Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Το μέρος και η εποχή... [Moby Grape]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058257466" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Δίπλα στο παράθυρο</h3> <p style="text-align: center">[ATTACH]157916[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center"><em>Skip Spence</em> και <em>Don Stevenson</em> ηχογραφώντας στο στούντιο, στις 21 Νοεμβρίου 1967 στη Νέα Υόρκη</p><p></p><p>Το "<strong>Someday</strong>" είναι άλλο ένα στοχαστικό κομμάτι, κάπως στο μεσαίο τέμπο της εκδοχής των <strong>Byrds</strong>, του "<em>Goin' Back</em>" των <em>Coffin-King</em> με υπέροχες φράσεις ρευστής κιθάρας από τον <em>Miller</em> στο τελείωμα. Το σχεδόν ενός λεπτού "<strong>Naked, If I Want To</strong>" είναι ένα από τα λίγα τραγούδια που έγραψε η μπάντα κατά τη διάρκεια των σέσιον ηχογράφησης στο <em>L.A.</em>, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του υλικού ήταν μια πιο σφιχτά διασκευασμένη εκδοχή του ρεπερτορίου των συναυλιών. «<em><span style="color: Darkorange">Το έκανα επί τόπου, το παίξαμε και νομίζω ότι πήγαμε και το κόψαμε αμέσως</span></em>», λέει ο <em>Miller</em>.</p><p></p><p><em>Miller</em>: «<em><span style="color: Darkorange">Ο Mosley, φίλε, ήταν γ@μ@τος τραγουδιστής</span></em>». Σαν τον <em>Stevenson</em>, που τραγουδούσε διασκευές <em>Bobby Bland</em> και <em>Little Milton</em>, κατά τη διάρκεια των ζωντανών παραστάσεων των <em>Grape</em>, ο μπασίστας <em>Mosley</em> είχε μια προτίμηση για το ρυθμ εντ μπλουζ και μια ικανότητα για γαλανομάτα σόουλ. Δικά του είναι, το "<strong>Come In The Morning</strong>", το πιο χαρούμενο είδος ποπ-σόουλ, με το γκρουπ στις αρμονίες και την ηλιόλουστη ατμόσφαιρα σε ένα τροποποιημένο ριφ του <em>Otis</em> (άλλωστε και το "<strong>Mr. Blues</strong>" του, παραπέμπει στον <em>Redding</em>) και το "<strong>Lazy Me</strong>" που είναι απλά έξοχο, ένα τεκμηριωμένο και παθιασμένο κατηγορητήριο της τεμπελιάς, «<em><span style="color: Darkorange">Μόνο θα ξαπλώσω εδώ... και θα αποσυντεθώ</span></em>». Αυτό από έναν τύπο που το προφίλ του στο περιοδικό <em>Hit Parader</em> του 1967 σημείωνε ότι «<em><span style="color: Darkorange">Πριν από λίγα χρόνια, ο Bob ενδιαφερόταν μόνο για τον αθλητισμό, ειδικά το μπέιζμπολ</span></em>». Απίστευτο. Η απόλυτη μουσικότητα που υπάρχει στα φωνητικά του <em>Mosley</em>, η διασκευή και το παίξιμο της μπάντας - όλα σε ένα κομμάτι που δεν διαρκεί ούτε δύο λεπτά και αντλεί από την θετική επίδραση των τραγουδιών των <em>Beatles</em>.