Χριστός Γεννάται Σήμερον

Σπύρος Κωστόπουλος

Σπύρος Κωστόπουλος

Senior Member
17 June 2006
318
Δεκέλεια
Ξημέρωσε η πιο Άγια Μέρα της χρονιάς. Μακάριοι όσοι ξυπνήσουν από τα γλυκά τρίγωνα των παιδιών που λένε τα Κάλαντα, έστω και αν ήθελαν να χουζουριάσουν Κυριακάτικα...:sleep:

Προς Θεού, μην αποπαίρνετε τα παιδάκια, αν σάς έρχονται κατά κύματα: δεν υπάρχει χειρότερη υποδοχή από το "τα' παν άλλοι". Θυμηθείτε ότι κάποτε υπήρξαμε όλοι παιδάκια και περιμέναμε πώς και πώς αυτές τις μέρες για να φουσκώσουμε λιγάκι τον κουμπαρά... :smile:

Χρόνια Καλά, Υγεία και Αγάπη σε όλους!

Και του χρόνου...//;-)
 
Στην περιοχή που μένουμε, επειδή τα σπίτια είναι μακρυά το ένα από το άλλο, ο μόνος τρόπος για να πουν τα παιδάκια τα κάλαντα είναι να τα κάνουν delivery οι γονείς τους με το αυτοκίνητο. Πού φτάσαμε...!
 
Πάντως τα πρωτα παιδάκια που μας είπαν φέτος τα κάλαντα ( δυο κοριτσάκια γύρω στα 13 ) είχαν προφανώς συνειδητοποιήσει ότι για να είσαι ανταγωνιστικός στην εποχή της παγκοσμιοποίησης :confused: , πρέπει να έχεις πολλές γνώσεις :lehrer: . Ετσι μας είπαν τα κάλαντα σε Ελληνικά , Αγγλικά και Γαλλικά .:blink:

Bonne annee a tous mes amis -bye-
 
Ρε γαμώτο! Είχα πάρει τα πάντα! Τα είχα ετοιμάσει από εχ9ές το απόγευμα. γύρω στα 100 ευρώ σε δίευρα (πήγα στην τράπεζα τη Παρασκευή γι αυτό), καμιά πενηνταριά μελομακάρονα, χρωματιστές χαρτοπετσέτες, και ήμουν έτοιμος για τα κάλαντα σήμερα. Με σκοπό να τα ακούσω από όλα τα παιδιά! Μόνο που γύρισα σπίτι στις 7.00 το πρωί και έπεσα ξερός για ύπνο και ξύπνησα στις 17.30!!! Έχασα τα κάλαντα!
 
Είμαι από αυτούς, που σαν πιτσιρικάδες ξυπνούσαμε μόνοι μας από τις 5 γιά να βγούμε στις 6 να πούμε τα κάλαντα... Η διαφορά τότε με τώρα είναι μεγάλη...
Τώρα δεν χρειάζεται να ξυπνήσουν τα παιδιά νωρίς...
Τότε τα τρίγωνα τα φτιάχναμε μόνοι μας και τα κάλαντα τα λέγαμε όλοι...
Πηγαίναμε επι το πλείστον ο καθένας μόνος του πόρτα-πόρτα και φτάναμε σε απομακρυσμένες γειτονιές...Πεντάωρο κανονικό...

Το μόνο κοινό σημείο είναι η πίκρα που νοιώθει ένα παιδί όταν του λες " Μας τα είπαν άλλοι..." Πληγώνεται το παιδί, κι όχι για τα κέρματα που δεν παίρνει, αλλά γιά την απόρριψη που δέχεται... Σε τέτοια ηλικία το μικρό παιδί δεν μπορεί να χειριστεί την άρνηση αυτή... Είναι εγκληματικό να συμβαίνει...
 
...όπως και εξίσου εγκληματικό είναι το να μη ξέρει το παιδί το ΓΙΑΤΙ λέει τα κάλαντα και τι σημαίνουν τα Χριστούγεννα.

Δε θέλω να φανώ εκτός κλίματος, αλλά για τους περισσότερους απο εμάς (και φυσικά και για τα παιδιά), Χριστούγεννα σημαίνουν:
1)Ξάπλα
2)13ος μισθός
3)Δώρα-δώρα-δώρα
4)Ξενύχτια, ατέλειωτο κλάμπινγκ και μπουζούκινγκ

Πόσοι απο εμάς πήγαμε στην Εκκλησία, πόσοι θα πάμε?

Πόσοι από εμάς είπαμε ότι θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και πόσοι δεν το ξεχάσαμε πριν τα...Φώτα?

Για όλα αυτά κάθε χρόνο με πιάνει μια μελαγχολία...έτσι και φέτος...
 
Είναι ίσως η πιο ξεχωριστή γιορτή, επειδή συννοδεύεται με ένα σωρό παρελκόμενα, όταν ήμουν παιδί δεν θα ξεχάσω την ανηπομονησία να ξημερώσει η μέρα για τα κάλαντα.
Η πρώτη γιορτή τραβάει και τις μεγαλύτερες " μπάζες" απ τα κάλαντα, δεν θα ξεχάσω ότι καμία φορά δεν είπα τα κάλαντα των φώτων, κρίμα διότι και αυτά είναι μελωδικά.
Σε κάτι περισσότερο από μια ώρα ξημερώνουν Χριστούγεννα, σκέφτομαι ότι τα τελευταία χρονια, με την εγκληματικότητα σε μικρότερες ηλικίες και αυτή η χαρά ( τα κάλαντα), τα παιδιά μας θα την μαθαίνουν ίσως από βιβλία.
Να ευχηθώ σε όλα τα μέλη τα μέλη του κλάμπ, τις καλύτερες ευχές μου, να ζητήσω συγνώμη από όλους όσους πίκρανα και να δευσμευτώ ότι θα προσπαθήσω να γίνω καλύτερος και πιο δίκαιος άνθρωπος.
 
Χρόνια πολλά σε όλους και περισσότερο στα παιδιά .

Κάθε χρόνο όλο και λιγότερα παιδιά μας λένε τα κάλαντα.

Από τα 10 παιδάκια που είρθαν να τα πουν σε εμάς, τα 8 ήταν παιδιά ξένων μεταναστών. Τα Ελληνάκια έριχναν κάτι ύπνους ........
 
άλλαξαν οι καιροί ...

δεν βγαίνουν πολλά παιδιά στους δρόμους (εγκληματικότητα γαρ) και δεν ανοίγει ο καθένας εύκολα πια την πόρτα του (εγκληματικότητα γαρ)...
 
Καλημέρα και χρόνια πολλά , εμένα πάντως δεν μου κολλάει ύπνος , άσε που ξυπνώ απο τα χαράματα περιμένοντας τα πιτσιρίκια , κατεβαίνω στην είσοδο της οικοδομής και αφήνω μισάνοιχτη την πόρτα , έπειτα ανάβω τα εξωτερικά φώτα για να καταλάβουν τα μικρά οτι σε αυτή την οικοδομή γιορτάζουμε και τα υπόλοιπα τα αφήνω σε αυτά και πιστέψτε με έρχονται και γεμίζει ο διάδρομος του σπιτιού χαρά , ελπίδα και συγκίνηση .
 
Top Bottom