Αγορά δίσκων βινυλίου

[morfin]

Μετά από μια βόλτα στο Μοναστηράκι που πέρασα από τα γνωστά καταστήματα αλλά και
από πλανόδιους που πουλούσαν μέσα στα άλλα και δίσκους μου γεννήθηκε το εξής ερώτημα.
Πως θα μπορούσα να καταλάβω σαν αρχάριος αν ο δίσκος που βλέπω είναι μια καλή ηχογράφηση
ή όχι?
Φαντάζομαι ότι η τιμή είναι ένα κριτήριο αλλά σίγουρα όχι ασφαλές.
Δε ξέρω αν ακόμη και οι καινούριες επανεκδόσεις είναι καλές και αξίζουν τα λεφτά τους.
Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέχω?
Έχω ακούσει ότι οι ηχογραφήσεις από Ιαπωνία είναι συνήθως οι καλύτερες αλλά δε βρήκα κάποια τέτοια για
να έχω δείγμα.
Επίσης αν θα μπορούσε κάποιος να μου συστήσει κάποια καταστήματα στην Αττική που θεωρούνται καλά για
μεταχειρισμένους ή όχι δίσκους στο post ή και σε pm θα με βοηθούσε αρκετά.

 

[Totsipaki]

H τιμή δεν είναι απαραίτητα κριτήριο ποιότητας. πολλές φορές συλλεκτικοι δίσκοι που είναι μέτριες κοπές η ταλαιπωρημένοι πωλούνται πανάκριβα λόγω οτι είναι δυσεύρετοι.

Προσωπικά θα σου σύστηνα να χαλαρώσεις και απλά να αγοράζεις μουσικές που σου αρέσουν χωρίς όμως να τσιμπάς και να ακουμπάς μεγάλα ποσά (υπάρχουν και τα flac αμα είναι να στα τρώει ο κάθε έμπορας) και να προτιμάς τους made in germany και made in uk δίσκους (τογράφει στο οπισθόφυλλο κάτω και επάνω στην ετικέτα στο Lp).

Ρίχνε μια ματιά στο Lp να μην έχει βαθιές γρατζουνιές και να γυαλίζει όσο το δυνατόν στο φώς (ένδειξη οτι είναι καθαρό) επίσης έχε το νούσου για στραβά Lp όχι οτι όλα είναι αλφάδι (μάλλον το αντίθετο) αλλα καμιά φορά έχουν κάτι λόφους που τα κάνουν αδύνατον να παίξουν συνήθως στα πρώτα tracks της πρώτης πλευράς.

Προσοχή στα γιαπωνέζικα Lp που τις περισσότερες φορές δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες που δημιουργούν οι αρκετά εώς πολύ υψηλές τους τιμές. Οι γιαπωνέζοι είναι φανατικοί του ψηφιακού και ειδικά του cd εδώ και δεκαετίες και το βινύλιο το έχουν σχεδόν εγκαταλείψει δεν είναι και τόσο δημοφιλές εκεί και αυτό λέει πολλά.

Να αποφεύγιες όπως ο διάολος το λιβάνι το 90% των καινούριων και συνήθως πολύ αλμυρών στην τιμή lp. H συντριπτική πλειοψηφία είναι κομμένη "στο πόδι" και έχει προέλευση κάποιο ψηφιακό αρχείο που μπορείς να απολαύσεις πολύ καλύτερα ατόφιο απο αλλού. Ένα ςαπο τους λόγους που έχασα τον ενθουσιασμό μου με τα Lp είναι όταν συνειδητοποίησα την ματαιότητα του να παρακολουθώ την σύγχρονη δισκογραφία αγοράζοντας ακριβά Lp που το mp3 που έδιναν δώρο σε download ακουγόταν καλύτερα (τουλάχιστον τα μισά..)..

Κάνε πρώτα έρευνα αγοράς ειδικά άμα σου τα λένε πολλά και στα λεφτά και στα λόγια για ένα Lp. Mήν φοβάσαι να αγοράζεις απο τα πολύ φτηνά που υπάρχουν σε προσφορά 2 με 5 ευρώ και ας μήν είναι made in germany και uk πολλές φορές ευχάρισες εκπλήξεις και ανακαλύψεις σε περιμένουν.

