The last stand
Κι ομως εκανε και δικη του ταινια μετα τους expendables.....Θα επιστρεψει πιο πολλες φορες και απο τον απεθαντο terminator.
http://www.youtube.com/watch?v=LTB-gbC4gkY
The last Stand - Arni is back!!
- Thread starter Kosh
- Start date
The last stand
Κι ομως εκανε και δικη του ταινια μετα τους expendables.....Θα επιστρεψει πιο πολλες φορες και απο τον απεθαντο terminator.
http://www.youtube.com/watch?v=LTB-gbC4gkY
Νικος Πετειναρακης
AVClub Fanatic
οπως λεμε και στο χωριο μου "καιρος λαγου,καιρος λαγουδινας" που σε ελευθερη ερμηνεια σημαινει οτι οταν τελειωσει κατι,τελειωσε.Για να δουμε παντως..
alefantos2007
Supreme Member
εγω παλι στο τραιλερ νομιζα οτι εβλεπα το καινουργιο fast and furious με τη κορβετα μεσα χαχαχαχαααα!!! Το καημενο τον Αρνι παντως στα γεραματα τρωει ξυλο ακομα δε λεει να ξεκουραστει λιγο....
paulmarinis
Supreme Member
- 7 September 2007
- 4,652
)))
MoDis
Supreme Member
MoDis
Supreme Member
δξ , αλλά έχει κάνει και το I Saw the Devil πριν 3
και μην πω για το bittersweet life ...
παντως το 2013 ειναι η χρονια που οι Αμερικανοι φερνουν την Κορεα στο Χολυγουντ
δεν ξερω αν θα πιασει το πειραμα (κρατω πολυ μικρο καλαθι)
εχουν τον Chan-wook Park (vengeanance trilogy , ξερετε .. oldboy κλπ) με το The Stoker
εχουν τον προαναφερομενο
και δυστυχως και τον Joon-ho Bong (mother , the host , memories of a murder) με το snowpiercer (το cast του ομως ειναι εντυπωσιακό)
skysound
Supreme Member
H αληθεια ειναι οτι ο Σβαρτς δεν βλεποτανε ουτε στα νιατα του.
Ο Σταλονε επαιζε 10 φορες καλυτερα.
Χαρη στο bodybuilding εκανε μερικες καλοσκηνοθετημενες
και πρωτοτυπες περιπετειες αλλα ως εκει.
Τωρα πια δεν εχει λογο υπαρξης στα κινηματογραφικα πλατω.
Ο Σταλονε επαιζε 10 φορες καλυτερα.
Χαρη στο bodybuilding εκανε μερικες καλοσκηνοθετημενες
και πρωτοτυπες περιπετειες αλλα ως εκει.
Τωρα πια δεν εχει λογο υπαρξης στα κινηματογραφικα πλατω.
MoDis
Supreme Member
Απολαυστε και τιτλο στα Ελληνικα :
"Mην μου χαλας την μερα !!"
Τοξερα οτι θα κολλησει κι αλλος με την ατακα "You fucked up my day off !!!"
Δεν παει και πολυ καλα παντως στο Αμερικα....11 μυρια $ σε 3 εβδομαδες εχει μαζεψει και κοστισε 45 μυρια $ .
Θα τα βγαλει τα λεφτα του αλλα φαινεται πως στην αλλη οχθη του ατλαντικου ξεβαψε η μπογια του Αρνι...
"Mην μου χαλας την μερα !!"
Τοξερα οτι θα κολλησει κι αλλος με την ατακα "You fucked up my day off !!!"
Δεν παει και πολυ καλα παντως στο Αμερικα....11 μυρια $ σε 3 εβδομαδες εχει μαζεψει και κοστισε 45 μυρια $ .
Θα τα βγαλει τα λεφτα του αλλα φαινεται πως στην αλλη οχθη του ατλαντικου ξεβαψε η μπογια του Αρνι...