</p><p></p><p>Εξίσου εξαιρετικό με τα τραγούδια του <em>Mosley</em> ή των <em>Miller-Stevenson</em> είναι το "<strong>Fall on You</strong>" του <em>Peter Lewis</em>, μια σύνθεση πριν από τους <em>Grape</em>, που ο <em>Mosley</em> θυμάται, «<em><span style="color: Darkorange">ο Peter και εγώ το ηχογραφήσαμε για πρώτη φορά στο Χόλιγουντ με τον Joel Scott Hill</span></em> (μελλοντικό κιθαρίστα-τραγουδιστή των <em>Canned Heat/Flying Burrito</em>)», και είναι ένας καταιγισμός ενέργειας, κινητικό, ασταμάτητο. Ο <em>Lewis</em> δεν υπήρξε λιγότερο ικανός στα πιο αργά κομμάτια, αφού το "<strong>Sitting by the Window</strong>" ήταν μπαλάντα ισάξια με το "<em>8:05</em>" και περαιτέρω απόδειξη της ευελιξίας και της συλλογικής φαντασίας των <em>Grape</em>. Στο κομμάτι συμβαίνουν τόσο πολλά: διάθεση, έκρηξη χρωμάτων, λυρική αίσθηση της απώλειας και εκείνες οι νωθρές εκτάσεις καθαρής, μινόρε ψυχεδελικής κιθάρας.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]157999[/ATTACH]</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Όταν βλέπω το βίντεο της μπάντας στη σκηνή, φαινόταν να έχει όλη την ενέργεια</span></em>», λέει ο <em>Omar</em>, ο γιος του <em>Skip Spence</em>, για τον αείμνηστο πατέρα του. Πράγματι, ενώ ο <em>Spence</em>, κατά τη διάρκεια του δεύτερου και τρίτου <em>LP</em>, <strong><span style="color: Dodgerblue">Wow</span></strong> και <strong><span style="color: Dodgerblue">Moby Grape '69</span></strong>, συνεισέφερε κάντρι-φολκ ("<em>Funky-Tunk</em>"), τρελαμένη ποπ ("<em>Motorcycle Irene</em>") και το απεγνωσμένα όμορφο "<em>Seeing</em>", εδώ ο ρυθμός του είναι απογειωτικό και κατεδαφιστικό ροκ εντ ρολ. Η μοναδική εμφάνιση της μπάντας στα τσαρτ είναι το σινγκλ (χιτ #88 στο Χοτ 100), "<strong>Omaha</strong>" (αρχικά απλά "<em>Listen My Friends</em>" σύμφωνα με το ρεφρέν), με ρυθμούς που σχεδόν προετοιμάζουν το σκληροπυρηνικό πανκ και ήταν πάντα ένα λάιβ χάιλαϊτ των Grape. «<em><span style="color: Darkorange">Ο Bob απλώς χτυπιέται στο 'Omaha'</span></em>», λέει ο <em>Miller</em>. «<em><span style="color: Darkorange">Όταν το κόψαμε αυτό, προσπαθήσαμε να ακούγονται σκληρά το μπάσο και τα τύμπανα, όπως στη Stax ή τη Motown, γιατί εκείνο τον καιρό το ποπ-ροκ ήταν αρκετά ελαφρύ, έτσι ζευγαρώσαμε αυτή τη γκρανκάσα και το μπάσο, για να φτιάχνουν ένα ωραίο κτύπημα. Σίγουρα δούλεψε</span></em>».</p><p></p><p>Το ίδιο έκανε και το "<strong>Indifference</strong>" του <em>Spence</em>, το άλλο ρόκερ του πρώτου άλμπουμ. Φαινομενικά ένα συνονθύλευμα, είναι ένα κομμάτι που κόβει την ανάσα με τα τύμπανα του <em>Stevenson</em> σε πρωταγωνιστικό ρόλο, τα φωνητικά όλων, τη δομημένη αποδόμηση πριν το τέλος οδηγούμενη από το μπάσο του <em>Mosley</em> και τους εκφραστικά τραγουδισμένους στίχους που καταφέρνουν να είναι τόσο χρονικά εστιασμένοι όσο και παντοτινά εφαρμόσιμοι. Ο στίχος «<em><span style="color: Darkorange">Τι διαφορά έκανε η ημέρα</span></em>» αντηχεί ως μια ευπρόσδεκτη σκέψη που η ζωή μας φέρνει συχνά όταν συναντάς κάτι νέο και μια αόρατη προοπτική μπαίνει στο προσκήνιο, η τύχη κάνει επιτόπου στροφή...</p><p></p><p>Για λίγο, στο Σαν Φρανσίσκο των πρώτων συναυλιών και του άλμπουμ των <strong>Moby Grape</strong>, αυτή η σκέψη ήταν σχεδόν καθημερινή. Όλα θα μπορούσαν ενδεχομένως να αλλάξουν προς το καλύτερο. Αυτό το συναίσθημα, ευτυχώς, είναι αρκετά εμφανές σε αυτό το δίσκο. Όπως ο <em>Skip</em>, το θέτει όμορφα στο "<em>Indifference</em>", «<em><span style="color: Darkorange">Αυτό είναι το κομμάτι που με κάνει να τα χάνω</span></em>».