Βιογραφίες μουσικών.... και αντιρρήσεις

[grio]

​

Κάθε νύχτα φοιτητές και επαναστάτες μάχονταν για τον έλεγχο της Αριστερής Όχθης, οι αστυνομικοί χρησιμοποιούσαν δακρυγόνα και κλομπ, τα οδοφράγματα όμως άντεξαν και το Quartier Latin παρέμεινε ελεύθερη ζώνη (Παρίσι, 1968)
- "Hippie" (Μπάρι Μαϊλς)

Για αυτά ρε Κηθ θέλω να διαβάσω, και για το πως το όνειρο ξεθώριασε. Όχι για το ...μικρό πουλί του Μικ.
Η ήττα της δικής σου και της δικής μου γενιάς ήταν καθολική.
Τι σκατιάσαμε και πως τα καταφέραμε έτσι;
Πως θα σώσουμε τη ψυχή μας;
...

 

[supersonic]

View attachment 87594​

Κάθε νύχτα φοιτητές και επαναστάτες μάχονταν για τον έλεγχο της Αριστερής Όχθης, οι αστυνομικοί χρησιμοποιούσαν δακρυγόνα και κλομπ, τα οδοφράγματα όμως άντεξαν και το Quartier Latin παρέμεινε ελεύθερη ζώνη (Παρίσι, 1968)
- "Hippie" (Μπάρι Μαϊλς)

Για αυτά ρε Κηθ θέλω να διαβάσω, και για το πως το όνειρο ξεθώριασε. Όχι για το ...μικρό πουλί του Μικ.
Η ήττα της δικής σου και της δικής μου γενιάς ήταν καθολική.
Τι σκατιάσαμε και πως τα καταφέραμε έτσι;
Πως θα σώσουμε τη ψυχή μας;
...

για το πουλί του Μικ, δεν θυμάμαι να λέει....
όμως λέει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για το πως γράφτηκαν τα κομμάτια, πως ηχογραφήθηκαν, τι τον δυσκόλευε στο χ ριφ, τι έλεγε ο παραγωγός, ο ηχολήπτης, και άλλα τεχνικά ή μουσικά.
λέει και πολλά για το πως βαρούσε κάθε βράδυ, για το πως ξεκαθάριζε και πως ξανακυλούσε, σε μεγάλο βαθμό, επαναλαμβανόμενο και βαρετό ίσως στην τελική, αλλά ίσως τα έλεγε για να ξορκίσει το κακό ίσως γιατί ήταν ένα μεγάλο μερος της ζωής του.

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

Ο φίλος που αναφέρεται στην αυτοβιογραφία του Charles Mingus κάνει μέγα λάθος και τον αδικεί. Λ.Σ.

 

[grio]

για το πουλί του Μικ, δεν θυμάμαι να λέει....
όμως λέει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για το πως γράφτηκαν τα κομμάτια, πως ηχογραφήθηκαν, τι τον δυσκόλευε στο χ ριφ, τι έλεγε ο παραγωγός, ο ηχολήπτης, και άλλα τεχνικά ή μουσικά.
λέει και πολλά για το πως βαρούσε κάθε βράδυ, για το πως ξεκαθάριζε και πως ξανακυλούσε, σε μεγάλο βαθμό, επαναλαμβανόμενο και βαρετό ίσως στην τελική, αλλά ίσως τα έλεγε για να ξορκίσει το κακό ίσως γιατί ήταν ένα μεγάλο μερος της ζωής του.

Τσιφ, σύμφωνοι για τα ενδιαφέροντα πράγματα περί της μουσικής και των ηχογραφήσεων που λες, αλλά για το Street Fighting Man είπε τίποτα; Πάντως για το "εργαλείο" του Μικ πρέπει να είπε...

Ο φίλος που αναφέρεται στην αυτοβιογραφία του Charles Mingus κάνει μέγα λάθος και τον αδικεί. Λ.Σ.

κ.Στεφανίδη, μπορεί, αλλά απ' όσο θυμάμαι, γιατί έχουν περάσει κάποια χρόνια από τι αρχές του 80 που το διάβασα κατόπιν παραινέσεων, δεν είχα βρει και πολλά που να αφορούσαν τη τζαζ. Εκείνο που μου έχει μείνει είναι το σεξουαλικό στοιχείο.
Τέλος πάντων, έτσι ή αλλιώς, προτιμώ να διαβάζω κάτι άλλο...

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

Φίλε grio η περιγραφή των συνθηκών της ζωής του Mingus είναι πάρα πολύ σημαντικές για να κατανοήσουμε τον καλλιτέχνη και τη μουσική του. Όταν πχ σου περιγράφει τις εμπειρίες του και των μουσικών του στην Tijuana καταλαβαίνεις ακόμη καλύτερα τον δίσκο Tijuana Moods ο οποίος είναι αποτέλεσμά τους. Όποιος έχει διαβάσει Stravinsky [στα Αγγλικά διάβασα τα βιβλία του] μόνο τότε καταλαβαίνει την αξία της αυτοβιογραφίας και της μουσικής ως αποτέλεσμα της ζωής των εμπειριών του καλλιτέχνη και του περίγυρου.
Απ' την άλλη έχω μία εντελώς διαφορετική και κακή εντύπωση για την αυτοβιογραφία του Michael Tippett ο οποίος δεν παύει να αναφέρεται διαρκώς στις ομοφυλοφιλικές του επαφές, αφήνοντας την ουσία της μουσικής εκτός. Λ.Σ.

