Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ταξιδιωτικές οδηγίες, 9ο Μέρος [Η βρετανική ψυχεδέλεια]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058545479" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Βλέπω μίλια μπροστά</h3><p><strong>The Who</strong> - <strong>The Who Sell Out</strong> (Δεκέμβριος 1967, Track Record)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]173565[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: <em>Radio London (Monday... Tuesday...)</em>, A1 Armenia City In The Sky (Keene), <em>Wonderful Radio London</em>, A2 Heinz Baked Beans (Entwistle), <em>More Music...</em>, A3 Mary Anne With The Shaky Hand, <em>Premier Drums/Radio London</em>, A4 Odorono, <em>Radio London (Smooth Sailing)</em>, A5 Tattoo, <em>Radio London (Church Of Your Choice)</em>, A6 Our Love Was, <em>Radio London (You're A Pussycat)/Speakeasy/Rotosound Strings</em>, A7 I Can See For Miles, <em>Charles Atlas</em>, B1 I Can't Reach You, B2 Medac (Entwistle), B3 Relax, B4 Silas Stingy (Entwistle), B5 Sunrise, B6 Rael (1 & 2)</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Roger Daltrey (κύρια φωνητικά), Pete Townshend (κιθάρα, κύρια & συνοδευτικά φωνητικά), John Entwistle (μπάσο, χάλκινα, συνοδευτικά & κύρια φωνητικά), Keith Moon (ντραμς, κύρια φωνητικά)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή / Μηχανικός</span>: Kit Lambert</p><p></p><p>Ηχογραφήθηκε από τον Μάιο μέχρι τον Νοέμβριο του 1967 στα στούντιο <em>IBC, Pye, De Lane Lea</em> και <em>CBS</em>, Λονδίνο, <em>Talent Masters</em>, Νέα Υόρκη, <em>Gold Star</em>, Λος Άντζελες</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]173566[/ATTACH]</p><p></p><p>Μετά την καθιέρωσή τους ως επιτυχημένο σινγκλ συγκρότημα στα μέσα της δεκαετίας του '60, οι <strong>Who</strong> έκαναν μια συντονισμένη προσπάθεια να επικεντρωθούν στην παραγωγή συνεκτικών άλμπουμ. Όλα αυτά ξεκίνησαν με το <strong><span style="color: Dodgerblue">A Quick One</span></strong> του 1966 και συνεχίστηκαν με το, <strong>The Who Sell Out</strong> του 1967.</p><p></p><p>Διαφορετικό από τα μεταγενέστερα και πιο διάσημα κόνσεπτ άλμπουμ τους, είναι μια σειρά από κωμικοτραγικές σπουδές χαρακτήρα, που διασταυρώνονται με διαφημιστικά σποτάκια από τον πρόσφατα τότε απαγορευμένο πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό <em>Radio London</em> (λειτούργησε για τρία χρόνια σε πλοίο, από τα τέλη του 1964 μέχρι τον Αύγουστο του 1967) και παρωδίες διαφημίσεων, ξεκινώντας ως μια φανταστική ραδιοφωνική εκπομπή στο απόλυτα κεφάτο <em>Radio London</em> και τελειώνοντας ως κάτι τελείως διαφορετικό. Το κόνσεπτ, που τελικά δεν ολοκληρώνεται, υπονομεύει τον ευτράπελο νεανικό καταναλωτισμό των '60ς, προειδοποιώντας για τον γρήγορο θάνατο της εφηβικής αθωότητας, αφού και τα γεγονότα του 1968 έδειχναν την νεολαία να αποφεύγει τη γκλαμουράτη μόδα και το φλάουερ-πάουερ, για μάχες πια στους δρόμους.