Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ταξιδιωτικές οδηγίες, 4ο Μέρος [Η βρετανική ψυχεδέλεια]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058110079" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Χρωματιστή βροχή</h3><p><strong>Traffic - Mr. Fantasy</strong> (Δεκέμβριος 1967, Island Records)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]151368[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 Heaven Is In Your Mind, A2 Berkshire Poppies, A3 House For Everyone, A4 No Face, No Name And No Number, A5 Dear Mr Fantasy, B1 Dealer, B2 Utterly Simple, B3 Coloured Rain, B4 Hope I Never Find Me There, B5 Giving To You</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Steve Winwood (φωνή, όργανο, κιθάρα, μπάσο, πιάνο, αρπίχορδο, κρουστά), Jim Capaldi (τύμπανα, κρουστά, φωνητικά), Chris Wood (φλάουτο, σαξόφωνο, όργανο, φωνητικά), Dave Mason (κιθάρα, Μέλλοτρον, σιτάρ, τανπούρα, σακκάι, μπάσο, φωνητικά)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή / Μηχανικοί</span>: Jimmy Miller / Phill Brown, Eddie Kramer</p><p></p><p>Ηχογραφήθηκε στα <em>Olympic Sound Studios</em>, Απρίλιος 1967</p><hr /><p>Φαίνεται να ήταν ο ισχυρός άνδρας της <em>Island Records, Chris Blackwell</em>, που ήρθε με την ιδέα για το πρώτο άλμπουμ των <strong>Traffic</strong>: «<em><span style="color: Darkorange">Ας το κάνουμε μαζί στην εξοχή!</span></em>». Ήταν σίγουρα ο Μπλάκγουελ που βρήκε την αγροικία στο <em>Aston Tirrold</em> του Μπέρκσαϊρ, όπου ο 20χρονος <strong>Steve Winwood</strong>, φρέσκος από τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στους <em>Spencer Davis Group</em>, μετακόμισε τον Φεβρουάριο του 1967. Προσβεβλημένος με το χίπικο μικρόβιο που τότε σάρωνε τη βρετανική ποπ, ο <em>Winwood</em> ήθελε να δημιουργήσει μουσική για τη νέα εποχή. Οι "συνάδελφοι" <strong>Dave Mason</strong>, <strong>Chris Wood</strong> και <strong>Jim Capaldi</strong> από τα Δυτικά Μίντλαντς, προσλήφθηκαν για να βοηθήσουν.</p><p></p><p>Το άλμπουμ που προέκυψε, μαζί με τα προηγούμενα σινγκλ "<strong>Paper Sun</strong>" και "<strong>Hole In My Shoe</strong>", ήρθε να ενσαρκώσει μια καθαρά Βρετανική πτυχή βουκολικής ψυχεδέλειας - ημιακουστική, στοχαστική, μερικές φορές ευφάνταστη - που είχε απήχηση από τους <em>Incredible String Band</em> ως τους πρόσφατους νεο-ψυχεδελικούς φόλκις. Στο εξώφυλλο, υπάρχουν στιγμιότυπα του γκρουπ, καθισμένοι στο φωτισμένο από το τζάκι καταφύγιο της αγροικίας τους και πάνω στα ανεμοδαρμένα υψώματα των <em>North Downs</em>.</p><p></p><p>Παρ' όλα αυτά, η ψυχεδέλεια εμφανίζεται κατά διαστήματα στη μουσική τους, πολλή από την οποία είναι χτισμένη στη γαλανομάτα σόουλ κληρονομιά του <em>Winwood</em>, ενισχυμένη με ταραγμένα ροκ σόλο, ισπανική κιθάρα και παιχνιδιάρικα φλάουτα. Το ομότιτλο κομμάτι, "<strong>Dear Mr. Fantasy</strong>" έρχεται με ένα ριφ κατευθείαν από το Μέμφις εγχειρίδιο του σέσιον κιθαρίστα Στιβ Κρόπερ, ενώ τα εκτοξευόμενα φωνητικά του <em>Winwood</em> στο "<strong>Coloured Rain</strong>" και "<strong>No Face, No Name, No Number</strong>" οφείλουν πολλά στους τραγουδιστές της ετικέτας <em>Atlantic</em>, που λάτρεψε μεγαλώνοντας.