Το «Μη Μου Χαλάς τη Μέρα» (όπως περίεργα –ή έτσι τουλάχιστον μοιάζει αρχικά– μεταφράστηκε το «The Last Stand») κουβαλάει την προσμονή των θεατών για δύο πολύ διαφορετικούς λόγους. Για το μέινστριμ κοινό πρόκειται φυσικά για την πολυαναμενόμενη επιστροφή του Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, δέκα ολόκληρα χρόνια μετά τον τελευταίο του πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Εξολοθρευτής 3: Η Εξέγερση των Μηχανών».
Για το πιο υποψιασμένο κοινό πρόκειται για το –πάντα ριψοκίνδυνο– αγγλόφωνο ντεμπούτο ενός από τους πιο ταλαντούχους Κορεάτες σκηνοθέτες, δοκιμασμένου σε είδη που ποικίλουν από την ταινία τρόμου («Α Tale of Two Sisters») έως το μοντέρνο νουάρ («Γλυκόπικρη Ζωή») και από την ακραία ιστορία εκδίκησης («I Saw the Devil») έως το εκσυγχρονισμένο γουέστερν («Ο Καλός, ο Κακός και ο Περίεργος»).
Και, ομολογουμένως, η συνάντηση αυτών των δύο ετερόκλητων ταλέντων δεν θα μπορούσε να είναι πιο ομαλή. Παρόλο το «Μη Μου Χαλάς τη Μέρα» μοιάζει εκ πρώτης όψεως να διαθέτει περισσότερα κοινά με την τελευταία από τις παραπάνω ταινίες του Τζι-Γουν Κιμ, με το γουέστερν να φαντάζει κι εδώ ως το βασικό σημείο αναφοράς, η εκτέλεση είναι ωστόσο πολύ διαφορετική, μπολιασμένη συγκρατημένα με την περσόνα του πρωταγωνιστή της και σκηνοθετημένη με ευπρόσδεκτη τρέλα.
Όχι πως το σενάριο επιφυλάσσει ιδιαίτερη πρωτοτυπία: έπειτα από μια θεαματική απόδραση κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του στη φυλακή, ένας διαβόητος βαρόνος των ναρκωτικών προετοιμάζει μαζί με μια τεράστια ομάδα μισθοφόρων την έξοδό του στο Μεξικό. Το μόνο που στέκεται ανάμεσα σε αυτόν και την οριστική διαφυγή του είναι ο Σερίφης Ρέι Όουενς, που αν και εγκατέλειψε το Λος Άντζελες για μια πιο ήσυχη ζωή στην επαρχιακή Αμερική θα επιστρατεύσει τους άπειρους βοηθούς του για να μετατρέψει τη μικρή συνοριακή πόλη σε τελευταίο οχυρό του νόμου.
Με αυτήν τη σχηματική υπόθεση, το «Μη Μου Χαλάς τη Μέρα» κατορθώνει να προσφέρει σινεμά είδους που σέβεται τον εαυτό του, αλλά δεν τον παίρνει και πολύ στα σοβαρά. Προσφέρει δηλαδή μια χορταστική και ταυτόχρονα εύπεπτη δόση καλοχωνεμένων επιρροών: ένα απενοχοποιημένο και φασαριόζικο μείγμα παλιομοδίτικων ταινιών δράσης και γουέστερν, που τιμά τόσο το παρελθόν του σιτεμένου πλέον Άρνι (χωρίς ευτυχώς να τον εκθέτει με υπερβολές) όσο και τη βιρτουοζιτέ του μετανάστη σκηνοθέτη.
Χρησιμοποιώντας εμβληματικά στοιχεία της αμερικανικής δύσης, χωρίς να ακκίζεται με συνεχή σινεφιλικά κλεισίματα του ματιού, ο Κιμ παραδίδει μία από τις καλύτερες, καθαρόαιμες ταινίες δράσης των τελευταίων ετών, γεμάτη φαντασμαγορικές αποδράσεις, ντελιριακό πιστολίδι, ιλιγγιώδεις καταδιώξεις αυτοκινήτων και χαβαλετζίδικο χιούμορ. Μέχρι και το επικό φινάλε, μια αναμενόμενη όσο και απολαυστική μονομαχία που αποκαλύπτει επιτέλους θριαμβευτικά και το νόημα του ελληνικού τίτλου.
