Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
«Τόσο σουρεαλιστικό όσο ένα μαξιλάρι» [Jefferson Airplane]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058215681" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Κάποιον να αγαπάς</h3><p><strong>Jefferson Airplane - Surrealistic Pillow</strong> (Φεβρουάριος 1967, RCA Victor)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]155795[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 She Has Funny Cars (Jorma Kaukonen, Marty Balin), A2 Somebody To Love (Darby Slick), A3 My Best Friend (Skip Spence), A4 Today (Marty Balin, Paul Kantner), A5 Comin' Back To Me (Marty Balin), B1 3/5 Of A Mile In 10 Seconds (Marty Balin), B2 D.C.B.A. - 25 (Paul Kantner), B3 How Do You Feel (Tom Mastin), B4 Embryonic Journey (Jorma Kaukonen), B5 White Rabbit (Grace Slick), B6 Plastic Fantastic Lover (Marty Balin)</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Grace Slick (φωνητικά, πλήκτρα, φλογέρα) Paul Kantner (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά), Jorma Kaukonen (ληντ κιθάρα, φωνητικά), Jack Casady (μπάσο, ρυθμική κιθάρα), Spencer Dryden (τύμπανα, κρουστά), Marty Balin (φωνητικά, κιθάρα), Jerry Garcia (μουσικός και πνευματικός σύμβουλος)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή / Μηχανικός</span>: Rick Jarrard / David Hassinger</p><p></p><p>Ηχογραφήθηκε, από τις 31 Οκτωβρίου μέχρι 22 Νοεμβρίου του 1966 στο RCA Victor's Music Center of the World, Χόλιγουντ, Καλιφόρνια</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]155796[/ATTACH]</p><p></p><p>Στα μέσα της δεκαετίας του '60, νέα "δεδομένα" διαμορφώνονται. Οι φόλκις των καφέ-μπαρ ενεργοποιούνται από τη βρετανική εισβολή και τους <em>Byrds</em>, ο <em>Bob Dylan</em> και τα μπιτ κείμενα, ο ελεύθερος έρωτας και το <em>LSD</em> και φυσικά οι <strong>Jefferson Airplane</strong> που ανήκαν στην πρώτη γενιά της <a href="https://avclub.gr/forum/showthread.php/141388" target="_blank">σκηνής του Σαν Φρανσίσκο</a>. Μετά από μια σειρά παραστάσεων το φθινόπωρο του 1965, εξασφάλισαν μια μεγάλη συμφωνία με την <em>RCA</em> και κυκλοφόρησαν ένα ήπιο φολκ-ροκ άλμπουμ (<strong><span style="color: Dodgerblue">Takes Off</span></strong>) τον Αύγουστο του 1966.</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Ήμασταν δυσαρεστημένοι με τα αποτελέσματα</span></em>», θυμάται ο <strong>Paul Kantner</strong>, οπότε κατά τη διάρκεια των σέσιον για το ακόλουθο άλμπουμ τους, κάλεσε τον <em>Jerry Garcia</em> των <em>Grateful Dead</em>, σαν ειρηνοποιό μεταξύ των παραγωγών και της μπάντας, που η μεθοδολογία της πλέον βασιζόταν όλο και περισσότερο στον αυτοσχεδιασμό.</p><p></p><p>Ακόμη πιο κρίσιμο υπήρξε η άφιξη της κοντράλτο τραγουδίστριας <strong>Grace Slick</strong>, πρώην μοντέλο που απέκτησε εμπειρία με το συγκρότημα της Περιοχής του Κόλπου, τους <em>Great Society</em>. Η <em>Slick</em> έφερε μια "ατσαλένια" ομορφιά, ένα σκατ (μίμηση μουσικών οργάνων με τη φωνή) ύφος τραγουδιού και όπως είπε ο <em>Kantner</em>, «<em><span style="color: Darkorange">μια πρώιμη στάση πανκ</span></em>», καθώς και δύο συναρπαστικά τραγούδια, τα "<em>Somebody To Love</em>" και "<em>White Rabbit</em>", στα οποία κυρίως βασίζεται η φήμη του άλμπουμ.