</p><p></p><p>(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, σημειώσεις CD επανέκδοσης, Gene Sculatti)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]157917[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058257466, member: 30418"] [HEADING=2]Δίπλα στο παράθυρο[/HEADING] [CENTER][ATTACH=CONFIG]157916._xfImport[/ATTACH] [I]Skip Spence[/I] και [I]Don Stevenson[/I] ηχογραφώντας στο στούντιο, στις 21 Νοεμβρίου 1967 στη Νέα Υόρκη[/CENTER] Το "[B]Someday[/B]" είναι άλλο ένα στοχαστικό κομμάτι, κάπως στο μεσαίο τέμπο της εκδοχής των [B]Byrds[/B], του "[I]Goin' Back[/I]" των [I]Coffin-King[/I] με υπέροχες φράσεις ρευστής κιθάρας από τον [I]Miller[/I] στο τελείωμα. Το σχεδόν ενός λεπτού "[B]Naked, If I Want To[/B]" είναι ένα από τα λίγα τραγούδια που έγραψε η μπάντα κατά τη διάρκεια των σέσιον ηχογράφησης στο [I]L.A.[/I], καθώς το μεγαλύτερο μέρος του υλικού ήταν μια πιο σφιχτά διασκευασμένη εκδοχή του ρεπερτορίου των συναυλιών. «[I][COLOR=Darkorange]Το έκανα επί τόπου, το παίξαμε και νομίζω ότι πήγαμε και το κόψαμε αμέσως[/COLOR][/I]», λέει ο [I]Miller[/I]. [I]Miller[/I]: «[I][COLOR=Darkorange]Ο Mosley, φίλε, ήταν γ@μ@τος τραγουδιστής[/COLOR][/I]». Σαν τον [I]Stevenson[/I], που τραγουδούσε διασκευές [I]Bobby Bland[/I] και [I]Little Milton[/I], κατά τη διάρκεια των ζωντανών παραστάσεων των [I]Grape[/I], ο μπασίστας [I]Mosley[/I] είχε μια προτίμηση για το ρυθμ εντ μπλουζ και μια ικανότητα για γαλανομάτα σόουλ. Δικά του είναι, το "[B]Come In The Morning[/B]", το πιο χαρούμενο είδος ποπ-σόουλ, με το γκρουπ στις αρμονίες και την ηλιόλουστη ατμόσφαιρα σε ένα τροποποιημένο ριφ του [I]Otis[/I] (άλλωστε και το "[B]Mr. Blues[/B]" του, παραπέμπει στον [I]Redding[/I]) και το "[B]Lazy Me[/B]" που είναι απλά έξοχο, ένα τεκμηριωμένο και παθιασμένο κατηγορητήριο της τεμπελιάς, «[I][COLOR=Darkorange]Μόνο θα ξαπλώσω εδώ... και θα αποσυντεθώ[/COLOR][/I]». Αυτό από έναν τύπο που το προφίλ του στο περιοδικό [I]Hit Parader[/I] του 1967 σημείωνε ότι «[I][COLOR=Darkorange]Πριν από λίγα χρόνια, ο Bob ενδιαφερόταν μόνο για τον αθλητισμό, ειδικά το μπέιζμπολ[/COLOR][/I]». Απίστευτο. Η απόλυτη μουσικότητα που υπάρχει στα φωνητικά του [I]Mosley[/I], η διασκευή και το παίξιμο της μπάντας - όλα σε ένα κομμάτι που δεν διαρκεί ούτε δύο λεπτά και αντλεί από την θετική επίδραση των τραγουδιών των [I]Beatles[/I]. Εξίσου εξαιρετικό με τα τραγούδια του [I]Mosley[/I] ή των [I]Miller-Stevenson[/I] είναι το "[B]Fall on You[/B]" του [I]Peter Lewis[/I], μια σύνθεση πριν από τους [I]Grape[/I], που ο [I]Mosley[/I] θυμάται, «[I][COLOR=Darkorange]ο Peter και εγώ το ηχογραφήσαμε για πρώτη φορά στο Χόλιγουντ με τον Joel Scott Hill[/COLOR][/I] (μελλοντικό κιθαρίστα-τραγουδιστή των [I]Canned Heat/Flying Burrito[/I])», και είναι ένας καταιγισμός ενέργειας, κινητικό, ασταμάτητο. Ο [I]Lewis[/I] δεν υπήρξε λιγότερο ικανός στα πιο αργά