Προσπάθησε να πάρεις τουλάχιστον ένα φτηνό υποτυπώδες πλυντήριο δίσκων απο αυτά τα χειροκίνητα αν και άμα μπορέσεις να αγοράσεις ένα κανονικό με αναρρόφηση θα τρίβεις τα αυτιά σου με την διαφορά. Όπως και να έχει αμα ασχοληθείς με τα μεταχειρισμένα στο 80% των περιπτώσεων ένα πλυσιματάκι είναι απο ωφέλιμο ως απόλυτα απαραίτητο.

Άφησα το σημαντικότερο για το τέλος. Η ενασχόληση με το Lp είναι μια διαδικασία που αν την πάρει κανείς χαλαρά του προσφέρει πολλές όμορφες στιγμές τον εμπλουτίζει με γνώσεις και εμπειρίες και είναι αρκετά χαλαρωτική.. Αν την πάρει κανείς χαλαρά.. Δηλαδή αν πεσεις με τα μούτρα και αγοράζεις Lp με το τσουβάλι που δεν προλαβαίνεις να τα ακούσεις και να τα γλεντήσεις επειδή κάπου τα βρήκες προσφορά ήταν ευκαιρία γιατι ήταν σπάνια η δεν ξέρω γώ τί και το χειρότερο άν σου γίνει ψύχωση το να πετύχεις την απόλυτη ποιότητα απο το πικάπ σου ακομα χειρότερα αν το κάνεις και βιαστικά σου εγγυώμαι οτι πρίν να το καταλάβεις θα φρικάρεις και θα ψάχνεσαι να τα ξεφορτωθείς πάση θυσία γιαυτό χαλαρά γιατί είναι κρίμα..

Ελπίζω να μην σου τα ζάλισα.. Καλά ψώνια..

 

[Anritsu]

Συμφωνώ με τον από πάνω γενικότερα . Θα σου έλεγα να απολαύσεις το σπορ χωρίς τον ψυχαναγκάσμο της "καλής ηχογράφησης " της "λεπτομέρειας" και της "ποιότητας" . Όντως οι δίσκοι μεταχειρισμένοι από Μοναστηράκι , ειδικά κλασσικό ροκ και επώνυμες μπάντες είναι υπερτιμήμενοι , τουλάχιστον κατα τη δική μου γνώμη . Από την άλλη για να κρατάνε τιμές σημαίνει ότι ο κόσμος αγοράζει . Καμία 20αριά δίσκους που έχω πάρει από εκεί , στην κλίμακα 1-10 σαν κατάσταση βινυλίου ήταν άψογοι . Τα εξώφυλλα συχνά πυκνά είναι πονεμένα . Και αυτό που λες για τις καλές ηχογραφήσεις πάλι είναι υποκειμενικό . Αν πχ εσυ έχεις ένα δίσκο που γουστάρεις και ακούς όλη μέρα , και έχω έρθω σαν βινυλιοφάγος (που δεν είμαι ) και σου πω ότι η ηχογράφηση είναι για κλάματα , εμένα θα πιστέψεις ή τα αυτιά σου ? Οποτε Σάββατο πρώι για δίσκους , καφές μετά στους Διοσκούρους , μετά σπίτι βούρτσισμα ,σκληρές ζελατίνες και ακρόαση ... Αυτό είναι το νόημα

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

H τιμή δεν είναι απαραίτητα κριτήριο ποιότητας. πολλές φορές συλλεκτικοι δίσκοι που είναι μέτριες κοπές η ταλαιπωρημένοι πωλούνται πανάκριβα λόγω οτι είναι δυσεύρετοι.

Προσωπικά θα σου σύστηνα να χαλαρώσεις και απλά να αγοράζεις μουσικές που σου αρέσουν χωρίς όμως να τσιμπάς και να ακουμπάς μεγάλα ποσά (υπάρχουν και τα flac αμα είναι να στα τρώει ο κάθε έμπορας) και να προτιμάς τους made in germany και made in uk δίσκους (τογράφει στο οπισθόφυλλο κάτω και επάνω στην ετικέτα στο Lp).

