- 17 June 2006
- 285
Τα γνωρίζουμε και εμείς και τα παιδιά μας, θα τα λένε και τα εγγόνια μας
και ούτο καθ' εξείς.....ομως τι άραγε να λέν;;;
Αρχημηνιά κι Αρχηχρονιά
ψιλή μου δεντρολιβανιά (*)
Κι αρχή καλός μας χρόνος
εκκλησιά με τ' άγιο θόλος (*)
Αγιος Βασίλης έρχεται
και δε μας καταδέχεται (*)
από την Καισαρεία
συ σ' αρχόντισσα κυρία (*)
Βαστάει πένα και χαρτί
Ζαχαροκάντυο ζυμωτή (*)
Χαρτί χαρτί και καλαμάρι
δες και με το παλικάρι (*)
---------------------------------
Ιδού λοιπόν μια εξήγηση....
Η ιστορία μας διαδραματίζεται στον μεσαίωνα. Σε εκείνα τα χρόνια οι φτωχοί και χαμηλών στρωμάτων άνθρωποι δεν είχαν το δικαίωμα να μιλούν στους αριστοκράτες παρά μόνο σε γιορτές όπου μπορούσαν να τους απευθύνουν ευχές.
Ήταν λοιπον ένας νεαρός (βλέπε Ρωμαίος και Ιουλιέτα-Μοντέγοι και Καπουλέτοι) αλλά φτωχό το παλικάρι , που είχε ερωτευθεί μια όμορφη αριστοκράτισσα. Σκαρφίστηκε λοιπόν το εξής ώστε να εκφράσει τον έρωτά του με τρόπο που να μην γίνει αντιληπτός όμως από τους υπόλοιπους.
Σου λεει θα παω την πρωτοχρονιά να της πω τις ευχές μου για το νέο έτος αλλά θα φτιάξω ένα δικό μου ποίημα που θα έχει εναν στίχο από τα κάλαντα , εναν στίχο που θα απευθύνεται στη γκόμενα (!) και έτσι δεν θα με πάρουν χαμπάρι!
Αρχίζει λοιπόν και βάζει ενδιάμεσους στίχους (αυτούς με τα αστεράκια).
Την αποκαλεί ψηλή ,σαν δεντρολιβανιά.Επειδή φορούσε ένα από τα ψηλά τα κωνικά καπέλα με το τούλι στην κορυφη , την παρομοιάζει με Εκκλησιά με το Αγιο θόλος (θόλος εκκλησίας).
Της λέει ότι δεν τον καταδέχεται (ο Αι Βασίλης δεν εχει να κανει!) γιατί είναι αρχόντισσα κυρία.
Τέλος κλείνει με τις γαλυφιές! Την λεει ζαχαροκάντυο ζυμωτή, δηλαδή φτιαγμένη από ζάχαρη (γλυκειά μου) και την παρακαλεί να του ρίξει μια ματιά.
Ετσι λοιπόν ένας έρωτας έγινε τραγούδι, και για αιώνες εμείς το τραγουδάμε .
απο e-mail
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!
και ούτο καθ' εξείς.....ομως τι άραγε να λέν;;;
Αρχημηνιά κι Αρχηχρονιά
ψιλή μου δεντρολιβανιά (*)
Κι αρχή καλός μας χρόνος
εκκλησιά με τ' άγιο θόλος (*)
Αγιος Βασίλης έρχεται
και δε μας καταδέχεται (*)
από την Καισαρεία
συ σ' αρχόντισσα κυρία (*)
Βαστάει πένα και χαρτί
Ζαχαροκάντυο ζυμωτή (*)
Χαρτί χαρτί και καλαμάρι
δες και με το παλικάρι (*)
---------------------------------
Ιδού λοιπόν μια εξήγηση....
Η ιστορία μας διαδραματίζεται στον μεσαίωνα. Σε εκείνα τα χρόνια οι φτωχοί και χαμηλών στρωμάτων άνθρωποι δεν είχαν το δικαίωμα να μιλούν στους αριστοκράτες παρά μόνο σε γιορτές όπου μπορούσαν να τους απευθύνουν ευχές.
Ήταν λοιπον ένας νεαρός (βλέπε Ρωμαίος και Ιουλιέτα-Μοντέγοι και Καπουλέτοι) αλλά φτωχό το παλικάρι , που είχε ερωτευθεί μια όμορφη αριστοκράτισσα. Σκαρφίστηκε λοιπόν το εξής ώστε να εκφράσει τον έρωτά του με τρόπο που να μην γίνει αντιληπτός όμως από τους υπόλοιπους.
Σου λεει θα παω την πρωτοχρονιά να της πω τις ευχές μου για το νέο έτος αλλά θα φτιάξω ένα δικό μου ποίημα που θα έχει εναν στίχο από τα κάλαντα , εναν στίχο που θα απευθύνεται στη γκόμενα (!) και έτσι δεν θα με πάρουν χαμπάρι!
Αρχίζει λοιπόν και βάζει ενδιάμεσους στίχους (αυτούς με τα αστεράκια).
Την αποκαλεί ψηλή ,σαν δεντρολιβανιά.Επειδή φορούσε ένα από τα ψηλά τα κωνικά καπέλα με το τούλι στην κορυφη , την παρομοιάζει με Εκκλησιά με το Αγιο θόλος (θόλος εκκλησίας).
Της λέει ότι δεν τον καταδέχεται (ο Αι Βασίλης δεν εχει να κανει!) γιατί είναι αρχόντισσα κυρία.
Τέλος κλείνει με τις γαλυφιές! Την λεει ζαχαροκάντυο ζυμωτή, δηλαδή φτιαγμένη από ζάχαρη (γλυκειά μου) και την παρακαλεί να του ρίξει μια ματιά.
Ετσι λοιπόν ένας έρωτας έγινε τραγούδι, και για αιώνες εμείς το τραγουδάμε .
απο e-mail
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!
