Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ξεχασμένη Σημαία [The Electric Flag]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="supersonic" data-source="post: 1057294631" data-attributes="member: 94"><p><a href="https://www.youtube.com/watch?v=zG_VA6nnCzk" target="_blank">https://www.youtube.com/watch?v=zG_VA6nnCzk</a></p><p></p><p>για μένα το κομμάτι αυτό αντικατοπτρίζει την πεμπτουσία της β φάσης της hippy σκηνής της δυτικής ακτής. </p><p>Μουσικά χωρίζεται σε τρία μέρη, το πρώτο μέχρι το 2:30, με το aggresive ύφος, και τους στίχους στο ίδιο κλίμα. Τα πνευστά κοντράρουν με την κιθάρα, μπάσο τύμπανα σε καθαρη μπλου κλίμακα. Ουσιαστικά blues με ανορθόδοξο τονισμό...πως λέμε χορός? καμμία σχέση...</p><p>Μετά το ηχητικό ορυμαγδο κρεσέντο από 2:30 έως 4:00 έρχεται η λύτρωση με τον καθαρό λυρισμό του Bloomfield. Η πιό μελωδική στιγμή της καριέρας του. Μέχρι το 5:30 ξεκινάει να χτίζει χαλαρά και σταθερά ξεκινώντας από πεντατονική, με δειλό και ντροπαλό πέρασμα από χρωματικές εδώ και 'κει, ακόμα και ερωτοτροπώντας με τις jazz οκτάβες του Montgomery. Ανεβάζει ένταση και σταδιακά αφήνει πίσω του το μελωδικό ύφος όταν γύρω στο 5:30 τα πνευστά τον βάζουν στο τρίτο μέρος, ένα κλασικό σχεδόν θέμα ευρύτατα κοπιαρισμένο εκείνα τα χρόνια, βασισμένο στο σχήμα ακκόρντων (Ι)m - (IV). (Πχ τουλάχιστον οι santana το κοπιάρισαν τον ίδιο χρόνο στο β μέρος του treat). Βασικά και το δεύτερο και το τρίτο μέρος του another country πρέπει να αποτέλεσε τεράστια πηγή έμπνευσης για τον Carlos Santana καθώς στήριξε γύρω στο 1/3 του μουσικού του στυλ επάνω σ αυτές τις δομές, γεγονός που έχει παραδεχτεί και ο ίδιος και κατά τη γνώμη μου καλά έκανε, καθώς πέρασε σε πολύ μεγαλύτερο κοινό δείγματα μουσικής που άλλοι δεν κατάφεραν είτε γιατί δεν τους έκλεισε το μάτι η τύχη ή δεν άντεξε ο εαυτός τους στις προκλήσεις.</p><p>Το κομμάτι επιστρέφει στο 7:00 στο πρώτο μέρος για να κλείσει σχεδόν μετα από δυό λεπτά.</p><p>Το 9λεπτο αυτό διαμάντι έχει μέσα του όλη τη συμπυκνωμένη ενέργεια ενός μεταλλαγμένου έντεχνου μπλουζ με τα στοιχεία της jazz. Εχει όλη την ενέργεια των πνευστών των BS&T χωρίς το σαχλομελό του David Clayton Thomas, την ενέργεια των Tower of Power χωρίς το funk overdose και το ύφος των Chicago χωρίς τη στιλπνάδα τους, το σαλονάτο τους και τις παρτιτούρες των ωδείων τους. </p><p>Και φυσικά έχει αυτό που δεν είχαν, ούτε ποτέ θα μπορούσαν να έχουν όλοι οι άλλοι. Την αρχέτυπη κιθάρα του ΜΒ....</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="supersonic, post: 1057294631, member: 94"] [url]https://www.youtube.com/watch?v=zG_VA6nnCzk[/url] για μένα το κομμάτι αυτό αντικατοπτρίζει την πεμπτουσία της β φάσης της hippy σκηνής της δυτικής ακτής. Μουσικά χωρίζεται σε τρία μέρη, το πρώτο μέχρι το 2:30, με το aggresive ύφος, και τους στίχους στο ίδιο κλίμα. Τα πνευστά κοντράρουν με την κιθάρα, μπάσο τύμπανα σε καθαρη μπλου κλίμακα. Ουσιαστικά blues με ανορθόδοξο τονισμό...πως λέμε χορός? καμμία σχέση... Μετά το ηχητικό ορυμαγδο κρεσέντο από 2:30 έως 4:00 έρχεται η λύτρωση με τον καθαρό λυρισμό του Bloomfield. Η πιό μελωδική στιγμή της καριέρας του. Μέχρι το 5:30 ξεκινάει να χτίζει χαλαρά και σταθερά ξεκινώντας από πεντατονική, με δειλό και ντροπαλό πέρασμα από χρωματικές εδώ και 'κει, ακόμα και ερωτοτροπώντας με τις jazz οκτάβες του Montgomery. Ανεβάζει ένταση και σταδιακά αφήνει πίσω του το μελωδικό ύφος όταν γύρω στο 5:30 τα πνευστά τον βάζουν στο τρίτο μέρος, ένα κλασικό σχεδόν θέμα ευρύτατα κοπιαρισμένο εκείνα τα χρόνια, βασισμένο στο σχήμα ακκόρντων (Ι)m - (IV). (Πχ τουλάχιστον οι santana το κοπιάρισαν τον ίδιο χρόνο στο β μέρος του treat). Βασικά και το δεύτερο και το τρίτο μέρος του another country πρέπει να αποτέλεσε τεράστια πηγή έμπνευσης για τον Carlos Santana καθώς στήριξε γύρω στο 1/3 του μουσικού του στυλ επάνω σ αυτές τις δομές, γεγονός που έχει παραδεχτεί και ο ίδιος και κατά τη γνώμη μου καλά έκανε, καθώς πέρασε σε πολύ μεγαλύτερο κοινό δείγματα μουσικής που άλλοι δεν κατάφεραν είτε γιατί δεν τους έκλεισε το μάτι η τύχη ή δεν άντεξε ο εαυτός τους στις προκλήσεις. Το κομμάτι επιστρέφει στο 7:00 στο πρώτο μέρος για να κλείσει σχεδόν μετα από δυό λεπτά. Το 9λεπτο αυτό διαμάντι έχει μέσα του όλη τη συμπυκνωμένη ενέργεια ενός μεταλλαγμένου έντεχνου μπλουζ με τα στοιχεία της jazz. Εχει όλη την ενέργεια των πνευστών των BS&T χωρίς το σαχλομελό του David Clayton Thomas, την ενέργεια των Tower of Power χωρίς το funk overdose και το ύφος των Chicago χωρίς τη στιλπνάδα τους, το σαλονάτο τους και τις παρτιτούρες των ωδείων τους. Και φυσικά έχει αυτό που δεν είχαν, ούτε ποτέ θα μπορούσαν να έχουν όλοι οι άλλοι. Την αρχέτυπη κιθάρα του ΜΒ.... [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ξεχασμένη Σημαία [The Electric Flag]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…