Οι Red Sparowes που μας χάρισαν το αρκετά πιο ιλιγγιώδες, θολό και βρώμικο At the Soundless Dawn (2005), επέστρεψαν με το νέο τους πόνημα Every Red Heart Shines..., το φθινόπωρο της προηγούμενης χρονιάς.
Οι Bryant Clifford Meyer (κιθάρα στους Neurosis), Josh Graham (κιθάρα στους Isis), Andy Arahood (μπάσο στους Angel Hair), Greg Burns (μπάσο στους Halifax Pier) και David Clifford (τύμπανα των Pleasure Forever), (ο Jeff Caxide των Isis έχει πλέον αποχωρίσει), πιο μεστοί και progressive αυτή τη φορά με σαφώς πιο ώριμο ήχο, περισσότερο κατασταλαγμένοι, ασχολούνται με το αδιέξοδο την πολιτική που κατευθύνει μονόπλευρα μαζικά κινήματα, που καταντούν τις μάζες στην εξαθλίωση και τις μαζικά κατευθυνόμενες πρακτικές οργάνωσης και δράσης από τους ηγέτες της που οδηγούν σε αδιέξοδο και παρακμή τον πολιτισμό τους.
Μετά τους Joy Division τον Mpapa και τους Radiohead ήρθαν τώρα οι Red Sparowes με την σειρά τους να μας ζέψουν το βαρύ φορτίο στο σβέρκο.
Να βγάλουμε το μονοπάτι πάλι με τη μία και μετά ξανά και ξανά, σε κάθε άκουσμα τους, με πόδια βαριά βουτηγμένα όλο και πιο βαθιά να πατώνουν στη λάσπη μέχρι η πορεία του λυγμού να καταλήξει σε αφωνία. Και μετά πάλι να συνεχίζω με βήμα αργό, καταλαβαίνοντας πως και το πάνε και το έλα, ολόκληρη η διαδρομή, είναι ανήφορος. Κυκλικός και ατέρμονος.
Σούρουπο που δύει και ανατείλει και πάλι το σούρουπο φέρνει.
Αν αυτό δεν είναι ο γάιδαρος που μάταια γυρνάει την πέτρα, τότε τι είναι?
Όπως τα άνοστα κρύα μοναχικά απογεύματα που αναγκαστήκαμε να διασχίσουμε μέχρι το φως του χαμόγελου ή απλά το γνέμα κατανόησης του συνοδοιπόρου.
Δίσκος μολύβι, με μόνο σωσίβιο την κριμένη στα αυλάκια του ηδύποτη μελωδία.
Το πρώτο μαύρο κόκκινο βινύλιο, κατ εξοχήν ηλεκτρισμένο, κάνει τον γκρί βραχίονα να φαντάζει πυρωμένος όπως τα δάχτυλα στις χορδές και τα χέρια στα τύμπανα, ενώ το δεύτερο, χρυσό μαύρο, πιο μεστό και πιο γαλήνιο, τον κάνει να φεγγίζει την πρώτη ανατολή που σε λίγο έρχεται.
Στον πρώτο δίσκο αγανακτάς λέγοντας δώσε μου μία να τελειώνουμε, ενώ στον δεύτερο η ψυχή όλο γκάζι, λυτρωμένη γελά στο μαρτύριο που φεύγει. Μια πίστα cross ήταν λές και πέρασε.
Τα οκτώ κομμάτια του διπλού αυτού, χωρίς στίχο, άλμπουμ, δεν μας αφήνουν θεματικά αβοήθητους, αφού οι τίτλοι τους λειτουργούν σχεδόν σαν τυφλοσούρτες
1 The Great Leap Forward Poured Down Upon Us One Day Like a Mighty Storm, Suddenly and Furiously Blinding Our Senses.
2 We Stood Transfixed in Blank Devotion as Our Leader Spoke to Us, Looking Down On Our Mute Faces With a Great, Raging, and Unseeing Eye.
3 Like the Howling Glory of the Darkest Winds, This Voice Was Thunderous and the Words Holy, Tangling Their Way Around Our Hearts and Clutching Our Innocent Awe.
4 A Message of Avarice Rained Down Upon Us and Carried Us Away Into False Dreams of Endless Riches.
5 Annihilate the Sparrow, That Stealer of Seed, and Our Harvests Will Abound; We Will Watch Our Wealth Flood In.
6 And by Our Own Hand Did Every Last Bird Lie Silent in Their Puddles, the Air Barren of Song as the Clouds Drifted Away. For Killing Their Greatest Enemy, the Locusts Noisily Thanked Us and Turned Their Jaws Toward Our Crops, Swallowing Our Greed Whole.
7 Millions Starved and We Became Skinnier and Skinnier, While Our Leaders Became Fatter and Fatter. και
8 Finally, as That Blazing Sun Shone Down Upon Us, Did We Know That True Enemy Was the Voice of Blind Idolatry; and Only Then Did We Begin to Think for Ourselves.
Υ.Γ Αν κάνετε απεγνωσμένες προσπάθειες δίαιτας, ακούστε τον πριν το μεσημεριανό.
Ή αντίθετα, αν η σύντροφος ετοιμάζεται να ξεχυθεί στις βιτρίνες για ανελέητα ψώνια, ακούστε τον δυνατά με μισάνοιχτη την πόρτα … Μπορείτε να της εμπιστευτείτε ακόμη και την κάρτα σας.