</p><p></p><p>Επίσης νεοφερμένος ήταν και ο ντράμερ <strong>Spencer Dryden</strong>, αντικαταστάτης του περιπλανώμενου <a href="http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=145473" target="_blank">Skip Spence</a>, πρώην τζαζίστας, που η ελεύθερη ροή στο στυλ του απελευθέρωσε το ρυθμικό τμήμα με τον επίσης εξαίσιο <strong>Jack Casady</strong>. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα σέσιον για το <em>Pillow</em> άρχισαν μόλις δύο εβδομάδες μετά το ντεμπούτο της <em>Slick</em> στη σκηνή, αλλά η συνεισφορά της έγινε αμέσως αισθητή. «<em><span style="color: Darkorange">Ένα κβαντικό άλμα</span></em>», περιγράφει τον δίσκο ο <strong>Jorma Kaukonen</strong>, με τα τραγούδια αγάπης, την εκλεπτυσμένη αντήχηση και τα ακουστικά όργανα να αντισταθμίζουν την άσιντ φύση του άλμπουμ. Γράφοντας στο <em>Esquire</em>, ο <em>Robert Christgau</em> το περιέγραψε ως «<em><span style="color: Darkorange">ικανοποιητικό, πρωτότυπο φολκ-ροκ</span></em>», αλλά στα αυτιά του "νονού" Γκαρσία ακουγόταν «<em><span style="color: Darkorange">τόσο σουρεαλιστικό όσο ένα μαξιλάρι</span></em>»!</p><p></p><p>Στο <strong>Surrealistic Pillow</strong>, ο πρώτος ήχος που ακούγεται από το εναρκτήριο ντυλανικό "<strong>She Has Funny Cars</strong>", είναι το υπνωτικό χτύπημα α λα <em>Bo Diddley</em> των τυμπάνων του <em>Spencer</em> και στη συνέχεια ο χαρακτηριστικός ήχος της κιθάρας του <em>Jorma</em>, συνειδητοποιώντας ότι βρίσκεσαι σε ένα ταξίδι. Το "<strong>Somebody To Love</strong>" (πρωταρχικά "<em>Someone To Love</em>"), σύνθεση του <em>Darby Slick</em> των <em>Great Society</em>, πρώην κουνιάδου της <em> Grace Barnett Wing</em> (το πραγματικό της όνομα), έγινε ο ύμνος του Καλοκαιριού της Αγάπης και είναι το πρώτο και μεγαλύτερο χιτ της μπάντας. Η φωνή της <em>Grace</em>, οι κουδουνιστές κιθάρες και ο δροσερός ήχος του Σαν Φρανσίσκο διαθέτουν μια ποπ ένταση που μαζί με τον επιτακτικό στίχο οριοθετούν την ατμόσφαιρα της εποχής.</p><p></p><p style="margin-left: 20px"><em>Όταν η αλήθεια βρεθεί ότι είναι ψέματα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>και όλη η χαρά μέσα σου πεθαίνει</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Δεν θέλεις να αγαπήσεις κάποιον;</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Δεν χρειάζεσαι κάποιον να αγαπάς;</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Δεν θα σου άρεσε κάποιον να αγαπάς;</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Καλύτερα να βρεις κάποιον να αγαπήσεις</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Όταν τα λουλούδια στον κήπο,</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Μωρό μου, είναι νεκρά, ναι</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Και το μυαλό σου, το μυαλό σου</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Είναι τόσο γεμάτο με θλίψη</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>...