</p><p></p><p>Ο <em>Townshend</em> εκκόλαψε το κόνσεπτ καθώς οι <em>Who</em>, περιόδευαν στην Αμερική και την Ευρώπη και ήξερε ότι τα νέα τραγούδια ήταν νικητές αλλά, όπως αργότερα είπε στο <em>Melody Maker</em>, «<em><span style="color: Darkorange">δεν υπήρχε τίποτα που να τα διαφοροποιούσε πραγματικά από το τελευταίο μας LP, το A Quick One. Χρειαζόταν κάτι για να ξεχωρίζουν</span></em>». Αφού έγραψε ένα θέμα, παραπλήσιο με του Μπάτμαν, φόρο τιμής στα αυτοκίνητα της <em>Jaguar</em>, με όνομα απλά "<strong>Jaguar</strong>", ο <em>Townshend</em> μαζί με τον συνδιαχειριστή των <em>Who, Chris Stamp</em>, κατέστρωσαν το πλάνο με τα ψεύτικα διαφημιστικά, πηγαίνοντας όσο μπορούσαν πιο μακριά, προσπαθώντας να πουλήσουν τζινγκλ στο άλμπουμ ως διαφημιστικό χώρο. Μόνο η <em>Coca-Cola</em> εξέφρασε ενδιαφέρον, το οποίο ίσως εξηγεί καλύτερα γιατί η ιδέα δεν διαρκεί μέχρι το τέλος του δίσκου.</p><p></p><p>Το πνευματώδες, ζωηρό και επίμαχο εξώφυλλο, που σχεδιάστηκε από τους <em>David King</em> και <em>Roger Law</em>, ήταν μια ποπ αρτ δήλωση που κατατάσσεται με τις καλύτερες του <em>Warhol</em>. Οι τέσσερις φωτογραφίες του <em>David Montgomery</em> παρουσιάζουν τα μέλη των <em>Who</em> ως αστέρες των ελαφρώς γκροτέσκων ψεύτικων διαφημίσεων. Οι κριτικές για το εξώφυλλο υπήρξαν εγκωμιαστικές, αν και ο <em>Roger Daltrey</em> κατέληξε σχεδόν με μια ήπια πνευμονία, ξαπλώνοντας για ώρες σε μια μπανιέρα παγωμένων φασολιών με σάλτσα ντομάτας.</p><p></p><p>Το άλμπουμ ξεκινάει με το πρώτο από τα διάφορα τζινγκλ του "<strong>Radio London</strong>", που χρησιμοποιεί μια πρώιμη <em>talk box</em> συσκευή, ονομαζόμενη <em>Sonovox</em>, με τις ημέρες της εβδομάδας απλά να προφέρονται. Αυτό ταιριάζει με την πιο αλλόκοτη, γνήσια διαποτισμένη από άσιντ, στιγμή του 1967, το "<strong>Armenia City In the Sky</strong>", έναν καταιγισμό από εφέ βουητών και κοσμικών φαντασιώσεων που γράφτηκε από τον πρώην συγκάτοικο και οδηγό του <em>Townshend</em>, και μελλοντικό μέλος των <em>Thunderclap Newman</em> και παραγωγό των <em>Motorhead/Heartbreakers</em>, <em>John "Speedy" Keene</em>, που εδώ μοιράζεται τα κύρια φωνητικά με τον <em>Daltrey</em>. Το κωμικό "<strong>Heinz Baked Beans</strong>", γραμμένο και ενορχηστρωμένο από τον <em>Entwistle</em>, ακολουθεί με πνευστά και τύμπανα παρέλασης.</p><p></p><p>Το "<strong>Mary Anne With The Shaky Hand</strong>" του <em>Townshend</em> ηχογραφήθηκε σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις, με το άλμπουμ και το σινγκλ να διαθέτουν μια ακουστική κιθάρα που οδηγεί και πολλά πρόσθετα κρουστά, καταλήγοντας σ' ένα ξέφρενο τυμπανισμό από τον <em>Moon</em>. Μια εναλλακτική έκδοση, που περιλαμβάνεται ως μπόνους κομμάτι στα πιο σύγχρονα <em>CD</em>, διαθέτει όργανο από τον σέσιον κιμπορντίστα <em>Al Kooper</em>. Μετά το ρεφρέν τυμπάνων του <em>Moon</em>, η έκδοση του άλμπουμ μεταμορφώνεται σε ένα πλήρες διαφημιστικό για τις "<strong>Premier Drums</strong>" προτού εξελιχθεί στο ταραγμένο, διασκεδαστικό και οδηγούμενο από κιθάρα "<strong>Odorono</strong>", που είναι πολύ περισσότερο δομημένο, σαν κανονικό τραγούδι.</p><p></p><p>Ο <em>Townshend</em> έγραψε το "<strong>Tattoo</strong>", που τραγούδησε ο <em>Daltrey</em> και ήταν αυτοβιογραφικό της ενίοτε ακανθώδους σχέσης τους. Το τραγούδι χαρακτηρίζεται από περίπλοκες αρμονίες και εύθυμες κιθάρες. Άλλες δημόσιες ανακοινώσεις του Radio London γεφυρώνουν το "<strong>Tattoo</strong>" με το "<strong>Our Love Was</strong>", ένα ωραίο τραγούδι με συνετή χρήση πνευστών και ωραίας κιθάρας από τον <em>Townshend</em>, συμπεριλαμβανομένου ενός καινοτόμου 'σλάιντ' σόλου.