κομμάτια, αφού το "[B]Sitting by the Window[/B]" ήταν μπαλάντα ισάξια με το "[I]8:05[/I]" και περαιτέρω απόδειξη της ευελιξίας και της συλλογικής φαντασίας των [I]Grape[/I]. Στο κομμάτι συμβαίνουν τόσο πολλά: διάθεση, έκρηξη χρωμάτων, λυρική αίσθηση της απώλειας και εκείνες οι νωθρές εκτάσεις καθαρής, μινόρε ψυχεδελικής κιθάρας. [CENTER][ATTACH=CONFIG]157999._xfImport[/ATTACH][/CENTER] «[I][COLOR=Darkorange]Όταν βλέπω το βίντεο της μπάντας στη σκηνή, φαινόταν να έχει όλη την ενέργεια[/COLOR][/I]», λέει ο [I]Omar[/I], ο γιος του [I]Skip Spence[/I], για τον αείμνηστο πατέρα του. Πράγματι, ενώ ο [I]Spence[/I], κατά τη διάρκεια του δεύτερου και τρίτου [I]LP[/I], [B][COLOR=Dodgerblue]Wow[/COLOR][/B] και [B][COLOR=Dodgerblue]Moby Grape '69[/COLOR][/B], συνεισέφερε κάντρι-φολκ ("[I]Funky-Tunk[/I]"), τρελαμένη ποπ ("[I]Motorcycle Irene[/I]") και το απεγνωσμένα όμορφο "[I]Seeing[/I]", εδώ ο ρυθμός του είναι απογειωτικό και κατεδαφιστικό ροκ εντ ρολ. Η μοναδική εμφάνιση της μπάντας στα τσαρτ είναι το σινγκλ (χιτ #88 στο Χοτ 100), "[B]Omaha[/B]" (αρχικά απλά "[I]Listen My Friends[/I]" σύμφωνα με το ρεφρέν), με ρυθμούς που σχεδόν προετοιμάζουν το σκληροπυρηνικό πανκ και ήταν πάντα ένα λάιβ χάιλαϊτ των Grape. «[I][COLOR=Darkorange]Ο Bob απλώς χτυπιέται στο 'Omaha'[/COLOR][/I]», λέει ο [I]Miller[/I]. «[I][COLOR=Darkorange]Όταν το κόψαμε αυτό, προσπαθήσαμε να ακούγονται σκληρά το μπάσο και τα τύμπανα, όπως στη Stax ή τη Motown, γιατί εκείνο τον καιρό το ποπ-ροκ ήταν αρκετά ελαφρύ, έτσι ζευγαρώσαμε αυτή τη γκρανκάσα και το μπάσο, για να φτιάχνουν ένα ωραίο κτύπημα. Σίγουρα δούλεψε[/COLOR][/I]». Το ίδιο έκανε και το "[B]Indifference[/B]" του [I]Spence[/I], το άλλο ρόκερ του πρώτου άλμπουμ. Φαινομενικά ένα συνονθύλευμα, είναι ένα κομμάτι που κόβει την ανάσα με τα τύμπανα του [I]Stevenson[/I] σε πρωταγωνιστικό ρόλο, τα φωνητικά όλων, τη δομημένη αποδόμηση πριν το τέλος οδηγούμενη από το μπάσο του [I]Mosley[/I] και τους εκφραστικά τραγουδισμένους στίχους που καταφέρνουν να είναι τόσο χρονικά εστιασμένοι όσο και παντοτινά εφαρμόσιμοι. Ο στίχος «[I][COLOR=Darkorange]Τι διαφορά έκανε η ημέρα[/COLOR][/I]» αντηχεί ως μια ευπρόσδεκτη σκέψη που η ζωή μας φέρνει συχνά όταν συναντάς κάτι νέο και μια αόρατη προοπτική μπαίνει στο προσκήνιο, η τύχη κάνει επιτόπου στροφή... Για λίγο, στο Σαν Φρανσίσκο των πρώτων συναυλιών και του άλμπουμ των [B]Moby Grape[/B], αυτή η σκέψη ήταν σχεδόν καθημερινή. Όλα θα μπορούσαν ενδεχομένως να αλλάξουν προς το καλύτερο. Αυτό το συναίσθημα, ευτυχώς, είναι αρκετά εμφανές σε αυτό το δίσκο. Όπως ο [I]Skip[/I], το θέτει όμορφα στο "[I]Indifference[/I]", «[I][COLOR=Darkorange]Αυτό είναι το κομμάτι που με κάνει να τα χάνω[/COLOR][/I]». (*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, σημειώσεις CD επανέκδοσης, Gene Sculatti) [CENTER][ATTACH=CONFIG]157917._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Το μέρος και η εποχή... [Moby Grape]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…