Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Το μέρος και η εποχή... [Moby Grape]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058257465" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Αλλαγές!</h3><p><strong>Moby Grape - Moby Grape</strong> (Ιούνιος 1967, Columbia)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]157913[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 Hey Grandma (J. Miller, D. Stevenson), A2 Mr. Blues (B. Mosley), A3 Fall On You (P. Lewis), A4 8:05 (J. Miller, D. Stevenson), A5 Come In The Morning (B. Mosley), A6 Omaha (S. Spence), A7 Naked, If I Want To (J. Miller), B1 Someday (J. Miller, D. Stevenson, S. Spence), B2 Ain't No Use (J. Miller, D. Stevenson), B3 Sitting By The Window (P. Lewis), B4 Changes (J. Miller, D. Stevenson), B5 Lazy Me (B. Mosley), B6 Indifference (S. Spence)</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Peter Lewis (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά), Jerry Miller (ληντ κιθάρα, φωνητικά), Bob Mosley (μπάσο, φωνητικά), Skip Spence (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά), Don Stevenson (τύμπανα, φωνητικά)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή</span>: David Rubinson</p><p></p><p>Ηχογραφήθηκε στις 11 Μαρτίου έως 25 Απριλίου 1967 στα <em>CBS Studios</em>, Χόλιγουντ, Καλιφόρνια</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]157914[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">(Α-Δ) <em>Jerry Miller, Peter Lewis, Don Stevenson, Bob Mosley</em> και <em>Skip Spence</em>, το 1967 (φωτογραφία <em>Michael Ochs</em>)</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Υπήρχε μια απόλυτη σοκαριστική εμπειρία στην ακρόαση του ήχου των Grape, που δεν άκουγες τόσο πολύ, όσο αισθανόσουν στο θώρακα, το στέρνο και το σπλήνα σου, καθώς οι ζωτικές οργανικές λειτουργίες διαταράσσονταν</span></em>».</p><p></p><p>Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο βίωσε ο κριτικός του περιοδικού <em>Crawdaddy</em> μια ζωντανή παράσταση των <strong>Moby Grape</strong> το 1967. Την ίδια εποχή, ένας άλλος κριτικός τους χαρακτήρισε «<em><span style="color: Darkorange">ένα ιδιαίτερα βίαιο γκρουπ</span></em>» επειδή έδειχναν να επιτίθενται σε κάθε τραγούδι με μεγάλη δύναμη και χωρίς μέτρο. «<em><span style="color: Darkorange">Έτσι τους θυμάμαι</span></em>», αναφέρει στις σημειώσεις της <em>CD</em> επανέκδοσης του 2007 της <em>Sundazed</em>, ο δημοσιογράφος <em>Gene Sculatti</em>, «<em><span style="color: Darkorange">να κτυπούν στη σκηνή του Avalon ή του Fillmore, όπως μια Mustang που μάρσαρε στο παρασκήνιο και ξαφνικά ξαμολιόταν. Η σύνθεση τριών κιθαρών, το μπάσο και τα τύμπανα θα εκτελούσαν έξι ή επτά κομμάτια χωρίς διακοπή, πριν πάρουν μια ανάσα για μια μπαλάντα ή ένα τζαμάρισμα</span></em>». «<em><span style="color: Darkorange">Ανυπομονούσαμε, φίλε</span></em>», θυμάται ο κιθαρίστας-τραγουδιστής <strong>Jerry Miller</strong>. «<em><span style="color: Darkorange">Είχαμε βγει εκεί και δεν χάναμε χρόνο</span></em>».