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]173567[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Α->Δ: <em>Keith Moon, Roger Daltrey, John Entwistle, Pete Townshend</em></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058545479, member: 30418"] [HEADING=2]Βλέπω μίλια μπροστά[/HEADING] [B]The Who[/B] - [B]The Who Sell Out[/B] (Δεκέμβριος 1967, Track Record) [CENTER][ATTACH=CONFIG]173565._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: [I]Radio London (Monday... Tuesday...)[/I], A1 Armenia City In The Sky (Keene), [I]Wonderful Radio London[/I], A2 Heinz Baked Beans (Entwistle), [I]More Music...[/I], A3 Mary Anne With The Shaky Hand, [I]Premier Drums/Radio London[/I], A4 Odorono, [I]Radio London (Smooth Sailing)[/I], A5 Tattoo, [I]Radio London (Church Of Your Choice)[/I], A6 Our Love Was, [I]Radio London (You're A Pussycat)/Speakeasy/Rotosound Strings[/I], A7 I Can See For Miles, [I]Charles Atlas[/I], B1 I Can't Reach You, B2 Medac (Entwistle), B3 Relax, B4 Silas Stingy (Entwistle), B5 Sunrise, B6 Rael (1 & 2) [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Roger Daltrey (κύρια φωνητικά), Pete Townshend (κιθάρα, κύρια & συνοδευτικά φωνητικά), John Entwistle (μπάσο, χάλκινα, συνοδευτικά & κύρια φωνητικά), Keith Moon (ντραμς, κύρια φωνητικά) [COLOR=Indianred]Παραγωγή / Μηχανικός[/COLOR]: Kit Lambert Ηχογραφήθηκε από τον Μάιο μέχρι τον Νοέμβριο του 1967 στα στούντιο [I]IBC, Pye, De Lane Lea[/I] και [I]CBS[/I], Λονδίνο, [I]Talent Masters[/I], Νέα Υόρκη, [I]Gold Star[/I], Λος Άντζελες [CENTER][ATTACH=CONFIG]173566._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Μετά την καθιέρωσή τους ως επιτυχημένο σινγκλ συγκρότημα στα μέσα της δεκαετίας του '60, οι [B]Who[/B] έκαναν μια συντονισμένη προσπάθεια να επικεντρωθούν στην παραγωγή συνεκτικών άλμπουμ. Όλα αυτά ξεκίνησαν με το [B][COLOR=Dodgerblue]A Quick One[/COLOR][/B] του 1966 και συνεχίστηκαν με το, [B]The Who Sell Out[/B] του 1967. Διαφορετικό από τα μεταγενέστερα και πιο διάσημα κόνσεπτ άλμπουμ τους, είναι μια σειρά από κωμικοτραγικές σπουδές χαρακτήρα, που διασταυρώνονται με διαφημιστικά σποτάκια από τον πρόσφατα τότε απαγορευμένο πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό [I]Radio London[/I] (λειτούργησε για τρία χρόνια σε πλοίο, από τα τέλη του 1964 μέχρι τον Αύγουστο του 1967) και παρωδίες διαφημίσεων, ξεκινώντας ως μια φανταστική ραδιοφωνική εκπομπή στο απόλυτα κεφάτο [I]Radio London[/I] και τελειώνοντας ως κάτι τελείως διαφορετικό. Το κόνσεπτ, που τελικά δεν ολοκληρώνεται, υπονομεύει τον ευτράπελο νεανικό καταναλωτισμό των '60ς, προειδοποιώντας για τον γρήγορο θάνατο της εφηβικής αθωότητας, αφού και τα γεγονότα του 1968 έδειχναν την νεολαία να αποφεύγει τη γκλαμουράτη μόδα και το φλάουερ-πάουερ, για μάχες πια στους δρόμους. Ο [I]Townshend[/I] εκκόλαψε το κόνσεπτ καθώς οι [I]Who[/I], περιόδευαν στην Αμερική και την Ευρώπη και ήξερε ότι τα νέα τραγούδια ήταν νικητές αλλά, όπως αργότερα είπε στο [I]Melody Maker[/I], «[I][COLOR=Darkorange]δεν υπήρχε τίποτα που να τα διαφοροποιούσε πραγματικά από το τελευταίο μας LP, το A Quick One. Χρειαζόταν κάτι για να ξεχωρίζουν[/COLOR][/I]». Αφού έγραψε ένα θέμα, παραπλήσιο με του