</p><p></p><p>Τα ευέξαπτα μοτίβα τυμπάνων του <em>Capaldi</em> και τα κεφάτα τζαζ πνευστά του <em>Wood</em> οφείλουν παρομοίως χάρη στη μαύρη Αμερική παρά στους Αγγλικούς λόφους. Ακόμα και το ενθυμητικά ονομασμένο "<strong>Berkshire Poppies</strong>/Παπαρούνες του Μπέρκσαϊρ" καταλήγει σαν Μόκνι[*] πλάκα, εμπνευσμένο από τους <em>Small Faces</em> (που ακούγονται, να χαζολογούν στο παρασκήνιο).</p><p></p><p>Ο χρόνος αποδυνάμωσε τις "εμποτισμένες" με πατσουλί και τσιγαριλίκι δημιουργίες του <em>Dave Mason</em>, "<strong>House For Everyone</strong>" και "<strong>Utterly Simple</strong>", με το σιτάρ και τους αβανταδόρικους στίχους, με ακόμη και τον <em>Winwood</em> να τους αντιτίθεται εκείνη την περίοδο.</p><p></p><p>Όμως, όσο κι αν υπήρξε τολμηρός ο <em>Jimmy Miller</em> στην παραγωγή του, είναι οι <strong>Traffic</strong> με το πνεύμα περιπέτειας - κάποιες φορές σοβαρό και κάποιες φορές παιχνιδιάρικο - που διαπότιζε το <em>Mr Fantasy</em> και με πρόθεση να... «<em><span style="color: Darkorange">παίξουν ένα σκοπό για να μας κάνουν όλους ευτυχισμένους, να κάνουν οτιδήποτε για να μας βγάλουν από αυτό το σκοτάδι</span></em>».</p><p></p><p>(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Neil Spencer)</p><p>__________</p><p>[*]. <em>Mockney</em>: προφορά απομίμησης της διαλέκτου <em>cockney</em> ή της ομιλίας της εργατικής τάξης του Λονδίνου</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]151408[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Το εσωτερικό του αυθεντικού διπλού εξώφυλλου</p> <p style="text-align: center"></p> <p style="text-align: center">[ATTACH]151369[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">(Α-Δ) <em>Jim Capaldi, Steve Winwood, Dave Mason, Chris Wood</em></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058110079, member: 30418"] [HEADING=2]Χρωματιστή βροχή[/HEADING] [B]Traffic - Mr. Fantasy[/B] (Δεκέμβριος 1967, Island Records) [CENTER][ATTACH=CONFIG]151368._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 Heaven Is In Your Mind, A2 Berkshire Poppies, A3 House For Everyone, A4 No Face, No Name And No Number, A5 Dear Mr Fantasy, B1 Dealer, B2 Utterly Simple, B3 Coloured Rain, B4 Hope I Never Find Me There, B5 Giving To You [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Steve Winwood (φωνή, όργανο, κιθάρα, μπάσο, πιάνο, αρπίχορδο, κρουστά), Jim Capaldi (τύμπανα, κρουστά, φωνητικά), Chris Wood (φλάουτο, σαξόφωνο, όργανο, φωνητικά), Dave Mason (κιθάρα, Μέλλοτρον, σιτάρ, τανπούρα, σακκάι, μπάσο, φωνητικά) [COLOR=Indianred]Παραγωγή / Μηχανικοί[/COLOR]: Jimmy Miller / Phill Brown, Eddie Kramer Ηχογραφήθηκε στα [I]Olympic Sound Studios[/I], Απρίλιος 1967 [HR][/HR]Φαίνεται να ήταν ο ισχυρός άνδρας της [I]Island Records, Chris Blackwell[/I], που ήρθε με την ιδέα για το πρώτο άλμπουμ των [B]Traffic[/B]: «[I][COLOR=Darkorange]Ας το κάνουμε μαζί στην εξοχή![/COLOR][/I]». Ήταν σίγουρα ο Μπλάκγουελ που βρήκε την αγροικία στο [I]Aston Tirrold[/I] του Μπέρκσαϊρ, όπου ο 20χρονος [B]Steve Winwood[/B], φρέσκος από τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στους [I]Spencer Davis Group[/I], μετακόμισε τον Φεβρουάριο του 1967. Προσβεβλημένος με το χίπικο μικρόβιο που τότε σάρωνε τη βρετανική ποπ, ο [I]Winwood[/I] ήθελε να δημιουργήσει μουσική για τη νέα εποχή. Οι "συνάδελφοι" [B]Dave Mason[/B], [B]Chris Wood[/B] και [B]Jim Capaldi[/B] από τα Δυτικά Μίντλαντς, προσλήφθηκαν για να βοηθήσουν. Το άλμπουμ που προέκυψε, μαζί με τα προηγούμενα σινγκλ "[B]Paper Sun[/B]" και "[B]Hole In My Shoe[/B]", ήρθε να ενσαρκώσει μια καθαρά Βρετανική πτυχή βουκολικής ψυχεδέλειας - ημιακουστική, στοχαστική, μερικές φορές ευφάνταστη - που είχε απήχηση από τους [I]Incredible String Band[/I] ως τους πρόσφατους νεο-ψυχεδελικούς φόλκις. Στο εξώφυλλο, υπάρχουν στιγμιότυπα του γκρουπ, καθισμένοι στο φωτισμένο από το τζάκι καταφύγιο της αγροικίας τους και πάνω στα ανεμοδαρμένα υψώματα των [I]North Downs[/I]. Παρ' όλα αυτά, η ψυχεδέλεια εμφανίζεται κατά διαστήματα στη μουσική τους, πολλή από την οποία είναι χτισμένη στη γαλανομάτα σόουλ κληρονομιά του [I]Winwood[/I], ενισχυμένη με ταραγμένα ροκ σόλο, ισπανική κιθάρα και παιχνιδιάρικα φλάουτα. Το ομότιτλο κομμάτι, "[B]Dear Mr. Fantasy[/B]" έρχεται με ένα ριφ κατευθείαν από το Μέμφις εγχειρίδιο του σέσιον κιθαρίστα Στιβ Κρόπερ, ενώ τα εκτοξευόμενα φωνητικά του [I]Winwood[/I] στο "[B]Coloured Rain[/B]" και "[B]No Face, No Name, No Number[/B]" οφείλουν πολλά στους τραγουδιστές της ετικέτας [I]Atlantic[/I], που λάτρεψε μεγαλώνοντας. Τα ευέξαπτα μοτίβα τυμπάνων του [I]Capaldi[/I] και τα κεφάτα τζαζ πνευστά του [I]Wood[/I] οφείλουν παρομοίως χάρη στη μαύρη Αμερική παρά στους Αγγλικούς λόφους. Ακόμα και το ενθυμητικά ονομασμένο "[B]Berkshire Poppies[/B]/Παπαρούνες του Μπέρκσαϊρ" καταλήγει σαν Μόκνι[*] πλάκα, εμπνευσμένο από τους [I]Small Faces[/I] (που ακούγονται, να χαζολογούν στο παρασκήνιο). Ο χρόνος αποδυνάμωσε τις "εμποτισμένες" με πατσουλί και τσιγαριλίκι δημιουργίες του [I]Dave Mason[/I], "[B]House For Everyone[/B]" και "[B]Utterly Simple[/B]", με το σιτάρ και τους αβανταδόρικους στίχους, με ακόμη και τον [I]Winwood[/I] να τους αντιτίθεται εκείνη την περίοδο. Όμως, όσο κι αν υπήρξε τολμηρός ο [I]Jimmy Miller[/I] στην παραγωγή του, είναι οι [B]Traffic[/B] με το πνεύμα περιπέτειας - κάποιες φορές σοβαρό και κάποιες φορές παιχνιδιάρικο - που διαπότιζε το [I]Mr Fantasy[/I] και με πρόθεση να... «[I][COLOR=Darkorange]παίξουν ένα σκοπό για να μας κάνουν όλους ευτυχισμένους, να κάνουν οτιδήποτε για να μας βγάλουν από αυτό το σκοτάδι[/COLOR][/I]». (*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Neil Spencer) __________ [*]. [I]Mockney[/I]: προφορά απομίμησης της διαλέκτου [I]cockney[/I] ή της ομιλίας της εργατικής τάξης του Λονδίνου [CENTER][ATTACH=CONFIG]151408._xfImport[/ATTACH] Το εσωτερικό του αυθεντικού διπλού εξώφυλλου [ATTACH=CONFIG]151369._xfImport[/ATTACH] (Α-Δ) [I]Jim Capaldi, Steve Winwood, Dave Mason, Chris Wood[/I][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ταξιδιωτικές οδηγίες, 4ο Μέρος [Η βρετανική ψυχεδέλεια]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…