</p><p></p><p>Όλη η ποπ μουσική και η κουλτούρα φάνηκαν να κινούνται ταχύτερα εκείνη την εποχή, αλλά η τροχιά των <em>Moby Grape</em> - από το ξεκίνημά τους το 1966 μέχρι τις αίθουσες συναυλιών, τη συμμετοχή στο φεστιβάλ του Μοντερέι και ένα εκθαμβωτικό ντεμπούτο άλμπουμ μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο - φαινόταν ιδιαίτερα γρήγορη, σαν να έτρεχαν για χάρη τους οι δείκτες των ρολογιών.</p><p></p><p>Ήταν, ασφαλώς, "φαινόμενο" της Δυτικής Ακτής. Αυτός ο τόπος και εκείνες οι ημέρες καθόρισαν τους παίκτες και αναδιάρθρωσαν το παιχνίδι. Ο <em>Miller</em> και ο ντράμερ-τραγουδιστής <strong>Don Stevenson</strong> που οδήγησαν από το Σιάτλ για να παίξουν με την μπάντα διασκευών τους, <em>Frantics</em>, πίσω από γυμνόστηθες χορεύτριες στη βόρεια παραλία του Φρίσκο, ο μπασίστας-τραγουδιστής <strong>Bob Mosley</strong> ερχόμενος από το Σαν Ντιέγκο και τους <em>Misfits</em>, ο κιθαρίστας-τραγουδιστής <strong>Peter Lewis</strong>, πρώην <em>Peter & the Wolves</em> από το Λος Άντζελες, όλοι τους θολωμένοι μουσικοί σ' εκείνη την προ-ψυχεδελική εποχή, από την ομίχλη των <em>Drag'on A' Go-Go, Monkey Bar, Le Poupee, Safari Room, Upstate Lounge</em>.</p><p></p><p>Η καταχνιά όμως διαλύθηκε όταν οι τέσσερις συνάντησαν τον <a href="http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=145473" target="_blank"><strong>Skip Spence</strong></a>. Ο γεννημένος στο Γουίντσορ του Οντάριο μόλις είχε εγκαταλείψει την καρέκλα του ντράμερ στους <em>Jefferson Airplane</em>. Στο νέο γκρουπ έπαιζε ρυθμική κιθάρα, τραγουδούσε και ήταν ο ...αναφλεκτήρας. Σύντομα οι <em>Grape</em> εμφανίζονταν σε παραστάσεις και εντυπωσίαζαν. «<em><span style="color: Darkorange">Ήμουν κατάπληκτος</span></em>», λέει ο <em>David Rubinson</em>, τότε ένας παραγωγός της <em>Columbia Records (Chambers Brothers, Taj Mahal, Santana Blues Band)</em>, ο οποίος είδε για πρώτη φορά τους <em>Grape</em> στο <em>Ark</em> του Σοσαλίτο, όταν υποστήριζαν τους <em>Sparrow</em> του <em>John Kay</em> (μετέπειτα <em>Steppenwolf</em>) που τους έκανε την παραγωγή. «<em><span style="color: Darkorange">Ήταν η καλύτερη αμερικάνικη μπάντα που είχα δει ποτέ και ήταν όλοι σπουδαίοι συνθέτες!</span></em>».</p><p></p><p>Τον Ιανουάριο του 1967 ο <em>Rubinson</em> πήρε τους <em>Grape</em> στο <em>L.A.</em>, όπου πέρασαν από ακρόαση με δύο τραγούδια, το "<em>Looper</em>" του <em>Peter Lewis</em> και το "<em>Indifference</em>" του <em>Skip Spence</em>. Η <em>Columbia</em> εκτίμησε το ντέμο και τους υπέγραψε, παραγκωνίζοντας την <em>Atlantic</em> και την <em>Elektra</em>. «<em><span style="color: Darkorange">Ένα αστείο πράγμα</span></em>», θυμάται ο <em>Rubinson</em> γελώντας. «<em><span style="color: Darkorange">Ο Jac Holzman μου πρόσφερε δουλειά στην Elektra αν έφερνα μαζί μου, τους Moby Grape!</span></em>».</p><p></p><p>Τον Μάρτιο του 1967, οι <em>Moby Grape</em> αποσύρθηκαν στο Λος Άντζελες για να κόψουν το πρώτο τους άλμπουμ - συνολικά σε τρεις εβδομάδες. Το <strong><span style="color: Dodgerblue">Moby Grape</span></strong>, που κυκλοφόρησε εκείνο τον Ιούνιο είναι ένας υπέροχος δίσκος, και λέει πολλά για το ταλέντο, τα ένστικτα και την εργατικότητα των μελών της μπάντας. Το γεγονός ότι η μουσική του εντυπωσιάζει ακόμα περισσότερο τώρα, πέντε δεκαετίες μετά τη δημιουργία της, κάνει λιγότερο αποκαρδιωτική την αποτυχία του δίσκου στην εποχή του. Στην πραγματικότητα, παρά τη σύγχυση που προκάλεσε η <em>Columbia</em> εκδίδοντας ταυτόχρονα πέντε σινγκλ από τον δίσκο, το <em>Moby Grape</em> ήταν ένα τοπ 25 <em>LP</em>, που πωλούσε αρκετά σταθερά ώστε να παραμείνει στο τσαρτ του <em>Billboard</em> για μισό χρόνο. Είναι επίσης μια από τις πιο εντυπωσιακές πρεμιέρες μπάντας όλων των εποχών.