Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ταξιδιωτικές οδηγίες, 5ο Μέρος [Η βρετανική ψυχεδέλεια]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058114265" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Λουλούδια στη βροχή</h3><p><strong>The Move - Move</strong> (Μάρτιος 1968, Regal Zonophone)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]151538[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 Yellow Rainbow, A2 Kilroy Was Here, A3 (Here We Go Round) The Lemon Tree, A4 Weekend, A5 Walk Upon The Water, A6 Flowers In The Rain, A7 Hey Grandma, B1 Useless Information, B2 Zing Went The Strings Of My Heart, B3 The Girl Outside, B4 Fire Brigade, B5 Mist On A Monday Morning, B6 Cherry Blossom Clinic</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Carl Wayne (φωνητικά), Roy Wood (κιθάρες, φωνητικά), Trevor Burton (κιθάρες, φωνητικά), Ace Kefford (μπάσο, φωνητικά), Bev Bevan (τύμπανα, κρουστά, φωνητικά), Nicky Hopkins (πιάνο, αρπίχορδο), Tony Visconti (έγχορδα, ενορχηστρώσεις)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή</span>: Denny Cordell</p><p></p><p>Ηχογραφήθηκε στα στούντιο <em>Advision, De Lane Lea, Olympic</em> και <em>Maximum</em>, Λονδίνο</p><hr /><p>Είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό, γιατί οι <strong>Move</strong> δεν μνημονεύονται με την περιπάθεια που ασφαλώς αξίζουν, ενώ μικρότερα μεγέθη του καιρού τους απολαμβάνουν επαίνους. Εντάξει, εμφανίστηκαν σχετικά αργά, περιφρονήθηκαν από τους ψυχεδελικούς διαμορφωτές μόδας ως μια ποπ παράσταση που εκμεταλλεύτηκε τη σκηνή, είχαν ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο προσωπικό καθώς και η επακόλουθη καριέρα του <strong>Roy Wood</strong> ως ένας γκλαμ Φιλ Σπέκτορ στους <em>Wizzard</em> και η ανάμειξή του με τον <strong>Bev Bevan</strong> στους <em>Electric Light Orchestra</em>, ίσως να τους στέρησε κάποια σημεία αξιοπιστίας.</p><p></p><p>Υπήρξαν όμως ένα θαυμάσιο, εκρηκτικό σύνολο με την έμφυτη ιδιοφυΐα του τραγουδοποιού-κιθαρίστα <em>Roy</em> και τον <em>Bevan</em>, τον πιο εκρηκτικό ντράμερ, πέρα βέβαια από τον <em>Keith Moon</em>. Ο κύριος τραγουδιστής <strong>Carl Wayne</strong> θα μπορούσε να ψάχνει για δουλειά, καθώς όλα τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας είχαν επίσης αξιοπρεπείς φωνές, που ήταν πάντα διαθέσιμες. Οι τρεις προαναφερθέντες, σχημάτισαν ένα είδος πρώιμου σούπεργκρουπ από το Μπέρμιγχαμ, ολοκληρώνοντας την αρχική τους σύνθεση, με τον <strong>Trevor Burton</strong> και τον χαλαρό τύπο, <strong>Ace "The Face" Kefford</strong> στο μπάσο.</p><p></p><p>Μετά από κάποιες εμφανίσεις στο <em>Cedar Club</em> του Μπέρμιγχαμ, τους ανέλαβε ο μάνατζερ των <em>Moody Blues, Tony Secunda</em> και τους έφερε στο Λονδίνο, όπου ξεκίνησαν να παρουσιάζονται στο <em>Marquee Club</em> το 1966. Αρχικά τους έντυσε με γκανγκστερικά κοστούμια, κατέστρωσε πολλά διαφημιστικά τεχνάσματα και ενθάρρυνε την μπάντα σε αυτοκαταστροφική σκηνική παρουσία που ξεπερνούσε τους <em>Who</em> σε βία. Τηλεοράσεις και αυτοκίνητα όλα διαλύθηκαν από το τσεκούρι του <em>Carl Wayne</em>, καθώς ο πρώιμος ήχος των <em>Move</em> εναλλασσόταν μεταξύ βίαιου φρικμπήτ, επιβλητικής ψυχεδελοπόπ και ροκ εντ σόουλ.