Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
«Τόσο σουρεαλιστικό όσο ένα μαξιλάρι» [Jefferson Airplane]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058215686" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Άσπρο κουνέλι/Εμβρυϊκό ταξίδι</h3> <p style="text-align: center">[ATTACH]155798[/ATTACH]</p><p></p><p>Η δεύτερη πλευρά αρχίζει μ' ένα από τα πιο δυνατά ροκ κομμάτια του <em>Balin</em>, το γρήγορο ρυθμικά <strong>"3/5 Of A Mile In 10 Seconds</strong>", ένα πολύχρωμο σκηνικό των δρόμων του Σαν Φρανσίσκο με τον Μάρτι να ζωγραφίζει εικόνες εξωφρενικών χαρακτήρων και να κάνει διάφορες κοινωνικές "παρατηρήσεις". H εμπνευσμένη από το άσιντ, φαρσοκωμωδία "<strong>D.C.B.A. - 25</strong>" που ακολουθεί, παίρνει το όνομά της από τις πραγματικές συγχορδίες του κομματιού ενώ το 25 παραπέμπει στο <em>LSD</em>. Το "<strong>How Do You Feel</strong>" είναι ένα από τα λίγα μη δικά τους τραγούδια, με μια νωθρή και ευγενική διάθεση αλλά εξίσου απολαυστικό. Με διάρκεια μικρότερη των δύο λεπτών, το οργανικό "<strong>Embryonic Journey</strong>" ήταν το πρώτο κομμάτι που έγραψε ο <em>Jorma Kaukonen</em> και η μελαγχολική και υποβλητική του φύση σε συνδυασμό με το περίτεχνο παίξιμο το κατέστησαν σημείο εστίασης του άλμπουμ. Αν και αναμφίβολα προσωπικό, το στυλ του <em>Kaukonen</em> ανακαλεί εκείνο του μέντορα και κάποτε δασκάλου του, <em>Rev. Gary Davis</em>. Τόσο εντυπωσιακό, τόσο όμορφο, τόσο μικρό...</p><p></p><table style='width: 100%'><tr><td><em>Ένα χάπι σε κάνει μεγαλύτερο<br /> και ένα χάπι σε κάνει μικρό,<br /> και εκείνα που σου δίνει η μάνα σου<br /> δεν κάνουν τίποτα απολύτως<br /> Πήγαινε ρώτησε την Αλίκη,<br /> όταν είναι δέκα πόδια ψηλή<br /> <br /> Και αν πας να κυνηγήσεις κουνέλια,<br /> Και ξέρεις ότι θα πέσεις<br /> Πες τους ότι μια κάμπια που καπνίζει αργιλέ<br /> Σου έδωσε το κάλεσμα<br /> Φώναξε την Αλίκη,<br /> Όταν είναι ακόμη μικρή<br /> <br /> Όταν οι άνδρες στη σκακιέρα<br /> Σηκώνονται και σου λένε πού να πας<br /> Και μόλις έχεις πάρει κάποιο είδος μανιταριού,<br /> Και το μυαλό σου κινείται χαμηλότονα<br /> Ρώτησε την Αλίκη,<br /> Νομίζω ότι θα το ξέρει<br /> <br /> Όταν η λογική και η αναλογία<br /> Έχουν πρόχειρα καταρρεύσει<br /> και ο Λευκός Ιππότης μιλάει ανάποδα<br /> και η Κόκκινη Βασίλισσα έχει τρελαθεί,<br /> Θυμήσου τι είπε ο ποντικοσκίουρος<br /> Τάισε το κεφάλι σου,<br /> Τάισε το κεφάλι σου</em><br /> - White Rabbit (Grace Slick)</td><td><p style="text-align: center">[ATTACH]155799[/ATTACH]<br /> <em>Κάμπια χρησιμοποιώντας ναργιλέ</em><br /> Μια απεικόνιση από τις Περιπέτειες της Αλίκης στη<br /> Χώρα των Θαυμάτων του εικονογράφου Τζον Τένιελ</p> </td></tr></table><p></p><p>Και η συνέχεια έχει «<em><span style="color: Darkorange">μια παράξενη ονειρική ή εξωπραγματική ποιότητα</span></em>». Λίγες ψυχεδελικές στιγμές μπορούν να ταιριάζουν με τη σαν ονειροπόληση μονοτονία της <em>Grace Slick</em> στο "<strong>White Rabbit</strong>", εμπνευσμένο ρυθμικά από το <em>Μπολερό</em> του Ραβέλ και επηρεασμένο στιχουργικά από την ανάγνωση του βιβλίου <em>Οι Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων</em> του Λιούις Κάρολ. Με την υπνωτική κιθάρα στην εισαγωγή της αργής παρέλασης ακούγεται δυσοίωνο και απειλητικό, ενισχυόμενο από την εντυπωσιακή φωνητική δύναμη και έκταση της <em>Slick</em>. Το τραγούδι παραπέμπει στις αισθητηριακές διαταραχές που βιώνονται με τη χρήση