Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Τέκνο της ανάγκης
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 294708" data-attributes="member: 62"><p><strong>Re: Απάντηση: Τέκνο της ανάγκης</strong></p><p></p><p></p><p></p><p>Δεν κατηγορώ κανέναν και τους μεγάλους τους τιμώ όσο κι εσύ. Είμαι ενάντια στα μνημεία και στις "τελευταίες λέξεις πάνω στο θέμα". Ποτέ δεν είπα πως καθετί νέο είναι και ωραίο. Είναι όλα εδώ, στη διάθεσή μας, μέρη πια μιάς τεράστιας παράδοσης που είναι ζωντανή και προχωράει. Εγώ την χρονικογραφώ σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια και τα γούστα μου για κάθε ενδιαφερόμενο που θα μου κάνει την τιμή να διαβάσει τι έχω να πώ πάνω στο θέμα. Κατά κάποιο τρόπο της δίνω πίσω ένα πολύ μικρό μέρος από όσα μου έδοσε αυτή. Και δεν την αφήνω να μεταβληθεί σε μαρμάρινο μνημείο που δεν θα λέει τίποτα στους περαστικούς.</p><p>Τους τολμηρούς και τους ρηξικέλευθους τους αγαπώ. Αυτούς που δίνουν ένα μέρος του χρόνου τους για να ξαναηχογραφήσουν πράγματα γνωστά και χιλιοακουσμένα, επίσης. Τεντώνω τ αυτιά μου όσο γίνεται, προσπαθώντας να δώ Τι καινούργιο κομίζουν, Τι με συγκινεί και Γιατί. </p><p>Τον Gould, αν θυμάσαι, οι παραδοσιάρχες τον είχαν πεί τσαρλατάνο. </p><p>Το ίδιο και πολλούς άλλους. Με το πλήρωμα του χρόνου, οι άνθρωποι έφτασαν τελικά να τους δικαιώσουν. Ή, αν δεν τους δικαίωσαν, δέχθηκαν την άποψή τους σαν, τουλάχιστον, το ίδιο έγκυρη με τις μέχρι τότε κρατούσες.</p><p>Το ίδιο έχει συμβεί και σε μένα, πάμπολλες φορές, με πράγματα που νόμιζα πως τα γνωρίζω πιά καλύτερα κι από την τσέπη μου: έσκαγε μύτη κάποιος και μου έφερνε τη σιγουριά μου τα πάνω-κάτω. Για κάτι τέτοιες στιγμές ζώ κάθε που ακούω τη νιοστή εκδοχή του τάδε έργου.</p><p>Εγώ πιστεύω στον Κατσαρό: "αντισταθείτε σ αυτόν που έχτισε ένα σπιτάκι και λέει: καλά είμαι εδώ". Πάντα θα ψάχνω μια καινούργια άποψη πάνω στον Μάλερ, ξέροντας, όσο καλύτερα γίνεται, τις ήδη υπάρχουσες.</p><p>Δεν θέλω να πείσω κανέναν για τον Giulini πχ. Στο κάτω κάτω, λίγοι είμαστε και ακόμα λιγότεροι μας παίρνουν στα σοβαρά. Μιλάω σε φίλους και ...ομοιοπαθείς, πιστεύω.</p><p> </p><p>Το πόσο θετική ή ανοιχτή ήταν η πιάτσα της κεντρικής Ευρώπης απέναντι στα νέα ρεύματα το αντιπαρέρχομαι. Οποιος έχει μάτια βλέπει Τι άφησαν ηχογραφημένο όλοι αυτοί οι μεγάλοι μαέστροι, από τις μουσικές <em>μετά</em> τον Βάγκνερ και τον Μάλερ.</p><p>Είναι λάθος να λές ότι η μουσική του Σοστακόβιτς έφτανε δύσκολα στη Δύση. </p><p>Ο Μητρόπουλος και άλλοι που την ηχογράφησαν Που την βρήκαν;</p><p></p><p>Νεωτεριστής είπες; τιμή μου και καμάρι μου. Ο Προκόφιεφ, ο Στραβίνσκυ, ο Ντεμπυσσύ, ο Βιλα-Λόμπος, ο Poulenc, ο Σοστακόβιτς δεν έχουν και πολλά να ζηλέψουν από ό τι προηγήθηκε απ αυτούς. Είναι παιδιά της ίδιας παράδοσης που έδοσε παληότερα τους μεγάλους. </p><p>Στη θέση της παράδοσης-δασκάλας θα προτιμούσα μιά παράδοση που δεν παίρνει τίποτα σαν δεδομένο. Αλλοίμονο αν οι καινούργιοι πάψουν να ηχογραφούν γιατί κάποιος, παληότερος, είπε την τελευταία λέξη πάνω στο τάδε έργο. </p><p>Τιμώ και θαυμάζω τον Klemperer στο Γερμανικό Ρέκβιεμ. Αλλά, όταν θέλω να το ακούσω, τα χέρια μου πάνε μόνα τους στον Giulini. Τόσο κακό είναι αυτό; Τι μύγες και ξύγκια και Προκρούστειες θεωρίες μου τσαμπουνάς; Οποιος γράφει εκτίθεται. Κύρια στα μάτια των φίλων του που Ξέρουν.