</p><p></p><p>Η <em>Deram</em> επίσπευσε τις ηχογραφήσεις και το σινγκλ "<strong>Night Of Fear</strong>" ήταν μια τεράστια επιτυχία τον Δεκέμβριο του '66. Μετά από άλλα δύο μεγάλα χιτ, το "<strong>I Can Hear the Grass Grow</strong>"[*] και το "<strong>Flowers In The Rain</strong>" (υπήρξε το πρώτο τραγούδι που έπαιξε το <em>Radio 1</em> ; ), έβγαλαν το ομότιτλο ντεμπούτο <em>LP</em> τους στις αρχές της άνοιξης του '68, ντυμένο σε ένα εξώφυλλο από την ταξιδιάρικη ολλανδική σχεδιαστική ομάδα, των <em>Fool</em>.</p><p></p><p>Το άλμπουμ αναμενόμενα, υπήρξε λιγάκι συνονθύλευμα, καθώς ηχογραφήθηκε αποσπασματικά κατά τους προηγούμενους δώδεκα μήνες. Βρήκε την μπάντα να καταγίνεται μεταξύ του πάουερ-ποπ "<strong>Useless Information</strong>", αναπολώντας τις ροκάδικες ημέρες της, με τις διασκευές του "<strong>Weekend</strong>" και του αστείου "<strong>Zings Went The Strings</strong>" και της μαγευτικής ψυχεδελοπόπ του τρίτου και τέταρτου χιτ σινγκλ (το "<strong>Fire Brigade</strong>" προηγήθηκε του άλμπουμ τον προηγούμενο Φεβρουάριο). Παρόλο που οι επιρροές τους προέρχονταν κυρίως από τις ΗΠΑ, εδώ η μπάντα μοιάζει περισσότερο με τους <em>Who</em> της περιόδου του <em>Sell Out</em>. Ο δίσκος τελειώνει με το άκρως γλασαρισμένο μείγμα του "<strong>Cherry Blossom Clinic</strong>".</p><p></p><p>Οι <em>Move</em> ήταν μια από τις πολλές μπάντες σ' αυτήν την εσπευσμένη μετάβαση από τη σόουλ στην ψυχεδέλεια και υπήρξαν τυχεροί που διέθεταν τον <em>Roy Wood</em>, έναν πράο νεαρό ληντ κιθαρίστα και τραγουδιστή που ήταν ικανός να γράφει έξυπνους στίχους και εξοργιστικά πιασάρικα θέματα. Αφεθείτε στη μαγεία της μουσικής τους και δεν θα το μετανιώσετε...</p><p></p><p>(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Ian Canty, Kevin Rathert)</p><p>__________</p><p>[*]. Ο Ρόι Γουντ, που προφανώς δεν κατανάλωνε ουσίες, είπε κάποτε ότι τα τραγούδια του, δεν αφορούσαν ποτέ θέματα που οι κριτικοί και το κοινό υπέθεταν, και ότι το "<em>I Can Hear the Grass Grow</em>", στηριζόταν πράγματι σε μια φανταστική ιστορία παιδιών, όχι σε ναρκωτικά!</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]151539[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058114265, member: 30418"] [HEADING=2]Λουλούδια στη βροχή[/HEADING] [B]The Move - Move[/B] (Μάρτιος 1968, Regal Zonophone) [CENTER][ATTACH=CONFIG]151538._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 Yellow Rainbow, A2 Kilroy Was Here, A3 (Here We Go Round) The Lemon Tree, A4 Weekend, A5 Walk Upon The Water, A6 Flowers In The Rain, A7 Hey Grandma, B1 Useless Information, B2 Zing Went The Strings Of My Heart, B3 The Girl Outside, B4 Fire Brigade, B5 Mist On A Monday Morning, B6 Cherry Blossom Clinic [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Carl Wayne (φωνητικά), Roy Wood (κιθάρες, φωνητικά), Trevor Burton (κιθάρες, φωνητικά), Ace Kefford (μπάσο, φωνητικά), Bev Bevan (τύμπανα, κρουστά, φωνητικά), Nicky Hopkins (πιάνο, αρπίχορδο), Tony Visconti (έγχορδα, ενορχηστρώσεις) [COLOR=Indianred]Παραγωγή[/COLOR]: Denny Cordell Ηχογραφήθηκε στα στούντιο [I]Advision, De Lane Lea, Olympic[/I] και [I]Maximum[/I], Λονδίνο [HR][/HR]Είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό, γιατί οι [B]Move[/B] δεν μνημονεύονται με την περιπάθεια που ασφαλώς αξίζουν, ενώ μικρότερα μεγέθη του καιρού τους απολαμβάνουν επαίνους. Εντάξει, εμφανίστηκαν σχετικά αργά, περιφρονήθηκαν από τους ψυχεδελικούς διαμορφωτές μόδας ως μια ποπ παράσταση που εκμεταλλεύτηκε τη σκηνή, είχαν ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο προσωπικό καθώς και η επακόλουθη καριέρα του [B]Roy Wood[/B] ως ένας γκλαμ Φιλ Σπέκτορ στους [I]Wizzard[/I] και η ανάμειξή του με