 

[grio]

Φίλε grio η περιγραφή των συνθηκών της ζωής του Mingus είναι πάρα πολύ σημαντικές για να κατανοήσουμε τον καλλιτέχνη και τη μουσική του. Όταν πχ σου περιγράφει τις εμπειρίες του και των μουσικών του στην Tijuana καταλαβαίνεις ακόμη καλύτερα τον δίσκο Tijuana Moods ο οποίος είναι αποτέλεσμά τους. Όποιος έχει διαβάσει Stravinsky [στα Αγγλικά διάβασα τα βιβλία του] μόνο τότε καταλαβαίνει την αξία της αυτοβιογραφίας και της μουσικής ως αποτέλεσμα της ζωής των εμπειριών του καλλιτέχνη και του περίγυρου.
Απ' την άλλη έχω μία εντελώς διαφορετική και κακή εντύπωση για την αυτοβιογραφία του Michael Tippett ο οποίος δεν παύει να αναφέρεται διαρκώς στις ομοφυλοφιλικές του επαφές, αφήνοντας την ουσία της μουσικής εκτός. Λ.Σ.

κ.Στεφανίδη, συμφωνώ ότι η περιγραφή του περιβάλλοντος του καλλιτέχνη καθώς και της εποχής του βοηθά στη κατανόηση του έργου του, απλά οι ισορροπίες πρέπει να διατηρούνται για να αποκτά και το βιβλίο κάποια αξία. Για να μπορέσουν να "σταθούν" αυτοβιογραφίες, που γράφονται από ανθρώπους που δεν είναι λογοτέχνες, πρέπει να προσφέρουν σημαντικά στοιχεία ή να ρίχνουν φως σε γεγονότα που πραγματικά έχουν ενδιαφέρον και όχι να εστιάζουν σε "πιασάρικα" θέματα με σκοπό την εύκολη πέψη.

 

[christos]

Οι πληροφοριες γυρω απο την ζωη των δημιουργων ειναι δικοπο μαχαιρι .Αλλες φορες μπορει να απογοητευτεις ,αλλες να γοητευτεις απο ενα προσωπο που εχεις δημιουργησει μια εικονα απο το εργο του .Εδω τιθεται ομως και το ερωτημα κατα ποσον το εργο ανηκει στον δημιουργο του η εχει δικια του ζωη !
Αν ισχυει το δευτερο τοτε δεν εχει τρομερη σημασια η βιογραφια .Απο την αλλη ,αγαπησα τον Glenn Gould για παραδειγμα, μαθαινοντας για αυτον και βλεποντας τον πως παιζει ,παρα απο την ελξη του ηχου του .
....Ισως βεβαια, καθε φορα που συμμετετεχουμε παθητικα σε ενα εργο (ειτε διαβαζοντας γι αυτο ειτε ακουγοντας το κλπ ) ,του δινουμε ζωη .Αρα (!?) γινομαστε δημιουργοι απο μονοι μας και ολα τα υπολοιπα απλως να ειναι η σπιθα για να ξυπνησει ενας κοσμος στον καθενα ξεχωριστα ...

 

[Skakinen]

Οι βιογραφίες, γενικά, ποτέ δεν μου ήταν ελκυστικά αναγνώσματα. Εκνευρίζομαι μάλιστα όταν νέοι άνθρωποι (<35) έχουν το θράσος να (αυτο)βιογραφηθούν. Θεωρώ ότι η βιογραφία (πρέπει να) έχει μια δόση απολογισμού του βίου και της πολιτείας, και ένας νέος δεν έχει τη σωρευμένη ''σοφία'' που απαιτείται για τον απολογισμό αυτό.
Όσον αφορά τη μουσική, θα διάβαζα ευχάριστα μια βιογραφία κάποιου μουσικού όταν αυτή σχετίζεται με τη μουσική. Προσωπικές, ερωτικές, οικογενειακές πτυχές του καλλιτέχνη με αφήνουν παγερά αδάφορο και μόνο για ένα αδρό (εγκυκλοπαιδικά) πληροφοριακό πακέτο θα ξόδευα χρόνο. Πχ θεωρώ ενδιαφέρουσα την πληροφορία για κάποια διαμάχη που είχε ο Beethoven με κάποιο βιολιστή για κάποιο δύσκολο πέρασμα στην παρτιτούρα, ή για τα ξενύχτια κάποιου σολίστα προσπαθώντας να τιθασσεύσει ένα μέρος κάποιας σονάτας. Θεωρώ όμως πολύ λιγότερο ενδιαφέρουσα την πληροφορία ότι ο Gould φορούσε πουλόβερ και γάντια χειμώνα-καλοκαίρι και σπάνια αντάλλασσε χειραψία από φόβο μήπως κολλήσει κάτι ή ότι ο τάδε jazz πιανίστας τη βρίσκει με αγοράκια.