</p><p></p><p>Το δίδυμο <em>Miller-Stevenson</em> έγραψε τέσσερα από τα κομμάτια του άλμπουμ, συμπεριλαμβανομένου του καυτού εναρκτήριου "<strong>Hey Grandma</strong>" (ο Stevenson λέει ότι το εμπνεύστηκε εκείνη την εποχή από «<em><span style="color: Darkorange">όλα τα ελκυστικά κορίτσια που τρέχουν γύρω με φορέματα γιαγιάς</span></em>»), του φρενιασμένου "<strong>Changes</strong>" που έχει μερικές από τις πιο σκληρές κιθάρες του άλμπουμ και του ελαφρύτερου, κάπως κάντρι "<strong>Ain't No Use</strong>". Η μπαλάντα "<strong>8:05</strong>" (τι μελωδία!) είναι μια από τις μεγάλες στιγμές του άλμπουμ. «<em><span style="color: Darkorange">Αυτό το είδος μου θυμίζει τους Everly Brothers</span></em>», λέει ο <em>Stevenson</em>. «<em><span style="color: Darkorange">8:05 [μ.μ.] ήταν όταν οδηγούσαμε πάνω από τη Γέφυρα Γκόλντεν Γκέιτ στο Σαν Φρανσίσκο, ερχόμενοι από το Σιάτλ με το Oldsmobile του Jerry</span></em>». «<em><span style="color: Darkorange">Ήμουν ο κύριος τραγουδιστής σε αυτό</span></em>», θυμάται ο Μίλερ, «<em><span style="color: Darkorange">ο Skippy ελίσσεται, ο Don τραγουδάει την αρμονία και ο Pete έπαιξε αυτό το πρώτο, πολύ ωραίο κομμάτι κιθάρας. Έτσι λειτουργούσαμε τότε. Παίρναμε μια ταινία ή καθόμαστε γύρω και προσπαθούσαμε να προσθέσουμε ό,τι μπορούσαμε στα τραγούδια του άλλου, χωρίς να πρέπει να πούμε 'θέλω ένα τέταρτο του ποσοστού'</span></em>».</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]157915[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Α-Δ: <em>Skip Spence, Jerry Miller, Bob Mosley, Don Stevenson, Peter Lewis</em></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058257465, member: 30418"] [HEADING=2]Αλλαγές![/HEADING] [B]Moby Grape - Moby Grape[/B] (Ιούνιος 1967, Columbia) [CENTER][ATTACH=CONFIG]157913._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 Hey Grandma (J. Miller, D. Stevenson), A2 Mr. Blues (B. Mosley), A3 Fall On You (P. Lewis), A4 8:05 (J. Miller, D. Stevenson), A5 Come In The Morning (B. Mosley), A6 Omaha (S. Spence), A7 Naked, If I Want To (J. Miller), B1 Someday (J. Miller, D. Stevenson, S. Spence), B2 Ain't No Use (J. Miller, D. Stevenson), B3 Sitting By The Window (P. Lewis), B4 Changes (J. Miller, D. Stevenson), B5 Lazy Me (B. Mosley), B6 Indifference (S. Spence) [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Peter Lewis (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά), Jerry Miller (ληντ κιθάρα, φωνητικά), Bob Mosley (μπάσο, φωνητικά), Skip Spence (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά), Don Stevenson (τύμπανα, φωνητικά) [COLOR=Indianred]Παραγωγή[/COLOR]: David Rubinson Ηχογραφήθηκε στις 11 Μαρτίου έως 25 Απριλίου 1967 στα [I]CBS Studios[/I], Χόλιγουντ, Καλιφόρνια [CENTER][ATTACH=CONFIG]157914._xfImport[/ATTACH] (Α-Δ) [I]Jerry Miller, Peter Lewis, Don Stevenson, Bob Mosley[/I] και [I]Skip Spence[/I], το 1967 (φωτογραφία [I]Michael Ochs[/I])[/CENTER] «[I][COLOR=Darkorange]Υπήρχε μια απόλυτη σοκαριστική εμπειρία στην ακρόαση του ήχου των Grape, που δεν άκουγες τόσο πολύ, όσο αισθανόσουν στο θώρακα, το στέρνο και το σπλήνα σου, καθώς οι ζωτικές οργανικές λειτουργίες διαταράσσονταν[/COLOR][/I]». Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο βίωσε ο κριτικός του περιοδικού [I]Crawdaddy[/I] μια ζωντανή παράσταση των [B]Moby Grape[/B] το 1967. Την ίδια εποχή, ένας άλλος κριτικός τους χαρακτήρισε «[I][COLOR=Darkorange]ένα ιδιαίτερα βίαιο γκρουπ[/COLOR][/I]» επειδή έδειχναν να επιτίθενται σε κάθε τραγούδι με μεγάλη δύναμη και χωρίς μέτρο. «[I][COLOR=Darkorange]Έτσι τους θυμάμαι[/COLOR][/I]», αναφέρει στις σημειώσεις της [I]CD[/I] επανέκδοσης του 2007 της [I]Sundazed[/I], ο δημοσιογράφος [I]Gene Sculatti[/I], «[I][COLOR=Darkorange]να κτυπούν στη σκηνή του Avalon ή του Fillmore, όπως μια Mustang που μάρσαρε στο παρασκήνιο και ξαφνικά ξαμολιόταν. Η σύνθεση τριών κιθαρών, το μπάσο και τα τύμπανα θα εκτελούσαν έξι ή επτά κομμάτια χωρίς διακοπή, πριν πάρουν μια ανάσα για μια μπαλάντα ή ένα τζαμάρισμα[/COLOR][/I]». «[I][COLOR=Darkorange]Ανυπομονούσαμε, φίλε[/COLOR][/I]», θυμάται ο κιθαρίστας-τραγουδιστής [B]Jerry Miller[/B]. «[I][COLOR=Darkorange]Είχαμε βγει εκεί και δεν χάναμε χρόνο[/COLOR][/I]». Όλη η ποπ μουσική και η κουλτούρα φάνηκαν να κινούνται ταχύτερα εκείνη την εποχή, αλλά η τροχιά των [I]Moby Grape[/I] - από το ξεκίνημά τους το 1966 μέχρι τις αίθουσες συναυλιών, τη συμμετοχή στο φεστιβάλ του Μοντερέι και ένα εκθαμβωτικό ντεμπούτο άλμπουμ μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο - φαινόταν ιδιαίτερα γρήγορη, σαν να έτρεχαν για χάρη τους οι δείκτες των ρολογιών. Ήταν, ασφαλώς, "φαινόμενο" της Δυτικής Ακτής. Αυτός ο τόπος και εκείνες οι ημέρες καθόρισαν τους παίκτες και αναδιάρθρωσαν το παιχνίδι. Ο [I]Miller[/I] και ο ντράμερ-τραγουδιστής [B]Don Stevenson[/B] που οδήγησαν από το Σιάτλ για να παίξουν με την μπάντα διασκευών τους, [I]Frantics[/I], πίσω από γυμνόστηθες χορεύτριες στη βόρεια παραλία του Φρίσκο, ο μπασίστας-τραγουδιστής [B]Bob Mosley[/B] ερχόμενος από το Σαν Ντιέγκο και τους [I]Misfits[/I], ο κιθαρίστας-τραγουδιστής [B]Peter Lewis[/B], πρώην [I]Peter & the Wolves[/I] από το Λος Άντζελες, όλοι τους θολωμένοι μουσικοί σ' εκείνη την προ-ψυχεδελική εποχή, από την ομίχλη των [I]Drag'on A' Go-Go, Monkey Bar, Le Poupee, Safari Room, Upstate Lounge[/I]. Η καταχνιά όμως διαλύθηκε όταν οι τέσσερις συνάντησαν τον [URL="http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=145473"][B]Skip Spence[/B][/URL]. Ο γεννημένος στο Γουίντσορ του Οντάριο μόλις είχε εγκαταλείψει την καρέκλα του ντράμερ στους [I]Jefferson Airplane[/I]. Στο νέο γκρουπ έπαιζε ρυθμική κιθάρα, τραγουδούσε και ήταν ο ...αναφλεκτήρας. Σύντομα οι [I]Grape[/I] εμφανίζονταν σε παραστάσεις και εντυπωσίαζαν. «[I][COLOR=Darkorange]Ήμουν κατάπληκτος[/COLOR][/I]», λέει ο [I]David Rubinson[/I], τότε ένας παραγωγός της [I]Columbia Records (Chambers Brothers, Taj Mahal, Santana Blues Band)[/I], ο οποίος είδε για πρώτη φορά τους [I]Grape[/I] στο [I]Ark[/I] του Σοσαλίτο, όταν υποστήριζαν τους [I]Sparrow[/I] του [I]John Kay[/I] (μετέπειτα [I]Steppenwolf[/I]) που τους έκανε την παραγωγή. «[I][COLOR=Darkorange]Ήταν η καλύτερη αμερικάνικη μπάντα που είχα δει ποτέ και ήταν όλοι σπουδαίοι συνθέτες![/COLOR][/I]». Τον Ιανουάριο του 1967 ο [I]Rubinson[/I] πήρε τους [I]Grape[/I] στο [I]L.A.