τον [B]Bev Bevan[/B] στους [I]Electric Light Orchestra[/I], ίσως να τους στέρησε κάποια σημεία αξιοπιστίας. Υπήρξαν όμως ένα θαυμάσιο, εκρηκτικό σύνολο με την έμφυτη ιδιοφυΐα του τραγουδοποιού-κιθαρίστα [I]Roy[/I] και τον [I]Bevan[/I], τον πιο εκρηκτικό ντράμερ, πέρα βέβαια από τον [I]Keith Moon[/I]. Ο κύριος τραγουδιστής [B]Carl Wayne[/B] θα μπορούσε να ψάχνει για δουλειά, καθώς όλα τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας είχαν επίσης αξιοπρεπείς φωνές, που ήταν πάντα διαθέσιμες. Οι τρεις προαναφερθέντες, σχημάτισαν ένα είδος πρώιμου σούπεργκρουπ από το Μπέρμιγχαμ, ολοκληρώνοντας την αρχική τους σύνθεση, με τον [B]Trevor Burton[/B] και τον χαλαρό τύπο, [B]Ace "The Face" Kefford[/B] στο μπάσο. Μετά από κάποιες εμφανίσεις στο [I]Cedar Club[/I] του Μπέρμιγχαμ, τους ανέλαβε ο μάνατζερ των [I]Moody Blues, Tony Secunda[/I] και τους έφερε στο Λονδίνο, όπου ξεκίνησαν να παρουσιάζονται στο [I]Marquee Club[/I] το 1966. Αρχικά τους έντυσε με γκανγκστερικά κοστούμια, κατέστρωσε πολλά διαφημιστικά τεχνάσματα και ενθάρρυνε την μπάντα σε αυτοκαταστροφική σκηνική παρουσία που ξεπερνούσε τους [I]Who[/I] σε βία. Τηλεοράσεις και αυτοκίνητα όλα διαλύθηκαν από το τσεκούρι του [I]Carl Wayne[/I], καθώς ο πρώιμος ήχος των [I]Move[/I] εναλλασσόταν μεταξύ βίαιου φρικμπήτ, επιβλητικής ψυχεδελοπόπ και ροκ εντ σόουλ. Η [I]Deram[/I] επίσπευσε τις ηχογραφήσεις και το σινγκλ "[B]Night Of Fear[/B]" ήταν μια τεράστια επιτυχία τον Δεκέμβριο του '66. Μετά από άλλα δύο μεγάλα χιτ, το "[B]I Can Hear the Grass Grow[/B]"[*] και το "[B]Flowers In The Rain[/B]" (υπήρξε το πρώτο τραγούδι που έπαιξε το [I]Radio 1[/I] ; ), έβγαλαν το ομότιτλο ντεμπούτο [I]LP[/I] τους στις αρχές της άνοιξης του '68, ντυμένο σε ένα εξώφυλλο από την ταξιδιάρικη ολλανδική σχεδιαστική ομάδα, των [I]Fool[/I]. Το άλμπουμ αναμενόμενα, υπήρξε λιγάκι συνονθύλευμα, καθώς ηχογραφήθηκε αποσπασματικά κατά τους προηγούμενους δώδεκα μήνες. Βρήκε την μπάντα να καταγίνεται μεταξύ του πάουερ-ποπ "[B]Useless Information[/B]", αναπολώντας τις ροκάδικες ημέρες της, με τις διασκευές του "[B]Weekend[/B]" και του αστείου "[B]Zings Went The Strings[/B]" και της μαγευτικής ψυχεδελοπόπ του τρίτου και τέταρτου χιτ σινγκλ (το "[B]Fire Brigade[/B]" προηγήθηκε του άλμπουμ τον προηγούμενο Φεβρουάριο). Παρόλο που οι επιρροές τους προέρχονταν κυρίως από τις ΗΠΑ, εδώ η μπάντα μοιάζει περισσότερο με τους [I]Who[/I] της περιόδου του [I]Sell Out[/I]. Ο δίσκος τελειώνει με το άκρως γλασαρισμένο μείγμα του "[B]Cherry Blossom Clinic[/B]". Οι [I]Move[/I] ήταν μια από τις πολλές μπάντες σ' αυτήν την εσπευσμένη μετάβαση από τη σόουλ στην ψυχεδέλεια και υπήρξαν τυχεροί που διέθεταν τον [I]Roy Wood[/I], έναν πράο νεαρό ληντ κιθαρίστα και τραγουδιστή που ήταν ικανός να γράφει έξυπνους στίχους και εξοργιστικά πιασάρικα θέματα. Αφεθείτε στη μαγεία της μουσικής τους και δεν θα το μετανιώσετε... (*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Ian Canty, Kevin Rathert) __________ [*]. Ο Ρόι Γουντ, που προφανώς δεν κατανάλωνε ουσίες, είπε κάποτε ότι τα τραγούδια του, δεν αφορούσαν ποτέ θέματα που οι κριτικοί και το κοινό υπέθεταν, και ότι το "[I]I Can Hear the Grass Grow[/I]", στηριζόταν πράγματι σε μια φανταστική ιστορία παιδιών, όχι σε ναρκωτικά! [CENTER][ATTACH=CONFIG]151539._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ταξιδιωτικές οδηγίες, 5ο Μέρος [Η βρετανική ψυχεδέλεια]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…