Ρίχνε μια ματιά στο Lp να μην έχει βαθιές γρατζουνιές και να γυαλίζει όσο το δυνατόν στο φώς (ένδειξη οτι είναι καθαρό) επίσης έχε το νούσου για στραβά Lp όχι οτι όλα είναι αλφάδι (μάλλον το αντίθετο) αλλα καμιά φορά έχουν κάτι λόφους που τα κάνουν αδύνατον να παίξουν συνήθως στα πρώτα tracks της πρώτης πλευράς.

Προσοχή στα γιαπωνέζικα Lp που τις περισσότερες φορές δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες που δημιουργούν οι αρκετά εώς πολύ υψηλές τους τιμές. Οι γιαπωνέζοι είναι φανατικοί του ψηφιακού και ειδικά του cd εδώ και δεκαετίες και το βινύλιο το έχουν σχεδόν εγκαταλείψει δεν είναι και τόσο δημοφιλές εκεί και αυτό λέει πολλά.

Να αποφεύγιες όπως ο διάολος το λιβάνι το 90% των καινούριων και συνήθως πολύ αλμυρών στην τιμή lp. H συντριπτική πλειοψηφία είναι κομμένη "στο πόδι" και έχει προέλευση κάποιο ψηφιακό αρχείο που μπορείς να απολαύσεις πολύ καλύτερα ατόφιο απο αλλού. Ένα ςαπο τους λόγους που έχασα τον ενθουσιασμό μου με τα Lp είναι όταν συνειδητοποίησα την ματαιότητα του να παρακολουθώ την σύγχρονη δισκογραφία αγοράζοντας ακριβά Lp που το mp3 που έδιναν δώρο σε download ακουγόταν καλύτερα (τουλάχιστον τα μισά..)..

Κάνε πρώτα έρευνα αγοράς ειδικά άμα σου τα λένε πολλά και στα λεφτά και στα λόγια για ένα Lp. Mήν φοβάσαι να αγοράζεις απο τα πολύ φτηνά που υπάρχουν σε προσφορά 2 με 5 ευρώ και ας μήν είναι made in germany και uk πολλές φορές ευχάρισες εκπλήξεις και ανακαλύψεις σε περιμένουν.

Προσπάθησε να πάρεις τουλάχιστον ένα φτηνό υποτυπώδες πλυντήριο δίσκων απο αυτά τα χειροκίνητα αν και άμα μπορέσεις να αγοράσεις ένα κανονικό με αναρρόφηση θα τρίβεις τα αυτιά σου με την διαφορά. Όπως και να έχει αμα ασχοληθείς με τα μεταχειρισμένα στο 80% των περιπτώσεων ένα πλυσιματάκι είναι απο ωφέλιμο ως απόλυτα απαραίτητο.

Άφησα το σημαντικότερο για το τέλος. Η ενασχόληση με το Lp είναι μια διαδικασία που αν την πάρει κανείς χαλαρά του προσφέρει πολλές όμορφες στιγμές τον εμπλουτίζει με γνώσεις και εμπειρίες και είναι αρκετά χαλαρωτική.. Αν την πάρει κανείς χαλαρά.. Δηλαδή αν πεσεις με τα μούτρα και αγοράζεις Lp με το τσουβάλι που δεν προλαβαίνεις να τα ακούσεις και να τα γλεντήσεις επειδή κάπου τα βρήκες προσφορά ήταν ευκαιρία γιατι ήταν σπάνια η δεν ξέρω γώ τί και το χειρότερο άν σου γίνει ψύχωση το να πετύχεις την απόλυτη ποιότητα απο το πικάπ σου ακομα χειρότερα αν το κάνεις και βιαστικά σου εγγυώμαι οτι πρίν να το καταλάβεις θα φρικάρεις και θα ψάχνεσαι να τα ξεφορτωθείς πάση θυσία γιαυτό χαλαρά γιατί είναι κρίμα..

Ελπίζω να μην σου τα ζάλισα.. Καλά ψώνια..