Οι Bryant Clifford Meyer (κιθάρα στους Neurosis), Josh Graham (κιθάρα στους Isis), Andy Arahood (μπάσο στους Angel Hair), Greg Burns (μπάσο στους Halifax Pier) και David Clifford (τύμπανα των Pleasure Forever), (ο Jeff Caxide των Isis έχει πλέον αποχωρίσει), πιο μεστοί και progressive αυτή τη φορά με σαφώς πιο ώριμο ήχο, περισσότερο κατασταλαγμένοι, ασχολούνται με το αδιέξοδο την πολιτική που κατευθύνει μονόπλευρα μαζικά κινήματα, που καταντούν τις μάζες στην εξαθλίωση και τις μαζικά κατευθυνόμενες πρακτικές οργάνωσης και δράσης από τους ηγέτες της που οδηγούν σε αδιέξοδο και παρακμή τον πολιτισμό τους.
Μετά τους Joy Division τον Mpapa και τους Radiohead ήρθαν τώρα οι Red Sparowes με την σειρά τους να μας ζέψουν το βαρύ φορτίο στο σβέρκο.
Να βγάλουμε το μονοπάτι πάλι με τη μία και μετά ξανά και ξανά, σε κάθε άκουσμα τους, με πόδια βαριά βουτηγμένα όλο και πιο βαθιά να πατώνουν στη λάσπη μέχρι η πορεία του λυγμού να καταλήξει σε αφωνία. Και μετά πάλι να συνεχίζω με βήμα αργό, καταλαβαίνοντας πως και το πάνε και το έλα, ολόκληρη η διαδρομή, είναι ανήφορος. Κυκλικός και ατέρμονος.
Σούρουπο που δύει και ανατείλει και πάλι το σούρουπο φέρνει.
Αν αυτό δεν είναι ο γάιδαρος που μάταια γυρνάει την πέτρα, τότε τι είναι?
Όπως τα άνοστα κρύα μοναχικά απογεύματα που αναγκαστήκαμε να διασχίσουμε μέχρι το φως του χαμόγελου ή απλά το γνέμα κατανόησης του συνοδοιπόρου.
Δίσκος μολύβι, με μόνο σωσίβιο την κριμένη στα αυλάκια του ηδύποτη μελωδία.
Το πρώτο μαύρο κόκκινο βινύλιο, κατ εξοχήν ηλεκτρισμένο, κάνει τον γκρί βραχίονα να φαντάζει πυρωμένος όπως τα δάχτυλα στις χορδές και τα χέρια στα τύμπανα, ενώ το δεύτερο, χρυσό μαύρο, πιο μεστό και πιο γαλήνιο, τον κάνει να φεγγίζει την πρώτη ανατολή που σε λίγο έρχεται.
Στον πρώτο δίσκο αγανακτάς λέγοντας δώσε μου μία να τελειώνουμε, ενώ στον δεύτερο η ψυχή όλο γκάζι, λυτρωμένη γελά στο μαρτύριο που φεύγει. Μια πίστα cross ήταν λές και πέρασε.
Τα οκτώ κομμάτια του διπλού αυτού, χωρίς στίχο, άλμπουμ, δεν μας αφήνουν θεματικά αβοήθητους, αφού οι τίτλοι τους λειτουργούν σχεδόν σαν τυφλοσούρτες
1 The Great Leap Forward Poured Down Upon Us One Day Like a Mighty Storm, Suddenly and Furiously Blinding Our Senses.
2 We Stood Transfixed in Blank Devotion as Our Leader Spoke to Us, Looking Down On Our Mute Faces With a Great, Raging, and Unseeing Eye.
3 Like the Howling Glory of the Darkest Winds, This Voice Was Thunderous and the Words Holy, Tangling Their Way Around Our Hearts and Clutching Our Innocent Awe.
4 A Message of Avarice Rained Down Upon Us and Carried Us Away Into False Dreams of Endless Riches.
5 Annihilate the Sparrow, That Stealer of Seed, and Our Harvests Will Abound; We Will Watch Our Wealth Flood In.
6 And by Our Own Hand Did Every Last Bird Lie Silent in Their Puddles, the Air Barren of Song as the Clouds Drifted Away. For Killing Their Greatest Enemy, the Locusts Noisily Thanked Us and Turned Their Jaws Toward Our Crops, Swallowing Our Greed Whole.
7 Millions Starved and We Became Skinnier and Skinnier, While Our Leaders Became Fatter and Fatter. και
8 Finally, as That Blazing Sun Shone Down Upon Us, Did We Know That True Enemy Was the Voice of Blind Idolatry; and Only Then Did We Begin to Think for Ourselves.
Υ.Γ Αν κάνετε απεγνωσμένες προσπάθειες δίαιτας, ακούστε τον πριν το μεσημεριανό.
Ή αντίθετα, αν η σύντροφος ετοιμάζεται να ξεχυθεί στις βιτρίνες για ανελέητα ψώνια, ακούστε τον δυνατά με μισάνοιχτη την πόρτα … Μπορείτε να της εμπιστευτείτε ακόμη και την κάρτα σας.
