Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ταξιδιωτικές οδηγίες - Η βρετανική ψυχεδέλεια
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058093417" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Τα παιδιά του ήλιου</h3><p><strong>The Misunderstood - Before The Dream Faded</strong> (1982, Cherry Red) / Η πρώτη πλευρά με τα έξι κομμάτια που έγραψαν στην Αγγλία το 1966 για τη <em>Fontana Records</em></p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]150645[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: [Colour Of Their Sound] A1 Children Of The Sun, A2 My Mind, A3 Who Do You Love, A4 I Unseen, A5 Find A Hidden Door, A6 I Can Take You To The Sun</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Rick Brown (κύρια φωνητικά, φυσαρμόνικα), Glenn Ross Campbell (στιλ κιθάρα), Tony Hill (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά), Steve Whiting (μπάσο), Rick Moe (τύμπανα)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή / Μηχανικός</span>: Dick Leahy / Roger Wake</p><p></p><p>Ηχογραφήθηκαν στα <em>Fontana Studios</em> και <em>IBC</em> του Λονδίνου, τέλος του 1966</p><hr /><p>Η ιστορία των <em>Misunderstood</em> αρχίζει στο <em>Riverside</em> της Καλιφόρνια στα τέλη του 1963, όταν κάποιοι έφηβοι τσιμπημένοι από το ζωύφιο της σερφ μουσικής, αποφάσισαν να σχηματίσουν το δικό τους γκρουπ. Το 1965, αλλάζουν το όνομά τους σε "<strong>The Misunderstood</strong>" και προσθέτοντας στη σύνθεσή τους τον δυνατό τραγουδιστή, <strong>Rick Brown</strong>, ξεκινούν τους συνήθεις γύρους των πάρτι στις ταράτσες, τις μάχες των συγκροτημάτων και τους χορούς. Η μουσική τους αν και πρωτότυπη οφείλει πολλά στα Αγγλικά ρυθμ εντ μπλουζ γκρουπ της εποχής, ιδιαίτερα στους αντίστοιχους <em>Yardbirds, Animals</em> κλπ. Αρχές του 1966, η μπάντα συμπληρώνεται από τον ανορθόδοξο, χαρισματικό στιλ κιθαρίστα, <strong>Glenn Ross Campbell</strong>, έναν «<em><span style="color: Darkorange">συνδυασμό Jeff Beck και Jimmy Page</span></em>», αναπτύσσοντας μια εκρηκτική σκηνική παρουσία.</p><p></p><p>Ήταν σε αυτό το σημείο που η μοίρα, τους έφερε στο δρόμο του <strong>John (Peel) Ravencroft</strong>, ενός Άγγλου ντι τζέι που ακούγοντάς τους τυχαία, εντυπωσιάστηκε με την κάντρι-ράγκα τους και άρχισε να ενεργεί ως μέντορας, ενθαρρύνοντάς τους. Συνειδητοποιώντας ότι δεν είχαν τύχη στο <em>Riverside</em> και κατόπιν πρότασης του <em>Ravenscroft</em>[*], αποφάσισαν να κατευθυνθούν στο Λονδίνο τον Ιούνιο του 1966. Και ενώ κάποιοι είχαν φτάσει στο Λονδίνο, τα προβλήματα άρχισαν να εμφανίζονται με τις κλίσεις για επιστράτευση, αναστατώνοντας τα σχέδιά τους, με τον νεαρό <strong>Tony Hill</strong> να αντικαθιστά τον ρυθμικό κιθαρίστα που κατατάχθηκε στο Ναυτικό.