+1.
Να προσθέσω ότι καλό είναι να αγοράζεις βινύλια με τη μουσική που σου αρέσει σε καλή κατάσταση, χωρίς πολλές γρατσουνιές, και χωρίς να δώσεις πολλά χρήματα, στην αρχή τουλάχιστον. Θα σου πρότεινα να βάλεις ένα ταβάνι 10 ευρώ μάξιμουμ για κάθε δίσκο. Στις περισσότερες περιπτώσεις δε θα χρειαστεί να το φτάσεις. Έτσι ακόμα και αν αγοράσεις κάτι που δε σου αρέσει (ή τελικά δεν είναι σε καλή κατάσταση γιατί παίχτηκε με φθαρμένη βελόνα) δε θα σε πονέσει πολύ να το πετάξεις. Με τον καιρό, αν σε κρατήσει το χόμπυ και συνεχίσεις, θα αποκτήσεις και γνώσεις για να ξέρεις που αξίζει τον κόπο να δώσεις παραπάνω χρήματα (αν θελήσεις).

Θα διαφωνήσω με τον Πάνο για τα γιαπωνέζικα βινύλια. Από όσο ξέρω ήταν και είναι φανατικοί του βινυλίου, η φήμη τους για το μάστερινγκ είναι θρυλική, και οι δίσκοι τους είναι οι πιο ήσυχοι της ιστορίας. Παρόλα αυτά οι τιμές που ζητάνε για τα βινύλιά τους είναι πολλές φορές εξωφρενικές και δε δικαιολογούνται με τίποτα.

καλό κυνήγι

 

[Totsipaki]

+1.


Θα διαφωνήσω με τον Πάνο για τα γιαπωνέζικα βινύλια. Από όσο ξέρω ήταν και είναι φανατικοί του βινυλίου, η φήμη τους για το μάστερινγκ είναι θρυλική, και οι δίσκοι τους είναι οι πιο ήσυχοι της ιστορίας. Παρόλα αυτά οι τιμές που ζητάνε για τα βινύλιά τους είναι πολλές φορές εξωφρενικές και δε δικαιολογούνται με τίποτα.

καλό κυνήγι

Τις ευτυχώς λίγες φορές που αγόρασα ιαπωνικά Lp ήταν σε χάλια κατάσταση όλο τσίμπημα και θόρυβους απο φθορές ενώ το mastering δεν με ενθουσίασε (προτιμούσα τα αντίστοιχα γερμανικά που τα αντικατέστησαν) Οι Ιάπωνες όντως είχαν σχεδόν εγκαταλείψει το Lp απο τα τέλη της δεκαετίας του 80 ενώ είναι απου τους πιό φανατικούς οπαδούς του CD και των υλικών μέσων!..

Τώρα τελευταία έχουν κάνει και πάλι τηνεμφάνιση τους κάποια πικάπ απο σοβαρές αλλα όχι esoteric Ιαπώνικές εταιρίες και αυτά προορίζονται περισσότερο για την αμερικάνικη και ευρωπαική αγορά. Δεν είναι τυχαία η υπερπροσφορά Ιαπωνικών Lp απο τίτλους πρό του 1990 αν φανταστεί κανείς οτι η τεράστια αγορά των 126 εκατομμυρίων Ιαπώνων τα ξε - πουλούσε μαζικά..

Πιστεύω οτι στην συντριπτική πλειοψηφία τους το φετίχ ενός Obi Strip και των Γιαπωνέζικών τίτλων σε ένα Lp δεν αξίζει το συνήθως υψηλό τίμημα που ζητάει.

ΕΕμμμ και με λένε Πέτρο ..

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Τις ευτυχώς λίγες φορές που αγόρασα ιαπωνικά Lp ήταν σε χάλια κατάσταση όλο τσίμπημα και θόρυβους απο φθορές ενώ το mastering δεν με ενθουσίασε (προτιμούσα τα αντίστοιχα γερμανικά που τα αντικατέστησαν) Οι Ιάπωνες όντως είχαν σχεδόν εγκαταλείψει το Lp απο τα τέλη της δεκαετίας του 80 ενώ είναι απου τους πιό φανατικούς οπαδούς του CD και των υλικών μέσων!..

Τώρα τελευταία έχουν κάνει και πάλι τηνεμφάνιση τους κάποια πικάπ απο σοβαρές αλλα όχι esoteric Ιαπώνικές εταιρίες και αυτά προορίζονται περισσότερο για την αμερικάνικη και ευρωπαική αγορά. Δεν είναι τυχαία η υπερπροσφορά Ιαπωνικών Lp απο τίτλους πρό του 1990 αν φανταστεί κανείς οτι η τεράστια αγορά των 126 εκατομμυρίων Ιαπώνων τα ξε - πουλούσε μαζικά..

