Ένα ενδιαφέρον θέμα για συζήτηση θα ήταν: πως προσεγγίζετε ένα νέο cd (ή LP ή mp3 για κάποιους)? Δηλ. τη στιγμή που βγαίνει η πρώτη νότα και μετά (αμέσως μετά) τι αντιμετώπιση βρίσκει από κέντρα του εγκεφάλου? Σίγουρα έχει σχέση και με το είδος της μουσικής αλλά κάτι που πρέπει να συμβαίνει ασυναίσθητα είναι η σύγκριση με κλασσικά ακούσματα. Δε σας κρύβω ότι μόλις ανακαλύπτω κάποια ομοιότητα η στάση μου είναι κριτική ίσως περα του δέοντος, που τις περισσότερες φορές καταλήγει στην απόρριψη. Όχι όμως πάντα. Γιατί υπάρχουν οι αλχημιστές του ήχου που φτιάχνουν κάτι που φέρνει σαν..., και σαν ..., αλλά ακόμα και μετά από αρκετές ακροάσεις δεν παραδίνει εύκολα την ταυτότητά του. Αυτά τα ακουσματα παίρνουν επάξια το χαρακτηρισμό του αυθεντικού.
Στο Floodlight Collective των Lotus Plaza παρουσιάζεται μια σπάνια ευκαιρία στους νοσταλγούς των 60s /70s/80s να γνωρίσουν έναν τέτοιο σύγχρονο μουσικό-αλχημιστή τον Lockett Pundt, μέλος των Deerhunter.
Νομίζω κάθε κομμάτι του είναι τοποθετημένο με σειρά που να ταιριάζει χρονολογικά με το υλικό που οδεύει προς μετάλλαξη. Ξεκινά από Phil Spector περνά σε Brian Wilson, κάπου εκεί στο κορυφαίο Different Mirrors νομίζει κανείς ότι γίνεται ένα μικρό θαύμα και ο Phil Spector κάνει παραγωγή στο Pet Sounds, αλλά με κιθάρες παιγμένες από τους Jesus and Mary Chain. Μετά ο ήχος διαπερνά τον 'τοίχο' και βρισκόμαστε να περπατάμε πρώτα πάνω σε ένα μουσικό χαλί φτιαγμένο από υλικά των 80s και 90s (Coctaeau Twins - Slowdive), και μετά να κάνουμε βουτιά στις σύγχρονες ηλεκτρονικές λουπες των Deerhunter που καταλήγουν σε μια pseydo-psychedelic ατμόσφαιρα της δυτικής ακτής. Δεν ξέρω αν ο αλχημιστής είχε στόχο στόχο να φτιάξει ένα καλειδοσκόπιο από μουσικές των προηγούμενων δεκαετιών που διαρκεί μια ώρα. Σίγουρα τα έχω ξανακούσει αυτά και μάλλον ξέρω που, αλλά δεν έχει σημασία γιατί τελικά αυτή είναι σύγχρονη ποπ που κοιτά πίσω, ξέρει τις ρίζες της άλλα διατηρεί τη δική της προσωπικότητα.
Στο Floodlight Collective των Lotus Plaza παρουσιάζεται μια σπάνια ευκαιρία στους νοσταλγούς των 60s /70s/80s να γνωρίσουν έναν τέτοιο σύγχρονο μουσικό-αλχημιστή τον Lockett Pundt, μέλος των Deerhunter.
Νομίζω κάθε κομμάτι του είναι τοποθετημένο με σειρά που να ταιριάζει χρονολογικά με το υλικό που οδεύει προς μετάλλαξη. Ξεκινά από Phil Spector περνά σε Brian Wilson, κάπου εκεί στο κορυφαίο Different Mirrors νομίζει κανείς ότι γίνεται ένα μικρό θαύμα και ο Phil Spector κάνει παραγωγή στο Pet Sounds, αλλά με κιθάρες παιγμένες από τους Jesus and Mary Chain. Μετά ο ήχος διαπερνά τον 'τοίχο' και βρισκόμαστε να περπατάμε πρώτα πάνω σε ένα μουσικό χαλί φτιαγμένο από υλικά των 80s και 90s (Coctaeau Twins - Slowdive), και μετά να κάνουμε βουτιά στις σύγχρονες ηλεκτρονικές λουπες των Deerhunter που καταλήγουν σε μια pseydo-psychedelic ατμόσφαιρα της δυτικής ακτής. Δεν ξέρω αν ο αλχημιστής είχε στόχο στόχο να φτιάξει ένα καλειδοσκόπιο από μουσικές των προηγούμενων δεκαετιών που διαρκεί μια ώρα. Σίγουρα τα έχω ξανακούσει αυτά και μάλλον ξέρω που, αλλά δεν έχει σημασία γιατί τελικά αυτή είναι σύγχρονη ποπ που κοιτά πίσω, ξέρει τις ρίζες της άλλα διατηρεί τη δική της προσωπικότητα.