Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Βελούδινος επαναστάτης
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 1057075102" data-attributes="member: 62"><p><img src="http://data.because.tv/pics/data/artistes/photos/59-192-780x438.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p></p><p><strong>Fredo Viola: "Revolutionary Son"</strong> - 2014, MP3 D/L</p><p></p><p></p><p>Ο Fredo Viola είναι ένας σύγχρονος τραγουδιστής, συνθέτης και καλλιτέχνης των πολυμέσων (multi-media). Ζεί στη Νέα Υόρκη και πριν αποφασίσει να γίνει σκηνοθέτης είχε χρηματίσει μέλος μιάς διάσημης Κλασσικής Χορωδίας του Λος Αντζελες. Πέρα από την δεδομένη ακαδημαϊκή παιδεία του έχει δηλώσει πως μεγάλωσε σ ένα σπίτι που αντηχούσε καθημερινά από το Καλοσυγκερασμένο Κλειδοκύμβαλο του Μπάχ: η μητέρα του το έπαιζε στο πιάνο και ο μικρός το αγάπησε εξ απαλών ονύχων. Στα μικράτα του άκουγε Mussorgsky, πιο μετά, στο Λύκειο, Schubert. Αργότερα, στο πανεπιστήμιο, Bela Bartok και Shostakovich.</p><p>Το "Revolutionary Son" είναι το δεύτερο άλμπουμ του και είναι πιστό στα χνάρια του πρώτου του ("The Turn" - 2008). Ενας πραγματικός θρίαμβος, τίποτα περισσότερο ή λιγότερο, ο δίσκος δεν νιώθει άνετα κάτω από τις συνηθισμένες κατηγοριοποιήσεις. Πειραματική ποπ, τόσο τολμηρή που αγγίζει τα όρια του θράσους, πέρα για πέρα ονειρική, εξόχως μελαγχολική ακόμα κι όταν χαμογελάει, ένα άκουσμα που γνωρίζει σαν την τσέπη του τις αντιστικτικές μελωδίες στις Καντάτες του Κάντορα, την παγανιστική θρηνωδία που φωλιάζει στον πυρήνα της σεπτής μουσικής του Henry Purcell, τους Beatles και τους Beach Boys, τον Eno, τους Sigur Ros, τον Philip Glass και τον Moondog. Ετερόκλητες φωνές που έχουν υφανθεί με αριστοτεχνικό τρόπο στη στόφα ενός ακούσματος πολύτροπου, σπαρακτικά εκφραστικού, ακραία εκλεκτικού. Εξω, οι τυχεροί που έχουν δεί τη δουλειά του σε άλλα μέσα, ιδιαίτερα στα videos που συνοδεύουν τις μουσικές του, λένε πως η μουσική και η εικόνα είναι συμπληρωματικές η μία της άλλης, ένα σύνολο συγκλονιστικό και απίστευτα μεγαλύτερο από το άθροισμα των επι μέρους. Οπως και νά’χει, ο δίσκος είναι Αριστουργηματικός. Πολύ φοβάμαι ότι οι προσλαμβάνουσες του σύγχρονου μέσου ποπ ακροατή μάλλον είναι ανεπαρκείς: το άλμπουμ απευθύνεται σε περιορισμένο κοινό όχι τόσο γιατί είναι «δύσκολο», το αντίθετο θα έλεγα: είναι Μαγικό. Εκστατικό. Τόσο Εξω και Πέρα από οτιδήποτε θεωρείται ποπ στις μέρες μας.</p><p></p><p>Ενα Διαμάντι.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 1057075102, member: 62"] [IMG]http://data.because.tv/pics/data/artistes/photos/59-192-780x438.jpg[/IMG] [B]Fredo Viola: "Revolutionary Son"[/B] - 2014, MP3 D/L Ο Fredo Viola είναι ένας σύγχρονος τραγουδιστής, συνθέτης και καλλιτέχνης των πολυμέσων (multi-media). Ζεί στη Νέα Υόρκη και πριν αποφασίσει να γίνει σκηνοθέτης είχε χρηματίσει μέλος μιάς διάσημης Κλασσικής Χορωδίας του Λος Αντζελες. Πέρα από την δεδομένη ακαδημαϊκή παιδεία του έχει δηλώσει πως μεγάλωσε σ ένα σπίτι που αντηχούσε καθημερινά από το Καλοσυγκερασμένο Κλειδοκύμβαλο του Μπάχ: η μητέρα του το έπαιζε στο πιάνο και ο μικρός το αγάπησε εξ απαλών ονύχων. Στα μικράτα του άκουγε Mussorgsky, πιο μετά, στο Λύκειο, Schubert. Αργότερα, στο πανεπιστήμιο, Bela Bartok και Shostakovich. Το "Revolutionary Son" είναι το δεύτερο άλμπουμ του και είναι πιστό στα χνάρια του πρώτου του ("The Turn" - 2008). Ενας πραγματικός θρίαμβος, τίποτα περισσότερο ή λιγότερο, ο δίσκος δεν νιώθει άνετα κάτω από τις συνηθισμένες κατηγοριοποιήσεις. Πειραματική ποπ, τόσο τολμηρή που αγγίζει τα όρια του θράσους, πέρα για πέρα ονειρική, εξόχως μελαγχολική ακόμα κι όταν χαμογελάει, ένα άκουσμα που γνωρίζει σαν την τσέπη του τις αντιστικτικές μελωδίες στις Καντάτες του Κάντορα, την παγανιστική θρηνωδία που φωλιάζει στον πυρήνα της σεπτής μουσικής του Henry Purcell, τους Beatles και τους Beach Boys, τον Eno, τους Sigur Ros, τον Philip Glass και τον Moondog. Ετερόκλητες φωνές που έχουν υφανθεί με αριστοτεχνικό τρόπο στη στόφα ενός ακούσματος πολύτροπου, σπαρακτικά εκφραστικού, ακραία εκλεκτικού. Εξω, οι τυχεροί που έχουν δεί τη δουλειά του σε άλλα μέσα, ιδιαίτερα στα videos που συνοδεύουν τις μουσικές του, λένε πως η μουσική και η εικόνα είναι συμπληρωματικές η μία της άλλης, ένα σύνολο συγκλονιστικό και απίστευτα μεγαλύτερο από το άθροισμα των επι μέρους. Οπως και νά’χει, ο δίσκος είναι Αριστουργηματικός. Πολύ φοβάμαι ότι οι προσλαμβάνουσες του σύγχρονου μέσου ποπ ακροατή μάλλον είναι ανεπαρκείς: το άλμπουμ απευθύνεται σε περιορισμένο κοινό όχι τόσο γιατί είναι «δύσκολο», το αντίθετο θα έλεγα: είναι Μαγικό. Εκστατικό. Τόσο Εξω και Πέρα από οτιδήποτε θεωρείται ποπ στις μέρες μας. Ενα Διαμάντι. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Βελούδινος επαναστάτης
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…