των παραισθησιογόνων. Μερικοί υποθέτουν ότι το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ, το γκρούβι ψυχεδελικό "<strong>Plastic Fantastic Lover</strong>" αφορά ένα στερεοφωνικό σύστημα ή ένα παιχνίδι σεξ. Και αυτές οι έγκυρες ερμηνείες προσθέτουν στις έννοιες και το "εύρος" του τραγουδιού, αλλά ο <em>Balin</em> είπε κάποτε ότι οι στίχοι αφορούσαν την τηλεόραση και προφανώς σκεφτόταν, πόσο τόσο πολλοί άνθρωποι ήταν υπερβολικά ενθουσιασμένοι με το μέσο. Όπως πολλά τραγούδια του, είναι φορτωμένο με μια έντονη αίσθηση σαρκασμού και σίγουρα το <em>Surrealistic Pillow</em> θα ήταν πολύ λιγότερο αινιγματικό χωρίς αυτόν.</p><p></p><p style="margin-left: 20px"><em>Το νέον στόμα της με ένα μιλητό χαμόγελο που αιμορραγεί</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Δεν είναι τίποτε άλλο από ηλεκτρικό σήμα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Θα μπορούσες να πεις ότι έχει ξεχωριστό ύφος</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Είναι μέρος μιας πολύχρωμης εποχής</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Σούπερ-σφραγισμένη κυρία, επιχρωμιωμένα ρούχα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Φοράς γιατί δεν έχεις άλλα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Αλλά υποθέτω ότι κανείς δεν ξέρει</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ότι είσαι η πλαστική φανταστική ερωμένη μου</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ο κουδουνιστός σου θόρυβος ποτέ δε σταματά</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα μεταχειρισμένο μηχάνημα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Το αλουμινένιο σου φινίρισμα ελαφρώς εξασθένησε/ξεθώριασε</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Είναι το καλύτερο που έχω δει ποτέ</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Διακοσμημένο μωρό, συνέδεσέ με</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ποτέ δεν θα βρω άλλη</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Και συνειδητοποιώ κανένας σοφός</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Συγκριτικά με την πλαστική φανταστική ερωμένη μου</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Η ηλεκτρική σκόνη αρχίζει να οξειδώνει</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Την τραπεζοειδή θερμομετρική της γεύση</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Όλη η γραφειοκρατία είναι μηχανικός βιασμός</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Από τα απόβλητα των τηλεοπτικών προγραμμάτων</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Έλεγχος δεδομένων και IBM</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Η επιστήμη είναι ο αδελφός της ανθρωπότητας</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Αλλά ότι βλέπω με εξουθενώνει</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Στην πλαστική φανταστική ερωμένη μου</em></p> <p style="margin-left: 20px">- Plastic Fantastic Lover (Marty Balin)</p><p></p><p>Ο δίσκος είναι σπουδαίος, ένας από τους καλύτερους που έχουν κυκλοφορήσει από καταβολής ροκ. Περιέχει τις περισσότερες και καλύτερες συνθέσεις του <em>Marty Balin</em>, από οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ των <em>Jefferson Airplane</em> και ασφαλώς, αφορμή για την παρουσίαση υπήρξε η στενάχωρη απώλειά του στα τέλη του Σεπτεμβρίου. Ήταν ο ιδρυτής και κεντρικός πυλώνας της μπάντας, αλλά σίγουρα επισκιάστηκε από την εντυπωσιακή (τότε) <em>Grace Slick</em>. Καλό ταξίδι στον Μάρτι που σίγουρα θα αναζητά τον κήπο των επουράνιων απολαύσεών του.