</p><p></p><p>Στα τέλη του 1966, έκαναν μια συμφωνία με τη <em>Fontana Records</em> και υπό την επίβλεψη του παραγωγού <em>Dick Leahy</em> και του μηχανικού <em>Roger</em> μπήκαν στο στούντιο. Κυκλοφόρησαν δύο τέλεια σινγκλ, το "<em>I Can Take You To The Sun</em>"/"<em>Who Do You Love</em>", ως ντεμπούτο τον Δεκέμβριο και καθυστερημένα το "<em>Children Of The Sun</em>"/"<em>I Unseen</em>", τον Φεβρουάριο του 1969. Αυτές οι τέσσερις πλευρές μαζί με τα δύο προηγούμενα ακυκλοφόρητα "<em>My Mind</em>" και "<em>Find A Hidden Door</em>", αποτελούν τα έξι υπέροχα τραγούδια της πρώτης πλευράς του άλμπουμ, <strong><span style="color: Dodgerblue">Before The Dream Faded</span></strong> της <em>Cherry Red</em> του 1982, με γενικό τίτλο "<strong>Colour Of Their Sound</strong>", καθιστώντας το, την οριστική συλλογή τους. Τα κομμάτια αυτά δεν μετέφεραν μόνο αυτούσια το κλίμα μιας μεταβαλλόμενης εποχής στην ποπ μουσική, αλλά το σημαντικότερο ήταν ότι καταγράφηκαν σαν μερικά από τα πιο συναρπαστικά, πρωτότυπα και διαχρονικά κομμάτια όλου του ροκ.</p><p></p><p>Το άλμπουμ ξεκινώντας εκρήγνυται με το ενορατικό σφυροκόπημα του "<strong>Children Of The Sun</strong>" (το ψυχεδελικό τους φόρο τιμής στο "<em>Shapes Of Things</em>" των <em>Yardbirds</em>). Ακολουθεί το "<strong>My Mind</strong>" με τον αιχμηρό ρυθμό, το επιθετικό μπάσο και το γάζωμα της σλάιντ του <em>Campbell</em>. Μια μάζα από κιθαριστικούς τόνους, σαν από κουαρτέτο εγχόρδων, εισάγει μια ανορθόδοξη διασκευή του "<strong>Who Do You Love</strong>" του Μπο Ντίντλεϋ. Το "<strong>I Unseen</strong>" πετάγεται γρήγορα μπροστά μ' ένα δολοφονικό ψυχεδελικό γκαράζ πανκ ριφ, που το φαζ παραμορφώνει για να αναδιπλωθεί ξανά και ξανά... Μια ανάσα παραπέρα η οργανωμένη αναρχία του "<strong>Find A Hidden Door</strong>", τροφοδοτούμενο από τις αμφεταμινούχες προγονικές αναμνήσεις του "<em>I'm Not Talking</em>" των <em>Yardbirds</em>, γλιστράει τελικά στην ήπια κορύφωση του τέλειου "<strong>I Can Take You To The Sun</strong>". Εδώ η ελεγχόμενη ένταση της στιλ κιθάρας οδηγεί σ' ένα κρεσέντο που ανυψώνεται συνεχώς για να εξασθενήσει στη συνέχεια σ' ένα ντελικάτο σόλο ακουστικό πέρασμα από τον <em>Tony Hill</em>.</p><p></p><p>Τα προβλήματα με τη στρατολόγηση του <em>Rick</em> και τις άδειες παραμονής και εργασίας τους στην Αγγλία, συνεχίστηκαν και ήταν αυτά βασικά, που σήμαναν το τέλος των <em>Misunderstood</em>. Έτσι, το όνειρο μιας από τις πιο συναρπαστικές μπάντες όλων των εποχών ξεθώριασε και δεν θα μάθουμε ποτέ αν μετά από όλη αυτή την πρώτη υπόσχεση, θα είχαν σκαρφαλώσει τα ίδια ιλιγγιώδη ύψη της επιτυχίας, ανάλογα με τέτοιους συγχρόνους τους, όπως ο <em>Hendrix</em> και οι <em>Pink Floyd</em>, από τους οποίους προηγούνταν "ηχητικά" αρκετούς μήνες.</p><p></p><p>Ακολουθώντας τις προσωπικές του πεποιθήσεις μέχρι το τέλος, ο <em>Brown</em> διέφυγε στην Ινδία, όπου για πολλά χρόνια υπήρξε Βουδιστής μοναχός. Ο <em>Campbell</em> επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1969 και σχημάτισε για λίγο τους νέους <em>Misunderstood</em>, που μετά από λίγο μεταλλάχθηκαν σε <em>Juicy Lucy</em>, ενώ ο <em>Hill</em>, σχημάτισε τους εξαιρετικούς <em>High Tide</em>.