Πιστεύω οτι στην συντριπτική πλειοψηφία τους το φετίχ ενός Obi Strip και των Γιαπωνέζικών τίτλων σε ένα Lp δεν αξίζει το συνήθως υψηλό τίμημα που ζητάει.

Καλά, δε θα μαλώσουμε για αυτό. Προσωπικά έχω άλλες εμπειρίες, αλλά αυτό μπορεί να είναι και θέμα τύχης. Στο θέμα της τιμής θα συμφωνήσω.
ΕΕμμμ και με λένε Πέτρο ..

Πωπώ, συγγνώμη! :bang:

 

[Totsipaki]

ΕΕ καλά ντε μην το παίρνεις και κατάκαρδα.. :a0210::ernaehrung004:

Γιαυτό είμαστε εδώ για να γίνουμε λίγο πλουσιότεροι σαν χομπίστες μοιράζόμενοι τις εμεπιρίες μας. Δεν αποκλείεται να έπεσα μα την μία σε μάπα υλικό και να φρίκαρα αλλα και οι απόψεις γνωστών μου εμπόρων χρόνια στο βινυλιακό κουρμπέτι δεν είναι και οι καλύτερες γιαυτό και έχω κάποιο θάρρος της γνώμης μου.

 

[morfin]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις.Η αλήθεια είναι ότι ο ενθουσιασμός σε παρασέρνει.
Νομίζω ότι το να το πάρει κανείς χαλαρά και να το απολαύσει όσο μπορεί είναι η καλύτερη μέθοδος.

Τα καινούρια ήμουν σχεδόν έτοιμος να τα παρατήσω λόγω της τιμής κυρίως.Εξαιρούνται βέβαια δίσκοι των τελευταίων χρόνων
που φαντάζομαι ότι δύσκολα θα βρει κανείς μεταχειρισμένους.Δε ξέρω όμως κατά πόσο αξίζει να πάρεις τη δουλειά ενός νέου
καλλιτέχνη ή συγκροτήματος σε βινύλιο.Θα έχει άραγε ποιότητα ηχογράφησης αντάξια της τιμής του???
Βέβαια και το καινούριο και άθικτο εξώφυλλο και η συσκευασία με το artwork και τους στίχους είναι κάτι που δε με αφήνει αδιάφορο.
Για παράδειγμα ο καινούριος δίσκος των pink floyd (endless river) είναι μια δουλειά που χαίρεσαι να κρατάς στα χέρια σου.
Από την άλλη έχω δίσκους που μου αρέσουν περισσότερο να ακούω αλλά πονάει η καρδιά μου όταν βλέπω το κουτί.
Δεν είναι εννοείται η συσκευασία το νόημα αλλά είμαι γενικά λίγο περίεργος με αυτά.

Για το πλύσιμο προς το παρόν έχω ένα υγρό της dynavox και ένα πανάκι αλλά έχω στα πλάνα το γνωστό πλυντήριο της Knosti.
Το ψάχνω μήπως το βρω σε κάποιο κατάστημα στην Αττική αλλά όπως φαίνεται για παραγγελία από Γερμανία το βλέπω.
Έχω ακούσει ότι κάνει καλή δουλειά.

 

[Totsipaki]

To konsti θα το βρείς στο στudio HI-FI στην Λ.Βουλιαγμένης αμέσως μετά την γυμναστική ακαδημία. Στο βινύλιο φυσικά έχουν όλα σημασία απο το εξώφυλλο που είναι η μισή χαρά του μέχρι που κατεβάζεις την βελόνα και ακούς το "κτούπ" Απο εκεί και πέρα εσύ αξιολογείς κατα πόσο κάτι αξίζει η όχι το έξοδο και 100% ασφαλής τρόπος κρίσης δεν υπάρχει. Απλά προσωπικά πιστεύω οτι το βνύλιο είναι κάτι που το ακούς οπότε γιαυτό και απογοητεύτηκα απο την κακή ποιότητα πάρα πολλών καινούριων κυκλοφοριών σε Lp που μπορεί σαν εξώφυλλά να είναι αριστουργήματα αλλα δεν τα κρεμμας στον τοίχο..