</p><p></p><p>Το παρακάτω σκίτσο του Μάρτι και της Γκρέις κλείνει σχεδόν τα σαράντα χρόνια και παρατηρώντας το μετά από δεκαετίες, έκανα την αναδρομή με τα σχετικά συνεπακόλουθά της, ...και τι να πούμε κοντολογίς για τον χρόνο και τη φθορά που επέρχεται στο διάβα του; Πιστεύω, τίποτα, είναι τόσο σίγουρο ότι θα συμβεί, σαν τον ήλιο που ανατέλλει το πρωί. Το στοίχημα είναι άλλο, αν θα προλάβουμε να συναντήσουμε τα όνειρά μας και χαρά σ' αυτούς που το κατορθώνουν...</p><p></p><p>(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, σημειώσεις CD επανέκδοσης, Matthew Greenwald, Jeff Tamarkin)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]155800[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058215686, member: 30418"] [HEADING=2]Άσπρο κουνέλι/Εμβρυϊκό ταξίδι[/HEADING] [CENTER][ATTACH=CONFIG]155798._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Η δεύτερη πλευρά αρχίζει μ' ένα από τα πιο δυνατά ροκ κομμάτια του [I]Balin[/I], το γρήγορο ρυθμικά [B]"3/5 Of A Mile In 10 Seconds[/B]", ένα πολύχρωμο σκηνικό των δρόμων του Σαν Φρανσίσκο με τον Μάρτι να ζωγραφίζει εικόνες εξωφρενικών χαρακτήρων και να κάνει διάφορες κοινωνικές "παρατηρήσεις". H εμπνευσμένη από το άσιντ, φαρσοκωμωδία "[B]D.C.B.A. - 25[/B]" που ακολουθεί, παίρνει το όνομά της από τις πραγματικές συγχορδίες του κομματιού ενώ το 25 παραπέμπει στο [I]LSD[/I]. Το "[B]How Do You Feel[/B]" είναι ένα από τα λίγα μη δικά τους τραγούδια, με μια νωθρή και ευγενική διάθεση αλλά εξίσου απολαυστικό. Με διάρκεια μικρότερη των δύο λεπτών, το οργανικό "[B]Embryonic Journey[/B]" ήταν το πρώτο κομμάτι που έγραψε ο [I]Jorma Kaukonen[/I] και η μελαγχολική και υποβλητική του φύση σε συνδυασμό με το περίτεχνο παίξιμο το κατέστησαν σημείο εστίασης του άλμπουμ. Αν και αναμφίβολα προσωπικό, το στυλ του [I]Kaukonen[/I] ανακαλεί εκείνο του μέντορα και κάποτε δασκάλου του, [I]Rev. Gary Davis[/I]. Τόσο εντυπωσιακό, τόσο όμορφο, τόσο μικρό... [TABLE] [TR] [TD][I]Ένα χάπι σε κάνει μεγαλύτερο και ένα χάπι σε κάνει μικρό, και εκείνα που σου δίνει η μάνα σου δεν κάνουν τίποτα απολύτως Πήγαινε ρώτησε την Αλίκη, όταν είναι δέκα πόδια ψηλή Και αν πας να κυνηγήσεις κουνέλια, Και ξέρεις ότι θα πέσεις Πες τους ότι μια κάμπια που καπνίζει αργιλέ Σου έδωσε το κάλεσμα Φώναξε την Αλίκη, Όταν είναι ακόμη μικρή Όταν οι άνδρες στη σκακιέρα Σηκώνονται και σου λένε πού να πας Και μόλις έχεις πάρει κάποιο είδος μανιταριού, Και το μυαλό σου κινείται χαμηλότονα Ρώτησε την Αλίκη, Νομίζω ότι θα το ξέρει Όταν η λογική και η αναλογία Έχουν πρόχειρα καταρρεύσει και ο Λευκός Ιππότης μιλάει ανάποδα και η Κόκκινη Βασίλισσα έχει τρελαθεί, Θυμήσου τι είπε ο ποντικοσκίουρος Τάισε το κεφάλι σου, Τάισε το κεφάλι σου[/I] - White Rabbit (Grace Slick)[/TD] [TD][CENTER][ATTACH=CONFIG]155799._xfImport[/ATTACH] [I]Κάμπια χρησιμοποιώντας ναργιλέ[/I] Μια απεικόνιση από τις Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων του εικονογράφου Τζον Τένιελ[/CENTER] [/TD] [/TR] [/TABLE] Και η συνέχεια έχει «[I][COLOR=Darkorange]μια παράξενη ονειρική ή εξωπραγματική ποιότητα[/COLOR][/I]». Λίγες ψυχεδελικές στιγμές μπορούν να ταιριάζουν με τη σαν ονειροπόληση μονοτονία της [I]Grace Slick[/I] στο "[B]White Rabbit[/B]", εμπνευσμένο ρυθμικά από το [I]Μπολερό[/I] του Ραβέλ και επηρεασμένο