[/I], όπου πέρασαν από ακρόαση με δύο τραγούδια, το "[I]Looper[/I]" του [I]Peter Lewis[/I] και το "[I]Indifference[/I]" του [I]Skip Spence[/I]. Η [I]Columbia[/I] εκτίμησε το ντέμο και τους υπέγραψε, παραγκωνίζοντας την [I]Atlantic[/I] και την [I]Elektra[/I]. «[I][COLOR=Darkorange]Ένα αστείο πράγμα[/COLOR][/I]», θυμάται ο [I]Rubinson[/I] γελώντας. «[I][COLOR=Darkorange]Ο Jac Holzman μου πρόσφερε δουλειά στην Elektra αν έφερνα μαζί μου, τους Moby Grape![/COLOR][/I]». Τον Μάρτιο του 1967, οι [I]Moby Grape[/I] αποσύρθηκαν στο Λος Άντζελες για να κόψουν το πρώτο τους άλμπουμ - συνολικά σε τρεις εβδομάδες. Το [B][COLOR=Dodgerblue]Moby Grape[/COLOR][/B], που κυκλοφόρησε εκείνο τον Ιούνιο είναι ένας υπέροχος δίσκος, και λέει πολλά για το ταλέντο, τα ένστικτα και την εργατικότητα των μελών της μπάντας. Το γεγονός ότι η μουσική του εντυπωσιάζει ακόμα περισσότερο τώρα, πέντε δεκαετίες μετά τη δημιουργία της, κάνει λιγότερο αποκαρδιωτική την αποτυχία του δίσκου στην εποχή του. Στην πραγματικότητα, παρά τη σύγχυση που προκάλεσε η [I]Columbia[/I] εκδίδοντας ταυτόχρονα πέντε σινγκλ από τον δίσκο, το [I]Moby Grape[/I] ήταν ένα τοπ 25 [I]LP[/I], που πωλούσε αρκετά σταθερά ώστε να παραμείνει στο τσαρτ του [I]Billboard[/I] για μισό χρόνο. Είναι επίσης μια από τις πιο εντυπωσιακές πρεμιέρες μπάντας όλων των εποχών. Το δίδυμο [I]Miller-Stevenson[/I] έγραψε τέσσερα από τα κομμάτια του άλμπουμ, συμπεριλαμβανομένου του καυτού εναρκτήριου "[B]Hey Grandma[/B]" (ο Stevenson λέει ότι το εμπνεύστηκε εκείνη την εποχή από «[I][COLOR=Darkorange]όλα τα ελκυστικά κορίτσια που τρέχουν γύρω με φορέματα γιαγιάς[/COLOR][/I]»), του φρενιασμένου "[B]Changes[/B]" που έχει μερικές από τις πιο σκληρές κιθάρες του άλμπουμ και του ελαφρύτερου, κάπως κάντρι "[B]Ain't No Use[/B]". Η μπαλάντα "[B]8:05[/B]" (τι μελωδία!) είναι μια από τις μεγάλες στιγμές του άλμπουμ. «[I][COLOR=Darkorange]Αυτό το είδος μου θυμίζει τους Everly Brothers[/COLOR][/I]», λέει ο [I]Stevenson[/I]. «[I][COLOR=Darkorange]8:05 [μ.μ.] ήταν όταν οδηγούσαμε πάνω από τη Γέφυρα Γκόλντεν Γκέιτ στο Σαν Φρανσίσκο, ερχόμενοι από το Σιάτλ με το Oldsmobile του Jerry[/COLOR][/I]». «[I][COLOR=Darkorange]Ήμουν ο κύριος τραγουδιστής σε αυτό[/COLOR][/I]», θυμάται ο Μίλερ, «[I][COLOR=Darkorange]ο Skippy ελίσσεται, ο Don τραγουδάει την αρμονία και ο Pete έπαιξε αυτό το πρώτο, πολύ ωραίο κομμάτι κιθάρας. Έτσι λειτουργούσαμε τότε. Παίρναμε μια ταινία ή καθόμαστε γύρω και προσπαθούσαμε να προσθέσουμε ό,τι μπορούσαμε στα τραγούδια του άλλου, χωρίς να πρέπει να πούμε 'θέλω ένα τέταρτο του ποσοστού'[/COLOR][/I]». [CENTER][ATTACH=CONFIG]157915._xfImport[/ATTACH] Α-Δ: [I]Skip Spence, Jerry Miller, Bob Mosley, Don Stevenson, Peter Lewis[/I][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Το μέρος και η εποχή... [Moby Grape]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…