ή αλλιώς "ΕΡΩΤΑΣ ΔΙΧΩΣ ΠΑΡΟΝ ", το είδε κανείς; Εγώ το είδα μόλις χθες και οφείλω να ομολογήσω πως ήταν μια ευχάριστη έκπληξη... Αν και ήταν λίγο περίεργο το σενάριο σου κρατούσε το ενδιαφέρον. Με λίγα λόγια το περιεχόμενο της ταινίας...
Νιώθοντας ότι είναι καιρός για μία αλλαγή στη ζωή της, η Δρ. Κέιτ Φόρστερ (Σάντρα Μπούλοκ) μετακομίζει από τα προάστια του Ιλινόις, στο Σικάγο, όπου ξεκινά να δουλεύει σε ένα νοσοκομείο. Όμως, δυσκολεύεται πολύ να αφήσει πίσω της το πανέμορφο σπίτι που νοίκιαζε, μία ευρύχωρη, με μεγάλα παράθυρα μονοκατοικία που είχε θέα σε μία ήρεμη λίμνη. Ήταν ένα μέρος, στο οποίο έβρισκε τον εαυτό της.
Είναι ένα χειμωνιάτικο πρωινό του 2006.
Πριν φύγει για το Σικάγο, η Κέιτ αφήνει ένα σημείωμα στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού για να το βρει ο επόμενος ένοικος. Του ζητά να της προωθεί την αλληλογραφία της στη νέα της διεύθυνση, με την υποσημείωση ότι τα σημάδια από πατούσες σκύλου που θα δει στην μπροστινή πόρτα ήταν εκεί όταν πρωτομετακόμισε κι εκείνη.
Όταν ο νέος ένοικος του σπιτιού καταφθάνει, συναντά μια τελείως διαφορετική εικόνα. Ο Άλεξ Γουάιλερ (Κιάνου Ριβς), ένας ταλαντούχος αρχιτέκτονας που εργάζεται σε ένα κοντινό εργοτάξιο, βρίσκει το σπίτι στη λίμνη σχεδόν εγκαταλελειμμένο: σκονισμένο, βρώμικο, γεμάτο αγριόχορτα. Και πουθενά οι πατούσες σκύλου, για τις οποίες γινόταν αναφορά στο σημείωμα.
Ξεκινάει λοιπόν μια ιστορία όπου ο Άλεξ ζει στο 2004, η Κέιτ στο 2006 και επικοινωνούν μέσω γραμμάτων, ερωτεύονται και προσπαθούν να συναντηθούν μάταια όμως...
Εγώ αυτό που θέλω να ρωτήσω, σε περίπτωση που το έχει δει κάποιος, στο τέλος της ταινίας προβληματίστηκα για το εάν όντως συναντήθηκαν ή ήταν στην φαντασία της πρωταγωνίστριας;
Νιώθοντας ότι είναι καιρός για μία αλλαγή στη ζωή της, η Δρ. Κέιτ Φόρστερ (Σάντρα Μπούλοκ) μετακομίζει από τα προάστια του Ιλινόις, στο Σικάγο, όπου ξεκινά να δουλεύει σε ένα νοσοκομείο. Όμως, δυσκολεύεται πολύ να αφήσει πίσω της το πανέμορφο σπίτι που νοίκιαζε, μία ευρύχωρη, με μεγάλα παράθυρα μονοκατοικία που είχε θέα σε μία ήρεμη λίμνη. Ήταν ένα μέρος, στο οποίο έβρισκε τον εαυτό της.
Είναι ένα χειμωνιάτικο πρωινό του 2006.
Πριν φύγει για το Σικάγο, η Κέιτ αφήνει ένα σημείωμα στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού για να το βρει ο επόμενος ένοικος. Του ζητά να της προωθεί την αλληλογραφία της στη νέα της διεύθυνση, με την υποσημείωση ότι τα σημάδια από πατούσες σκύλου που θα δει στην μπροστινή πόρτα ήταν εκεί όταν πρωτομετακόμισε κι εκείνη.
Όταν ο νέος ένοικος του σπιτιού καταφθάνει, συναντά μια τελείως διαφορετική εικόνα. Ο Άλεξ Γουάιλερ (Κιάνου Ριβς), ένας ταλαντούχος αρχιτέκτονας που εργάζεται σε ένα κοντινό εργοτάξιο, βρίσκει το σπίτι στη λίμνη σχεδόν εγκαταλελειμμένο: σκονισμένο, βρώμικο, γεμάτο αγριόχορτα. Και πουθενά οι πατούσες σκύλου, για τις οποίες γινόταν αναφορά στο σημείωμα.
Ξεκινάει λοιπόν μια ιστορία όπου ο Άλεξ ζει στο 2004, η Κέιτ στο 2006 και επικοινωνούν μέσω γραμμάτων, ερωτεύονται και προσπαθούν να συναντηθούν μάταια όμως...
Εγώ αυτό που θέλω να ρωτήσω, σε περίπτωση που το έχει δει κάποιος, στο τέλος της ταινίας προβληματίστηκα για το εάν όντως συναντήθηκαν ή ήταν στην φαντασία της πρωταγωνίστριας;
