μονοπάτια, νέες ιδέες που ο [/FONT][FONT=Verdana]Beethoven [/FONT][FONT=Verdana]δεν είχε ανακαλύψει και προσδίδουν πλέον στα έργα του το δικό του στίγμα. [/FONT][/SIZE] [SIZE=2][B][FONT=Verdana]1.[/FONT][FONT=Verdana]Reveries - Passions[/FONT][/B][/SIZE] [SIZE=2][B][FONT=Verdana]2.[/FONT][FONT=Verdana]2. [/FONT][FONT=Verdana]Un Bal[/FONT][/B][/SIZE] [SIZE=2][B][FONT=Verdana]3.[/FONT][FONT=Verdana]Scene aux Champs[/FONT][/B][/SIZE] [SIZE=2][B][FONT=Verdana]4.[/FONT][FONT=Verdana]Marche[/FONT][FONT=Verdana] au Supplice[/FONT][/B][/SIZE] [SIZE=2][B][FONT=Verdana]5.[/FONT][FONT=Verdana]Songe dʼ une nuit du Sabbat[/FONT][/B][/SIZE] [SIZE=2][FONT=Verdana]Πρόθεση του Μπερλιόζ ήταν να αναπαραστήσει σκηνές από την ζωή ενός νέου και ευαίσθητου καλλιτέχνη, εν προκειμένω του εαυτού του, μέσα από οράματα τα οποία επανέρχονται και στις πέντε πράξεις του έργου, σαν τις μορφές αγαπημένων προσώπων, είναι αυτή η [/FONT][FONT=Verdana]idee [/FONT][FONT=Verdana]fixe [/FONT][FONT=Verdana]που εμφανίζεται εδώ, αναζητώντας, αφού δεν υπάρχουν λέξεις, την έκφραση των συναισθημάτων μέσα από την μουσική, τη ροή του πάθους και του δράματος μέσα από νότες.[/FONT][/SIZE] [SIZE=2][B][FONT=Verdana]Part [/FONT][FONT=Verdana]I[/FONT][FONT=Verdana]. [/FONT][FONT=Verdana]Reveries – Passions[/FONT][/B][/SIZE] [SIZE=2][FONT=Verdana]Largo[/FONT][FONT=Verdana] – Allegro agitato ed appassionato assai[/FONT][/SIZE] [SIZE=2][FONT=Verdana]Ένας νεαρός μουσικός υποφέροντας από αυτό που λέμε «ακαθόριστο πάθος», βλέπει μια γυναίκα που συνδυάζει όλα όσα γι αυτόν ορίζουν την τέλεια γυναίκα και την ερωτεύεται παράφορα. Η εικόνα της επιστρέφει κάθε φορά στο μυαλό του σαν ένα μουσικό θέμα, γεμάτο από το πάθος που νιώθει γι αυτήν περιβεβλημένο με όλη την ευγένεια και το σεβασμό που οφείλει στο αντικείμενο του πόθου του. Αυτή η μελωδική εικόνα επαναλαμβάνεται, είναι πιά υπό πλήρη κατάληψη, κι ίσως αυτός είναι ο λόγος που στιγμιαία επαναλαμβάνεται σε όλα τα μέρη της συμφωνίας μέρος της μελωδίας αυτού του πρώτου [/FONT][FONT=Verdana]allegro[/FONT][FONT=Verdana]. Εδώ, είναι όλα…η μετάβαση από την απόλυτη χαρά στη δυσβάσταχτη θλίψη, η μελαγχολία και το πάθος, η ζήλεια, ο πόθος, ο φόβος της απόρριψης, η ευτυχία, η λατρεία γι Αυτή, όλα τα ανθρώπινα πάθη εκφράζονται στα 15 λεπτά του πρώτου μέρους.[/FONT][/SIZE] [I][SIZE=3][FONT=Times New Roman]Πόσες φορές κυνήγησε το ανολοκλήρωτο; Πόσες φορές τον κυνήγησε αυτό; Εικόνες, όχι, είπαμε όχι εικόνες, μνήμες, στιγμές, η αίσθηση της απόλυτης τελειότητας, την πλησιάζει, θέλει να την αγγίξει, μα δεν θέλει να κάνει τίποτα απʼ όλα αυτά. Μόνο να την κοιτάζει θέλει , να την θαυμάζει, το δέρμα της λευκό, διάφανο, εύθραυστη σαν κινέζικη πορσελάνη, δεν είναι ότι δεν τολμά, δεν τόλμησε, δεν θέλει να αλλάξει αυτήν την κατάσταση. Μόνο να είναι εκεί θέλει, να την κοιτάζει, να την λατρεύει, νʼ αποφεύγει το βλέμμα της γιατί φοβάται μη χαθεί μέσα του…..[/FONT][/SIZE][/I] [B]Part II. Un Bal[/B] [FONT=Times New Roman][FONT=Verdana]Το δεύτερο μέρος είναι ένα waltz, κι αυτός, ανάμεσα στο πλήθος, στο τρεμόπαιγμα των κεριών που τόσο όμορφα τα έγχορδα απεικονίζουν, προσπαθεί μάταια να ξεφύγει από το πάθος του κι απ την εμμονή του.[/FONT] [FONT=Verdana][B]Part III. Scene aux Champs[/B][/FONT] [FONT=Verdana]Μόνος, στη φύση, σʼ ένα μελαγχολικό ποιμενικό σκηνικό μιας ζεστής καλοκαιρινής νύχτας, είναι η ώρα του απολογισμού, η απογύμνωση της ψυχής, ο ήχος του ανέμου μέσα απʼ τα φύλα των δένδρων, η γαλήνη του τοπίου αρκούν για να του δώσουν μια αίσθηση αισιοδοξίας, ελπίδας, που όμως τόσο εύκολα πάλι εδώ, στο adagioκατακρημνίζεται απʼ τους φόβους και τις αμφιβολίες της απόρριψης, και τα κακά προαισθήματα που τον καταλαμβάνουν.