Θα σου πώ ένα ...."μυστικό"... Το βινύλιο σαφώς και μπορεί να παίξει πολύ "σοβαρά" αλλα υπο αυστηρές προυποθέσεις και δυστυχώς έξοδα.. ´Όχι πως δεν μπορείς να το γλεντήσεις με οικονομικό τρόπο αλλα άν σε πιάσει η λόξα της ποιότητας ή πιστέψειςστον μύθο της ανωτερότητας του αναλογικού ήχου ενός κατάλοιπου μιας άλλης εποχής (που ίσχυε τότε) πρέπει να κάνεις πολλές θυσίες και σε υπομονή και δυστυχώς σε χρήμμα... Φαντάσου το σαν τις φωτογραφικές μηχανές με φίλμ..

Θεωρητικά το φίλμ σαν αναλογικό είναι σαφώς ανώτερο απο οποιονδήποτε ψηφιακό αισθητήρα. Απο την άλλη όμως όπως και με όλα τα αναλογικά πράγματα είναι αδύνατον να πάρεις την ποιότητα απο το φίλμ απο μια φτηνιάρα μηχανή χωρίς γνώσεις και μεράκι και το κόστος εμφάνισης είναι υπολογισιμο αν θέλεις να τραβάς όπως με τις ψηφιακές χωρίς αύριο. Απο την άλλη οι ψηφιακές μηχανές έχουν πιά εξελιχθεί τόσο πολυ που έχουν κάνει την θεωρητική πιά μεγαλύτερη ποιότητα του φίλμ άκυρη στην πράξη προσφέροντας ευκολίες και στην λήψη αλλα και στον τρόπο θέασης του αποτελέσματος αδιανόητες στον αναλογικό κόσμο και ασύγκριτα χαμηλότερου κόστους. Με λίγα λόγια μια ψηφιακή μηχανή της πλάκας τραβάει ασύγκριτα καλύτερες φωτογραφίες απο μια αναλογική της πλάκας πολύ ευκολότερα και με μικρότερο κόστος..

Γιατί σε ζαλίζω με όλα αυτά; Η... "φωτογραφική μου παραβολή" έχει ως σκοπό το να μην μπερδέψεις την υγιή επιθυμία για ένα καλό -αλλα να το ξέρεις δαπανηρό- πικάπ που να σου επιτρέπει να ευχαριστηθείς πολύ καλά τους δίσκους σου με την επιθυμία για την ουτοπία της αναλογικής νιρβάνα και άλλων τέτοιων ανοησιών που είναι πηγάδι χωρίς πάτο και που θα σε τρομάξει το λιγότερο. Επίσης για να μήν απορείς γιατί χρειάζεται περισσότερα χρημματα για να απολαύσεις σωστά τα βινύλια σου απο το να απολαύσεις τα ψηφιακά σου αρχεία. Απλά έτσι είναι τα αναλογικά πράγματα..

Πάντα φιλικά και με ειλικρινή διάθεση να σε βοηθήσω να βρείς με υγιή αλλα και συνσειδητοποιημένο τρόπο τον βινυλιακό σου δρόμμο..

 

[morfin]

Δε στοχεύω στην απόλυτη εμπειρία ήχου.Ακόμα και να το ήθελα τα οικονομικά μου δε το επιτρέπουν.
Αλλά θεωρώ ότι με ένα αξιοπρεπές σύστημα που έχω φτιάξει έχω ένα αποτέλεσμα που με γεμίζει.
Επίσης αυτό που είπες για τη μαγεία του να ανοίγεις το δίσκο έως του ήχου της βελόνας να τον ακουμπά δε
νομίζω ότι συγκρίνεται με τίποτα.
Το σίγουρο είναι ότι στα αυτιά μου αυτό που ακούω με ενθουσιάζει!

 

[Totsipaki]

Aπο αυτό που διαβάζω καταλαβαίνω οτι το έχεις πιάσει το νόημα και οτι θα το ευχαριστηθείς "καλό ταξίδι" λοιπόν!..