</p><p></p><p>Οι συζητήσεις που προκάλεσαν οι <em>Misunderstood</em> στους μουσικούς κύκλους, ότι «<em><span style="color: Darkorange">μπορεί να είναι απλώς η μεγαλύτερη χαμένη μπάντα της δεκαετίας του 1960</span></em>», ήταν δικαιολογημένες, αφού μπορούσαν να απογειωθούν, οδηγώντας σε εξερεύνηση της εσώτερης ψυχής και μετά να επιστρέψουν στη γη για ατελείωτη και ανέμελη ευχαρίστηση...</p><p></p><p>(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Nigel Cross, Mike Stax)</p><p>__________</p><p>[*]. <em>John Peel</em>: «<em><span style="color: Darkorange">Λοιπόν, δεν επρόκειτο να κάνουν καμία πρόοδο στην Καλιφόρνια, γι' αυτό τους είπα: "Γιατί δεν πηγαίνετε στο Λονδίνο;" Το έκαναν και έμειναν με τη μητέρα μου. Ποτέ δεν με συγχώρεσε γι' αυτό. Αργότερα ο κύριος τραγουδιστής στρατολογήθηκε και αποδιοργανώθηκαν. Αλλά Θεέ μου, ήταν μια μεγάλη μπάντα. Οι Misunderstood ήταν ένα συγκρότημα τεράστιου ταλέντου, τεχνικά αμερικάνικο, παρόλο που ο Tony Hill, ο ρυθμικός κιθαρίστας στα καλύτερα 45άρια τους, ήταν Βρετανός και το μεγαλύτερο μέρος του υλικού τους ηχογραφήθηκε στην Αγγλία. Στο τέλος του 1966 το ντεμπούτο σινγκλ τους, "I Can Take You to the Sun", αποκαλύφθηκε εκείνο τον Δεκέμβριο - τον ίδιο μήνα με το "Hey Joe" του Hendrix και δύο πριν από το "Strawberry Fields Forever". Χωρίς συγνώμη, το σινγκλ των Misunderstood στέκεται δίπλα σε αυτά τα κλασικά, ως ένα από τα πιο δυνατά και καλύτερα ψυχεδελικά σινγκλ που κυκλοφόρησαν ποτέ</span></em>».</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]200261[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Φωτογραφία τύπου της <em>Fontana Records</em> από τα τέλη του 1966, (Α-Δ): οι <em>Rick Brown, Rick Moe, Glenn Campbell</em>, ο νέος κιθαρίστας <em>Tony Hill</em> και ο <em>Steve Whiting</em></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058093417, member: 30418"] [HEADING=2]Τα παιδιά του ήλιου[/HEADING] [B]The Misunderstood - Before The Dream Faded[/B] (1982, Cherry Red) / Η πρώτη πλευρά με τα έξι κομμάτια που έγραψαν στην Αγγλία το 1966 για τη [I]Fontana Records[/I] [CENTER][ATTACH alt="ICanTakeYouToThe Sun.jpg"]150645[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: [Colour Of Their Sound] A1 Children Of The Sun, A2 My Mind, A3 Who Do You Love, A4 I Unseen, A5 Find A Hidden Door, A6 I Can Take You To The Sun [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Rick Brown (κύρια φωνητικά, φυσαρμόνικα), Glenn Ross Campbell (στιλ κιθάρα), Tony Hill (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά), Steve Whiting (μπάσο), Rick Moe (τύμπανα) [COLOR=Indianred]Παραγωγή / Μηχανικός[/COLOR]: Dick Leahy / Roger Wake Ηχογραφήθηκαν στα [I]Fontana Studios[/I] και [I]IBC[/I] του Λονδίνου, τέλος του 1966 [HR][/HR] Η ιστορία των [I]Misunderstood[/I] αρχίζει στο [I]Riverside[/I] της Καλιφόρνια στα τέλη του 1963, όταν κάποιοι έφηβοι τσιμπημένοι από το ζωύφιο της σερφ μουσικής, αποφάσισαν να σχηματίσουν το δικό τους γκρουπ. Το 1965, αλλάζουν το όνομά τους σε "[B]The Misunderstood[/B]" και προσθέτοντας στη