</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Τα μάτια σου, λέω, τα μάτια σου</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Μπορεί να μοιάζουν με τα δικά του</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ναι, αλλά στο κεφάλι σου, μωρό μου,</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Φοβάμαι ότι δεν ξέρεις πού βρίσκεται</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>...</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Τα δάκρυα κυλούν, αχ,</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Κυλούν κάτω στο στήθος σου</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Και οι φίλοι σου, μωρό μου,</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Σε αντιμετωπίζουν σαν επισκέπτη</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Δεν θέλεις να αγαπήσεις κάποιον;</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Δεν χρειάζεσαι κάποιον να αγαπάς;</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Δεν θα σου άρεσε κάποιον να αγαπάς;</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Καλύτερα να βρεις κάποιον να αγαπήσεις</em></p> <p style="margin-left: 20px">- Somebody to Love (Darby Slick)</p><p></p><p>Το τρίτο κομμάτι "<strong>My Best Friend</strong>", ένα κομψό φολκ-ποπ κομμάτι, δείχνει τις μουσικές ανησυχίες του αρχικού τους ντράμερ, <em>Skip Spence</em>. Μια από τις καλύτερες συνθέσεις του διδύμου <em>Balin/Kantner</em>, το "<strong>Today</strong>", είναι μια μπαλάντα με ένα διακριτικό, ζεστό μοτίβο που εξελίσσεται σε μια ελαφρώς ισχυρότερη φολκ-εμπνευσμένη μελωδία, με τους στίχους να ταιριάζουν στο ρυθμό και να μετατρέπονται σε εξομολογητήριο. Το τελευταίο κομμάτι στην πρώτη πλευρά, "<strong>Comin' Back To Me</strong>", είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια του <strong>Marty Balin</strong>. Η απαλή κιθάρα οδηγεί στη φλογέρα της <em>Slick</em> και στη συνέχεια έρχονται τα φωνητικά του <em>Marty</em>, τραγουδώντας σουρεαλιστικούς στίχους σε μια απλή επαναλαμβανόμενη μελωδία.</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Κάποιος αρχίζει να διαβάζει ανάμεσα στις σελίδες ενός βιβλίου / Το σχήμα της νυσταγμένης μουσικής, και ξαφνικά κολλάς / Μέσα από τη βροχή πάνω στα δέντρα, τα φιλιά στο τρέξιμο / σε είδα / σε είδα / Γύρισε σε 'μένα</span></em>...»</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]155797[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058215681, member: 30418"] [HEADING=2]Κάποιον να αγαπάς[/HEADING] [B]Jefferson Airplane - Surrealistic Pillow[/B] (Φεβρουάριος 1967, RCA Victor) [CENTER][ATTACH=CONFIG]155795._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 She Has Funny Cars (Jorma Kaukonen, Marty Balin), A2 Somebody To Love (Darby Slick), A3 My Best Friend (Skip Spence), A4 Today (Marty Balin, Paul Kantner), A5 Comin' Back To Me (Marty Balin), B1 3/5 Of A Mile In 10 Seconds (Marty Balin), B2 D.C.B.A. - 25 (Paul Kantner), B3 How Do You Feel (Tom Mastin), B4 