- 19 June 2006
- 8,661
Οι αγαπημένοι μου Αργεντίνοι επιστρέφουν με ένα ακόμη εξαιρετικό άλμπουμ.
Εδώ τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Το άλμπουμ είναι πιο δομημένο, οι συνθέσεις κλείνουν φυσιολογικά και βέβαια η βουτιά στο progressive της δεκαετίας του 1970 είναι πιο ξεκάθαρη από ποτέ.
Εάν ακούσετε το Viscera eyes θα καταλάβετε.
Οι Yes, oι King Crimson κ.τ.λ. υπάρχουν σαν σκιές.
Βέβαια τα παιδιά κουβαλάνε τους προσωπικούς τους εφιάλτες και την παράδοση της χώρας τους.
Ακούστε την πανέμορφη μπαλάντα Asilos Magdalena με την ακουστική κιθάρα και φτιαγμένη στη γλώσσα τους.
Το άλμπουμ ανοίγει με το αργόσυρτο επικό vicarious atonement.
Το επόμενο ονομάζεται Tetragrammaton έχει διάρκεια 17 λεπτά και μέσα του παίζονται παπάδες και αρχιμανδρίτες μαζί.
Απίστευτες εναλλαγές που όμως έχουν μία ξεκάθαρη κεντρική ιδέα.
Εδώ κάποιος ειδικός και μάλλον παππούς μπορεί να διαγνώσει την ιστορία του prog.
Για να μη σας κουράσω και τα 8 κομμάτια τους είναι εξαιρετικά.
Το καθένα με τον τρόπο του.
Στο μπάσο έχει γυρίσει ο μπασίστας των At The Drive In ενώ στις κιθάρες έχει πλήρη συμμετοχή ο κιθαρίστας των Red Hot , John Frusciante.
Την παραγωγή την κάνουν οι ίδιοι. Έχουν ξεφύγει από τη βαριά πινελιά του Rubin και μάλλον μου θυμίζει παραγωγή των ELP.
Πιο light , πιο ανάλαφρη, πιο ποπ (με μεγάλη αυθαιρεσία αυτό).
O συνδιασμός των εκπληκτικών riffs , των εξωτικών κρουστών, των τρελλαμένων πνευστών , της πικρής θλιμμένης φωνής , με την αισθητική της παραγωγής , δημιουργούν ένα αλλόκοτα εθιστικό χαρμάνι.
Το άλμπουμ το ακούω συνεχώς. Ανακαλύπτω πράγματα με κάθε ακρόαση.
Μπορεί να μην έχει τα τρελά επίπεδα των προηγούμενων αλλά εκπέμπει μια ρετουσαρισμένη παλιομοδίτικη γοητεία.
Οι άνθρωποι είναι πολύ μεγάλη μπάντα.
Στα καλύτερα της χρονιάς . Εύκολα.
Εδώ τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Το άλμπουμ είναι πιο δομημένο, οι συνθέσεις κλείνουν φυσιολογικά και βέβαια η βουτιά στο progressive της δεκαετίας του 1970 είναι πιο ξεκάθαρη από ποτέ.
Εάν ακούσετε το Viscera eyes θα καταλάβετε.
Οι Yes, oι King Crimson κ.τ.λ. υπάρχουν σαν σκιές.
Βέβαια τα παιδιά κουβαλάνε τους προσωπικούς τους εφιάλτες και την παράδοση της χώρας τους.
Ακούστε την πανέμορφη μπαλάντα Asilos Magdalena με την ακουστική κιθάρα και φτιαγμένη στη γλώσσα τους.
Το άλμπουμ ανοίγει με το αργόσυρτο επικό vicarious atonement.
Το επόμενο ονομάζεται Tetragrammaton έχει διάρκεια 17 λεπτά και μέσα του παίζονται παπάδες και αρχιμανδρίτες μαζί.
Απίστευτες εναλλαγές που όμως έχουν μία ξεκάθαρη κεντρική ιδέα.
Εδώ κάποιος ειδικός και μάλλον παππούς μπορεί να διαγνώσει την ιστορία του prog.
Για να μη σας κουράσω και τα 8 κομμάτια τους είναι εξαιρετικά.
Το καθένα με τον τρόπο του.
Στο μπάσο έχει γυρίσει ο μπασίστας των At The Drive In ενώ στις κιθάρες έχει πλήρη συμμετοχή ο κιθαρίστας των Red Hot , John Frusciante.
Την παραγωγή την κάνουν οι ίδιοι. Έχουν ξεφύγει από τη βαριά πινελιά του Rubin και μάλλον μου θυμίζει παραγωγή των ELP.
Πιο light , πιο ανάλαφρη, πιο ποπ (με μεγάλη αυθαιρεσία αυτό).
O συνδιασμός των εκπληκτικών riffs , των εξωτικών κρουστών, των τρελλαμένων πνευστών , της πικρής θλιμμένης φωνής , με την αισθητική της παραγωγής , δημιουργούν ένα αλλόκοτα εθιστικό χαρμάνι.
Το άλμπουμ το ακούω συνεχώς. Ανακαλύπτω πράγματα με κάθε ακρόαση.
Μπορεί να μην έχει τα τρελά επίπεδα των προηγούμενων αλλά εκπέμπει μια ρετουσαρισμένη παλιομοδίτικη γοητεία.
Οι άνθρωποι είναι πολύ μεγάλη μπάντα.
Στα καλύτερα της χρονιάς . Εύκολα.