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 294708, member: 62"] [b]Re: Απάντηση: Τέκνο της ανάγκης[/b] Δεν κατηγορώ κανέναν και τους μεγάλους τους τιμώ όσο κι εσύ. Είμαι ενάντια στα μνημεία και στις "τελευταίες λέξεις πάνω στο θέμα". Ποτέ δεν είπα πως καθετί νέο είναι και ωραίο. Είναι όλα εδώ, στη διάθεσή μας, μέρη πια μιάς τεράστιας παράδοσης που είναι ζωντανή και προχωράει. Εγώ την χρονικογραφώ σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια και τα γούστα μου για κάθε ενδιαφερόμενο που θα μου κάνει την τιμή να διαβάσει τι έχω να πώ πάνω στο θέμα. Κατά κάποιο τρόπο της δίνω πίσω ένα πολύ μικρό μέρος από όσα μου έδοσε αυτή. Και δεν την αφήνω να μεταβληθεί σε μαρμάρινο μνημείο που δεν θα λέει τίποτα στους περαστικούς. Τους τολμηρούς και τους ρηξικέλευθους τους αγαπώ. Αυτούς που δίνουν ένα μέρος του χρόνου τους για να ξαναηχογραφήσουν πράγματα γνωστά και χιλιοακουσμένα, επίσης. Τεντώνω τ αυτιά μου όσο γίνεται, προσπαθώντας να δώ Τι καινούργιο κομίζουν, Τι με συγκινεί και Γιατί. Τον Gould, αν θυμάσαι, οι παραδοσιάρχες τον είχαν πεί τσαρλατάνο. Το ίδιο και πολλούς άλλους. Με το πλήρωμα του χρόνου, οι άνθρωποι έφτασαν τελικά να τους δικαιώσουν. Ή, αν δεν τους δικαίωσαν, δέχθηκαν την άποψή τους σαν, τουλάχιστον, το ίδιο έγκυρη με τις μέχρι τότε κρατούσες. Το ίδιο έχει συμβεί και σε μένα, πάμπολλες φορές, με πράγματα που νόμιζα πως τα γνωρίζω πιά καλύτερα κι από την τσέπη μου: έσκαγε μύτη κάποιος και μου έφερνε τη σιγουριά μου τα πάνω-κάτω. Για κάτι τέτοιες στιγμές ζώ κάθε που ακούω τη νιοστή εκδοχή του τάδε έργου. Εγώ πιστεύω στον Κατσαρό: "αντισταθείτε σ αυτόν που έχτισε ένα σπιτάκι και λέει: καλά είμαι εδώ". Πάντα θα ψάχνω μια καινούργια άποψη πάνω στον Μάλερ, ξέροντας, όσο καλύτερα γίνεται, τις ήδη υπάρχουσες. Δεν θέλω να πείσω κανέναν για τον Giulini πχ. Στο κάτω κάτω, λίγοι είμαστε και ακόμα λιγότεροι μας παίρνουν στα σοβαρά. Μιλάω σε φίλους και ...ομοιοπαθείς, πιστεύω. Το πόσο θετική ή ανοιχτή ήταν η πιάτσα της κεντρικής Ευρώπης απέναντι στα νέα ρεύματα το αντιπαρέρχομαι. Οποιος έχει μάτια βλέπει Τι άφησαν ηχογραφημένο όλοι αυτοί οι μεγάλοι μαέστροι, από τις μουσικές [I]μετά[/I] τον Βάγκνερ και τον Μάλερ. Είναι λάθος να λές ότι η μουσική του Σοστακόβιτς έφτανε δύσκολα στη Δύση. Ο Μητρόπουλος και άλλοι που την ηχογράφησαν Που την βρήκαν; Νεωτεριστής είπες; τιμή μου και καμάρι μου. Ο Προκόφιεφ, ο Στραβίνσκυ, ο Ντεμπυσσύ, ο Βιλα-Λόμπος, ο Poulenc, ο Σοστακόβιτς δεν έχουν και πολλά να ζηλέψουν από ό τι προηγήθηκε απ αυτούς. Είναι παιδιά της ίδιας παράδοσης που έδοσε παληότερα τους μεγάλους. Στη θέση της παράδοσης-δασκάλας θα προτιμούσα μιά παράδοση που δεν παίρνει τίποτα σαν δεδομένο. Αλλοίμονο αν οι καινούργιοι πάψουν να ηχογραφούν γιατί κάποιος, παληότερος, είπε την τελευταία λέξη πάνω στο τάδε έργο. Τιμώ και θαυμάζω τον Klemperer στο Γερμανικό Ρέκβιεμ. Αλλά, όταν θέλω να το ακούσω, τα χέρια μου πάνε μόνα τους στον Giulini. Τόσο κακό είναι αυτό; Τι μύγες και ξύγκια και Προκρούστειες θεωρίες μου τσαμπουνάς; Οποιος γράφει εκτίθεται. Κύρια στα μάτια των φίλων του που Ξέρουν. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Τέκνο της ανάγκης
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…