Embryonic Journey (Jorma Kaukonen), B5 White Rabbit (Grace Slick), B6 Plastic Fantastic Lover (Marty Balin) [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Grace Slick (φωνητικά, πλήκτρα, φλογέρα) Paul Kantner (ρυθμική κιθάρα, φωνητικά), Jorma Kaukonen (ληντ κιθάρα, φωνητικά), Jack Casady (μπάσο, ρυθμική κιθάρα), Spencer Dryden (τύμπανα, κρουστά), Marty Balin (φωνητικά, κιθάρα), Jerry Garcia (μουσικός και πνευματικός σύμβουλος) [COLOR=Indianred]Παραγωγή / Μηχανικός[/COLOR]: Rick Jarrard / David Hassinger Ηχογραφήθηκε, από τις 31 Οκτωβρίου μέχρι 22 Νοεμβρίου του 1966 στο RCA Victor's Music Center of the World, Χόλιγουντ, Καλιφόρνια [CENTER][ATTACH=CONFIG]155796._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Στα μέσα της δεκαετίας του '60, νέα "δεδομένα" διαμορφώνονται. Οι φόλκις των καφέ-μπαρ ενεργοποιούνται από τη βρετανική εισβολή και τους [I]Byrds[/I], ο [I]Bob Dylan[/I] και τα μπιτ κείμενα, ο ελεύθερος έρωτας και το [I]LSD[/I] και φυσικά οι [B]Jefferson Airplane[/B] που ανήκαν στην πρώτη γενιά της [URL="https://avclub.gr/forum/showthread.php/141388"]σκηνής του Σαν Φρανσίσκο[/URL]. Μετά από μια σειρά παραστάσεων το φθινόπωρο του 1965, εξασφάλισαν μια μεγάλη συμφωνία με την [I]RCA[/I] και κυκλοφόρησαν ένα ήπιο φολκ-ροκ άλμπουμ ([B][COLOR=Dodgerblue]Takes Off[/COLOR][/B]) τον Αύγουστο του 1966. «[I][COLOR=Darkorange]Ήμασταν δυσαρεστημένοι με τα αποτελέσματα[/COLOR][/I]», θυμάται ο [B]Paul Kantner[/B], οπότε κατά τη διάρκεια των σέσιον για το ακόλουθο άλμπουμ τους, κάλεσε τον [I]Jerry Garcia[/I] των [I]Grateful Dead[/I], σαν ειρηνοποιό μεταξύ των παραγωγών και της μπάντας, που η μεθοδολογία της πλέον βασιζόταν όλο και περισσότερο στον αυτοσχεδιασμό. Ακόμη πιο κρίσιμο υπήρξε η άφιξη της κοντράλτο τραγουδίστριας [B]Grace Slick[/B], πρώην μοντέλο που απέκτησε εμπειρία με το συγκρότημα της Περιοχής του Κόλπου, τους [I]Great Society[/I]. Η [I]Slick[/I] έφερε μια "ατσαλένια" ομορφιά, ένα σκατ (μίμηση μουσικών οργάνων με τη φωνή) ύφος τραγουδιού και όπως είπε ο [I]Kantner[/I], «[I][COLOR=Darkorange]μια πρώιμη στάση πανκ[/COLOR][/I]», καθώς και δύο συναρπαστικά τραγούδια, τα "[I]Somebody To Love[/I]" και "[I]White Rabbit[/I]", στα οποία κυρίως βασίζεται η φήμη του άλμπουμ. Επίσης νεοφερμένος ήταν και ο ντράμερ [B]Spencer Dryden[/B], αντικαταστάτης του περιπλανώμενου [URL="http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=145473"]Skip Spence[/URL], πρώην τζαζίστας, που η ελεύθερη ροή στο στυλ του απελευθέρωσε το ρυθμικό τμήμα με τον επίσης εξαίσιο [B]Jack Casady[/B]. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα σέσιον για το [I]Pillow[/I] άρχισαν μόλις δύο εβδομάδες μετά το ντεμπούτο της [I]Slick[/I] στη σκηνή, αλλά η συνεισφορά της έγινε αμέσως αισθητή. «[I][COLOR=Darkorange]Ένα κβαντικό άλμα[/COLOR][/I]», περιγράφει τον δίσκο ο [B]Jorma Kaukonen[/B], με τα τραγούδια αγάπης, την εκλεπτυσμένη αντήχηση και τα ακουστικά όργανα να αντισταθμίζουν την άσιντ φύση του άλμπουμ. Γράφοντας στο [I]Esquire[/I], ο [I]Robert