http://www.e-go.gr/cinemag/moviespage.asp?catid=10177&subid=2&pubid=129265604
Για το πιο υποψιασμένο κοινό πρόκειται για το –πάντα ριψοκίνδυνο– αγγλόφωνο ντεμπούτο ενός από τους πιο ταλαντούχους Κορεάτες σκηνοθέτες, δοκιμασμένου σε είδη που ποικίλουν από την ταινία τρόμου («Α Tale of Two Sisters») έως το μοντέρνο νουάρ («Γλυκόπικρη Ζωή») και από την ακραία ιστορία εκδίκησης («I Saw the Devil») έως το εκσυγχρονισμένο γουέστερν («Ο Καλός, ο Κακός και ο Περίεργος»).
Και, ομολογουμένως, η συνάντηση αυτών των δύο ετερόκλητων ταλέντων δεν θα μπορούσε να είναι πιο ομαλή. Παρόλο το «Μη Μου Χαλάς τη Μέρα» μοιάζει εκ πρώτης όψεως να διαθέτει περισσότερα κοινά με την τελευταία από τις παραπάνω ταινίες του Τζι-Γουν Κιμ, με το γουέστερν να φαντάζει κι εδώ ως το βασικό σημείο αναφοράς, η εκτέλεση είναι ωστόσο πολύ διαφορετική, μπολιασμένη συγκρατημένα με την περσόνα του πρωταγωνιστή της και σκηνοθετημένη με ευπρόσδεκτη τρέλα.
Όχι πως το σενάριο επιφυλάσσει ιδιαίτερη πρωτοτυπία: έπειτα από μια θεαματική απόδραση κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του στη φυλακή, ένας διαβόητος βαρόνος των ναρκωτικών προετοιμάζει μαζί με μια τεράστια ομάδα μισθοφόρων την έξοδό του στο Μεξικό. Το μόνο που στέκεται ανάμεσα σε αυτόν και την οριστική διαφυγή του είναι ο Σερίφης Ρέι Όουενς, που αν και εγκατέλειψε το Λος Άντζελες για μια πιο ήσυχη ζωή στην επαρχιακή Αμερική θα επιστρατεύσει τους άπειρους βοηθούς του για να μετατρέψει τη μικρή συνοριακή πόλη σε τελευταίο οχυρό του νόμου.
Με αυτήν τη σχηματική υπόθεση, το «Μη Μου Χαλάς τη Μέρα» κατορθώνει να προσφέρει σινεμά είδους που σέβεται τον εαυτό του, αλλά δεν τον παίρνει και πολύ στα σοβαρά. Προσφέρει δηλαδή μια χορταστική και ταυτόχρονα εύπεπτη δόση καλοχωνεμένων επιρροών: ένα απενοχοποιημένο και φασαριόζικο μείγμα παλιομοδίτικων ταινιών δράσης και γουέστερν, που τιμά τόσο το παρελθόν του σιτεμένου πλέον Άρνι (χωρίς ευτυχώς να τον εκθέτει με υπερβολές) όσο και τη βιρτουοζιτέ του μετανάστη σκηνοθέτη.
Χρησιμοποιώντας εμβληματικά στοιχεία της αμερικανικής δύσης, χωρίς να ακκίζεται με συνεχή σινεφιλικά κλεισίματα του ματιού, ο Κιμ παραδίδει μία από τις καλύτερες, καθαρόαιμες ταινίες δράσης των τελευταίων ετών, γεμάτη φαντασμαγορικές αποδράσεις, ντελιριακό πιστολίδι, ιλιγγιώδεις καταδιώξεις αυτοκινήτων και χαβαλετζίδικο χιούμορ. Μέχρι και το επικό φινάλε, μια αναμενόμενη όσο και απολαυστική μονομαχία που αποκαλύπτει επιτέλους θριαμβευτικά και το νόημα του ελληνικού τίτλου.
http://www.e-go.gr/cinemag/moviespage.asp?catid=10177&subid=2&pubid=129265604