Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Πολιτισμός
Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058371681" data-attributes="member: 30418"><p>Τζορτζ, μιλάς για τις προσωπικές ερμηνείες ή για κάτι που υπάρχει στο έργο και είναι ευρύτερα αποδεκτό, δεδομένο και αναμφισβήτητο; Το <em>1984</em> του <em>Όργουελ</em> και το <em>Θαυμαστός καινούριος κόσμος</em> του <em>Χάξλεϋ</em> όπως και το <em>Εμείς</em> του <em>Γιεβγκένι Ζαμιάτιν</em> που ανέφερε ο φίλος μας, γράφτηκαν σε περιόδους που εγκυμονούσαν πόλεμο και το ζοφερό ενδεχόμενο ήταν ορατό. Ο προβληματισμός τους δεν ήταν φυσικά ο ίδιος και ο κριτικός <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Neil_Postman" target="_blank">Νιλ Πόστμαν</a> συνοψίζει:</p><p></p><p style="margin-left: 20px">«Αυτό που ο Όργουελ φοβόταν ήταν εκείνοι που θα απαγόρευαν τα βιβλία. Αυτό που φοβόταν ο Χάξλεϋ ήταν ότι δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να απαγορευτεί ένα βιβλίο, γιατί δεν θα υπήρχε κανένας που να ήθελε να το διαβάσει. Ο Όργουελ φοβόταν εκείνους που θα μας στερούσαν την πληροφορία. Ο Χάξλεϊ φοβόταν εκείνους που θα μας έδιναν τόσο πολλή που θα περιοριζόμασταν στην παθητικότητα και τον εγωκεντρισμό. Ο Όργουελ φοβόταν ότι η αλήθεια θα ήταν κρυμμένη από εμάς. Ο Χάξλεϊ φοβόταν ότι η αλήθεια θα πνιγόταν σε μια θάλασσα ασημαντότητας. Ο Όργουελ φοβόταν ότι θα γίνουμε μια αιχμάλωτη κουλτούρα. Ο Huxley φοβόταν ότι θα γίνουμε μια ασήμαντη κουλτούρα, απορροφημένοι με κάποιο ισοδύναμο των αισθήσεων...</p> <p style="margin-left: 20px"></p> <p style="margin-left: 20px">Εν ολίγοις, ο Όργουελ φοβόταν ότι αυτό που φοβόμαστε θα μας καταστρέψει. Ο Χάξλεϋ φοβόταν ότι η επιθυμία μας θα μας καταστρέψει.»</p><p></p><p></p><p>Ναι, ξέρω είναι δύσκολο να αποστασιοποιηθείς από την καθημερινότητα και να αξιολογήσεις τα πράγματα χωρίς το θυμικό. Η αλήθεια, είναι όντως πνιγμένη από την υπερπροσφορά της ασημαντότητας και τις επουσιώδεις ενασχολήσεις που μας παθητικοποιούν. Μας τα είπαν παραπάνω οι αρχηγοί, το έχουμε και μεις επισημάνει. Μπορούμε να δούμε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις; Μπορούμε να ξεφύγουμε από τον εαυτόν μας; Απ' όπου και αν προέλθει η δυστοπία, είτε μετά από ένα θρησκευτικό πόλεμο, μετά από μια παγκόσμια οικονομική κατάρρευση ή από την καθολική καταστροφή του περιβάλλοντος, σαν αποτέλεσμα δεν θα έχει κάποια διαφορά για τους πολλούς που δεν θα γλιτώσουν. Αυτό το γεγονός πρέπει να μας απασχολεί και πάση δυνάμει να αποφευχθεί και όχι η δικαίωση των λόγων για τους οποίους μπορεί να γίνει η κοινωνία ανεπιθύμητη και τρομακτική. Δεν ξέρω, αν έγινα αντιληπτός...</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058371681, member: 30418"] Τζορτζ, μιλάς για τις προσωπικές ερμηνείες ή για κάτι που υπάρχει στο έργο και είναι ευρύτερα αποδεκτό, δεδομένο και αναμφισβήτητο; Το [I]1984[/I] του [I]Όργουελ[/I] και το [I]Θαυμαστός καινούριος κόσμος[/I] του [I]Χάξλεϋ[/I] όπως και το [I]Εμείς[/I] του [I]Γιεβγκένι Ζαμιάτιν[/I] που ανέφερε ο φίλος μας, γράφτηκαν σε περιόδους που εγκυμονούσαν πόλεμο και το ζοφερό ενδεχόμενο ήταν ορατό. Ο προβληματισμός τους δεν ήταν φυσικά ο ίδιος και ο κριτικός [URL="https://en.wikipedia.org/wiki/Neil_Postman"]Νιλ Πόστμαν[/URL] συνοψίζει: [INDENT]«Αυτό που ο Όργουελ φοβόταν ήταν εκείνοι που θα απαγόρευαν τα βιβλία. Αυτό που φοβόταν ο Χάξλεϋ ήταν ότι δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να απαγορευτεί ένα βιβλίο, γιατί δεν θα υπήρχε κανένας που να ήθελε να το διαβάσει. Ο Όργουελ φοβόταν εκείνους που θα μας στερούσαν την πληροφορία. Ο Χάξλεϊ φοβόταν εκείνους που θα μας έδιναν τόσο πολλή που θα περιοριζόμασταν στην παθητικότητα και τον εγωκεντρισμό. Ο Όργουελ φοβόταν ότι η αλήθεια θα ήταν κρυμμένη από εμάς. Ο Χάξλεϊ φοβόταν ότι η αλήθεια θα πνιγόταν σε μια θάλασσα ασημαντότητας. Ο Όργουελ φοβόταν ότι θα γίνουμε μια αιχμάλωτη κουλτούρα. Ο Huxley φοβόταν ότι θα γίνουμε μια ασήμαντη κουλτούρα, απορροφημένοι με κάποιο ισοδύναμο των αισθήσεων... Εν ολίγοις, ο Όργουελ φοβόταν ότι αυτό που φοβόμαστε θα μας καταστρέψει. Ο Χάξλεϋ φοβόταν ότι η επιθυμία μας θα μας καταστρέψει.»[/INDENT] Ναι, ξέρω είναι δύσκολο να αποστασιοποιηθείς από την καθημερινότητα και να αξιολογήσεις τα πράγματα χωρίς το θυμικό. Η αλήθεια, είναι όντως πνιγμένη από την υπερπροσφορά της ασημαντότητας και τις επουσιώδεις ενασχολήσεις που μας παθητικοποιούν. Μας τα είπαν παραπάνω οι αρχηγοί, το έχουμε και μεις επισημάνει. Μπορούμε να δούμε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις; Μπορούμε να ξεφύγουμε από τον εαυτόν μας; Απ' όπου και αν προέλθει η δυστοπία, είτε μετά από ένα θρησκευτικό πόλεμο, μετά από μια παγκόσμια οικονομική κατάρρευση ή από την καθολική καταστροφή του περιβάλλοντος, σαν αποτέλεσμα δεν θα έχει κάποια διαφορά για τους πολλούς που δεν θα γλιτώσουν. Αυτό το γεγονός πρέπει να μας απασχολεί και πάση δυνάμει να αποφευχθεί και όχι η δικαίωση των λόγων για τους οποίους μπορεί να γίνει η κοινωνία ανεπιθύμητη και τρομακτική. Δεν ξέρω, αν έγινα αντιληπτός... [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Πολιτισμός
Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…