στιχουργικά από την ανάγνωση του βιβλίου [I]Οι Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων[/I] του Λιούις Κάρολ. Με την υπνωτική κιθάρα στην εισαγωγή της αργής παρέλασης ακούγεται δυσοίωνο και απειλητικό, ενισχυόμενο από την εντυπωσιακή φωνητική δύναμη και έκταση της [I]Slick[/I]. Το τραγούδι παραπέμπει στις αισθητηριακές διαταραχές που βιώνονται με τη χρήση των παραισθησιογόνων. Μερικοί υποθέτουν ότι το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ, το γκρούβι ψυχεδελικό "[B]Plastic Fantastic Lover[/B]" αφορά ένα στερεοφωνικό σύστημα ή ένα παιχνίδι σεξ. Και αυτές οι έγκυρες ερμηνείες προσθέτουν στις έννοιες και το "εύρος" του τραγουδιού, αλλά ο [I]Balin[/I] είπε κάποτε ότι οι στίχοι αφορούσαν την τηλεόραση και προφανώς σκεφτόταν, πόσο τόσο πολλοί άνθρωποι ήταν υπερβολικά ενθουσιασμένοι με το μέσο. Όπως πολλά τραγούδια του, είναι φορτωμένο με μια έντονη αίσθηση σαρκασμού και σίγουρα το [I]Surrealistic Pillow[/I] θα ήταν πολύ λιγότερο αινιγματικό χωρίς αυτόν. [INDENT][I]Το νέον στόμα της με ένα μιλητό χαμόγελο που αιμορραγεί Δεν είναι τίποτε άλλο από ηλεκτρικό σήμα Θα μπορούσες να πεις ότι έχει ξεχωριστό ύφος Είναι μέρος μιας πολύχρωμης εποχής Σούπερ-σφραγισμένη κυρία, επιχρωμιωμένα ρούχα Φοράς γιατί δεν έχεις άλλα Αλλά υποθέτω ότι κανείς δεν ξέρει Ότι είσαι η πλαστική φανταστική ερωμένη μου Ο κουδουνιστός σου θόρυβος ποτέ δε σταματά Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα μεταχειρισμένο μηχάνημα Το αλουμινένιο σου φινίρισμα ελαφρώς εξασθένησε/ξεθώριασε Είναι το καλύτερο που έχω δει ποτέ Διακοσμημένο μωρό, συνέδεσέ με Ποτέ δεν θα βρω άλλη Και συνειδητοποιώ κανένας σοφός Συγκριτικά με την πλαστική φανταστική ερωμένη μου Η ηλεκτρική σκόνη αρχίζει να οξειδώνει Την τραπεζοειδή θερμομετρική της γεύση Όλη η γραφειοκρατία είναι μηχανικός βιασμός Από τα απόβλητα των τηλεοπτικών προγραμμάτων Έλεγχος δεδομένων και IBM Η επιστήμη είναι ο αδελφός της ανθρωπότητας Αλλά ότι βλέπω με εξουθενώνει Στην πλαστική φανταστική ερωμένη μου[/I] - Plastic Fantastic Lover (Marty Balin)[/INDENT] Ο δίσκος είναι σπουδαίος, ένας από τους καλύτερους που έχουν κυκλοφορήσει από καταβολής ροκ. Περιέχει τις περισσότερες και καλύτερες συνθέσεις του [I]Marty Balin[/I], από οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ των [I]Jefferson Airplane[/I] και ασφαλώς, αφορμή για την παρουσίαση υπήρξε η στενάχωρη απώλειά του στα τέλη του Σεπτεμβρίου. Ήταν ο ιδρυτής και κεντρικός πυλώνας της μπάντας, αλλά σίγουρα επισκιάστηκε από την εντυπωσιακή (τότε) [I]Grace Slick[/I]. Καλό ταξίδι στον Μάρτι που σίγουρα θα αναζητά τον κήπο των επουράνιων απολαύσεών του. Το παρακάτω σκίτσο του Μάρτι και της Γκρέις κλείνει σχεδόν τα σαράντα χρόνια και παρατηρώντας το μετά από δεκαετίες, έκανα την αναδρομή με τα σχετικά συνεπακόλουθά της, ...και τι να πούμε κοντολογίς για τον χρόνο και τη φθορά που επέρχεται στο διάβα του; Πιστεύω, τίποτα, είναι τόσο σίγουρο ότι θα συμβεί, σαν τον ήλιο που ανατέλλει το πρωί. Το στοίχημα είναι άλλο, αν θα προλάβουμε να συναντήσουμε τα όνειρά μας και χαρά σ' αυτούς που το κατορθώνουν... (*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, σημειώσεις CD επανέκδοσης, Matthew Greenwald, Jeff Tamarkin) [CENTER][ATTACH=CONFIG]155800._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
«Τόσο σουρεαλιστικό όσο ένα μαξιλάρι» [Jefferson Airplane]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…