Christgau[/I] το περιέγραψε ως «[I][COLOR=Darkorange]ικανοποιητικό, πρωτότυπο φολκ-ροκ[/COLOR][/I]», αλλά στα αυτιά του "νονού" Γκαρσία ακουγόταν «[I][COLOR=Darkorange]τόσο σουρεαλιστικό όσο ένα μαξιλάρι[/COLOR][/I]»! Στο [B]Surrealistic Pillow[/B], ο πρώτος ήχος που ακούγεται από το εναρκτήριο ντυλανικό "[B]She Has Funny Cars[/B]", είναι το υπνωτικό χτύπημα α λα [I]Bo Diddley[/I] των τυμπάνων του [I]Spencer[/I] και στη συνέχεια ο χαρακτηριστικός ήχος της κιθάρας του [I]Jorma[/I], συνειδητοποιώντας ότι βρίσκεσαι σε ένα ταξίδι. Το "[B]Somebody To Love[/B]" (πρωταρχικά "[I]Someone To Love[/I]"), σύνθεση του [I]Darby Slick[/I] των [I]Great Society[/I], πρώην κουνιάδου της [I] Grace Barnett Wing[/I] (το πραγματικό της όνομα), έγινε ο ύμνος του Καλοκαιριού της Αγάπης και είναι το πρώτο και μεγαλύτερο χιτ της μπάντας. Η φωνή της [I]Grace[/I], οι κουδουνιστές κιθάρες και ο δροσερός ήχος του Σαν Φρανσίσκο διαθέτουν μια ποπ ένταση που μαζί με τον επιτακτικό στίχο οριοθετούν την ατμόσφαιρα της εποχής. [INDENT][I]Όταν η αλήθεια βρεθεί ότι είναι ψέματα και όλη η χαρά μέσα σου πεθαίνει Δεν θέλεις να αγαπήσεις κάποιον; Δεν χρειάζεσαι κάποιον να αγαπάς; Δεν θα σου άρεσε κάποιον να αγαπάς; Καλύτερα να βρεις κάποιον να αγαπήσεις Όταν τα λουλούδια στον κήπο, Μωρό μου, είναι νεκρά, ναι Και το μυαλό σου, το μυαλό σου Είναι τόσο γεμάτο με θλίψη ... Τα μάτια σου, λέω, τα μάτια σου Μπορεί να μοιάζουν με τα δικά του Ναι, αλλά στο κεφάλι σου, μωρό μου, Φοβάμαι ότι δεν ξέρεις πού βρίσκεται ... Τα δάκρυα κυλούν, αχ, Κυλούν κάτω στο στήθος σου Και οι φίλοι σου, μωρό μου, Σε αντιμετωπίζουν σαν επισκέπτη Δεν θέλεις να αγαπήσεις κάποιον; Δεν χρειάζεσαι κάποιον να αγαπάς; Δεν θα σου άρεσε κάποιον να αγαπάς; Καλύτερα να βρεις κάποιον να αγαπήσεις[/I] - Somebody to Love (Darby Slick)[/INDENT] Το τρίτο κομμάτι "[B]My Best Friend[/B]", ένα κομψό φολκ-ποπ κομμάτι, δείχνει τις μουσικές ανησυχίες του αρχικού τους ντράμερ, [I]Skip Spence[/I]. Μια από τις καλύτερες συνθέσεις του διδύμου [I]Balin/Kantner[/I], το "[B]Today[/B]", είναι μια μπαλάντα με ένα διακριτικό, ζεστό μοτίβο που εξελίσσεται σε μια ελαφρώς ισχυρότερη φολκ-εμπνευσμένη μελωδία, με τους στίχους να ταιριάζουν στο ρυθμό και να μετατρέπονται σε εξομολογητήριο. Το τελευταίο κομμάτι στην πρώτη πλευρά, "[B]Comin' Back To Me[/B]", είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια του [B]Marty Balin[/B]. Η απαλή κιθάρα οδηγεί στη φλογέρα της [I]Slick[/I] και στη συνέχεια έρχονται τα φωνητικά του [I]Marty[/I], τραγουδώντας σουρεαλιστικούς στίχους σε μια απλή επαναλαμβανόμενη μελωδία. «[I][COLOR=Darkorange]Κάποιος αρχίζει να διαβάζει ανάμεσα στις σελίδες ενός βιβλίου / Το σχήμα της νυσταγμένης μουσικής, και ξαφνικά κολλάς / Μέσα από τη βροχή πάνω στα δέντρα, τα φιλιά στο τρέξιμο / σε είδα / σε είδα / Γύρισε σε 'μένα[/COLOR][/I]...» [CENTER][ATTACH=CONFIG]155797._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
«Τόσο σουρεαλιστικό όσο ένα μαξιλάρι» [Jefferson Airplane]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…