[/FONT] [FONT=Verdana][B]PartIV. Marche au Supplice[/B][/FONT] [FONT=Verdana]Σίγουρος για την απόρριψη των αισθημάτων του δηλητηριάζεται με όπιο. Δόση τέτοια που αντί να τον οδηγήσει στο θάνατο, τον οδηγεί σε μια σειρά από οράματα, παράξενα, στοιχειωμένα, βλέπει να σκοτώνει την αγαπημένη του, να οδηγείται στο ικρίωμα, και τέλος, παρακολουθεί το θάνατό του. [/FONT] [FONT=Verdana]Η μουσική; Άλλοτε μελαγχολική και τελετουργική με τον ήχο του τσέλο και του κοντραμπάσου κυρίαρχο, άλλοτε λαμπρή, άγρια στα μέρη των πνευστών, με το εκπληκτικό soloτου κλαρινέτου να μας προετοιμάζει για την εκτέλεση του νεαρού καλλιτέχνη. [/FONT] [SIZE=3][I]Σκέφτεται τα χρόνια που πέρασαν. Χρόνια που ο ίδιος άφησε να κυλήσουν και να φύγουν από πάνω του σα νερό σε τρύπιο κανάτι….τʼ αφιέρωσε αλλού. Δική του απόφαση. Χρωστάς σε κάποιους την ύπαρξή σου, δεν στη χρωστάνε. Και πρέπει να είσαι εκεί. Βαρύ το τίμημα. Ίσως, για κάποιους. Γιʼ αυτόν, όχι. Συνήθισε πιά αυτήν την πάλη με τον εαυτό του. Τα θέλω του. Χαλιναγώγησε τα πάθη του. Τις περισσότερες φορές. Κανείς δεν του είχε πει ότι αυτή, είναι ένα βραβείο, ένα κύπελλο, μα ταυτόχρονα κι ένα βέλος, κι αυτός, ένα όργανο γλυκύτατης εξουσίας που σαΐτευε τον ουρανό, με το μόνο σταθερό σημείο που είχε ποτέ το Σύμπαν με το σημείο που ο ίδιος του χάριζε ύπαρξη με την ανάσα του για εκείνη μόνο τη στιγμή… [/I][/SIZE] [FONT=Verdana][B]Part V. Songe dʼ une nuit du Sabbat[/B][/FONT] [SIZE=3][SIZE=2][FONT=Verdana]Το πιο προκλητικό μέρος της Συμφωνίας και εντελώς επαναστατικό σαν σύλληψη , σε ένα υπερφυσικό τοπίο, που συνυπάρχουν μάγοι, ξωτικά, απόκοσμοι ήχοι κι ανατριχιαστικές κραυγές, και μετατρέπουν την [/FONT][FONT=Verdana]idee [/FONT][FONT=Verdana]fixe [/FONT][/SIZE][FONT=Verdana][SIZE=2]σε μια γκροτέσκ φιγούρα αυτής της Βαλπούργιας Νύχτας, της νύχτας της κηδείας του.…. το όραμα είναι πάλι εδώ, μόνο που πιά, είναι λιγότερο τρυφερό, λιγότερο αισθαντικό, λίγο πρόστυχο, είναι εδώ που ηχούν πένθιμα οι καμπάνες, εδώ, που ο χορός της, που ήταν μόνο για τα δικά του μάτια μετατρέπεται σʼ ένα διαβολικό όργιο[/SIZE] [/FONT][/SIZE] [SIZE=3][I]Στιγμές σαν κι αυτή, κλείνει τα μάτια κι αφήνεται στη μουσική…κάνει έναν απολογισμό. Πόνος; Θλίψη; Όχι, δεν είναι αυτά που μένουν στο τέλος. Μέσα στον διαρκή αγώνα της καθημερινότητας, στην πάλη για την επιβίωση σʼ ένα κόσμο που γίνεται όλο και πιο εχθρικός, σε φιλίες που χάνονται, μόνο η εικόνα της, μόνο το ταξίδι στις στιγμές μαζί της, είναι αρκετό να ξυπνήσει τις αισθήσεις μέσα του, να θέσει την ψυχή του σε εγρήγορση, να λάμψουν μπροστά του όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Τι κι αν μένει στο βάθος μια αίσθηση λίγο μελαγχολική; Μια μαρμαρυγή φωτός πάνω σε σφαίρα, που λέει ότι στην Ύπαρξη ουδέν ρει; Αυτή, ήταν εκεί, υπήρξε, τον κοίταξε στα μάτια, του χάϊδεψε τα μαλλιά, στο βλέμμα της τα έλεγε όλα….Κι αν την άφησε να φύγει, κι αν δεν ταξίδεψε μακριά να την ξαναβρεί, πάντα, να, σαν τώρα, σαν της καμπάνες που ηχούν στο Πέμπτο μέρος, ένα άγριο κύμα τον παρασύρει, σαν νʼακούει τον ψίθυρο της φωνής της στʼ αυτιά του. Γιατί, τι σημασία έχει να φτάσει στο τέλος του ταξιδιού; Σημασία έχει ότι ταξίδεψε μέσα της. Στην ψυχή της. [/I][/SIZE] [IMG]http://img.maniadb.com/images/album/260/260122_1_f.jpg[/IMG] [/FONT][FONT=Verdana]με την Concertgebouw υπό τον Sir Coll\in Davis[/FONT] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Symphonie Fantastique - Hector Berlioz
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…