Μπάτμαν, φόρο τιμής στα αυτοκίνητα της [I]Jaguar[/I], με όνομα απλά "[B]Jaguar[/B]", ο [I]Townshend[/I] μαζί με τον συνδιαχειριστή των [I]Who, Chris Stamp[/I], κατέστρωσαν το πλάνο με τα ψεύτικα διαφημιστικά, πηγαίνοντας όσο μπορούσαν πιο μακριά, προσπαθώντας να πουλήσουν τζινγκλ στο άλμπουμ ως διαφημιστικό χώρο. Μόνο η [I]Coca-Cola[/I] εξέφρασε ενδιαφέρον, το οποίο ίσως εξηγεί καλύτερα γιατί η ιδέα δεν διαρκεί μέχρι το τέλος του δίσκου. Το πνευματώδες, ζωηρό και επίμαχο εξώφυλλο, που σχεδιάστηκε από τους [I]David King[/I] και [I]Roger Law[/I], ήταν μια ποπ αρτ δήλωση που κατατάσσεται με τις καλύτερες του [I]Warhol[/I]. Οι τέσσερις φωτογραφίες του [I]David Montgomery[/I] παρουσιάζουν τα μέλη των [I]Who[/I] ως αστέρες των ελαφρώς γκροτέσκων ψεύτικων διαφημίσεων. Οι κριτικές για το εξώφυλλο υπήρξαν εγκωμιαστικές, αν και ο [I]Roger Daltrey[/I] κατέληξε σχεδόν με μια ήπια πνευμονία, ξαπλώνοντας για ώρες σε μια μπανιέρα παγωμένων φασολιών με σάλτσα ντομάτας. Το άλμπουμ ξεκινάει με το πρώτο από τα διάφορα τζινγκλ του "[B]Radio London[/B]", που χρησιμοποιεί μια πρώιμη [I]talk box[/I] συσκευή, ονομαζόμενη [I]Sonovox[/I], με τις ημέρες της εβδομάδας απλά να προφέρονται. Αυτό ταιριάζει με την πιο αλλόκοτη, γνήσια διαποτισμένη από άσιντ, στιγμή του 1967, το "[B]Armenia City In the Sky[/B]", έναν καταιγισμό από εφέ βουητών και κοσμικών φαντασιώσεων που γράφτηκε από τον πρώην συγκάτοικο και οδηγό του [I]Townshend[/I], και μελλοντικό μέλος των [I]Thunderclap Newman[/I] και παραγωγό των [I]Motorhead/Heartbreakers[/I], [I]John "Speedy" Keene[/I], που εδώ μοιράζεται τα κύρια φωνητικά με τον [I]Daltrey[/I]. Το κωμικό "[B]Heinz Baked Beans[/B]", γραμμένο και ενορχηστρωμένο από τον [I]Entwistle[/I], ακολουθεί με πνευστά και τύμπανα παρέλασης. Το "[B]Mary Anne With The Shaky Hand[/B]" του [I]Townshend[/I] ηχογραφήθηκε σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις, με το άλμπουμ και το σινγκλ να διαθέτουν μια ακουστική κιθάρα που οδηγεί και πολλά πρόσθετα κρουστά, καταλήγοντας σ' ένα ξέφρενο τυμπανισμό από τον [I]Moon[/I]. Μια εναλλακτική έκδοση, που περιλαμβάνεται ως μπόνους κομμάτι στα πιο σύγχρονα [I]CD[/I], διαθέτει όργανο από τον σέσιον κιμπορντίστα [I]Al Kooper[/I]. Μετά το ρεφρέν τυμπάνων του [I]Moon[/I], η έκδοση του άλμπουμ μεταμορφώνεται σε ένα πλήρες διαφημιστικό για τις "[B]Premier Drums[/B]" προτού εξελιχθεί στο ταραγμένο, διασκεδαστικό και οδηγούμενο από κιθάρα "[B]Odorono[/B]", που είναι πολύ περισσότερο δομημένο, σαν κανονικό τραγούδι. Ο [I]Townshend[/I] έγραψε το "[B]Tattoo[/B]", που τραγούδησε ο [I]Daltrey[/I] και ήταν αυτοβιογραφικό της ενίοτε ακανθώδους σχέσης τους. Το τραγούδι χαρακτηρίζεται από περίπλοκες αρμονίες και εύθυμες κιθάρες. Άλλες δημόσιες ανακοινώσεις του Radio London γεφυρώνουν το "[B]Tattoo[/B]" με το "[B]Our Love Was[/B]", ένα ωραίο τραγούδι με συνετή χρήση πνευστών και ωραίας κιθάρας από τον [I]Townshend[/I], συμπεριλαμβανομένου ενός καινοτόμου 'σλάιντ' σόλου. [CENTER][ATTACH=CONFIG]173567._xfImport[/ATTACH] Α->Δ: [I]Keith Moon, Roger Daltrey, John Entwistle, Pete Townshend[/I][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ταξιδιωτικές οδηγίες, 9ο Μέρος [Η βρετανική ψυχεδέλεια]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…