σύνθεσή τους τον δυνατό τραγουδιστή, [B]Rick Brown[/B], ξεκινούν τους συνήθεις γύρους των πάρτι στις ταράτσες, τις μάχες των συγκροτημάτων και τους χορούς. Η μουσική τους αν και πρωτότυπη οφείλει πολλά στα Αγγλικά ρυθμ εντ μπλουζ γκρουπ της εποχής, ιδιαίτερα στους αντίστοιχους [I]Yardbirds, Animals[/I] κλπ. Αρχές του 1966, η μπάντα συμπληρώνεται από τον ανορθόδοξο, χαρισματικό στιλ κιθαρίστα, [B]Glenn Ross Campbell[/B], έναν «[I][COLOR=Darkorange]συνδυασμό Jeff Beck και Jimmy Page[/COLOR][/I]», αναπτύσσοντας μια εκρηκτική σκηνική παρουσία. Ήταν σε αυτό το σημείο που η μοίρα, τους έφερε στο δρόμο του [B]John (Peel) Ravencroft[/B], ενός Άγγλου ντι τζέι που ακούγοντάς τους τυχαία, εντυπωσιάστηκε με την κάντρι-ράγκα τους και άρχισε να ενεργεί ως μέντορας, ενθαρρύνοντάς τους. Συνειδητοποιώντας ότι δεν είχαν τύχη στο [I]Riverside[/I] και κατόπιν πρότασης του [I]Ravenscroft[/I][*], αποφάσισαν να κατευθυνθούν στο Λονδίνο τον Ιούνιο του 1966. Και ενώ κάποιοι είχαν φτάσει στο Λονδίνο, τα προβλήματα άρχισαν να εμφανίζονται με τις κλίσεις για επιστράτευση, αναστατώνοντας τα σχέδιά τους, με τον νεαρό [B]Tony Hill[/B] να αντικαθιστά τον ρυθμικό κιθαρίστα που κατατάχθηκε στο Ναυτικό. Στα τέλη του 1966, έκαναν μια συμφωνία με τη [I]Fontana Records[/I] και υπό την επίβλεψη του παραγωγού [I]Dick Leahy[/I] και του μηχανικού [I]Roger[/I] μπήκαν στο στούντιο. Κυκλοφόρησαν δύο τέλεια σινγκλ, το "[I]I Can Take You To The Sun[/I]"/"[I]Who Do You Love[/I]", ως ντεμπούτο τον Δεκέμβριο και καθυστερημένα το "[I]Children Of The Sun[/I]"/"[I]I Unseen[/I]", τον Φεβρουάριο του 1969. Αυτές οι τέσσερις πλευρές μαζί με τα δύο προηγούμενα ακυκλοφόρητα "[I]My Mind[/I]" και "[I]Find A Hidden Door[/I]", αποτελούν τα έξι υπέροχα τραγούδια της πρώτης πλευράς του άλμπουμ, [B][COLOR=Dodgerblue]Before The Dream Faded[/COLOR][/B] της [I]Cherry Red[/I] του 1982, με γενικό τίτλο "[B]Colour Of Their Sound[/B]", καθιστώντας το, την οριστική συλλογή τους. Τα κομμάτια αυτά δεν μετέφεραν μόνο αυτούσια το κλίμα μιας μεταβαλλόμενης εποχής στην ποπ μουσική, αλλά το σημαντικότερο ήταν ότι καταγράφηκαν σαν μερικά από τα πιο συναρπαστικά, πρωτότυπα και διαχρονικά κομμάτια όλου του ροκ. Το άλμπουμ ξεκινώντας εκρήγνυται με το ενορατικό σφυροκόπημα του "[B]Children Of The Sun[/B]" (το ψυχεδελικό τους φόρο τιμής στο "[I]Shapes Of Things[/I]" των [I]Yardbirds[/I]). Ακολουθεί το "[B]My Mind[/B]" με τον αιχμηρό ρυθμό, το επιθετικό μπάσο και το γάζωμα της σλάιντ του [I]Campbell[/I]. Μια μάζα από κιθαριστικούς τόνους, σαν από κουαρτέτο εγχόρδων, εισάγει μια ανορθόδοξη διασκευή του "[B]Who Do You Love[/B]" του Μπο Ντίντλεϋ. Το "[B]I Unseen[/B]" πετάγεται γρήγορα μπροστά μ' ένα δολοφονικό ψυχεδελικό γκαράζ πανκ ριφ, που το φαζ παραμορφώνει για να αναδιπλωθεί ξανά και ξανά... Μια ανάσα παραπέρα η οργανωμένη αναρχία του "[B]Find A Hidden Door[/B]", τροφοδοτούμενο από τις αμφεταμινούχες προγονικές αναμνήσεις του "[I]I'm Not Talking[/I]" των [I]Yardbirds[/I], γλιστράει τελικά στην ήπια κορύφωση του τέλειου "[B]I Can Take You To The Sun[/B]". Εδώ η ελεγχόμενη ένταση της στιλ κιθάρας οδηγεί σ' ένα κρεσέντο που ανυψώνεται συνεχώς για να εξασθενήσει στη συνέχεια σ' ένα ντελικάτο σόλο ακουστικό πέρασμα από τον [I]Tony Hill[/I]. Τα προβλήματα με τη στρατολόγηση του [I]Rick[/I] και τις άδειες παραμονής και εργασίας τους στην Αγγλία, συνεχίστηκαν και ήταν αυτά βασικά, που σήμαναν το τέλος των [I]Misunderstood[/I]. Έτσι, το όνειρο μιας από τις πιο συναρπαστικές μπάντες όλων των εποχών ξεθώριασε και δεν θα μάθουμε ποτέ αν μετά από όλη αυτή την πρώτη υπόσχεση, θα είχαν σκαρφαλώσει τα ίδια ιλιγγιώδη ύψη της επιτυχίας, ανάλογα με τέτοιους συγχρόνους τους, όπως ο [I]Hendrix[/I] και οι [I]Pink Floyd[/I], από τους οποίους προηγούνταν "ηχητικά" αρκετούς μήνες. Ακολουθώντας τις προσωπικές του πεποιθήσεις μέχρι το τέλος, ο [I]Brown[/I] διέφυγε στην Ινδία, όπου για πολλά χρόνια υπήρξε Βουδιστής μοναχός. Ο [I]Campbell[/I] επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1969 και σχημάτισε για λίγο τους νέους [I]Misunderstood[/I], που μετά από λίγο μεταλλάχθηκαν σε [I]Juicy Lucy[/I], ενώ ο [I]Hill[/I], σχημάτισε τους εξαιρετικούς [I]High Tide[/I]. Οι συζητήσεις που προκάλεσαν οι [I]Misunderstood[/I] στους μουσικούς κύκλους, ότι «[I][COLOR=Darkorange]μπορεί να είναι απλώς η μεγαλύτερη χαμένη μπάντα της δεκαετίας του 1960[/COLOR][/I]», ήταν δικαιολογημένες, αφού μπορούσαν να απογειωθούν, οδηγώντας σε εξερεύνηση της εσώτερης ψυχής και μετά να επιστρέψουν στη γη για ατελείωτη και ανέμελη ευχαρίστηση... (*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Nigel Cross, Mike Stax) __________ [*]. [I]John Peel[/I]: «[I][COLOR=Darkorange]Λοιπόν, δεν επρόκειτο να κάνουν καμία πρόοδο στην Καλιφόρνια, γι' αυτό τους είπα: "Γιατί δεν πηγαίνετε στο Λονδίνο;" Το έκαναν και έμειναν με τη μητέρα μου. Ποτέ δεν με συγχώρεσε γι' αυτό. Αργότερα ο κύριος τραγουδιστής στρατολογήθηκε και αποδιοργανώθηκαν. Αλλά Θεέ μου, ήταν μια μεγάλη μπάντα. Οι Misunderstood ήταν ένα συγκρότημα τεράστιου ταλέντου, τεχνικά αμερικάνικο, παρόλο που ο Tony Hill, ο ρυθμικός κιθαρίστας στα καλύτερα 45άρια τους, ήταν Βρετανός και το μεγαλύτερο μέρος του υλικού τους ηχογραφήθηκε στην Αγγλία. Στο τέλος του 1966 το ντεμπούτο σινγκλ τους, "I Can Take You to the Sun", αποκαλύφθηκε εκείνο τον Δεκέμβριο - τον ίδιο μήνα με το "Hey Joe" του Hendrix και δύο πριν από το "Strawberry Fields Forever". Χωρίς συγνώμη, το σινγκλ των Misunderstood στέκεται δίπλα σε αυτά τα κλασικά, ως ένα από τα πιο δυνατά και καλύτερα ψυχεδελικά σινγκλ που κυκλοφόρησαν ποτέ[/COLOR][/I]». [CENTER][ATTACH type="full"]200261[/ATTACH] Φωτογραφία τύπου της [I]Fontana Records[/I] από τα τέλη του 1966, (Α-Δ): οι [I]Rick Brown, Rick Moe, Glenn Campbell[/I], ο νέος κιθαρίστας [I]Tony Hill[/I] και ο [I]Steve Whiting[/I][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ταξιδιωτικές οδηγίες - Η βρετανική ψυχεδέλεια
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…